รัก

เราก็อ้า อกรอ ให้ศรปัก.....ยิงศร"รัก" ให้ปักอก อาจารย์นี่
จารย์ยอมพลี อกอ้า ให้เจ้ามี.....ที่ซ้อมฝี ธนูเจ้า ให้เข้าทาง

 

เกงตัวนั้น ปะแล้ว เจื้อยแจ้วบอก.....จารย์เก็บหอก ไว้แทง ในแดนสรวง
ยามหมู่มาร โผล่มา บุกทะลวง.....ไว้แทงจ้วง อย่าห่วงศิษย์ รีบบิดไกล

Status… เอ่ ยังมีขาดอีกหรือป่าวหว่า 55555

rabbit_run_away

 

น่านจิทั่นจารย์ เพื่อลๆหายปายหนายกันหมดก็มะรู้
เห็นหลังพี่เล่นแว๊บๆหนีปายหนายแระ เด๋วคงมาค่ำๆค่ะ

 

อัน"ศัสตรา มนตรา สาธกเปรียบ.....เรากล่าวเทียบ ปัญญาญาณ อันยิ่งใหญ่
ที่ได้รับ จาก"รัก" ในหัวใจ....."พระเจ้า"ไซร้ พาศาสตรา มาประทาน

หลาวทวนหอก ไว้ตี ไว้แยงแหย่.....เส้นสายแส้ ไว้ฟาด กระหนาบหาญ
ดาบมีคม ประหัตถ์ุหาร พวกเหล่าพาล.....ศรทิพย์นั้น ไว้ยิงแรง พุ่งแทงใจ

จงสำรวจ พินิจ ดวงใจเจ้า.....ว่าศรเรา เข้าเป้า เป็นเยี่ยงไหน
มีศร"รัก" ฝังชิด ติดตรึงใจ.....เราเล็งไป คงหลายแผล แน่โฉมตรู .. Yoo hoo .. Yoho

 

เพื่อนมิกล้า มาแจม แถมจารย์ศิษย์
ต่อไม่ติด คิดไม่ปลง ลงตรงไหน
จึงขออ่าน ติดตาม สานกันไป
ได้ถึงใจ ถึงกึ๊น มึนปากกานท์.......

 

บึงออกกว้าง วางกลอนได้ unlimite.....กลอนวางชิด ติดเรียง เคียงกันได้
จังหวะ"รัก" เป็นของ ทุกหัวใจ.....วางกลอนได้ ตามหัวใจ ที่ใคร่วาง

 

แค่ยังอ่อนไม่กล้า.......มาต่อ (รัก)
บึงกว้างวางยังท้อ.......แปะเทียบ
เห็นชัดต่างเกรดรอ......อายสุด
เพียงได้มาอ่านเปรียบ...แค่นี้ คงพอ

 

"ประเพณี" แลขนบ บทต่างต่าง.....ที่มีตั้ง ปฏิบัติ ซัดสืบทอด
เพื่อสร้างสรรค์ จรรโลง เข้าคล้องสอด.....กลมเกลียวกอด เหมาะสมงาม ตามครรลอง

เมื่อเวลา หมุนผันผ่าน หลายร้อยปี....."ประเพณี" บางส่วน ควรปกป้อง
แต่บางส่วน ก็ควรปรับ ให้สอดคล้อง.....เพื่อเหมาะต้อง พ้องกับ กาลเวลา

"ลอยกระทง" เมื่อยาม โบราณเริ่ม.....เป็นส่วนเสริม เติมเต็มความ งามคุณค่า
ใช้ชีวิต เคียงคู่น้ำ ทุกยามมา.....ใช้ชีวา พึ่งคงคา พิงวารี

จึงควรมี วาระ เพื่อรำลึก.....ให้เพ่งตรึก ถึงคุณเลิศ ประเสริฐศรี
มิใช่เพื่อ มัวเมา เคล้าโลกีย์.....แต่บัดนี้ ขนบดี มีเสื่อมทราม

"ลอยกระทง" โดยนัย สำคัญอยู่.....ควรสืบดู สานไว้ ให้งามขำ
แต่การลอย ก้อนขยะ บำเรอกาม.....ควรงดทำ เพราะก้อนทราม ทำน้ำพัง

จักทำดี กับ"คงคา" เพลานี้.....เพียงแค่มี ห่วงใย จริงใจตั้ง
ไม่เผลอพลั้ง ทิ้งขว้างเศษ ทุเรศชัง.....ให้เสื่อมทราม ทำลาย สายวารี

 

เมื่อก่อนศิษย์ ติดกระทง ด้วยใบตอง.....จับกลีบล้อม ขอบทง ชงประณีต
ระยะหลัง มีกระทง คนช่างคิด.....นั่งประดิษฐ์ กลีบกระทง โคนไอติม

คาหนมปัง ยังทำ เป็นกระทง.....คนลอยลง ได้บุญ หนุนนำจิต
ล่องลอยไป ละลาย ไร้สารพิษ.....มัจฉาติด ตามกิน อิ่มเพลิดเพลิน

วารีใส ไหลไป ไม่มีขยะ.....เมื่อคนละ สิ่งเทียม เพียรสร้างเสริม
คนรักษ์น้ำ น้ำหล่อเลี้ยง ชีวิตเดิน.....ก่อนสายเกิน อย่าเมินหมาง ทางวารี

 

ตัวจารย์เอง ขาดจากการ ลอยกระทง.....นับได้คง เกินกว่าสอง ทศวรรษ
แต่ที่ลอย แล้วสร้างสรรค์ มิได้ขัด.....แต่จงชัด เรื่องconcept ประเพณี

 

พระพิรุณ เป่ามนต์ ปนไอเย็น.....ภาพที่เห็น พร่ามัว เลือนเลือนหาย
หัวก็หนัก ค่อยค่อย โงนเงนไป.....แล้วเลื่อนไหล ละเลียดเลื้อย ราบแบนนอน

กินอิ่มอิ่ม ฝนตก ช่างลงตัว.....หูตามัว มองจอคอม ก็หลอนหลอน
เหมือนตอนเรียน ช่วงบ่าย ใคร่ฟุบนอน.....โดนครูร่อน ช็อล์คปลิว ฮิ๊วส์กันไป

ลืมตาตื่น งัวเงีย ใคร่นอนต่อ.....เห็นกลอนล่อ ของเจ้า ลูกศิษย์ใส
Oh.. my brain operate ขึ้นทันใด.....ต่อมกลอนได้ หลั่งhormone exportกลอน

 

ศิษย์ก็ลอย คล้อยตาม ชาวประชา.....ลางเลือนพร่า concept เป็นแบบไหน
ที่ไปลอย ก็สนุก สนานไป.....เล่นพลุไฟ จุดประทัด ก็มันส์ดี

status...กลอนวอนโดนด่า 55555

 

พูดตรงไป ตรงมา ด่าทะมายย.....คนส่วนใหญ่ ตามกันไป ไม่นึกรู้
มองแต่ความ ครื้นเครง สนุกอยู่....มิได้ดู ลึกซึ้ง ถึงแก่นความ

แต่ก่อนเจ้า สำนึก อาจหลับไหล.....แต่จารย์ไพร ปลุกสะกิด บิดขำขำ
นับแต่นี้ สำนึกตื่น ได้จดจำ.....ลึกซึ้งความ สำนึก ตรึกวารี

 

ร่ายคาถา ได้ผล จารย์มะด่า.....ความจริงอ่า ไปเที่ยวงาน ก็ตามนี้
ศิษย์ยืนมอง อย่างเดียว มะเกี่ยวนี่.....ตอนหลังมี ตำรวจห้าม ก็สร่างซา

 

เราบ่นไป เพื่อใครอ่าน อาจได้คิด.....ปรับใจจิต สำนึก ให้ตรงร่อง
ได้สืบสาน ขนบล้ำ งามครรลอง.....ลูกหลานปอง สานไป พร้อมใจความ

 

ความ"พอดี" เหมาะสม ย่อมกลมกลาง.....อยู่ระหว่าง สุดโต่ง ทั้งสองด้าน
ความพอดี คือประโยชน์ สดสร้างสรรค์.....เพื่อขับขัน บรรเจิด เกิดคุณงาม

ความ"หย่อนยาน" กล่าวพอดี ว่าตึงไป....."ตึง"สุดสาย กล่าวพอดี ว่าหย่อนหยาม
ความ"พอดี" กล่าวว่า แล้วแต่ทำ.....เข้าถึง"ธรรม" เรียนเพื่อปรับ กับตนเอง

 

เมื่อก่อนศิษย์ ติดกระทง ด้วยใบตอง.....จับกลีบล้อม ขอบทง ชงประณีต
ระยะหลัง มีกระทง คนช่างคิด.....นั่งประดิษฐ์ กลีบกระทง โคนไอติม

คาหนมปัง ยังทำ เป็นกระทง.....คนลอยลง ได้บุญ หนุนนำจิต
ล่องลอยไป ละลาย ไร้สารพิษ.....มัจฉาติด ตามกิน อิ่มเพลิดเพลิน

วารีใส ไหลไป ไม่มีขยะ.....เมื่อคนละ สิ่งเทียม เพียรสร้างเสริม
คนรักษ์น้ำ น้ำหล่อเลี้ยง ชีวิตเดิน.....ก่อนสายเกิน อย่าเมินหมาง ทางวารี


.........................................................



เมื่อก่อนศิษย์ ติดกระทง ใบตองห้อม.....จับกลีบล้อม ขอบทง ชงประณีต
ระยะหลัง มีกระทง คนช่างคิด.....นั่งประดิษฐ์ กลีบกระทง โคนไอติม

คาหนมปัง ยังทำ เป็นกระทง.....คนลอยลง ได้บุญ หนุนใจอิ่ม
ล่องลอยไป ละลายไป แล้วจมทิ่ม.....มัจฉาพริ้ม ลิ้มปังกิน อิ่มเพลิดเพลิน

วารีใส ไหลไป ไม่มีขยะ.....เมื่อคนละ สิ่งเทียม น่าสรรเสริญ
คนรักษ์น้ำ น้ำหล่อเลี้ยง ชีวิตเดิน.....ก่อนสายเกิน อย่าเมินหมาง ทางวารี

 

ช่วงปลายฝนต้นหนาวมาคราวนี้
มีเพื่อนที่ล้มหมอนวอนนอนเสื่อ
เป็นไข้หวัดหายไปไม่มาจั๊กเทือ
ฟ้าคลุมเครือรึอย่างไรไม่ได้การณ์
แวะผ่านมาตามหามาไม่เห็น
คนน่าเป็นคงไม่'บายไม่ขับขาน
ท่านพรานใหญ่ขอให้หายดั่งวันวาร
ส่งกลอนกานต์มาอวยพรไม่อ่อนใจ.....

 

เราจักป่วย ก็ป่วย ด้วยโรคเดียว.....เรื้อรังเชียว นะจ๊ะ จะบอกให้
หาหมอไทย หมอจีน ก็ไม่หาย.....เฮ้อกลุ้มใจ มิยอมหาย โรคทรัพย์จาง

 

ส่งอักษรา จ่าหน้า ถึง"ฝูงรัก".....ผองเพื่อนรัก ทุกพักตร์ที่ เคยเห็นหน้า
ฤดูกาล ปรับเปลี่ยนแปลง แฝงโรคา.....เราเตือนมา ให้รักษา ภูมิร่างกาย

ดูแลกาย ให้มั่น ให้อบอุ่น.....รักษาดุลย์ อุณหภูมิ ไม่ขาดหาย
บริโภค กระยาหาร ให้สดใหม่.....กำลังกาย อย่าให้ตก เพื่อยกภูมิ

ยามนอนหลับ ให้เต็มอิ่ม พริ้มสบาย.....ร่าเริงได้ ยามตื่น ชื่นสุขุม
รักษาดุลย์ ใจ-กาย ให้ครอบคลุม.....ภูมิจักหุ้ม คุ้มสุขกอด ปลอดโรคา