ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ขนลุก...ทำไมกัน

 

เดี๋ยวอ่านต่อไป เรื่องยังไม่ถึงตอนรบ

เมื่อถึงตอนนั้น มือคุณจะกำเหมือนถือดาบสองมือ ไปโดยอัตโนมัติ

ป.ล.มันก็แค่นิทาน

ป.ล.2 ถ้ามีญาติหรือเพื่อนๆ ก็แนะนำให้มาอ่านบ้างนะ เพื่อนสมัยอโยธยา

จะได้ไปตายในสนามรบกันอีกรอบ

 

ปกติชอบดาบอยู่แล้วคะ... เคยฝันบ่อยๆ เวลาสู้กับใคร จะมีดาบคอยฟันเค้าอยู่เรื่อย

ฝันว่าเหาะ แยกร่างได้ ดำดิน ดำน้ำได้ด้วยค่ะ

 

ส่วนดิฉัน...ฝันว่า วิ่งหนีและ วิ่งซ่อนตัว ตลอดเลย เหมือนมีใครไม่รู้ จะพยายามจับตัวดิฉันให้ได้อย่างนั้นแหละค่ะ แต่ใสเจีย เสียใจ ไม่มีใครจับดิฉันได้เลยสักกะคน เล่าแบบฮาฮา นะ ^_^

 

ขอคั่นเรื่องอยุธยา แลกเปลี่ยนประสบการณ์ทางจิต

ตอนนั้นนั่งรถไปกับเพื่อนคนหนึ่ง

นั่งรถกะบะหน้าคู่คนขับ ขับเลนขวา มีรถกะบะอีกคันขับคู่มาทางซ้าย
ความเร็วไกล้เคียงกัน

อยู่ดีๆ มอร์เตอร์ไซค์ที่อยู่ถนนฝั่งตรงข้ามก็ปาดมา ตัดหน้ารถแบบเต็มคัน

ตอนนั้น เกิดอาการทางจิตที่แปลกมาก

คือเราเห็นภาพข้างหน้า เสี้ยววินาทีนั้น เป็นภาพสโลว์โมชั่น
แบบรถมอร์เตอร์ไซค์ ค่อยๆ เอียง รถเราก็หยุดโดยตัวเราทิ่มไปข้างหน้า
แล้วกระเด้งกลับมา รถมอร์ไซค์คันนั้นเอียง 45 องศา แล้วหมุน รถคันที่เรานั่ง ตัดสินใจ
หักออกขวา ไปเลนตรงข้าม รถเกือบคว่ำ แต่ทุกภาพมันสโลว์แบบเห็นภาพ เป็นช็อตๆ
เหมือนเอามาแปะไว้ ไม่ต่อเนื่องกัน

 

รออ่านอยุนะะ ปูเสื่อนอนรออ่านแล้วสนุกดีเหมือนอยุในเหตุการณ์เลยย

 

เมื่อดำดิ่งสู่สมาธิจิตขนาดนั้น บังเกิดนิมิตจากไอน้ำนั้นกลายเป็นพายุ ขนาดใหญ่
พัดพาเข้าหาอย่างรวดเร็ว จนสิงห์ตระหนก แล้วพลันได้ยินเสียงขรัวอินทร์ ให้ภาวนา ว่า วาโย วาโย ตามลมหายใจเข้าออก ภายุนั้นก็เริ่มสงบลม จนกลายเป็นเพียงไอฝุ่น ฝุ่นนั่นจากฟุ้งในอากาศ ก็หายไป พลันทันใด สิงห์เริ่มรู้สึกถึงลมที่กระทบตัว ลมนั้นราวกลับลูบไล้ไปทั่วทั้งตน จากนั่นจิตกลับมาจับที่ลมหายใจ เข้าออก วาโย ทรงอารมณ์ แห่งสมาธิ ไม่นานก็รับรู้ถึงลมในนิมิต สิงห์ก็ผ่อนลม จนลมนั้นหายไป สลับกับรู้อาการทางกายที่ลมสัมผัส เดินจักระจากกระหม่อม ลงสู่จักระทั้งเจ็ด แล้วมากำหนดรู้ที่ลม ทำอยู่เช่นนี้ สามวันสามคืน จึงออกจากสมาธิ

 

สมกับเป็นศิษย์เอกของข้า และเป็นลูกของพ่อ จากนี้เจ้าจงพักผ่อน เทพเทวาจะอารักษ์เจ้า สิงห์หลับไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ เป็นการหลับที่ไม่เคยเป็นมาก่อนทั้งชีวิต
เมื่อตื่นขึ้น กลับรู้สึกสดชื่น ราวกลับตายแล้วเกิดใหม่ ร่างกายนั้นราวกับมีพลังงานแล่นอยู่ทั่วร่าง
ไม่มีอาการเมื่อยขบจากการนั่งสมาธิ

 

เมื่อสิงห์ลุกขึ้นจากที่นอน ราวกับกำลังฌานนั้น ยังคงอยู่
สิงห์สัมผัสได้ ราวกับทั่วตัวประทับด้วยลม อีกทั้ง เมื่อมองไปที่ต้นไม้ไกล้ๆกับลานกลางหมู่บ้าน ราวกับเกิดภาพสโลว์ในหัว ใบไม้นั้น ไหวลู่ตามลม แต่จิตของสิงห์เร็วกว่ามาก เห็นเป็นภาพ ราวกับใบไม้ค่อยๆไหว มิได้เห็นลม แต่รู้สึกและสัมผัสได้ว่าใบไม้จะไหวไปทางใด

 

สิงห์ราวกับคนบ้า นั่งเหม่อมองใบไม้นั้น ตกในภวังค์ จนบ่าย ขรัวอินทร์เดินขึ้นเรือนมา ในมือของท่านมีดาบของสิงห์ ดาบสองคมทำจากเหล็กกล้าชั้นดี
ด้ามไม้มีเหล็กรัดประดับ สิงห์เห็นดาบก็ดีใจ จะเอื้อมมือไปรับ ท่านกล่าวว่า ลูกเอ๋ย คืนนี้พ่อจะให้เอ็ง
ได้ทดสอบวิชา เอ็งจงไปหาไอ้ทอง และไอ้แดง มันสองคนจะทดสอบฝีดาบกับลูก ถ้าลูกชนะ มันจะพาลูกไปเดินยาม ลาดตระเวณคืนนี้ หากมีการใด เจ้าจงนำชัยชนะกลับมา
แล้วท่านก็มอบดาบให้สิงห์ ก่อนจะกล่าวต่อไปว่า เมื่อครั้งเจ้ายังเยาว์ ก่อนมาพบพ่อ เพลงดาบนี้ ฝึกเพื่อวัดความเป็นลูกผู้ชาย แต่บัดนี้เพลงดาบมีไว้เพื่อปกป้องหมู่บ้านนี้

 

สิงห์ตามขรัวอินทร์ลงจากเรือน ไปพบชายสองคน คนหนึ่งไว้หนวด ผิวคล้ำ กล่าวว่า กูชื่อแดง มึงล่ะ สิงห์ตอบว่า ข้าชื่อสิงห์ อีกคนสูงกว่า ผิวขาวเหลือง แต่อายุประมาณ 40 กูชื่อทอง เป็นหัวหน้าค่าย หน้าตามึงรูปงามเหลือเกิน แลยังเด็กนัก มึงจะทนได้ซักกี่เพลง ถ้ามึงกลัวกูจะออมมือให้ ว่าแล้วทั้งสองก็ชักดาบจากฝัก วินาที่ที่ดาบทั้งสองออกจากฝัก สิงห์รับรู้ได้ถึงลมที่ดึงขึ้น สิงห์หันไปมองตาขรัวอินทร์ ท่านอมยิ้มให้

เฮ้ย มึงจะยืนนิ่งอีกนานมั้ย ไอ้หน้าขาว

สิงห์หันมา นำดาบขึ้นประนม แล้วชักดาบออกจากฝัก

 

แดงเริ่มก่อน วาดดาบฟันตรงลงไป สิงห์รับรู้ได้ ถึงอากาศที่แหวกมาก่อน ตั้งดาบรับ แนบไปกับลำแขน ท่าดาบนี้ แดงไม่เคยได้เห็น หัวหน้าทอง ไม่รอช้า ฟันตัดด้านล่างบริเวณลำตัว สิงห์สะบัดดาบดีดกลับ ดาบของแดงถูกผลักออก แล้วหันดาบคู่ทิ่มลง เป็นแนวตั้ง รับดาบของทอง จากนั้นดึงดาบมือขวาข้างเดียว ออกด้านข้าง โดยดาบซ้ายยังตั้งรับดาบของทอง แล้วผลักดาบแลทองกระเด็นกลับ ทุกจังหวะดาบ สิงห์รับรู้ได้ก่อน ว่าจะพลิกไปทางไหน จากการสะบัดของลม เหมือนสิงห์รู้ว่าเพลงดาบถัดไป จะมาท่าไหน เพลงไหน ทั้งแดงและทอง ตวัดดาบใส่สิงห์กัน เพลงดาบ เพลงแรกๆ ดาบนั้นไม่รุนแรง หลังจากไม่มีช่องให้เข้าตี ราบกับสิงห์รู้ใจของตน ทั้งสองเริ่มตระหนก และสบตากัน และฟันสิงห์ราวกับอยู่ในสนามรบจริง เสียงดาบกระทบกัน เกิดลูกไฟเล็กๆ ร่วงจากการตีดาบที่รุนแรง ราวกับเกิดการไหม้ทุกครั้ง
จากนั้นสิงห์รับรู้ลมที่เป็นรูปดาบพัดมาจากด้านหลัง ซึ่งเป็นนักดาบอีกคนที่ขรัวอินทร์นำมาทดสอบสิงห์โดยไม่บอกก่อน สิงห์ตวัดดาบกลับหลังเพื่อรับ แล้วยกเท้ากระโดดถีบไปที่ทองและแดง จากนั้นม้วนตัวกลับ ลงมานั่งท่าคุกเข้าหนึ่งข้าง แล้วใช้ดาบดีดตัวขึ้น จากนั้นจึงเริ่มบุก การบุกสิงห็รวดร็วและรุนแรง ถึงแม้จะตั้งรับได้ ทั้ง 3 คน ก็มีแผลถลอกเป็นรอย จากลมที่พัด เลือกออกซิบๆ
หยุด เสียงขรัวอินทร์ตะโกน

สิงห์ลดดาบ ยืนนิ่ง ยกมือขึ้นไหว้ ทั้งสามคน แล้วเก็บดาบเข้าฝัก แต่ทั้งสามยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

สิงห์กล่าวว่า เราเห็นท่านทั้งสามมีอายุ เราจึงออมมือให้

 

ป.ล.รอคนอ่าน นะจ๊ะ ลองนึกภาพตอนสู้กัน แบบเร็วๆ จะมันมาก หวังว่าคงได้ยินเสียงดาบกระทบกัน ดังก้องในหูนะ

 

คิดขำๆ ถ้าฝึกเพลงดาบได้แบบนี้ ไม่ต้องกลัวข้าศึกเลย

 

คืนนี้หลับฝันดีแน่เลย อิอิ รออ่านอยุนะ

 

เมืองลับแล.... เมืองนาค.... เมืองครุฑ เล่าแล้ว
วันหลัง.... ไปเยือน เมืองยักษ์ ... มาเล่าให้ฟัง หน่อยนะ
อยากอ่านนนนนน ... จ้า

 

แหม ท่านเทวดามาร ท่านหามาแต่ละรูป คงฝังจิตฝังใจ

ตามความแชื่อนะ ท่านเคยทำแบบนี้ได้ แต่บนสวรรค์นะ

ที่วิ่งมาน่ะยักษา ลองนึกเอาเอง สมัยนั้นท่านเท่ห์มากกกกกกกกกกก

มันก็ขำดีนะ สมัยนี้จำไม่ได้ แต่พอเห็นภาพนี้ ท่านคงรู้สึกโดนใจมาก และหมั่นเขี้ยวมาก

ป.ล. นิทานนะจ๊ะ ขำ ขำ

ป.ล.2 กระแสจิตมันปิดมาก เลยของคุณ มีอะไรน้อ หรือเป็นอะไรจ๊ะ อย่าตอบนะว่าเป็นคนหล่อ

 

ไปมาแล้ว
แต่ไม่ได้อยากไป โดนจับไป

แต่ขอเล่าเรื่องสมัย อโยธยาก่อน นะจ๊ะ
ตอนนี้ญาติสมัยนั้น...ญาติหลายภพ มารอ

เปรียบเสมือนที่คุณขอให้เล่า

แต่ไม่เหมือนตรงที่ญาติสมัยนั้น พกไฟแค้นมาด้วย เลย
อารมณ์รุนแรงกันนิดนึง

ปล.คิดถึงนะจ๊ะ

 

... คิดฮอด เช่นกัน... จ้า
รอ.... อ่าน อโยธยา ต่อๆ
ก้อ ตามประสา คนญาติเยอะ ...กันนะ 55
ตามเช็คบิล.... กันอยู่ ร่ำไป

 

เมื่อไรเกลอเก่าจะได้ออกโรงมั่งเน้ออ ปูเสื่อนอนรออ่านๆ ไปจิตเข้าภวังค์ อิอิ