♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ใช่เป็นคน ที่พร่ำหา ว่าหรือไม่
แต่มีใจ อยากกล่าว เล่าทายทัก
คงจะติด ภาระกิจ พึ่งได้พัก
น้อยใจนัก จักขอปลอบ ตอบแทนพลาง

 

คนที่เฝ้า พร่ำถึง รำพึงหา

กัลยา คือมิ่งมิตร ที่คิดถึง

ครั้งหนึ่ง นานมา พาคำนึง

เคยซาบซึ้ง ในไมตรี ที่ "อุ่นไอ"

 

ยิ้มอมแย้ม...แกล้มปริ....ที่ได้ยิน
จิให้ผิน.....บินไกล....ไปไหนพ้น
ตะละแม่...จันทรา......ยาใจคน
หวานเหลือล้น...ชื่นใจ..ให้เพื่อนชม

 

(อิอิ) ใช่ว่าหวาน อย่างเดียว ยังเปรี้ยวขม

ตามอารมณ์ ข่มไว้ ไม่ให้เห็น

หรือจะเศร้า เหงาสุข ทุกข์ก็เป็น

แต่แน่แน่ จุดเด่น คือจริงใจ (นะจ๊ะๆๆ โฆษณานิดนุง)

 

เปรี้ยวนั้นชอบ เคยลิ้น ชินสถาน
ขมหน่อยทาน พอได้ ให้เป็นยา
แม่จันนั้น จริงใจ เสนอมา
จริงใจจ้า ตอบคืน เช่นเดียวกัน...

 

มาแต่งกลอน เป็นเหมือน เพื่อนแก้เหงา
แต่งแต่งไป ก็เศร้า ยิ่งเหงากว่า
กลอนอ่านคน คนอ่านกลอน อ่อนอุรา
กลอนกลับพา ให้เหงา กว่าเก่าเคย

อ่านกลอนคน เหงาเหงา ก็เหงาด้วย
กลอนไม่ช่วย ผ่อนคลาย ใคร่เฉลย
มิอาจหา คำคมเฉียบ มาเปรียบเปรย
จึงมาเผย ความนัย..ในคำกลอน...

 

มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะจ้ะ
เพราะเหงาอ้ะจึงแต่งกลอนอักษรศรี
แต่งไปแล้วยิ่งเหงา-เศร้าทับทวี
เพราะไม่มีใครกดLIKEให้สักคน

รึเพื่อนผ่านขานไขไม่ให้เห็น
รึซ่อนเร้นเฟ้นหลบอีกสักหน
รึกริ่งเกรงว่างเว้นเช่นทุกคน
รึพล่ามบ่นอักษราบ้าคนเดียว....5555

 

พี่บุษ..ไม่เขียนกลอนแระ มันชอบไหลๆๆ อ่ะ
อ่านกลอนคนอื่นดีก่า มันส์ดี...พอเราเขียนแต่ละที ดันเศร้าๆ นิ
ไม่เจตนาเล้ยยยยยย...เขียนไงหว่า กลอนสนุกๆๆๆ 555

 

อักษรอ้อนเล่นกล แม่หน้ามลกลพาไป
กานต์กลอนวอนลื่นไหล เพลิดเพลินใจในคำกลอน
เขียนไปให้ขำขำ เขียนประจำคำคงคลอน
ไม่มีก้อง่วงนอน เขียนไปก่อนกลอนลงคำ

 

อันกลกลอนวอนกล่าว
สื่อเรื่องราวสาวถึงตัว
คนสนุกคลุกเล่นหัว
ก็รุ้ตัวสาระหาย......5555555555

 

วันหยุดแสนเหว่ว้า
มิตรกลอนมาเติมแต่งให้
วันใดเพื่อนลาไกล
ทิ้งพจีไว้ใครใคร่ชม

จันทร์ทรามากระซิบ
ดาวระยิบเกล็ดกระทู้
เล่นล้อย่องแอบดู
บุษคอยชูเพิ่มพลังใจ

สร้อยร้อยมาลาไกล
สุรางค์ไห้รีบกลับมา
เหมียวหง่าวรจนา
ร้องเรียกหาใช่หมางเมิน

ชมเพลินห้องกระทู้
หลบแมวอยู่หรือไฉน
คลายเหงาได้อย่างไร
อยู่หนใดแฟนคลับกลอน
เหมียวขับวจีอ้อนหยอกอรชรหง่าวเอย ^_^

(กลบทประยุตก์)

 

สมแล้วเป็นแมวเหมียว
เผลอแผล็บเดียวเข้าห้องได้
ล่วงรู้เหตุภายใน
ใครทำไรเหมียวรู้จริง
ทุกอย่างเกิดแต่เหตุ
เกิดอาเพศต้องประวิง
เรียนรู้อยู่(กับ)ความจริง
นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
ยินดีที่รู้จัก
มาทายทักก่อนจะสาย
จันทราไร้ร่างกาย
มาแต่ใจที่อ่อนโยน..(รึเปล่าหว่า 555)

 

วันหยุดแสนวุ่นวาย. เรื่องมากมายคล้ายเป็นลม
กาพย์กลอนวอนเล่นกล. อลวลจนวุ่นวาย
โคลงกลอนต้อนคนอ่าน. ความคิดต่างวุ่นไม่คลาย
ไปเที่ยวเดี๋ยวก็หาย. แมวเหมียวรอพอให้เพลิน

 

สงสัยมา รจนา เจ้าเหมียวหง่าว
เผยเรื่องราว เจ้าเบี่ยงเบน เป็นแล้วหรือ
เขียนว่าหนุ่ม มาดแมน ผกผันคือ
คงค้นรื้อ สื่อเป็นสาว ขาวกระไร......5555555555

 

อ่านกลอน ตอนฝนพรำ
ซึมซาบคำ อ้อนอ่อนหวาน
เพียงแวะ มาพบพาน
เพื่อพ้นผ่าน. ในวันเหงา

 

กวีบทเก่า....
เขียนจาก...ความเศร้า...ความโหยหา
รำพึงถึง...อดีต...ที่ผ่านมา
ยังฝัง...ตรึงตรา...มิเลือน

กวีบทโศก.....
วิโยค...วาจา...เชือดเฉือน
เจ็บช้ำ...เขาทำ...แชเชือน
เสมือน...ไม่เคย...พบพาน

กวีบทใหม่.....
ปลุกปลอบ...ใจให้...เกษมศานติ์
สมาน...บาดแผล...ร้าวราน
ไม่นาน...คงหาย...คลายคืน

 

เดินตามรอยนิราศกราบพระบาท
ทางลาดชันคดเคี้ยวเลี้ยวไปสู่
วัดพระบาทสี่รอยคอยแง้มดู
น้อมนำสู่กลางใจใคร่กราบกราน

ได้เคารพนบน้อมค้อมกราบไหว้
ด้วยดวงใจจดจ่อรอทางผ่าน
แสนสุขศรีมีชัยได้พบพาน
ใจชื่นบานในวันเกิดเพริศพิไล

ได้ไปกราบพระพุทธบาสี่รอยแล้วค่ะ หนทางไกลและคดเคี้ยวมากค่ะ นำบุญมาฝากกันนะคะ

 

ขอร่วมยินดี .......เปรมปรีดิ์ปลาบปลื้ม
คุณบุษบุญยื่น .....กราบบาทสี่รอย
ขอให้สำเร็จ........สุขเสร็จที่คอย
กระผมบุญพลอย...ได้ร่วมโมทนา

 

กวีบทปลอบ
จันทรายังเศร้า.......ใครเล่าขอแกง
ขอแหวนพลอยแดง...ให้น้องสวมมือ
หากจันทร์ยังโศก......วิโยคโลกลือ
โศกเศร้าเคล้าคือ.....เมฆาพาดบัง
เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป........แต่ใยจันทร์ยัง
เหนี่ยวเมฆาบัง........วนทุกข์พรรณนา
เปิดฟ้าใสใหม่..........ยิ่งใหญ่ลานตา
ชื่นชีพชีวา.............สุขใสใส่ตน
***********************
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘