ลำนำเพลงรักของนักกลอน

น่าเสียดาย ที่ลูกชิ้นเหลือเพียงลูกเดียว....:'(

 

โอ้...ลูกชิ้นหรือว่า..ซาลาเปา....เนี่ย????

 

ไม่ต้องไป หาแพทย์หมอ รอรักษา
เรื่องตัวยา เคยบอกใว้ ให้ใช้ก่อน
ทา กับ ทาน นั้นไง หายแน่นอน
ตื่นเช้ารอง รีบแบ่งใว้ ใช้แทนยา

สารพัดโรคภัย หายจนหมด
ผิวสวยสด ดูอ่อนวัย ใครพบหน้า
เหมือนลูกชิ้น เด้งสดใส ใครสบตา
ทั้งสิวฝ้า ห่างไกล ไม่มาเยือน

 

สูตรยาดี ที่พี่ให้ ได้แต่รับ
จะขยับ จับมาใช้ ใจสับสน
คิดไตร่ตรอง ลองสักครั้ง ชั่งกมล
ติงสับสน ผลไม่กล้า ลองยาดี

 

ขอบพระคุณ กรอบงาน พี่สานสร้าง
ไม่ทิ้งน้อง อ้างว้าง กลางไพรสณฑ์
ยามใด ที่เหงา และอับจน
ยามนั้น พี่คือคน อยู่เคียงใจ

 

ขอบพระคุณ ที่เมตตา มาช่วยเหลือ
ทั้งเอื้อเฟื้อ สอนงาน การฝึกฝน
แม้นยามใด ที่เหงา และอับจน
ในยามนั้น พี่คือคน อยู่เคียงใจ



พอไปเขียนในface bookกลับรู้สึกว่าเพราะกว่าค่ะ ^___^

 

มีทางลัด จัดให้ บันไดนี้
จะลงที ไม่ต้องเดิน เชิญกลิ้งก่อน
ครูติงรอ รอบต่อไป ใช่ตัดรอน
ให้ขอพร พระก่อนไป นะใจเอย

 

ด้วยรักแท้ แน่แน่ว ไม่แคล้วคู่
ได้แต่ดู ใจหาย คลับคล้ายขม
อยากจะเปลี่ยน เหลือใจแล้ว แม่เอวกลม
ลับลวงลม หลอกเล่น เช่นเห็นแปรง

 

อรุณรุ่ง...เบิกบานใจ ในสายหมอก
ฝากลมบอก ว่าห่วงหา อย่าห่างหาย
พระอาทิตย์ มิผิดนัด ผัดผ่อนไป
ขอดวงใจ รักคงมั่น นิรันดร...

 

แสงตะวัน สาดส่องมา เพลานี้
สีทองที่ สดใส ดั่งในฝัน
ฝูงนกกา บินทายทัก รักผูกพัน
อย่าปล่อยฉัน รอเก้อ เพ้อคร่ำครวญ

 

อ่านข้อความแล้ว...น้ำตาคลอเลยค่ะ

 

มีอารมณ์แบบนี้บ่อยไหมคะ?:VO

 

เป็นเพียงบทกลอนที่แต่งเล่นๆค่ะ ไม่ใช่อารมณ์ที่เกิดขึ้นขณะแต่งกลอน....

 

ส่วนใหญ่ที่ดิฉันรู้มา คนมักแต่งกลอนจากความรู้สึกในขณะนั้นค่ะ เช่น อกหัก เหงา เศร้า ผิดหวัง แอบรักฯลฯ ประมาณนี้ค่ะ..
ปล.กระทู้รู้ทันหนูมาดี หายไปไหนแล้วคะ? วันก่อนจะเข้ามาขอบคุณคุณนุ้กและคุณบัวมรกตซ่ะหน่อย ที่เข้าใจในความหนูมาดีได้น่ารักมากๆ ตื่นมาอีกที กระทู้หายไปแหล่ะ ขำค่ะ

 

คิดถึงทุกทุกคนนะค๊ะ
สบายดีกันหรือแปล่าค๊ะ?

 

คุณรัตน์ห่างหายเว็บไปนาน คิดถึงเสมอค่ะ
หวังว่าคุณรัตน์คงสบายดีนะคะ....
(สวยไม่สร่าง)

 

มองทะเล คราใด พาใจเศร้า
ดังตัวเรา เดียวดาย ไม่คลายเหงา
อยากโอบกอด ทะเลไว้ ได้แต่เงา
ฤาตัวเรา ต้องอ้างว้าง กลางทะเล.

ถึงอ้างว้างกลางทะเลใจเฉเศร้า
ดูจิตเรา เฝ้าทะเล อย่าเหห่าง
กระแสคลื่น ดื่นดับ จับแล้ววาง
ไม่อ้างว้างหายเศร้าเฝ้าทะเล

 

เฝ้าทะเลคลื่นลมแรงแห่งชีวิต
ดูตามจิตหมั่นฝึกฝนจนแจ่มใส
รักษาจิตให้เป็นนิจทุกคราไป
จิตแจ่มใสในทะเลว้าเหว่คลาย