ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เทพบุตรนั้นคิดแค้น แต่ไม่อาจตัดรักจากพระธิดาได้
จึงเหาะกลับวิมาน เพื่อไปปรึกษาเทพองค์อื่น ต้องมีคนรู้จักอาวุธนั้นบ้าง
ข้าต้องรู้ให้ได้ ว่าเจ้าคนธรรพ์นั้นคือใครกันแน่
หากเป็นเทพบุตรด้วยกัน ใยข้าไม่รู้จัก

 

สามราตรี เป็นช่วงที่มึความสุขของพระธิดา โดยไม่รู็ว่าหายนะรออยู่เบื้องหน้า
ส่วนเจ้าชายนั้น ได้ไปบอกพระบิดา ราชาครุฑ
หม่อมชั้นต้องการสยุมภูกับนางนาคีลูกครึ่งเทวดาเท่านั้น
หาไม่แล้ว จักขอลาพระบิดาไปครองคู่กับนางที่หิมพานต์
(รักนี้ช่างมั่นคงนัก สมกับสายเลือกษัตริย์)

 

พระราชาครุฑนั้นสับสน บุพเพสันนิวาส เหนือกฏสวรรค์
จึงเรียกนางพญาครุฑและนางฟ้าตนนั้นมาบอกกล่าว

นางทั้งสองเสียใจมาก พากันไปบำเพ็ญเพียร เพื่อตัดรัก

 

เล่าได้ดี...เล่าได้ดี....ติดตามอยู่ครับ

 

เมื่อถึงงานฉลอง เมื่อทำพิธีจนเสร็จพิธีของนาค
เจ้าชายในรูปคนธรรพ์กับพระธิดาอยู่กลางลานหน้าปราสาท
เจ้าชายกล่าวว่าข้าไม่ใช่เทพบุตรอย่างที่เจ้าเข้าใจ
เจ้าเสียใจหรือไม่ ที่ไม่ได้แต่งกับเทพบุตร
นางตอบว่า น้องรักเจ้าพี่เสียแล้ว แม้นท่านเป็นเพียงฤาษี ข้าก็จะสละราชสมบัติติดตามท่านไปทุกหนแห่ง ข้าขอกล่าวสัจจะว่าจา ว่ารักของข้าจะไม่เปลี่ยนแปลง

พลันเทพบุตรชุดแดงก็ปรากฏกายขึ้น

เจ้าคนชั่วช้า ปล่อยพระธิดาเดี๋ยวนี้

เจ้าชายครุฑตกใจยิ่งนัก

พระราชานาคออกมาห้ามทัพ ท่านแพ้แล้วจงทำใจเสีย

เทพบุตรรู้ดีว่า ราชานาคต้องการอาวุธวิเศษนั้น
จึงยอมยกบุตรสาวให้คนธรรพ์

ที่แต่งไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่คนธรรพ์

พระธิดาก้าวออกมา ถึงแม้ท่านพี่จะเป็นแค่ชาวโลกทิพย์ไม่ใช่เทพบุตรข้าก็รัก

เทพบุตรหงายหน้าหัวเราะเยาะ

งั้นหรือ ดวงใจของพี่ แม้แต่มันเป็น ครุฑ ใช่มั้ย

 

แล้วหายนะก็บังเกิด

เจ้าชายกลายร่างเป็นพญาครุฑ ชักพระขรรค์ออกมา วาดไปรอบ แล้วใช้กรงเล็บขยุ้มพระธิดา ลอยทะลุผ่านบึงบัว ก่อนที่พระราชาจะร่ายมนต์ปิดทัน

เหล่าทหารนาคแปลงกายเป็นนาคยักษ์ ออกศึก ชิงตัวพระธิดากลับมา

เจ้าชายไม่ได้อยากทำร้ายเหล่าพญานาค จึงแค่วาดพระขรรค์ ให้เกิดสายฟ้า ทั้วทั้งผืนฟ้า พญานาคที่โดนแม้ไม่ตายก็บาดเจ็บกันส่วนมาก ไม่สามารถติดตามไปได้

จนเจ้าชายทะลุผ่านมนตราเมืองครุฑ ที่พญานาคหรือเทพก็ไม่อาจผ่านได้

เทพบุตรชุดแดง ได้แต่แค้นเคือง และไปหาเทพชั้นสูง เพื่อหาทางชิงพระธิดากลับมา

 

เมืองแห่งครุฑ นั้นงดงาม แต่พระธิดาไม่รับรู้ นางเสียใจยิ่งนัก ที่เหล่านาคโดนทำร้าย

จงเงียบ และทำตามพี่ หากเจ้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป

นางได้แต่มองหน้าอันหล่อเหลาของเจ้าชายครุฑ แต่ในใจของนางนั้น

ท่านช่างชั่วช้าไม่ต่างกับพญามาร ท่านมาหลอกลวงข้า

ทำร้ายเผ่าพันธ์ข้าทำไม นาคกับครุฑจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร

 

ท่านเล่าซะละเอียดจริงๆนะ...ติดตามอยู่ครับ สงสัยว่าจะพากันหลับ นอนมั้ย คืนนี้...อิอิ

 

การกระทำของท่าน จะทำให้ตระกูลกัณหาโคตมะของข้าจบสิ้น

หากพวกเค้ายกทัพมาชิงตัวข้า ตามเกียรติและเผ่าพันธ์แห่งนักรบ

พวกครุฑอย่างท่านคงฆ่าล้างเผ่าพันธ์เรา ข้าไปทำอะไรให้ท่าน

ใยต้องใช้ข้าเป็นหมากในเกมนี้ด้วย หากท่านจะฆ่าก็ฆ่าเลย

 

ไม่น่าจะคิดเช่นนี้เนาะ..คนรักกัน ว่ามั้ย...แต่ก็นะ..ตอนนั้นต่างก็ไร้เดียงสาอยู่ ประสาวัยรุ่น อิอื

 

เจ้าชายครุฑโกรธนัก ที่นางช่างไร้เหตุผล ไม่เข้าใจความรักอันยิ่งใหญ่
ท่านจึงขยุ้มนาง บินตรงสู่วังครุฑ แล้วจัดพิธีสยุมพร ด้วยเวทย์โบราณ ไม่มีพิธีใดๆในการฉลอง

พระราชาร่ายเวทย์ตามคำขอของเจ้าชาย ทั้งสองสัญญาว่าจะเป็นจิตเดียวกัน
พระธิดานาคี ได้รับการถ่ายทอดจิตจากเจ้าชาย

 

อินกับนิทานเหรอจ๊ะ แค่นิทานนะ อย่าเอาไปฝันล่ะ

เจ้าชายตอนนั้นไม่วัยรุ่น ครุฑมีอายุยืนยาว ตอนเป็นเจ้าชาย ไม่ใช่อยู่มาเป็นหลายร้อยปี
แต่พระธิดา เพิ่ง 16 ปี ของโลกทิพย์ หลอกเด็กชัดๆ

 

ขออภัยท่านที่อ่านอยู่ ขอไปพักผ่อนก่อน ให้ท่านๆเก็บไปฝันได้ อนุญาต

 

แล้วมันจะได้ฝันมั้ยเนี่ย..นิทานอีกยาววววววววววววงงงเลย...อะคริๆ สงสัยสว่างแน่

 

ป.ล.อีกนิด ในกาลต่อมา เทพบุตรชุดแดง ก็กลับมาเกิดเป็นลูกชายของพระธิดานาคีในภพมนุษย์ เฮ้อ กฏแห่งกรรม ช่างรุนแรงนัก

 

อ้าว..พวกรู้ทัน

 

สงสัยจะอินมาก ตาสว่างไปคนเดียวเหอะ จะไปนอนกับเทวดาชุดแดงในร่างเด็กก่อน คิดถึงแล้ว

 

อ้อ มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์...แบบนี้..นี่เอง

 

จะว่าไป รูปประจำตัว จขกท ก็เป็นรูปเด็กอยู่ในดอกบัว
เหมือนกับเรื่องที่เล่าเลยแหะ

 

อ้าวป้า...นึกว่าไม่ง่วง อิอิ...