ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ย้อนกลับสู่อยุธยา

ทั้งสิงห์และเข้ม ควบม้าทั้งวันจนตะวันตกดิน ได้แต่ลัดเลาะไปตามแม่น้ำ
เข้มหันมาพูดกับสิงห์ว่า สิงห์เราไกล้ถีง เมืองพรหม(อำเภอพรหมบุรี ในปัจจุบัน) แล้ว แม้เราจะไปถึงย่ำค่ำ
แต่เราก็จะควบม้าไม่หยุด เราจะไม่พักระหว่างทาง

สิงห์พยักหน้าเงียบๆ ทั้งคู่ มีสมาธิกับการควบม้า กับภาระหน้าที่ ที่อยู่ในใจ
กับความหวังที่พ่อครูฝากไว้ และรับรู้ว่า สารนี้ที่นำมามีความหมายต่อ
ชะตากรรมของอโยธยา และหัวเมืองเหนือ พิษณุโลกสองแควมาก

หากครั้งนี้ทั้งคู่พลาดอีก นำสารไปช้า หรือไม่ถึง อาจจะพลิกชะตาศึกใหญ่ได้

 

ทั้งคู่ ควบม้า มาจนมองเห็นกำแพงค่ายใหญ่ ทำจากใหญ่ มีหอสูง
สำหรับสังเกตการณ์ เป็นกำแพงค่ายขนาดใหญ่กว่าที่สิงห์ไว้มาก
พลธนูสามารถขึ้นไปยืนบนกำแพง เพื่อระดมยิงได้

ตอนนั้นท้องฟ้ามืดสนิท แต่แสงไฟจากกำแพงค่าย บริเวณ กำแพงดูสว่างไสว
มีพลระวังยาม ยืนอยู่บนหอคอย และบนกำแพงไม้ ด้านหน้าไม่ต่ำกว่าห้าคน

เข้มชะลอม้า แล้วหยุด หันหน้าไปทางสิงห์กล่าวว่า ค่ายในเขตเมืองสิงห์นั้น
มั่นคงแข็งแรงมากทุกเมือง เป็นความรู้ที่ถ่ายทอด คนเมือพรหม เมืองสิงห์ เมืองอินทร์
ในแถบลุ่มน้ำอันอุดมนี้ เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน และเป็นผลให้เมืองลพบุรีของเรา
รอดจากทัพใหญ่ของอังวะ เพราะ เมืองสิงห์ เมืองอินทร์ เมืองพรหม ไม่แตก จน
ตอนนี้ พวกมัน ต้องตีโอบด้านข้าง ลุ่มน้ำนี้ เพื่อเตรียมพิชิตศึก โดนใช้การปิดล้อม กระหน่ำตี
ไอ้พวกขี้ขลาด มันจะปิดล้อมความช่วยเหลือ เพื่อตีดินแดบแถบนี้ ให้แตกยับ มันแค้นใจ ที่ไม่สามารถชนะเราได้

 

แล้วเข้มก็ให้สิงห์รอ อยู่ในระยะไกลพอสมควร เข้มลงจากม้า
แล้วจูงม้า เดินเข้าไป จนไกล้ระยะ ที่เห็นหน้าจากแสงคบไฟ ที่สาดส่องมา

ไม่มีการตอบรับ หรือเสียงอันใดจากค่ายใหญ่ พลธนูขึ้นธนูเตรียมยิง
สิงห์รู็สึกตกใจ แต่เชื่อใจเข้ม จึงสงบยืนอยู่

เข้มนั้นทำสิ่งที่สิงห์คิดไม่ถึง เข้มปล่อยมือจากสายจูงม้า

แล้วก้มลงกราบแผ่นดิน จากนั้น ก็เริ่มรำมวย ทุกสรรพเสียงเงียบกริบ
ได้ยินเพียงสายลมเย็น ในยามราตรี กับเสียงแมลง และลมหายใจ

จากนั้น สิงห์ได้ยินเสียง ฆ้องตีระรัว ขึ้นสามครั้ง และได้ยินเสียงบานประตูค่าย
เปิดออก ในระหว่างนั้น เข้มยังรำมวย ราวกลับไม่รู้ถึงสิ่งรอบตัว สมาธินั้นจดจ่อ
จนจบเพลงมวย พร้อมกับประตูค่ายที่แง้มออก สิงห์รู้โดยสัญชาตญาน ค่อยๆ ชักม้า
ให้เดินช้าๆ เข้าไปประกบกับม้า ที่เข้มปล่อยไว้

เข้มรำมวยจนจบ แล้วกระโดดขึ้นหลังม้า นำหน้าสิงห์เข้าไปในค่ายอันใหญ่โตนั้น

 

มีทหารของค่ายรออยู่ แต่พวกเค้าแต่งตัวแปลกไปจากชาวลพบุรี

พวกพลลาดตระเวณนั้น ไม่สวมเสื้อ และนุ่งจุงกระเบนสั้นสีแดงเข้ม

ที่หน้าอก แขนขาและแผ่นหลัง เต็มไปด้วยยันต์ ทุกคนใส่เชือกสายสิญ
ห้อยตะกรุดที่คอ บางคนก็สะพายดาบ

ส่วนสิงห์กับเข้มในใส่เสื้อปกปิดมิดชิด กางเกงก็เป็นเหมือนกางเกงขาก๊วย
แต่สั้นแค่เข่า

ทหารคนหนึ่ง หน้าตาดูดุดัน ไว้หนวด อายุราว 35 ปี
มึงเป็นศิษย์พ่อครูเอกรึ

เข้มตอบขอรับ
พ่อหนวดดุ ถามต่อว่า มึงมีการอันใด
เข้มว่า พวกเราจักขอพบหัวหน้าค่ายขอรับ

พ่อหนวดดุ พยักหน้า จากนั้น เข้มกับสิงห์ลงจากม้า แล้วเดินตามพ่อหนวดดุไป

 

วันนี้คนมาดูดวง เป็นครุฑ และมีจิตเชื่อมกับมะนาวต่างดุ๊ดได้

เลยเหนื่อยนิดหน่อย ขออู้แอบนอน วันนึงได้ป่ะ

 

ทะเลสาบประหลาด

สำนักข่าวต่างประเทศรายงานว่า เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้นที่ทะเลสาบขนาดใหญ่
ในอุทยานแห่งชาติเมาท์ฮู๊ด รัฐออริกอน สหรัฐฯ ที่มีชื่อว่า ทะเลสาบลอสต์ (Lost Lake) ซึ่งในช่วงเวลาปกติ
ทะเลสาบแห่งนี้จะดูสงบเงียบเหมือนทะเลสาบทั่วไป แต่เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาว หลุมลึกลับจะเริ่มปรากฏให้เห็น
และจะระบายน้ำจนหมดทั้งทะเลสาบ เหลือไว้เพียงภูมิประเทศที่แห้งแล้ง
สร้างความงงงันให้กับเหล่านักวิทยาศาสตร์มานานหลายศตวรรษ
นักธรณีวิทยาบางคนสันนิษฐานว่า พื้นที่แห่งนี้เคยเป็นพื้นที่ภูเขาไฟ
และการที่น้ำไหลลงหลุมอย่างรวดเร็วนั้น น่าจะเกิดจากท่อลาวาใต้ทะเลสาบดูดน้ำลงไป
แต่สิ่งที่ยังหาคำตอบไม่ได้คือ น้ำทั้งหมดที่ไหลลงหลุมลึกลับนี้หายไปอยู่ที่ใด
ซึ่งอาจจะซึมเข้าไปใต้ดิน ที่ซึ่งดินมีรูพรุนเติมเต็มพื้นที่ในดินก็เป็นได้

ทะเลสาบดังกล่าวได้รับการขนานนามว่า ทะเลสาบลอสต์
ตั้งอยู่ใกล้ทางหลวงหมายเลข 20 ในรัฐออริกอน สหรัฐอเมริกา
ในเวลาส่วนใหญ่ทะเลสาบแห่งนี้จะดูสงบเงียบเหมือนทะเลสาบทั่วๆไป
แต่ทว่าเมื่อเข้าสู่ฤดูหนาว หลุมลึกลับจะเริ่มต้นระบายน้ำและดูดน้ำจนหมดทั้งทะเลสาบ
เหลือไว้เพียงภูมิประเทศที่แห้งแล้ง สร้างความงงงันให้กับเหล่านักวิทยาศาสตร์มานานหลายศตวรรษ

โลกเรามีเรื่องราว และสถานที่ ที่รอการค้นพบ อีกมากมาย

 

มีของสวยๆงามๆ มาให้ชม ให้สัมผัสว่าคืออะไรกันแน่คะ

ถ้าเอาไปแจกให้คนที่มาทำบุญวันที่ 31 จะมีคนอยากได้มั้ยคะ
หรือผู้ร่วมบุญวัดป่าอ่างแก้ว
แล้วถ้าให้ จะให้อย่างไร ถึงยุติธรรม ???


ระหว่างนี้ขอความเห็นว่าสัมผัสอะไรได้บ้างมั้ยคะ

หรือใครมีข้อคิดเห็นอะไรบ้างคะ มีประมาณ 100 เม็ด

เก็บไว้ประมาณ 2 ปีแล้ว รู้สึกไปเองป่าวไม่รู้ ว่ามันดูมีประกายสดใส ดูมีชีวิตชีวา ตอนบอกจะเอาไปแจกให้คนทำบุญ

 

สิงห์เดินเข้มและพ่อหนวดดุไป สิงห์นั้นเดินตามเข้มราวกับเป็นแค่
ลูกน้องของเข้ม ระหว่างนั้นก็แอบชำเลืองความเป็นไปของค่ายใหญ่เมืองพรหมบุรี

แม้เพลานั้น จะเป็นเวลามืดแล้วก็ตาม แต่ในค่ายยังคึกคัก ราวกับกลางวัน
พลทหารตระเวณยาม ซึ่งถือคบเพลง ยังเดินลาดตระเวณ ตามทางในหมู่บ้าน
ใบหน้าของพวกเค้าดุดัน ภายใต้คบเพลิง ผู้คนที่นั่น ส่วนมากผิวคล้ำเข้ม
และที่สิงห์สังเกตุพวกเค้าคาดตระกรุด บางคนก็ใส่เสื้อแดง มีลวดลายอักขระ
ยันต์เขียนอยู่ ตามแขนขา นั้นก็มีแต่ลวดลายยันต์ และที่ช่วงคอและหน้าอก
ก็มีลายยันต์ แบบสร้อยสังวาลย์

คนที่นั่นส่วนมาก ตัดผมสั้นเกรียน และไว้หนวด หนวดพวกเค้าชโลมน้ำมัน
เมื่อกระทบแสงไฟ ผสมกับหยาดเหงื่อที่ไหลลงบนใบหน้า ทำให้ยิ่งดูเคร่งขรึมไปอีก

 

พ่อหนวดดุ ก็ช่างกระไร ถึงแม้เปิดประตูให้ แต่ทำราวกับเป็นศตรูกันมา
ไม่แม้แต่ จะบอกชื่อ (ซึ่งถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติมากในสมัยนั้น)
พี่เข้มก็ช่างกระไรทำหน้าเคร่งขรึม เดินหลังตรง หน้าก็เคร่งขรึมเหลือเกิน
รู้สึกเหมือนเดินในถิ่นศตรูมากกว่า เดินอยู่ในค่ายคนไทยด้วยกัน

พ่อหนวดดุ เดินไปจนถึงเรือนหลังหนึ่ง ที่ดูใหญ่กว่าเรือนอื่น มีนอกชานกว้าง
พ่อหนวดดุหยุดที่หน้าเรือน แล้วบอกโดยไม่หันหน้ามาว่า พวกมึงรออยู่แค่ตรงนี้
กูจะไปบอกพ่อครูก่อนว่า ลูกศิษย์ครูเอกมาเหยียบถิ่นพ่อครู

สิงห์ให้ขัดหูกับคำพูดนั้นนัก แต่ก็รอดูท่าทีเข้ม จึงยอมสงบอยู่

 

พ่อหนวดดุ เดินไปที่ตีนบันไดเรือน ตักน้ำราดเท้า และหันหน้ามามองทั้งสอง
สายตานั้น ช่างดุดันนัก

แล้วก็เดินขึ้นเรือนไปเงียบกริบ สิงห์รู้ได้ทันทีว่าพ่อหนวดดุฝีมือมวยไม่เบา
เพราะท่าเดินนั้น เป็นท่าเดินที่ดูขึงขัง แต่ไม่แม้แต่ทำให้ไม้บนเรือนมีเสียง
เสียงนั้นเงียบมาก

พ่อหนวดดุ หายเข้าไปในเรือนเพียงครู่เดียว ก็ได้ยินเสียงประตูเรือนเปิดออกมา
อย่างแรง เสียงกระแทกส้นเท้าที่ดังสนั่นมานั้น บอกถึงอารมณ์ของผู้เดินออกมา

ชายไทย ไว้หนวด หน้าเรียวยาว ผิวเข้ม ริมฝีปากบาง อายุราว 50 ปลาย
รูปร่างสูงโปร่ง ร่างกายเป็นกล้ามเนื้อ ฝ่ามือและฝ่าเท้าใหญ่ ผมนั้นเป็นลักษณะ
ผมล้าน ดูเป็นคนกระดูกใหญ่ สีหน้านั้น เหมือนโกรธแค้นอาฆาตมาเป็นปี
พ่อครูขาว ครูมวยเมืองพรหม หยุดยืนที่ริมระเบียง มองลงมายังเข้มและสิงห์

 

พวกมึงมีการอันใดจากครูของมึง มันอยากลองดีกับกู ทำไมมันไม่มาเอง
กูเคยบอกมันแล้ว ว่ากูกับมันเป็นศตรูกัน กูจะไม่มีวันอภัยให้มัน ตายไปกี่
ชาติ กูจะจองล้างจองผลาญมัน กูสาปกูแช่งมันทุกวัน ขอให้มันไม่ได้ตายดี

สุดจะทนฟังต่อไป สิงห์ชักดาบออกจากฝัก แต่เข้มกับทำสิ่งตรงข้าม
เข้มก้มลงกราบที่พื้น แล้วพูดโดยไม่เงยหน้าว่า พ่อครูเอกว่า ขอให้บ้านเมืองมาก่อน
ตอนนี้เรื่องหนหลังขอให้วางไว้ ขอพ่อครูขาวโปรดเมตตาสักครั้ง

สิงห์ได้สติและสงบลง เก็บดาบเข้าฝัก พ่อครูขาวสูดลมหายใจเข้าปอด
ทุกคนอยู่ในความเงียบ

พ่อครูขาวกล่าวว่า ถ้าไม่เห็นแก่บ้านแก่เมือง มึงคงไม่ได้เข้าค่ายกู

กูจะไว้มึงซักครา กูให้โอกาสมึงกล่าวอ้าง แต่กูไม่รับปากว่าจะช่วย

พวกมึงขึ้นเรือนได้

 

เข้มเดินไปที่ตุ่มน้ำหัวบันได กำลังจะยกขันขึ้นมาตักน้ำราดเท้า

เสียงพ่อครูขาว ว่า พวกมึงไม่ต้องมาล้างเท้ารดเรือนกูให้เป็นเสนียดจัญไร

มึงรีบพูดรีบไสหัวมึงไป

สิงห์รู้สึกโกรธพ่อครูขาวมาก อยากจะเอาเลือดปากพ่อครูขาวมาล้างตีนแทนน้ำ
ในตุ่มนั้น ดวงตาที่มองขึ้นไปสบตาพ่อครูขาวนั้น จึงแสดงออกมาอย่างชัดเจน

พ่อครูเพิ่งสังเกตุเห็นสิงห์ คิดไปว่า ไอ้หนุ่มคนนี้ มีลักษณะดีหลายอย่าง แต่ดวงตา
มันแข็งกร้าว ดุดัน และมีพลังราวกับ ดวงตาของเพชรฆาต

ทั้งคู่เดินขึ้นเรือน เข้มนั้นเดินเงียบกริบ แต่สิงห์ไม่เก็บอารมณ์ เดินกระแทกส้นเท้า
ได้ยินเสียงอย่างชัดเจน พ่อหนวดดุมองหน้าสิงห์อย่างอยากจะกินเลือดกินเนื้อ

"สิงห์" เข้มทำเสียงเข้มสมชื่่อ สิงห์จึงสงบลง แล้วเดินเข้าบ้าน ไปที่นอกชานอย่างสงบ พ่อครูนั่งบนตั่ง ที่ตั้งอยู่นอกชาน ส่วนพ่อหนวดดุนั่งข้างๆ

เข้มเมื่อเหลือประมาณเจ็ดก้าวจะถึงตั่ง ก็คุกเข่าลงแล้วคลานเข่าเข้าไปแทน
เป็นการแสดงถึงความเคารพ สิงห์ก็ทำตามอย่างเสียไม่ได้

 

ต่อพรุ่งนี้ นะจ๊ะ

 

.
เขียน ๒๓.๐๔

จ๊ะ ขอบใจนะจ๊ะ
ว้า..กะลังมันส์เลย รอตั้งนานแน่ะ เนอะ
เอาน่า ดึกแล้ว ได้เวลาเค้าพักผ่อนแล้วล่ะน่า นะ

วุ้ย..แมวมันเอาหัวมาดันก้นด้วยแฮะ
แถมเอาเล็บขุดๆ เหมือนจะไล่ให้เราไปนอนอ่ะนะ ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

มึงมีการใด รีบว่ามา พ่อครูขาว พลางจ้องหน้าสิงห์
อย่างพินิจพิจารณา เมื่อมองสังเกตุไปที่คอเสื้อของสิงห์

พ่อครูก็ขมวดคิ้ว แล้วหันมาพูดกับสิงห์
มึงชื่ออะไร มึงเป็นใคร อย่าปดกู

สิงห์ยกมือไหว้พ่อครูเอก แล้วว่า ข้าชื่อสิงห์ ข้าเป็นคนจรหมอนหมิ่น
ข้าเป็นลูกกำพร้าพ่อ พ่อครูเอกสงสารจึงสอนเชิงมวยให้
ข้าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน กับพี่เข้ม ซึ่งเป็นศิษย์เอก ของพ่อครูเอก
พ่อครูเอก จึงมีพระคุณกับข้า เหมือนเช่นพ่อของข้า ขอรับ

พ่อครูขาวหัวเราะเยาะเสียงดัง

ตอบได้ใจกล้านัก แม้เอ็งจะนับถือพ่อครูเอกเป็นพ่อ แต่สำหรับข้า
มันก็แค่หมาขี้เรื้อนตนหนึ่ง กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา

สิงห์สุดจะทน ลุกขึ้นยืนค้ำหัวพ่อครูขาว

ข้าจะไม่ทนอีกต่อไป ท่านกล่าวเกินไป พ่อครูเอกไปทำอะไรให้ท่านเจ็บช้ำนัก
พ่อครูเป็นคนดี มีคุณธรรม และยังทำเพื่อชาติเพื่อแผ่นดิน อย่างไรเสีย
ท่านควรให้เกียรติในฐานะ ครูมวยเช่นกันบ้าง หากท่านไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร
อย่ากล่าววาจาหมิ่นน้ำใจกันอีกเลย เพราะวัยท่านก็เลยที่ข้าจะเสี้ยมสอนได้

พ่อครูขาว โกรธจนตัวสั่น ชี้หน้าสิงห์ แล้วกัดฟันพูดว่า มึงงงงงง

 

พ่อหนวดดุ เห็นอาการของพ่อครูขาวเช่นนั้น จึงเกิดบันดาลโทสะ
การวางมวยจึงเกิดขึ้น

พ่อหนวดดุ เตะจรเข้ฟาดหางด้วยความโกรธ ตั้งใจจะเอาให้สิงห์สลบในเพลงเดียว
แต่สิงห์ย่อตัวหลบทัน เข้มกระโดดไปคุมเชิงอีกด้าน

พ่อครูหันมาชี้หน้าเข้ม
มึงอย่ายุ่ง ห้ามช่วยน้องมึง มันปากดี มันก็อย่าดีแต่ปาก มันกล้ามาหยามกูบนเรือนกู
กูจะไม่ไว้มัน วันนี้น้องมึงต้องรู้จักที่สูงที่ต่ำ

เข้มก้มหน้าเงียบ รู้ว่าเชิงมวยสิงห์ไม่เป็นสองรองใคร แต่ก็ไม่รู้ว่า ศิษย์เอกของพ่อครูขาว
จะร้ายกาจเพียงใด แต่ก็เข้าใจในความโกรธของพ่อครู จึงมองเงียบหยั่งเชิง
เข้ม ลุกขึ้น ในท่านั่งยองๆ คุกเข่าข้างหนึ่ง เอามือพาดไว้ที่เข่า เผื่อสิงห์พลาดพลั้ง
จะได้ช่วยรับทัน

ส่วนสิงห์นั้น ออกเพลงมวยไม่หยุด รวดเร็วและรุนแรง ทั้งศอกทั้งหมัด หลบหลีก
ว่องไว เตะกัน แต่ละครั้ง หมุนตัวแต่ละครั้ง ทุกครั้งที่เท้ากระทบพื้น เสียงไม้กระดาน
ลั่นดังสนั่นไม่หยุด พ่อหนวดดุ เพลงมวยก็ดุ สมกับใบหน้า แต่ไม่ว่องไว และไหวพริบในเชิงมวยนั้น พลิกแพลงได้ไม่เท่าสิงห์

เข้มมองคิ้วพ่อครูขาวที่ขมวดขึ้นเรื่อยๆ และฟันที่กัดจนเป็นสันนูน
เมื่อสิงห์ใช้ศอกกระแทกหัวคิ้วพ่อหนวดดุ แตกไปในแผล เลือดไหลมาอย่างรวดเร็ว
พ่อหนวดดุ เซ และช้าลง เพราะมองภาพพร่าเลือน สิงห์ไม่ปราณี เตะตัดขาพับ
จนพ่อหนวดดุ เซ เกือบล้มเอาเข่ากระแทกพื้นเรือนเสียงดัง ในท่านั่งนั้น สิงห์
เตรียมใช้ท่าฤาษีบดยา เพื่อเจาะกระหม่อม เผด็จศึก แต่พ่อครูขาว ตะโกนว่า

มึงหยุด ไอ้สิงห์

 

สิงห์หยุดแทบจะเรียกว่า กลางอากาศ หันไปมองหน้าเข้ม
ในดวงตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง และหนักใจ คิ้วเข้มขมวด
สิงห์ลดมือลง กลับมายืนท่าตรง แล้วก้มลงกราบที่พื้น

ขอพ่อครูขาว และพี่ชาย(พ่อหนวดดุ) ให้อภัยเด็กอย่างข้าซักครา
ข้าทำไปเพราะรักและกตัญญูต่อพ่อครู ไม่ได้มีจิตคิดเป็นศตรูกับพ่อครูขาว

เข้มรีบเข้ามานั่งไกล้สิงห์ แล้วยกมือประนมกลางอก พ่อครูขอรับ พวกเราไม่ได้
ต้องการเปรียบมวยของพ่อครู น้องข้ามุทะลุดุดัน แต่เป็นคนซื้อสัตย์ภักดี
และทำเพื่อชาติ สิงห์นั้นเป็นลูกศิษย์ ขรัวอินทร์ ขอรับ พ่อครูเอกให้มาบอกพ่อครูขาว

เหมือนโดน ณ จังงัง พ่อครูขาว ถอยหลังลงไปนั่งที่ตั่ง แล้วตะโกนว่า
แม่ยิ้ม ใครอยู่แถวนี้ เอาผ้ามาทำแผลให้ไอ้กล้าที
แม่ยิ้มเอ้ย ให้ไอ้อีข้างล่าง หาข้าวหาปลา มาให้พวกมันกิน

ทั้งสิงห์ เข้ม และกล้า(พ่อหนวดดุ) รู้สึกตกใจ และงงกับท่าทางที่เปลี่ยนไป
จากหน้ามือเป็นหลังมือของพ่อครูขาว แต่ก็ไม่กล้าทักท้วง ได้แต่นั่งอยู่กับที่

 

แล้วสาวรุ่นอายุราว สิบเก้า ก็เดินออกมาจากเรือน ท่าเดินนั้นขึงขัง
ริมฝีปากของเธอเม้มอย่างหนักใจ เมื่อเห็นอาการของพ่อหนวดุ

เธอรีบยกขันทองเหลืองใส่น้ำมา ในนั้นมีผ้าคล้ายผ้าเช็ดหน้าสีขาวพาดอยู่
เธอเอานั้นนั้นกดลงไปบนแผล แล้วหันไปสั่งผญ วัยกลางคนที่หมอบอยู่ข้างๆ
พี่สร้อยจ๊ะ รีบไปบอกคนครัวให้ต้มน้ำ แล้วก็ไปยกสำรับมาให้ด้วย สำหรับสองคน

แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาเข้มและสิงห์ สิงห์ได้แต่อ้าปากค้าง
แล้วเอ่ยเหมือนละเมอ แม่เอื้อม เข้มเองก็งงเช่นกัน แต่ไม่ได้เอ่ยอันใดออกมา

หน้าของแม่ยิ้ม ช่างมีส่วนละม้ายคล้ายแม่เอื้อมเหลือเกิน แต่ผิวของนางนั้น
เป็นสีน้ำผึ้ง และคิ้วของนางก็เข้มกว่า แต่โดยรวมแล้ว ราวกับแม่เอื้อมมาอยู่ตรงหน้า

เจ้าพวกนี้ จ้องหน้าข้าไม่เกรงใจ ไม่มีใครเคยสั่งสอนรึ

เมื่อนางพูด ออกมา ให้ประหลาดใจนัก ช่างดุผิดแผกแปลกกว่าหญิงอื่น

เข้มหลบตาแม่ยิ้ม ก้มลงที่พื้น พวกข้าขออภัย ชาวป่าชาวดง ไม่รู้ธรรมเนียม
แต่ไอ้สิงห์ กลับจ้องตาแม่ยิ้มไม่หยุด แล้วเอ่ยว่า พวกเราทั้งสองไม่เคยหญิงงาม
ดังดวงจันทร์ในยามราตรีเช่นพี่ยิ้มมาก่อน จึงขอจ้องมองซักครา

แม่ยิ้มมองสิงห์ ให้รู้สึกงงงวยนัก อยากจะด่าที่สิงห์ลามปามก็ด่าไม่ออก
กลับให้รู้สึกเขินอายกับคำพูดนั้น และเมื่อมองหน้าสิงห์แล้ว รู้สึกหลง
ดั่งต้องมนตรา

 

ช่วงนี้ ก็ปล่อยหน้าสิงห์ สะกดคนอ่านไปก่อน ณ จังงัง เห็นแล้วรัก เห็นแล้วหลง

ไปนอนก่อนนะ วันนี้คิวดูดวงสามคน แต่เพิ่งเสร็จไปตอนห้าทุ่ม

แต่รับรองว่า พี่สิงห์มาแบบละเอียด ยาวๆๆๆ ไปนะ

 

อยากได้ลูกสีฟ้าครับ