รัก

แล้วตำแหน่ง ของใคร แบ่งอย่างไหน.....ใครเป็นใคร "รู้ใจ" กับ"ใจเลิศ"
เรื่อง"รู้ใจ" ต้องอาจารย์ ผู้บรรเจิด.....เรื่อง"ใจเลิศ" ยก"ล้อเล่น" เป็นเลิศใจ

 

เสียง"ดนตรี" เป็นสำเนียง เรารักมาก.....คลื่นเสียงหลาก ระรินไหล สะเทือนสาย
"Vibration" กระตุ้น ครุ่นภายใน.....กระตุ้นให้ เลือดลมซัด พัดตื่นตัว

คลื่นลอยลั่น สั่นส่าย ซึมแทรกเซลล์.....จังหวะเร็ว อาจเผลอ มีโยกหัว
เสียงทุ้มใหญ่ สั่นแทรก สะเทือนรัว.....เสียงแหลมรัว ร้อยรีดรัด กระหวัดใจ

จังหวะเนิบ เอิบอิ่ม ปริ่มอาการ.....รมย์สราญ ด้วยเสียงกล่อม ดนตรีใส
คล้ายพายเรือ แหวกแทรก ในบึงไพร.....กอบัวไล้ ไล่เรี่ย เคลียนาวา

เสพ"ดนตรี" เสียงเลิศ บรรเจิดจิต.....ดั่งมีมิตร สนิทใจ ไร้ภาษา
คลื่นที่สั่น เป็นโอสถ รสโอชา.....ชุบชีวา ชุ่มชื่นใจ คลายกังวล

 

เล่นกลอนเรียง เลี้ยงไป คล้ายลูกบอล.....เตะต้องต้อน ย้อนย้าย ป่ายซ้ายขวา
บ้างก็งัด ขึ้นเดาะ เคาะกายา.....เล่นรอท่า เมื่อเพื่อนมา พร้อมยิงGoal

 

"โยก"โยกย้อนหยอกย้าย.....ร่ายกลอน
"ย้าย"แหย่ขวาซ้ายต้อน.....แต่งเต้น
"ส่าย"ส่ายสั่นอักษร.....ล่อศิษย์
"กลอน"แล่นฤทธิ์ชิดเช่น.....ลเล่นเร้า ลล่อทาง

 

แว๊กกก! รู้จุดอ่อน อาจารย์ พาลซาดุ้ง.....กาลังยุ่ง มุ่งเลี้ยงหมา ที่จารย์ให้
ครายล่ะหว่า จะกล้ากัด อาจารย์ไพร.....ฤทธิ์สุดร้าย ร่ายแรงฤทธิ์ ศิษย์คาหยาด คริคริ

 

ความ "ใจดี" นี่พี่เล่น เป็นที่หนึ่ง.....จะกัดทึ้ง ดึงฟัด จัดหนักหนา
แกมะโกรธ แถมหัวเราะ ทำเริงร่า.....บอกจัดมา พี่เล่นจ๋า "บร้า" หรือ"ดี"

Status…กัดอีกซักแผล อิอิ

 

โยก เยกหยอดร่่ายฟุ้ง........พ่นคำ
ย้าย ถ่ายอักษรนำ.............เล่นเล่ห์
ส่าย แส่เฝ้านรร-จำ............ล้อเป็น
หลอก ใช้คำสุดเท่ห์...........ล่อจ้อ.....ในบึง

 

เมื่อจุดอ่อน กลับกลาย คล้ายจุดแข็ง.....หวั่นขแยง แหนงไกล มิใกล้กัด
ด้วยเพราะโอษฐ์ แลชิวหา แรงฤทธิ์ชัด.....ใครใคร่กัด ม๊วฟม๊วฟ ควบเข้ามา .. ฮี่ๆ

 

เรื่อง"รู้ใจ" ใคร่รู้ ดูอาจารย์.....โคตรดุกานท์ ขานรุก จุกคำขม
ถ้อยคำแปลบ แสบใจ ในคำคม.....รู้อารมณ์ คารมกลอน สะท้อนใน

 

มีท้ากัด จักดวล ควบม้าใกล้.....ระวังไว นะใส อาจเจอต้อน
อันคารม คมจารย์ บาดลึกรอน.....เด๋วต้องนอน หยอดข้าวต้ม จมเป็นเดือน

 

ต่อกลอนโยกเยกพี่เล่นมะเปงอ่ะ55555

 

ศาสตรารมย์ เวทย์มนต์คม อมไว้เพียบ.....ม้าควบเทียบ เลียบใกล้ ใช้บ่วงบาศก์
สะบัดคล้อง จองจับ อย่างsmart.....ด้วยศิลป์-ศาสตร์ พราน"รัก" ประจักษ์บึง

 

ศาสตรา"รัก" มากเริง เชิงนักรบ.....อาวุธครบ รบเพื่อรัก ได้แผ่ศานต์
ดาบทวนหอก ง้าวตะบอง ธนูกานท์.....ยิงให้มาร พล่านร้อน ด้วยกลอนมนต์

 

เอามีดพก แคะขี้ฟัน รอกลอนศิษย์.....นั่งนอนบิด ขี้เกียจ ชมพฤกษา
งมหอยโข่ง หรือไร เจ้าศิษยา.....กระดิกขา ไขว่ห้าง นั่งรั้งรอ


status... มะทันจายวัยรุ่ลเรยยย

 

"เต้น"ละเล่นร่ายร้อย.....กลกานท์
"ต้อน"ศิษย์คลายดิ้อรั้น.....เหือดแห้ง
"กลอน"ศักสิทธิ์สกดราญ.....ใจจรด
"กานท์"พุ่งมุ่งย้ำแทง.....จิกแจ้ง แยงหทัย

 

โห!ใช้มีด กรีดขี้ฟัน ทำได้ไง.....ช่างโดนใจ ศิษย์ใส เป็นยิ่งนัก
ยังมีหอก ออกมาใช้ ช่วยได้มาก.....ทั้งหอกดาบ มาเคาะสนิม ไว้จิ้มฟัน

status... มุขนี้ขำเจงๆจารย์55555

 

"มิตรภาพ" เสี้ยมสร้าง ด้วยหัวใจ.....ความจริงใจ แลกเปลี่ยนกัน ช่างงามสม
ใช้เวลา ผูกพัน แลเพาะบ่ม.....เป็นอารมณ์ เกลียวกลม ที่กลมกลืน

"มิตรภาพ" ภาพของ มวลหมู่มิตร.....ที่มีจิต เอื้อหนุน การุณย์รื่น
ไมตรีถ่าย ให้กัน ทั้งวันคืน.....ไม่ฝืดฝืน เฝื่อนฝาด ฟาดโทษทัณฑ์

"มิตรภาพ" เปรียบน้ำ ฉ่ำรสทิพย์.....ยามใดจิบ ใจรื่นชื่น ขึ้นยามนั้น
ยามระลึก มิตรรส อมยิ้มพลัน......โลกสุขสันต์ ฉันทามิตร ชิดไมตรี

 

"มีดพก"นั้น สารพัน ด้วยประโยชน์.....ส่วนหอกโหด เอาไว้แทง ทิ่มก้นใส
ยามเจ้าใส่ กางเกงขาด ตัวนั้นไง....."หอก"เตรียมไว้ ทิ่มแทงแยง ทะลวงกวน

"ดาบ"แสงรัก ของอาจารย์ ไว้ฟันฟาด.....ไพรีมาตร ม้วยมลาย จากไพรสวน
ด้วยแสงดาบ กำจายจ้า อลังกร์อวล.....ฟัดฟาดสวน ปกศิษย์ ในถิ่นไพร


..........................................................


feeling... แถมให้ 55555


โยน"มีดสั้น" ควงควงปา ทะลวงไม้.....รอศิษย์ใส ถ่ายกลอน สะท้อนหา
เดินไปเก็บ มีดปักไม้ แล้วกลับปา.....นับได้ว่า น่าจะได้ สักร้อยที

 

ศิษย์ก็รอ กลอนบทไหน ที่เข้าทาง.....คงได้ง้าง เงื้อศร ส่งย้อนกลับ
กลอนบางบท ต่อมะด้าย นะขอรับ.....ศิษย์ถนัด กลอนทะเล้น เล่นอย่างเร็ว คริคริ

 

แร๊ววันนี้ เพื่อลเจ้าหาย ไปไหนหมด.....ดูหดหด เหี่ยวเหี่ยว คนเดียวเห็น
เล่นกะจารย์ คนเดียว เจ้าอาจเป็น.....เปรียบได้เช่น แมวเล่นหลอก หยอกพยัคฆา