ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

รายงานตัว อดีตชาติๆนึง น่าจะเป็น จุตคบาท,จตุลังคบาท ฯ(ในนิมิตรกึ่งฝัน คำแรก ครับ) ตอนแรกไม่ได้สนใจคำๆนี้เลย รู้ได้เพราะมี สัญญา เสมือนมี โจทย์ แล้วค่อยๆ บอก เฉลย เผื่อจะเจอ พี่ๆน้องๆ ที่เกิดร่วมชาติเคยกินนอน รบ สู้เพื่อ พระองค์เพื่อ ชาติ มาแลกเปลี่ยน สัญญา กันครับ

และในชาตินั้น น่าจะตาย ในถ้ำที่มีธารน้ำ ด้านบนมีโพรง น่าจะอยู่ทางภาคเหนือ ประมาณ สู้ บาดเจ็บ เจียนตาย จนเข้าไปล้มคว่ำหน้าตายใน ถ้ำ เห็นภาพ ซากโครงกระดูกตัวเอง ตอนแรก ผมเป็นคนนึงที่ ต้อง พิสูจน์ พยายาม ตามหา ถ้ำๆนั้น ยังไม่เจอ ท่านก็มาบอก เห็นภาพ มันถูกทับถมเป็นก้อนหินไปแล้ว

ขอให้ ผลบุญใน อดีตชาติ ที่เคยทำมาทุกๆชาติ จงน้อมนำเป็น ผลบุญกุศล ให้แก่ ดวงจิต ทุกๆดวงที่ยังไม่ นิพพาน ครับ

สรุป อดีตเอาแค่รู้ ปัจจุบันต้อง ธรรม ครับ
กระทู้น่าผ่านตามานานมากที่เข้ามา ก็เพราะเพิ่งได้ คำตอบ ล่าสุด มาไม่นาน ครับ

 

พึ่งสังเกตว่า ชื่อเรียกพระเอกทศรถและพระนเรศวรว่า พระองค์ขาวและพระองค์ดำ นี่รู้สึกจะเป็นลางอย่างไรก็ไม่รู้ เพราะความหมายมันไปพ้องกับพระอรชุนและพระกฤษณะในสงครามครือญาติพอดี

 

เรื่อง บางเรื่อง ก็ มิใช่ อ่าน แล้ว สรุป ยุคนั้น ความเป็น พี่น้อง มิเสื่อมคลาย ปัญหา คือ การถือขั้ว ผลประโยชน์ อำนาจ ลาภสักการะ ฯ ของคนบางกลุ่มครับ

ถ้า คุณอ่าน ประวัติศาสตร์เกือบทุกๆครั้ง สังเกตุ จะมีผู้หวังดีกับนายตน แอบทำการโดยมิบอก บางครั้งท่านอยู่ ในสถานะ จำยอม เพราะต้องมอง บ้านเมือง ชนกลุ่มใหญ่ที่จำเป็นต้องรักษา

ยุคนั้น มี 2 ขั้ว ดำขาว(บู๊กับบุ้น) อย่างที่คุณ รู้สึก และคนที่เคยร่วมชาติทั้ง 2 ขั้วนั้นก็มาเกิด มันมีแนวทางความคิดคนละแบบตามสัญญามาด้วย ก็เหมือน อดีตในยุคนั้น รู้ทีหลัง เสียใจ แต่ไม่สามารถแก้ไขได้ ครับ

แบบคนตามโลก และ แบบคนตามธรรม

ถ้า ท่านใดเคย มีสัญญากับ พระองค์ดำ จะรู้ได้เลย มันเป็นความรักและความจงรักภัคดี แบบยอมตายแทนพระองค์ๆ ก็คิดไม่ต่างกับเรา มันเป็น ใจแลกใจ จิดถึงจิต ล้วนๆ และในกลุ่มนี้ ที่กลับชาติมาเกิด การที่ต้องเลือดเอาเนื้อเอาวิญญาณ ไปแลก มันยากลำบากมาก สละตนล้วนๆ แลกกับ ต้องไปใช้ วิบากกรรมบางส่วน ในการ รักษาแผ่นดิน ครั้งนั้น ร่วมกับ พระองค์ ตาม สัจธรรม

ส่วนตัว เป็น ปัจเจกนะ ดวงจิต พระองค์ เกิดมาในกายเนื้อตั้งนานแล้ว ท่านมาเฉลย ผมเห็นภาพ กราบทูลลากับพระองค์ ตอนแรกไม่รู้หรอก เสียงท่านบอก จตุคบาท มันปิติ น้ำตาไหล กว่าท่านจะเฉลยโจทย์ ครับ

กลุ่มองค์ดำนี้จะไม่ค่อยเป็นคนตามโลก ลุยๆ รู้เจอ เห็นอะไรแปลกๆ ชอบพิสูจน์ ตามร่างกายมักมี ตำหนิ แผล ชอบ เรื่อง สวดมนต์ คาถา และ ปฏิบัติ ธรรม ครับ

คำเดียวที่อยากฝากบอกสัญญาพระองค์ท่าน "ลูกเอ๋ยแค่คิดก็ถึงแล้ว" ผมกำลังหาทางไป นิพพาน เบื่อ เวียนว่ายตายเกิด ครับ

บุญกุศลที่ ข้าพเจ้าได้เล่า ถ้ากระทบดวงจิตผู้นึงผู้ใด ขออโหสิ ขอให้มาร่วมบุญ แผ่เมตตาให้แก่ สรรพสัตว์ ทุกดวงจิตที่ได้ตายในการรบครั้งนั้น ขอให้ท่านจงมีความสุข มาเกิดก็ตามหาแก่นธรรม พระนิพพาน ด้วยเถิด

 

มีทหารเป็นเรือนหมื่นเรือนแสน แต่พระนเรศวรและพระเอกาทศรถก็ออกหน้ารบกับข้าศึกกันแค่สองพี่น้อง ช่างน่าสงสารท่านสองพี่เสียจริงๆ

ถ้าทหารในสมัยนั้นกล้าหาญกันจริงๆ คงไม่ต้องหลบอยู่ใต้ชายผ้าถุง จนกระทั่งอยุธยาเสียเมืองครั้งแรกหรอกยิ่งตอนพระนเรศวรท่านไปหงสาวดี ท่านคงจะอายมากที่ทหารกรุงศรีอยุธยาหลบอยู่ใต้ชายผ้าถุงกัน

ถ้าไม่ได้พระสุริโยทัยอยุธยาคงเสียเมืองไปนานก่อนที่จะถึงสงครามเสียเมืองในครั้งนั้นแล้ว

ยิ่งตอนพระมหาธรรมราชาต้องกัดฟันส่งพระเจ้าพี่นางสุพรรณกัลยาไปเพราะเมืองพิษณุโลกมีแต่ชาวบ้าน ทหารที่เหลือหลบแต่ในกรุงศรีอยุธยาหมด พระมหาธรรมราชาท่านคงจะช้ำใจที่ไม่มีทหารไปรบให้สมเกียรติ์ของกษัตริย์ได้

ต่อไปผ้าถุงนี่แหละมั้ง ที่จะเป็นเครื่องประจำยศของทหารกล้าจำพวกนั้น

 

สงครามในคราวนั้นเปรียบเหมือนภารตยุทธ เพียงแต่พระนเศวรรับหลายบทบาทก็เท่านั้น ทั้ง กรรณะ กฤษณะ และทุรโยธน์ รวมถึงอรชุนจำเป็น

ทะเลาะกันมาจากที่อื่น แต่มาลงกันที่ข้างล่างนี่แหละ

สาเหตุการทะเลาะก็มีใบ้ทั้งในบทพาหุงฯ และชยันโตฯ

 

นึกว่าจะไม่มีคนมารายงานตัวซะแล้ว ปีใหม่นี้ขอให้ทุกท่านมีความสุขสมหวังดังตั้งใจ
เอ้าตอบท่าน nai_joe ก่อนนะเพราะท่านเป็นสมาชิกเว็ปมานานแต่เพิ่งมากระทู้นี้
ข้าพเจ้าก็ไม่รู้ไม่ทราบอะไรมาก มีคนสันนิษฐานสถานที่สวรรคตของท่าน คือ เวียงแหง เชียงดาว เคยได้ไปอำเภอนี้ แต่ไม่ทันได้ไปสักการะที่ศาล แต่อยากแนะนำท่านว่า หลวงตาม้า วัดถ้ำเมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ ท่านก็ทราบหลายเรื่องแต่ท่านก็ไม่ให้เราผูกยึดติดกับอดีต ก็มาสังเกตเหมือนกัน เป็นคนที่จำบทสวดมนต์ได้บ้างไม่ได้บ้าง ท่าน กฮ ก็เคยถามข้าพเจ้าเกี่ยวกับบทสวดมนต์คาถาพาหุง ข้าพเจ้าเคยใช้คาถานี้มาแล้วแต่ไม่จบทั้งหมด เพราะจำไม่ได้ 555 แต่ก็ได้ผล ตอนนี้ข้าพเจ้ากำลังศึกษาเรื่องอื่นๆอยู่ ขออภัยที่ห่างหายไปบ้าง

 

ศากยวงศ์ วงศ์ของผู้องอาจและหาญกล้า

ทำไมพระเจ้าพี่นางสุพรรณกัลยา ถึงมีฉายายาว่าผู้มีความทะนงในชาติตระกูลของตนเอง เพราะตระกูลได้ปฏิบัติขัติยประเพณีมาหลายรุ่นแล้ว

สมัยนั้นคงสงสัยกันว่ากษัตริย์ในตระกูลศากยะเป็นอย่างไร พระนเรศวรท่านเลยจัดให้ดู ว่าจารีตกษัตริย์ควรทำอย่างไร ควรอยู่หน้าทัพสุดหรือไม่ หรือแม้ทำกระทั่งเรื่องที่ฝืนตนเองไม่หลบกระสุนปืน

ผมคิดว่าพระนเรศวรท่านคงไม่ใส่เกราะ หรือแม้แต่ใช้ไสยเวทย์ เพราะมันเปรียบเสมือนเด็กๆ เล่นกัน จะเป็นที่ขายหน้าต่อศากย์วงศ์เขาเสียเปล่าๆ

การที่พระมหาอุราชปะมือกับพระนเรศวรให้สมเกียรติของกษัตริย์นั้น ผมเชื่อว่าต้นตระกูลของพระมหาอุปราชคงโล่งพระทัยแล้ว เพราะลูกหลานตนได้แสดงความเป็นกษัตริย์ที่ไม่ต่างจากตนออกมา

กษัตริย์ทั้งหลายในราชตระกูลแถบมคธและโกศล ทำไม่ได้เท่าศากยวงศ์เลย กล้าหาญองอาจไม่ได้เท่าศากยวงศ์เลย ศากยวงศ์จึงถือรีตที่จะไม่ร่วมสกุลและมีความรังเกียจต่อสกุลกษัตริย์ที่ไม่ได้มีความเป็นกษัตริย์เท่าตน ลามไปถึงราชบริพารของตระกูลศากยที่ไม่อยากให้ผู้ที่มีเชื้อสายจากสกุลอื่นที่ไม่ได้มีความทะนงองอาจสมเกียรติกษัตริย์มาร่วมสกุลกับกษัตริย์ตน

 

การที่ไม่หลบกระสุนเพราะพระองค์มั่นพระทัยในคุณพระและคุณเทพยดาที่ปกปักรักษาครับ ซึ่งการที่พระนเรศวร เชื่อในคุณวิเศษทางไสยเวทวิทยาคมนี้ เป็นเรื่องจริงและมีหลักฐานมากมาย เพราะพระราชกรณียกิจของพระองค์ที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมทางไสยศาสตร์มีหลายครั้ง

ถึงแม้จะมองว่าเป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจในทางจิตวิทยา เช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่มองว่าผิดไปแต่อย่างใด เพราะจุดประสงค์ก็คือ ต้องการให้สัมฤทธิ์ผลในทางจิตวิทยาจริงๆ แต่ที่มากกว่านั้นคือ ผลในทางอาถรรพณ์วิทยา ที่เรียกว่าช่วยให้ประสบความสำเร็จในการรบมากมาย ล้วนมิได้มาจากโชคช่วยเพียงอย่างเดียว ซึ่งเหตุของการได้มาซึ่งชัยชนะนั้น ในการทำสงครามนอกจากเราจะรบกับศัตรูที่เป็นคนจริงๆแล้ว นอกจากนี้ยังมีอมนุษย์ที่เฝ้ารักษาสถานที่ที่เราเข้าไปทำการณ์ด้วย

ดังนั้นการณ์จะราบรื่นหรือติดขัดย่อมมีสาเหตุมาจากอมนุษย์ด้วยส่วนหนึ่ง ยกตัวอย่างง่ายๆ ที่เราพบเจอกันและได้ยินกันบ่อยๆเช่นในกองถ่ายละคร ที่มักจะพบเหตุการติดขัดจนไม่สามารถถ่ายทำได้ เพราะไม่ได้ทำการขออนุญาตหรือบวงสรวง จึงไม่แปลกที่ทุกกองถ่ายจะมีการบวงสรวงกันอย่างใหญ่โต เพื่อความสำเร็จและปราศจากการรังควาญของเหล่าผู้มีฤทธิ์ที่มองไม่เห็น

หลายครั้งที่พระนเรศวร ก่อนออกรบจะทำพิธีตัดไม้ข่มนามและลงเครื่องศัสตราอาวุธตามตำรับพิชัยสงคราม ซึ่งสถานที่ลงเครื่องดังกล่าวก็มีหลักฐานบันทึกไว้ เช่น วัดประดู่ทรงธรรม วัดตูม อยุธยา

เรื่องเด็กเล่นกันนี้ ได้ช่วยรักษาราชอาณาจักรและชีวิตบรรพชนไทยให้ดำรงเอกราช จนสามารถสืบลูกสืบหลานเหลนกันมาหลายชั่วอายุคน เพื่อที่จะเกิดมาดูแคลนสติปัญญาบรรพชนในวันนี้ไงครับ

 

คนมีคาถาอาคมสมัยก่อน ไม่ใช่ว่าต้องเก่งแต่คาถาอาคม ยังต้องมีไหวพริบและฝีมือด้วย เกิดคาถาเสื่อมหรือโดนล้างในสนามรบก็มีแต่รอโดนฆ่าตายเท่านั้น ท่านรอดไม่ใช่ว่ารอดด้วยคาถาอาคม ถ้าของพวกนี้ดีจริง ไทยเราไม่คิดยากในการรักษาเอกราชหรอก

ส่วนพิธีกรรมของท่านนั้นมันไม่ใช่เป็นไปในทางเพิ่มมนต์ แต่มันเป็นไปในทางล้างมนต์ ฝ่ายอื่นเล่นมนต์คาถา พระนเรศวรสู้แบบคนธรรมดาๆ ถ้าพระองค์ไม่ล้างของพวกนั้น พระองค์ก็ตายเองเสียท่านั้น

เรื่องเทพรักษาพระองค์นี่ปล่อยเป็นเรื่องของพระนเรศวรไปเถอะ รักษาก็ใช่ว่าจะโกงได้ถึงขนาดนั้น โกงได้ถึงขนาดนั้นพระนเรศวรโดนเทพองค์อื่นเล่นว่าผิดกฎโดนเก็บไปนานแล้ว การรักษานี่ก็คือไม่ให้เทพองค์อื่นกระทำอันตรายต่อพระองค์ สุดท้ายพระองค์ก็ยังพลาดคือพลั้งปากไป สุดที่เทพผู้เมตตาพระองค์จะรักษาไว้ได้ จึงโดนเก็บไปตามระเบียบ

แขวนรูปหรือเหรียญพระองค์เดินผ่านไปมาก็น่าจะระวังตัวไว้บ้าง ฝักฝ่ายการเมืองมันเยอะไม่ใช่ว่าจะมีแต่เมืองมนุษย์แต่อย่างเดียว

 

ตรงข้ามเลยครับ

พระนเรศวร รอดพ้นภยันตรายมานับครั้งไม่ถ้วน ล้วนเกิดจากพระเวทวิทยาคมทั้งสิ้น ทั้งที่พระองค์ร่ำเรียนมาจากพระอาจารย์ด้วยส่วนหนึ่ง รวมถึงเครื่องรางและพระเครื่องที่พระองค์ติดตัว ทั้งประคำ ตะกรุด และพระเครื่องที่ติดพระมาลา อีกทั้งเทพยดาติดตามที่มารักษา เพราะได้ทำพลีกรรมบวงสรวงก่อนทำการณ์ ตามตำรับพิชัยสงคราม

ส่วนพิธีกรรม ไม่เคยกล่าวว่าเพิ่มมนต์ แต่กลับเป็นการสร้างเกราะคุ้มภัยจากอำนาจเทวคุณ และพุทธคุณทั้งสิ้น ส่วนการจะเสื่อมฤทธิ์หรือไม่ในฝ่ายตรงข้ามนั้น ขึ้นอยู่กับใครทำผิดคิดร้ายก่อน หรือบุญกรรมใครจะถึงวาระที่ต้องชดใช้เท่านั้น

เรื่องภูมิเทวาทำอันตรายแก่องค์พระนเรศวร ล้วนเป็นเรื่องที่หาข้อพิสูจน์ไม่ได้ ด้วยเป็นความเชื่อทางจิตวิญญาณ แต่หากเป็นจริงก็คงเพราะมีกรรมที่ต้องชดใช้กัน ซึ่งเป็นคู่กรรมคู่เวร ดังนั้นไม่มีใครช่วยใครได้ แต่หากไม่ใช่คู่กรรมคู่เวรกันแล้ว ถึงแม้พระอิศวรลงมาทำเองก็ไม่มีอันตรายครับ

เรื่องแขวนเหรียญแขวนรูปพระนเรศวรแล้ว ให้ระวังตัวนี่ผมเห็นด้วย เพราะอาจมีคนอยากได้แล้ววิ่งราว แต่ถ้ากลัวเทพข้างตรงข้ามทำร้ายนี่นะ มากันเถอะครับ เพราะถ้าเทพที่ว่าแน่จริง ป่านนี้อนุสาวรีย์ของพระองค์คงไม่มีอยู่ทั่วประเทศ

 

มนุษย์จะทำสำเร็จเพราะเทพก็หาไม่ แต่เกิดจากความตั้งใจในการกระทำ หากมีความตั้งใจอันบริสุทธิ์แล้ว จะมีฤกษ์และยามก็หาไม่

หากบุคคลผู้ประพฤติชั่วแล้ว เทพองค์ใดๆ ก็ย่อมไม่สามารถรักษาเขาได้

มนุษย์ไม่ควรอ้อนขอเทพต่างๆ ให้มาดูแล
มนุษย์ต่างหากควรเป็นผู้ดูแลเทพทั้งหลาย ประดุจญาติผู้รักษาญาติ เพราะมนุษย์ย่อมประกอบความเป็นกุศลได้ เพราะความเป็นมนุษย์

 

ไหนๆ ก็พูดถึงคนในราชวงศ์สุโขทัยแล้ว ก็ขอพูดให้ต่อเนื่อง

พระเจ้าปราสาททองถึงท่านจะถูกคนอื่นมองเป็นอย่างไร ท่านก็เป็นพระบิดาอันเป็นที่รักของพระนารายณ์ ในรัชกาลของท่านบ้านเมืองก็ความปกติสุขดีไม่ใช่หรือ

พระนารายณ์จะว่าท่านแข็งกร้าวก็ไม่ใช่ บทจะใจดีก็ไม่ลงโทษใครเอาเสียเลย ถ้าใกล้ตัวท่านไม่มีคนดีเลย อยุธยาก็อาจจะล่มเหมือนกัน ทำไมท่านจะไม่รู้ว่าคนใกล้ตัวคิดอย่างไรกับท่าน ท่านถึงกับยื่นพระขรรค์ประชดให้เลยว่า ถ้าจะฆ่าท่านก็ฆ่าท่านเสีย ณ ตอนนี้เถอะ

พระเจ้าเสือ ท่านมียศคือหลวงสุรศักดิ์ ส่วนชื่อเสือเป็นคำกร่อนมาจากนามที่พระนารายณ์ตั้งให้ว่าสีห์

 

เทพไม่ได้ทำอะไรให้มนุษย์ประสบสำเร็จนั้นเป็นเรื่องจริง นอกเสียจากอำนวยความสะดวกให้กับคนที่เห็นควร ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของเทพเอง และนั่นก็ต้องมาจากการขอความช่วยเหลือของมนุษย์ด้วย และหากมนุษย์ไม่ดำริเอง เทพก็หาใช่จะไปบงการให้ทำนั่นนี่ แต่เป็นไปในลักษณะญาติที่เป็นห่วงญาตินั่นเอง

ในส่วนของฤกษ์ยามนั้น หากพูดว่าเป็นวิทยาการก็ไม่ผิด เพราะเป็นการเข้าใจซึ่งกฏของจักรวาล เหตุผลที่ดูก็เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดข้อง อันจะมาจากธรรมชาติ เช่น ฝนไม่ตกขณะทำการณ์หรือให้มีฝนตกขณะทำการณ์ หรือหลีกเลี่ยงช่วงเวลาที่จะเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ เป็นต้น

แล้วเกี่ยวอะไรกับทหารพระองค์ดำ?

 

นาคภูริทัตท่านพูดไว้หนักเลยนะครับ แล้วสิ่งที่พระมหาชนกทำนั้นสอนทุกคนไว้ว่าอย่างไร

บทสวดพาหุงฯ และชยันโตฯ จะว่าเป็นบทสวดตอกหน้าหรือบทสวดพูดให้รู้จักคิดก็ได้นะ ลองอ่านความหมายของบทดูดีๆ ทำไมพระนเรศวรท่านถึงต้องสวด สวดเพื่อที่จะให้ทุกคนได้คิดกัน

 

งั้นทำไมไม่ดวลกันตัวต่อตัวกันสองคนเลย ไม่ต้องมาสิ้นเปลืองกำลังไพร่พล ซึ่งข้อเท็จจริงในสมัยนั้นเรื่องชาตินิยมแบบรัฐ ไม่ได้มีอยู่ในสำนึกของผู้คนเลย แต่กลับเป็นแบบจักรพรรดิ์ ที่มีแบบอย่างมาจากชมพูทวีป โดยมีพระเจ้าอโศกมหาราช เป็นไอดอล

เรื่องของเรื่องก็เพราะต้นเหตุที่เกิดจากคนสองคนแข่งอำนาจวาสนากัน เพื่อครอบครองเขตการค้าและทรัพยากรเท่านั้น

ดังนั้นเรื่องนี้มันคนละประเด็นกัน ระหว่างการทำสงครามกับความเพียรในสิ่งมุ่งมั่นเพื่อประโยชน์สูงสุดของตน

เพราะสงครามมีผลประโยชน์ที่ใช่จะตกอยู่แต่ตนเองเท่านั้น แต่รวมถึงคนทั้งเผ่าพันธุ์ที่ยอมรับในตัวตนของผู้นำ (ฉะนั้นทุกคนจึงต้องทำกิจกรรมนี้ร่วมกัน)

ในส่วนของการทำความเพียรสูงสุดนี้ เป็นของตนเอง รู้เองเห็นเอง หาใครช่วยได้ไม่ แต่ใช่ว่าจะโยงเอาทั้งสองวาระกรรมมาใช้ร่วมกันได้ ก็เหมือนการชกมวยกับการเล่นฟุตบอลเป็นทีม เราจะเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้

ถ้าเปรียบสงครามยุทธหัตถีเป็นการเล่นฟุตบอล ช่วงก่อนหน้าที่นักเตะจะยิงเข้าประตู ใช่ว่าตนเองจะเลี้ยงลูกจากเส้นกลางไปได้เอง แต่เพราะลูกทีมช่วยกันจ่ายส่ง ต่อเมื่อได้รับลูกและประคองลูกได้แล้ว ทีนี้การชิงเหลี่ยมระหว่างนักเตะกับผู้รักษาประตู เราถึงจะเปรียบได้กับการชกมวย เพราะจะเป็นแบบตัวต่อตัว

 

แล้วคิดว่าตระกูลของทั้งพระนเรศวรและพระมหาอุปราชสืบมาจากใคร ต้นตระกูลของทั้งสองท่านเกี่ยวข้องกัน เปรียบเสมือนแผ่นดินเดียวกัน

พระเจ้าอโศกได้กระทำเยี่ยงขัตติยประเพณีในการรบแบบพระนเศวรและพระมหาอุปราชหรือไม่ พระนเรศวรและพระมหาอุปราชรบกันโดยยึดแบบอย่างมาจากศากยวงศ์ ที่วงศ์พระร่วงสืบถือประพฤติมา ไม่ได้สู้กันแบบตำราพระเจ้าจักรพรรดิบ้าบออะไรนั่น

คนมีฝักมีฝ่าย ถึงจะสู้กันแค่สองคน ความขัดแย้งมันก็ยังไม่จบ

 

ต้นตระกูลของพระนเรศวร สืบมาจากขุนบางกลางท่าว เจ้าเมืองราด เมืองในการปกครองของราชอาณาจักรพระนครธม

ต้นตระกูลของพระมหาอุปราชามังสามเกียด สืบมาจากเมงเยสีหตู ขุนนางในราชสำนักพระเจ้าเมงจิโย เมืองตองอู เมืองในการปกครองของราชอาณาจักรพุกาม

ดังนั้นต้นตระกูลของทั้งสองตระกูล แต่เดิมไม่เคยมีความเกี่ยวข้องกันโดยสิ้นเชิง แต่จะมาเกี่ยวข้องกันตอนที่ บาเยงนองเอาตัวพระสุพรรณกัลยา ไปเป็นพระมเหสีเล็ก ที่ตำแหน่ง มีพะยาเง

และหากเปรียบการเป็นญาติของทั้งสองตระกูลในชั้นดังกล่าว แล้วว่าทั้งสองราชอาณาจักรเป็นแผ่นดินเดียวกันก็คงจริงดังว่า แต่ทั้งสองตระกูลก็ได้ขาดกันไปตลอดชั่วกัลปวสานด้วยเหตุที่ พระนเรศวร ทรงสุวรรณภิงคารหลั่งทักษิโณทก ที่เมืองแกลง

แล้วเกี่ยวอะไรกันกับการทำสงคราม? การเป็นญาติใช่ว่าจะไม่ทำสงครามกันเสียเมื่อไหร่ ขนาดสมัยพุทธกาล ศากยวงศ์ยังฆ่าล้างบางกันเองเลย

พระเจ้าอโศกมหาราช รบกันแบบเทวาสุรสงคราม คือพระอินทร์รบกับอสูรเทพ เพื่อแย่งยอดเขาพระสุเมรุ แต่แทนที่จะเป็นยอดเขา แต่เป็นผืนแผ่นดินชมพูทวีปทั้งหมดแทน ก็คือ แย่งถือกันครองกรรมสิทธิ์เหนือพื้นที่ ที่ยึดครองเพื่อผลประโยชน์ทางการค้าและทรัพยากรอย่างที่กล่าวไปแล้วนั่นไง โดยมีแบบแผนมาจากตำนานเทพเจ้า คตินิยมก่อนพระพุทธศาสนาจะบังเกิดขึ้นในโลก (ยุคก่อนพุทธกาล)ซึ่งได้แบบอย่างมาจากจักรวรรดิเปอร์เซีย เรียกกันว่า ลัทธิจักรวรรดิ์นิยม (พระเจ้าจักรพรรดิ์)

ศากยวงศ์ก็รบกันแบบเทวาสุรสงคราม คือพระอินทร์รบกับอสูรเทพ เพื่อแย่งยอดเขาพระสุเมรุ แต่แทนที่จะเป็นยอดเขา แต่เป็นแม่น้ำแทน ก็คือ แย่งทรัพยากรอย่างที่กล่าวไปแล้วนั่นไง โดยมีแบบแผนมาจากตำนานเทพเจ้า คตินิยมก่อนพระพุทธศาสนาจะบังเกิดขึ้นในโลก (ยุคก่อนพุทธกาล)ซึ่งได้แบบอย่างมาจากจักรวรรดิเปอร์เซีย เรียกกันว่า ลัทธิจักรวรรดิ์นิยม (พระเจ้าจักรพรรดิ์)

แต่หลังจากพระเจ้าอโศกมหาราช ทรงนับถือพระพุทธศาสนาพระองค์ได้แผ่เดชานุภาพแบบพระเจ้าจักรพรรดิ์ กษัตริย์ในชมพูทวีปและอาณาเขตที่วัฒนธรรมที่ชมพูทวีปแผ่ไปถึง ทุกพระองค์ เมื่อทรงเห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าอโศก ก็เลยทรงกระทำตนเองให้มีเดชานุภาพเช่นเดียวกับพระเจ้าจักรพรรดิ์ ตามตำนานในพุทธชาดก แม้กระทั่งการปลงพระบรมศพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็กระทำตามแบบอย่างการปลงพระศพพระเจ้าจักรพรรดิ์ในตำนานเช่นกัน ดังนั้นจึงมีตำราเป็นแบบแผนไม่ได้บ้าบอเลื่อนลอยเลยครับ

 

น้ำมันไม่พอจะทำนาราษฎรจะต้องอดอยากเพราะปลูกข้าวได้ไม่พอกิน กษัตริย์ทั้งสองฝั่งลืมคิดว่าสามารถหาน้ำปลูกข้าวได้ด้วยวิธีอื่นอยู่เหมือนกัน ทั้งฝายทั้งทำนบเขื่อนก็สร้างกันได้ จะค้าขายงานฝีมือและของป่าแลกข้าวก็ยังได้

ดีแล้วที่พระพุทธเจ้าห้ามสงครามไว้ ทางแก้มันยังมีทางอื่นอยู่ ถ้าศากยรบกันเกรงว่าจะไม่เหลือกษัตริย์ไว้ดูแลราษฎรเลยสักองค์ เพราะแต่ละองค์ความกล้าหาญองอาจสมกับเป็นกษัตริย์ไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันเลย

กษัตริย์และพระมหากษัตริย์แต่ละฝ่ายก่อนที่เขาจะรบกัน ก็ต้องตกลงกันก่อน ถ้าตกลงกันไม่ได้ก็ค่อยรบกันให้สมกับเป็นกษัตริย์

ไม่ทราบจริงๆ หรือว่า พระเจ้าจักรพรรดิตัวจริงไม่ต้องใช้กองทัพเลย ถ้าคิดใช้กำลังท่านเรียกว่าตัวปลอม ไม่ต้องไปคาดหวังหรอก

เอาคิดแค่ว่าจะเลี้ยงประชาชนของตนเองให้รอดก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว

 

เมื่อวานวันกองทัพไทย และ วันสมเด็จพระนเรศวร

 

วันที่ 18 มกราคม วันกองทัพไทย ตรงกับวันที่พระนเรศวรทรงกระทำยุทธหัตถีชนะพระมหาอุปราชา