♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

สวัสดีครับ.

 

มาเดียว...ไปเดียว...เดี่ยวโดด
ไม่โอด...ไม่ครวญ...เพ้อพร่ำ
เพียงเก็บ...เป็นความ...ทรงจำ
ส่งยิ้ม...พร้อมคำ...อำลา

อ่านกวี...บทปลอบ...อย่างขอบคุณ
กรุ่นกรุ่น...อุ่นใจ...คล้ายดังว่า
เคยคุ้น...คุ้นเคย...ที่เอ่ยมา
ตักเตือน...จันทรา...มาก่อนกาล

 

มาเดียว ไปเดียวโดด.........ทุกข์ครวญโอด แต่ผู้เดียว
หมื่นแสน ล้อมแลเหลียว.....ให้แบ่งทุกข์ สุดวิสัย
ล้วนทุกข์ ทุกผู้ทุกข์.........ต่างเคล้าคลุก โศกเศร้าใจ
ล้วนผ่าน แล้วผ่านไป........ใครยึดเหนี่ยว เดี่ยวทุกข์ตน
สุขผ่าน ทุกข์ก็ผ่าน..........เหมือนซ้ำอ่าน เวียนวกวน
กี่ครั้ง กี่หนยล................สุขทุกข์ซ้ำ ล้วนผ่านมา
ใยจำ แต่ตรมทุกข์……...…..ยังมีสุข สุดพรรณนา
พักผ่อน ชื่นกายา..........สุขใจชื่น รื่นด้วยธรรม
******************************
กาพย์ยานี ๑๑

 

ผ่านฝนผ่านร้อนหนาว......ทุกทุกคราวที่ก้าวผ่าน

ทุกขท้อแลเบิกบาน..........เวียนวนหมุนหนุนกันมา

ที่สุดนั้นคือคน..................อลวนเกินพรรณา

ซับซ้อนซ่อนมายา............สุดที่ใครจะตามรู้

ตัวเราก็เช่นกัน..................รู้มิทันจงตรองดู

ความคิดจิตพร่างพรู..........ที่แส่ส่ายน่าหน่ายจริง...

 

ใครบอกจะลองกาพย์.....บุษบรรณก็พลันหาย
นายหน่อจะเร้นกาย......จรฟ้านะนินจา
ล้อเล่นสุสุนทร...........ประจักษ์กลอนตะก่อนมา
ต่างหายฤซ่อนหา........บมิเห็นจะกลกลอน
ท่านเบียร์จะเชียร์ด้วย....พลช่วยประสานวอน
เหงาเหงาจะคลายถอน...จิตตะชื่นระรื่นเฮ

************************
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

 

ยามนี้สิห่างหาย
กลกลอนกลายคลายความขลัง
เทียวอ่านมิพลาดพลั้ง
สุดจะหยั่งเหือดแห้งลาย.....

 

เยี่ยมเยี่ยมแลเมียงมอง. ผิประคองนยนา
ลมหนาวก็พัดมา. รึจะหลับมิสมดี
ยินยลผิว่าเรียก. รึสำเหนียกมิรอรี
พรุ่งนี้นะคนดี. มนนี้สิโรยแรง

ขอตัวไปบรรทมก่อนนะค้าเหนื่อยจุง

 

ค่อยฝึก จับดูลม.............ปัญญาคมไม่ประวิง
ความคิดที่อ้างอิง.............เพียงแผ่วปล่อยต่อเนื่องลม
เพียงไม่เสริมเติมแต่ง.........เพียงไม่แข่งเทียบใครชม
ตนรู้เพียงแต่ลม..............เข้าออกเข้าต่อเนื่องไป
อันความคิดตรองดู.........มีพร่างพรูอยู่ภายใน
สังขารไม่แน่ไข...............มิทันรู้เพราะคิดดู.
**************************
กาพย์ยานี ๑๑

 

เจ้าสำนักอุ่นไอ
ได้ยังไงกลกลอนคลาย
แฟนคลับสิมากหลาย
เหือดแห้งลายคงหมดกัน...O.O!
*******************
หยอกล้อเล่น...^_^

 

ขอให้หลับพักผ่อน.......นะจะกล่อมนิทรานอน
เมื่อตื่นกวีกลอน..........มนัสชื่นสักหมื่นเพลง

 

กลอนกานท์ที่ร้อยกรอง...............มิผิดพ้องซึ่งคำฉันท์
อ่านกลอนสะท้อนพลัน................จิตนึกหวล ณ.ห้องเรียน
คุณครูมักพร่ำสอน.......................ระลึกย้อนเร่งพากเพียร
บังเอิญเป็นเด็กเกรียน..(555)......มิตรึกตามที่คำครู
วันนี้จึ่งได้เห็น.............................จึ่งคิดเป็นและรับรู้
บทเรียนจะค้ำชู............................ประจักษ์แจ้งเมื่อใช้จริง

 

ความรู้ ในห้องเรียน.......นั้นพากเพียร เพียงคะแนน
จินตะ จึงขาดแคลน.......เวลาหมด ขาดปัจจัย
ใฝ่ฝึก ภายนอกห้อง.......เรียนรู้จ้อง ต้องใส่ใจ
ทบทวน พากเพียรไป.......ในโลกกว้าง ไร้พรมแดน
****************************
กาพย์ยานี๑๑

 

รัก...สลักปักจิตมั่น................หมายปอง
โลภ...มุ่งหวังครอบครอง.......ทุกสิ่ง
โกรธ...กรุ่นกราดเกรี้ยวจอง....อาฆาต
หลง...ทะนงตนยิ่ง.................หน้ามืด ตามัว

.....ทั้งสี่อย่างที่กล่าวมา...........เชิญวิสัชนา
ให้รู้ให้เห็นหนทาง
....จะลดจะละปล่อยวาง...........อย่างไรสายกลาง
ทุกคนได้ยลความจริง
....ดุจดั่งน้ำใสไหลริน..............สะอาดสมจินต์
ดื่มกินให้คลายร้อนรน
....บนโลกที่ยังสับสน...............แปดเปื้อนปลอมปน
รอฝนเมตตาโปรยปราย

 

วิสัชนา:
วิสัชนาว่างให้...............วางกาย
รักรูปหลงลืมตาย..........กราดเกรี้ยว
โลภโกรธใจมืดกาย.........หลงแน่
จึงทะนงแสบเปรี้ยว.........แน่ล้ำ รูปกาย

...ทั้งสี่มีหนึ่งวิสัชนา............เชิญวิจารณา
เพราะกายาเป็นหนทาง
...ใจมืดบอดไม่ปล่อยวาง.......ตามมรรคคากลาง
ปัญญาวางสว่างยลจริง
...พระธรรมดั่งน้ำใสริน.........สะอาดมลทิน
ดื่มกินให้คลายทุกข์ตรม
...โลกธรรมที่สับสน............แปดอย่างเวียนวน
เมตตาพรหมเกิดพบธรรม.
****************************
ควรมิควรโปรดใช้วิจารณญาณ

 

;40....
สุดยอดดดดด ขอบคุณค่าาาา (f)

 

ดีใดไม่มีโทษย่อมดีเลิศ

[URL="http://palungjit.org/posts/9416269[/URL]...ไม่เกี่ยวใครนะเอย...

 

ก่อนจะพักหลับไปในคืนนี้
ตั้งจิตชี้บุญผลกุศลแผ่
ให้ญาติมิตรทุกท่านจงมีแต่
สุขพ้นแก่เกิดเจ็บโรคาภัย
*******************

 

ลม...หนาวพรมพัดพริ้ว.......หนาวลม
รัก...หลอกล่อจนจม............หล่มรัก
ลม...โชยดั่งชายชม...........เชยชิด
ลวง...จิตจึ่งท้วงทัก...........เจ็บแล้ว จงจำ

**ฝากถึงพื่อนคนหนึ่งค่ะ...แม้เธอจะไม่รับรู้..ว่าห่วง หุหุหุ

 

ใดใด...ใครย่อมรู้....................เปลี่ยนแปลง
ไหนไหน...ก็เคลือบแคลง......หยุดบ้าง
ใครใคร...ที่หน่ายแหนง..........อย่าต่อ ติดตาม
ใช่ใช่...จงเร่งสร้าง..................สิ่งซึ่ง สมควร

 

ใดใด...ใครใคร่รู้. ติดตาม
ไหนไหน...จันทรางาม. ต่อถ้อย
ใครใคร...ที่ไต่ถาม. วานบอก
ใช่ใช่...เร่งก่อด้วย. ร่วมร้อย. แรงใจ

แหะๆจะเข้าใจมั้ยนี่