รัก

ฮ่าฮ่าฮ่า คนหวาน ก็หวานพรอด.....คนที่ออก ตาหลก ก็ถกขำ
หวานตาหลก พกใส่ ไม่ระกำ.....รออ่านธรรม จากจารย์หวาน ผสานไป

 

มนต์รักคลายคล้อยเคลื่อนเลื่อนไปไหน
ในบึงไพรจึงร้างราพาฉงน
มีเพียงศิษย์ตาใสใส่ใจจน
อาจารย์ดลมนตรามาครอบคลุม

สวัสดีค่ะ

 

อายุเปงเพียงตัวเลขน่าจารย์ กระซิกๆๆ:'(

 

ธรรมของจารย์ มีแค่ กะติ๊ดเดียว.....อยากจะเอี้ยว บอกเจ้า ลูกศิษย์ใส
ธรรมทั้งหลาย เกิดแต่เหตุ เรากล่าวให้.....เมื่อคราวใคร่ จักดับ ดับเหตุมัน

เหมือนเหตุเจ้า กับจารย์ เกิดที่ใจ.....จักดับได้ ดับที่ใจ ของเจ้านั้น
แต่คงดับ มิได้ง่าย จารย์รู้ทัน.....ถ้าอย่างนั้น จงเป็นศิษย์ ตามติดจารย์ ... Wowww

 

สวัสดี แม่ศรี ดอกบัวแก้ว.....มาเจื้อยแจ้ว ทีเผลอ เกือบเอ๋อได้
"แก้วบงกช" กลีบใส มาทักทาย.....มาลงลาย คลายกลอน เต้นต้อนกัน

เริงระบำ รำกลอน อ้อนอ้อนกัน.....ธรรมะนั้น นิดหน่อย ปล่อยอั้นอั้น
ธรรมะมาก ต้องไปบวช อยู่วัดกัน.....บึงรักนั้น ธรรมะเป็น โฆษณา

 

ยังสงสัย ที่เพื่อนหาย เพราะกลัวใคร.....กลัวพรานไพร หรือว่ากลัว ลูกศิษย์ใส
แต่ลูกศิษย์ เล่นกลอน ร่อนบึงไพร.....ก็ช่วยให้ บึง"รัก"นี้ ชื่นชีวา

เพื่อนเพื่อนเพื่อน บางที ก็ไม่ว่าง.....อาจดูร้าง ไปบ้าง อย่าถือสา
ถ้าเห็นร้าง ก็จง เร่งเข้ามา.....เล่นกานท์มา ล่อเรา ให้เร้าใจ

 

โห.. จารย์ ศิษย์น่ากลัวตรงไหนอ่ะ คริคริ จารย์แหล่ะน่ากลัว 55555

 

จารย์ก็คง น่ากลัว เป็นพักพัก.....มิได้มัก น่ากลัว แบบเซเว่น
ดุบางช่วง บางตอน ตามที่เห็น.....แยกเขี้ยวเป็น เรื่องเรื่อง แยกแยะไป

 

ที่เขากลัว คงกลัว ความฉะฉาน.....ความแสบสันต์ ของเธอ ที่มีเห็น
มีวิธี เย้าหยอกเสือ ยอกย้อนเป็น.....กล้าแต่งเต้น ล้อลอก หลอกกลเรา

เขาคงกลัว ที่ดูเจ้า คล้ายเคียงจารย์....อีกมินาน มิช้า คงเหมือนเข้า
เหมือนเป็นร่าง อวตาร จากตัวเรา.....ยามเห็นเจ้า เขาคงนึก ถึงอาจารย์

 

"แก้วบงกช" มาปิ๊ดเดียว แล้วหายเลย.....ไงล่ะเฮ๊ย เขากลัวแก แหละเจ้าใส
แม่ดอกบัว มาแว๊บเดียว แล้วหายไป.....มาเหมือนสาย ฟ้าแปลบ แลบแปร๊บเดียว

 

Wowww จารย์ชมนี่นา ดีใจจัง ขอบคุณคร่าทั่นจารย์ อิอิ
Good night คร่าจารย์

 

Goodnight บั๊ยบัย student.....จงนอนเช่น คนเมา พับหลับไหล
Masterร่าย มนต์รักเร้า มอมเจ้าไป.....จงเมาให้ เคลิ้มพริ้ม อิ่มทรวงเพลิน

 

ซาหวาดดี อังคาร ผ่านบึง"ร๊ากกก".....พันธ์ุไม้มาก ชูช่อ ล้อสดใส
เห็นดอก"โมกข์" ผลิบาน สราญใจ....."สายหยุด"ไซร้ ไล่ออก ทั้งเหลืองแดง

นั่นดอก"แก้ว" ขาวแอ๊บ แซมใบบาง..... "เล็บมือนาง"พลางเลื้อย เปลือยดอกแข่ง
ออกเป็นช่อ คลอขาว สลับแดง....."ประยงค์"แพลม กลิ่นออก ดอกสมุนไพร

"ราชาวดี" หอมฉุน ต้องอุดจมูก....."หม้อแกง"ปลูก ซอกตอ ฝาเปิดได้
"กรรณิการ์"ขาวแสด แทรกกลางใจ....."รสสุคนธ์"เลื้อยไล่ ให้ชื่นบาน

"กระดังงา สงขลา"ดอม หอมถูกใจ....."พุด"นั้นไซร้ เพิ่งตัด ปักในบ้าน
เดินเมียงมอง ดอกไม้ ที่ละลาน.....พร้อมขับขาน กานท์เล่น นั่งเย็นใจ

 

ซาหวัดดี ทั่นจานหาย มองมะเห็น.....ศิษย์มาเล่น มะเห็งจาน หายไปไหน
เห็นกลอนจาน ดีจายย happyได้.....สวนดอกไม้ หอมไหม ทั่นอาจาน

 

โอ้ อังคาร วันนี้ ที่โคตรร้อน.....เหมือนโดนร่อน อังไฟ ให้หมองไหม้
เหมือนอยู่ใน เตาอบ พบกับไฟ.....เหมือนดำว่าย ผลุบโผล่ใน หม้อน้ำมัน

หลบเข้ามา บึง"รัก" จึงพบเย็น.....มาพบเห็น ทั่นจาน คอยขับขาน
ร่ายกานท์หอม กลิ่นบุปผา มาลีบาน.....ศิษย์สราญ อ่านกานท์ อาจารย์ไพร

 

ร้อนร้อนกาย ศิษย์ใคร่ อยากแก้ผ้า.....แล้วเดินอ้า รับลม ริมบึงใส
เพื่อคลายร้อน รีบแก้ อย่างเร็วไว.....ผ้าของใคร มาบังขึง ตึงกั้นลม ... วี๊ดดด วิ๊วววว หวาดเฉียวมะทั่นจาน

 

หอมชื่นไกล ใส่ปุ๋ย "รัก"จักชื่นจิต .....หอมด้วยฤทธิ์ แรงไล้ ร่ายระรอบ
กลิ่นขจร ขะจาย ในบึงล้อม.....เพราะ "รัก"ห้อม พร้อมให้ ในบึงไพร

 

โถ..ศิษย์ใส อย่าใคร่ทำ อย่างนั้นเลย.....จารย์อยากเอ่ย เด๋วจารย์อ๊วก ปวดซาหมอง
เด๋วจารย์ซื้อ แอร์ให้ ถ้าเจ้าร้อน.....ให้เจ้านอน ตากแอร์ ให้ฉ่ำใจ

 

ทั่นจานก้อ ช่างว่า จิงจิงเรย.....ศิษย์แค่เปรย ว่าร้อน ใคร่แก้ผ้า
หมายอาภรณ์ ตากตามราว ไล่เรียงมา.....เจ้าพวกผ้า มันขัง มันบังลม


status... จานอ่าาา คิดลึกเอง

 

ศิษย์ช๊อบชอบ ต้นไม้ ใคร่อยากปลูก.....จารย์พูดถูก ใส่ปุ๋ยพา ดอกไม้หอม
ส่วนปุ๋ยรัก โปรยโคน ต้น"รัก"ห้อม.....กลิ่นรักหอม จรุงได้ จับใจแรง



status... ศิษย์แต่งกลอนหวานๆ ดีขึ้นมะทั่นจาน