ปุถุชน....คนช่างสงสัย...

อยู่คนเดียวก็ให้เหมือนกับอยู่หลายๆคน....
คือเวลาอยู่คนเดียว ก็ให้ระมัดระวัง ความคิด กริยา ความประพฤติ ให้เหมือนกับว่ามีคนอยู่หลายๆคน...ไม่ปล่อยปละละเลย เพราะคิดว่าไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น ฉันจะทำอะไรก็ได้..

อยู่หลายคน ก็ให้เหมือนกับอยู่คนเดียว...
คือเวลาอยู่ด้วยกันหลายคน ก็อย่าไปเที่ยวสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่น ไม่ไปเพ่งโทษคนอื่น พิจารณาแต่เรื่องของตัว ระมัดระวังจิตใจของตัวเอง ไม่ไปวุ่นวายด้วยเรื่องของคนอื่นเขา...

หลังจากจบสองวลีนี้แล้ว หลวงพ่อพระธุดงค์ท่านก็เล่านิทานให้ฟังอีกเรื่องนึง..ความว่า...

 

ชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังเดินทางเข้าป่า เขาเดินผ่านลุงชาวบ้านคนหนึ่ง
ลุงก็ถามว่า "่พ่อหนุ่ม...นั่นจะไปไหนกันล่ะ..."
ชายหนุ่มตอบด้วยอารมณ์หงุดหงิดว่า...
"ผมเบื่อสังคมโลกทุกวันนี้มากครับ...
มันมีแต่เรื่องวุ่ยวาย บีบคั้น ต่างๆนาๆ
ผมจะหนีเข้าป่า ไปหาความสงบ"
..............
ผ่านไปสิบปี ชายคนนี้เดินออกจากป่า...
เขาผ่าน ลุงชาวบ้าน คนเดิม...
ลุงก็ถามชายหนุ่มว่า...
พ่อหนุ่ม...นั่นจะไปไหนเหรอ...
ชายหนุ่มตอบว่า...
ผมจะกลับเข้าเมืองครับ...
ผมรู้แล้วว่า ความสงบ มันอยู่ที่ตรงไหน...
..............................

หลวงพ่อเล่านิทานเรื่องนี้จบแต่เพียงเท่านี้...
เฮ้อ...ยังกะเจอพระจากนิกายเซน เลยครับ...
ท่านทั้งหลายที่อ่านนิทานเรื่องนี้...เข้าใจได้ว่าอย่างไรครับ?

 

ความสงบอยู่ที่ใจค่ะ

 

โลกไม่ได้วุ่นวาย แต่ใจเราต่างหากที่วุ่นว่าย ^_^

 

ทุกอย่างเกิดที่ใจ และ จบลงที่ใจ อิอิ(จำเขามา ผิดกฏิกามั้ยนี่ แต่เข้าใจนะ )

 

ㅡㅡㅡㅡㅡ
พี่ไม่กลัว ราคุ หรอกนะ พี่มีใบหนาด!!!! อ้อ ... ลวดหนามด้วย ¥¥¥¥$£€

 

สมัยหนูสาวๆ หลายสังคม ทำสงคราม แย่งตัวหนูไปอยู่ด้วยนา

แย่งกันเลี้ยงดู แย่งเราจะเอาไปเลี้ยงที่บ้าน ด้วยนะ

 

อ๊ะ อ๊ะ ไม่ใช่อย่างที่คิดซะแว้ววว งั้นพี่มี นํา เขียว นำแดง(ไม้โทไม่ขึ้น) ไปอยู่กะพี่เหื๊อะ .เผื่อพี่จะถูกหวยมั่ง กิกิ... อ้ะ ล้อเล่นนนนนน

 

ตอบยังไง...หลวงพ่อก็จะบอกว่า.."ถูก"...
ผมจึงได้แต่ยิ้มๆ...ไม่ได้ตอบอะไรท่านไป...
แล้วท่านก็เล่านิทานเรื่องต่อมาให้ฟังว่า...

............................
พระในวัดสองรูป ทะเลาะถกเถียงกัน เป็นการใหญ่ รูปนึงก็บอกว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก อีกฝ่ายเป็นฝ่ายผิด...อีกรูปก็บอกว่าไม่ใช่ตัวเองถูกอีกฝ่ายสิผิด...เมื่อทั้งสองคนไม่ยอมลงให้แก่กัน จึงพาไปหาหลวงตาเจ้าอาวาส...ไปถึงก็นั่งเถียงกันต่อหน้าท่าน ...

หลวงตาเจ้าอาวาสจึงบอกให้รูปหนึ่งไปรอที่ข้างนอกก่อน...
ให้เข้ามาทีละรูป...
รูปแรกเข้ามาก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้หลวงตาฟัง...เล่าจบก็ถามหลวงตาว่า...อย่างนี้ผมเป็นฝ่ายถูกใช่ไหมครับ?
หลวงตาก็ตอบว่า..."ถูก"

เสร็จแล้วก็ให้รูปนี้ออกไป...แล้วตามพระอีกรูปหนึ่งเข้ามา...มาถึงพระรูปนี้ก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้หลวงตาฟัง...เล่าจบก็ถามหลวงตาว่า...อย่างนี้ผมเป็นฝ่ายถูกใช่ไหมครับ?
หลวงตาก็ตอบว่า..."ถูก"
แล้วก็ให้พระรูปนั้นกลับออกไป...

เณรที่กำลังนวดให้หลวงตาอยู่ ได้ยินได้เห็นเหตุการณ์โดยตลอด ทนสงสัยไม่ได้ จึงถามหลวงตาไปว่า...
หลวงตาครับ ธรรมดา พระสองรูปทะเลาะถกเถียงกัน มันก็ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายนึงถูก อีกฝ่ายเป็นฝ่ายผิด ไม่ใช่เหรอครับ...ทำไมหลวงตา ถึงบอกว่าทั้งสองรูปนี้ถูกล่ะครับ?...

หลวงตาท่านยิ้มแล้วหันมาตอบกับเณรว่า...เอ้อ...ที่เณรพูดมา..ก็"ถูก"...

.............................
หลวงพ่อจบนิทานเรื่องนี้ไว้เท่านี้...

ท่านทั้งหลายมีความเห็นกับนิทานเรื่องนี้ว่ายังไงบ้างครับ?

 

เขียน ยันต์ กลางอากาศ ถ่ายรูปเอาไว้ครั้งที่ ๒
ครั้งแรกมีรูปตัวเอง พิจารณาแล้วเก๊กไปหน่อย..
ป๋า ดูได้ที่ fb นะครับถ้าสนใจ..

 

ตอนไปปฏิบัติธรรมทีหนึ่งก็มีสมาชิกราว2-3พันคน บางคนอาจจะมองว่าวุ่นวาย
จะวุ่นวายได้อย่างไรกัน ใจก็อยู่แต่อายตนะภายใน6 ยังไงก็มีเท่าเดิมแหละ

ถูกก็ถูกของเรา ถูกก็ถูกของเขา มุมมองไม่เหมือนกัน ความคิด เหตุผล บรรทัดฐาน กฎ กติกา ประสบการณ์ อารมณ์ ฯ

 

แต่ละคนย่อมมีเหตุผลในตัวเอง // กรรมบันดาน

 

ที่แท้ก็มาจากความหล่อเกิ๊นของคุณนพนั่นเอง ... ตื่นมาก็นึกได้จากยานอันแหลมคม และจากทิพยเดา คาดว่าคงคล้ายๆกับที่พระหรือนักอนุรักษ์ป่าคนดังโดนเป่านั่นเอง
และก็เลยนึกถึงคำคมที่เพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งส่งลงมาทางเฟสฯ ว่า
"... ดีได้ แต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็น เราเด่นเกิน"
.......

ผู้ชายขี้อิจฉาเนี่ยร้ายพอๆกับผู้หญิงเลยนะคะ
ผ่านมาแล้วผ่านไป ...

โสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

มีใครเป็นบ้างไหมคะ ที่ตื่นนอนแล้วใจว่างจะมีภาษาบาลีขึ้นมาเต็มหมดเป็นหน้าๆผ่านไปเร็วมากแต่ๆอ่านไม่ออก:'( เป็นบ่อยเลย

 

หลวงพ่อจบนิทานเรื่องนี้ไว้เท่านี้...

ท่านทั้งหลายมีความเห็นกับนิทานเรื่องนี้ว่ายังไงบ้างครับ?
---------------------------------------------
เข้าใจว่า อย่าไปให้ค่ากับอคติ การยึดมั่นในตัวเองของผู้อื่น ปล่อยให้เขาเป็นไป ไม่เอาใจเราเข้าไปยุ่ง สิ่งนอกใจทั้งหลาย ไม่ควรดึงเข้ามาในใจเรา แต่ให้ย้อนกลับมาดูใจตัวเอง

ทุกการคิด พูด ทำ ล้วนแล้วแต่ก่อให้เกิดผลทั้งสิ้น เพราะมันทำให้เกิดการบันทึกลงไปในจิตเรา ดังนั้นมันไม่คุ้มที่จะไปแลกเปลี่ยนพลังงานด้วย ประมาณนี้ค่ะ

 

๕๕๕๕๕๕ จริงแท้แน่นอนครับ คืออิจฉากันไปคนละแบบ...
ส่วนตัวถึงได้ ย้ำนักย้ำหนาว่า ให้ระวังเรื่องการอยากได้รับ
การยอมรับจากทางสังคมไม่ว่าเราจะไปอยู่ในสังคมใดๆก็ตาม
โดยหมายมั่นคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเรามีดีมีอะไรกว่าคนอื่นๆเค้านั้นหละครับ...
คุณ รุ้ง ลองเชื่อมจิตพวกนี้ดูก็ได้ครับรับรู้แล้วก็รีบตัดนะครับ
ไม่งั้นมันจะกลายเป็นสเนียดจังไรกับตัวเราเองครับ ๕๕๕..
จะพบว่ากระเชื่อมข้างบนพวกนี้
เค้าจะถูกตัดออกจากบริเวณกระโหลกศรีษะส่วนหน้า..
ประกันได้ว่าลงข้างล่างแน่นอนและภูมิสูงสุดไม่เกินอสูรกายครับ..
และจะเกิดเป็นกระแสหมุนวนที่วิ่งผ่านใต้กระโหลกศรีษะส่วนหน้า
แต่ไม่ผ่านกระโหลกส่วนกลางนะครับ กระโหลกส่วนกลางเค้าจะมี
กระแสเบาหวิว(เหมือนคนเพี้ยนหรือคนบ้าตามโรงพยาบาลจิตเวชทั่วๆไป)
กระแสเค้าจะวิ่งไปยังกระโหลกศรีษะส่วนหน้า
วิ่งลงผ่านท้ายทอยลงมาและวนอยู่อย่างนั้น และมันจะมีกระแสพิเศษ
ที่จะดึงกระแสตรงนี้ให้ลงมาตามแนวกระดูกสันหลัง(เนื่องจากผลกรรมการ
ปรามาสพระรัตนไตรและการปรามาสครูบาร์อาจารย์คนอื่นๆเค้า
การไม่ให้ความเคารพในส่วนภพภูมิต่างๆ).
และตรงช่วงหน้าอกจะมีกระแสที่ไปเกี่ยวกับ
ช่วงท้องด้านบน บ่งบอกได้ถึงความอิจฉาริษยาที่เห็นใครดีกว่าตนเองไม่ได้..
ลองพิสูจน์ดูเล่นๆ ทำแล้วก็ อโหสิๆๆ และโสสสสสสส

ส่วนการตื่นนอนแล้วมีภาษีเอ้ย !! ภาษาแปลกๆที่เราไม่คุ้นเคย
ผุดขึ้นมาให้เห็นแบบ คุณ supatorn พวกนั้นเป็นสัญญาเดิมในตัวจิต
เรานั้นหละครับ.แต่ถ้าเป็นภาษาแล้วมีแบ๊คกร๊าวเป็นสีน้ำตาล
แบบนี้โดยมากจะยังเป็นการปรุงแต่งของจิตได้ครับ...
ถ้าเป็นอักขระหรือภาษาจริงๆ มันจะมาแบบตัวหนังสือใสๆ
และค่อยๆลอยมาทางด้านขวาของเรา ไม่ใช่ปรากฏเป็นแผ่น
หรือหายไปทั้งแผ่นและขึ้นมาใหม่ทั้งแผ่นครับ
และอีกอย่างก็ยังแสดงได้ว่าตัวเรายังขาดการปล่อยวางและเผลอเก็บมาคิด
รวมทั้งสติทางธรรมเรายังไม่พอถือว่าปกตินะคับ
ถึงยังไม่เข้าใจในภาษา และไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร
หรือไม่เข้าใจว่ามันสื่ออะไรนั่นเองครับ..
กิริยาแบบนี้ จะมาเป็นเสียงเพลง มาเป็นรูปร่าง มาเป็นบุคคล
มาเป็นกระดาษมีอักษรให้เห็น มาเป็นเรื่องราว
มาเป็นคล้ายๆได้รับวัตถุก็สามารถ
หรือลอยๆมาก็สามารถเกิดขึ้นได้หมดครับ..
วิธีแก้ ถ้าลืมตามาแล้วเราไม่ทราบได้
ก็ให้ลืมมันไปเลย ให้คิดเสียว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นในระบบจักรวาลนี้
แล้วสร้างสติทางธรรมต่อ เพิ่มกำลังสติทางธรรม
ตัวสติทางธรรมที่เกิด มันจะสร้างเครื่องมือในการย้อน
ไปรับรู้สัมผัสต่างๆที่เคยเกิดขึ้นกับเราได้เองทั้งหมด
ในอนาคตแบบอัตโนมัติของมันได้เองครับ...

 

๕๕๕๕๕ จริงแท้แน่นอนครับ คืออิจฉากันไปคนละแบบ...
ส่วนตัวถึงได้ ย้ำนักย้ำหนาว่า ให้ระวังเรื่องการอยากได้รับ
การยอมรับจากทางสังคมไม่ว่าเราจะไปอยู่ในสังคมใดๆก็ตาม
โดยหมายมั่นคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเรามีดีมีอะไรกว่าคนอื่นๆเค้านั้นหละครับ...
คุณ รุ้ง ลองเชื่อมจิตพวกนี้ดูก็ได้ครับรับรู้แล้วก็รีบตัดนะครับ
ไม่งั้นมันจะกลายเป็นสเนียดจังไรกับตัวเราเองครับ ๕๕๕..
จะพบว่ากระเชื่อมข้างบนพวกนี้
เค้าจะถูกตัดออกจากบริเวณกระโหลกศรีษะส่วนหน้า..
ประกันได้ว่าลงข้างล่างแน่นอนและภูมิสูงสุดไม่เกินอสูรกายครับ..
และจะเกิดเป็นกระแสหมุนวนที่วิ่งผ่านใต้กระโหลกศรีษะส่วนหน้า
แต่ไม่ผ่านกระโหลกส่วนกลางนะครับ กระโหลกส่วนกลางเค้าจะมี
กระแสเบาหวิว(เหมือนคนเพี้ยนหรือคนบ้าตามโรงพยาบาลจิตเวชทั่วๆไป)
กระแสเค้าจะวิ่งไปยังกระโหลกศรีษะส่วนหน้า
วิ่งลงผ่านท้ายทอยลงมาและวนอยู่อย่างนั้น และมันจะมีกระแสพิเศษ
ที่จะดึงกระแสตรงนี้ให้ลงมาตามแนวกระดูกสันหลัง(เนื่องจากผลกรรมการ
ปรามาสพระรัตนไตรและการปรามาสครูบาร์อาจารย์คนอื่นๆเค้า
การไม่ให้ความเคารพในส่วนภพภูมิต่างๆ).
และตรงช่วงหน้าอกจะมีกระแสที่ไปเกี่ยวกับ
ช่วงท้องด้านบน บ่งบอกได้ถึงความอิจฉาริษยาที่เห็นใครดีกว่าตนเองไม่ได้..
ลองพิสูจน์ดูเล่นๆ ทำแล้วก็ อโหสิๆๆ และโสสสสสสส [/COLOR]

///////////////////////////////////////?
จ๊ากกก!!!! อาการคุ้นๆนะเนี่ย เหมือนจะคล้ายๆเราเลยอะ เมื่อวานว่าบรรเทาแล้วนะ พอไปอ่านกระทู้กสิณ บอกตรงๆค่ะ อาการกำเริบ (ปวดหัว หนักหัว ขอไปกินยาแก้โรคมโนมาก ซะหลายๆเม็ดหน่อยค่ะ)

 

ส่วนการตื่นนอนแล้วมีภาษีเอ้ย !! ภาษาแปลกๆที่เราไม่คุ้นเคย
ผุดขึ้นมาให้เห็นแบบ คุณ supatorn พวกนั้นเป็นสัญญาเดิมในตัวจิต
เรานั้นหละครับ.แต่ถ้าเป็นภาษาแล้วมีแบ๊คกร๊าวเป็นสีน้ำตาล
แบบนี้โดยมากจะยังเป็นการปรุงแต่งของจิตได้ครับ...
ถ้าเป็นอักขระหรือภาษาจริงๆ มันจะมาแบบตัวหนังสือใสๆ
และค่อยๆลอยมาทางด้านขวาของเรา ไม่ใช่ปรากฏเป็นแผ่น
หรือหายไปทั้งแผ่นและขึ้นมาใหม่ทั้งแผ่นครับ
และอีกอย่างก็ยังแสดงได้ว่าตัวเรายังขาดการปล่อยวางและเผลอเก็บมาคิด
รวมทั้งสติทางธรรมเรายังไม่พอถือว่าปกตินะคับ
ถึงยังไม่เข้าใจในภาษา และไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร
หรือไม่เข้าใจว่ามันสื่ออะไรนั่นเองครับ..
กิริยาแบบนี้ จะมาเป็นเสียงเพลง มาเป็นรูปร่าง มาเป็นบุคคล
มาเป็นกระดาษมีอักษรให้เห็น มาเป็นเรื่องราว
มาเป็นคล้ายๆได้รับวัตถุก็สามารถ
หรือลอยๆมาก็สามารถเกิดขึ้นได้หมดครับ..
วิธีแก้ ถ้าลืมตามาแล้วเราไม่ทราบได้
ก็ให้ลืมมันไปเลย ให้คิดเสียว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นในระบบจักรวาลนี้
แล้วสร้างสติทางธรรมต่อ เพิ่มกำลังสติทางธรรม
ตัวสติทางธรรมที่เกิด มันจะสร้างเครื่องมือในการย้อน
ไปรับรู้สัมผัสต่างๆที่เคยเกิดขึ้นกับเราได้เองทั้งหมด
ในอนาคตแบบอัตโนมัติของมันได้เองครับ...


ลักษณะแบบนี้ กระผมก็เคยเจอครับ จะเป็นตัวหนังสือ แต่ของกระผมเป็นภาษาไทยเรานี่แหละ เพียงแต่ตอนเราเห็นนั้นเราไม่ได้อ่านมัน แต่มันรู้ความหมายของสิ่งที่เห็น ส่วนเรื่องการฝึกสติทางธรมแล้วมันจะย้อนกลับไปทราบเรื่องราว ที่เราเคยไม่เข้าใจนั่น เป็ฯจิงครับ มันจะแนวอยู่ดีๆก็อ๋อ มันเป็นจั่งซี่ ขึ้นมาเองโดยไม่ต้องไปคิดอะไร ตามที่ท่านพี่นพ บอกว่า หากเรายังไม่ทราบถึงสิ่งที่ปรากฏก็อย่าพึ่งไปตีความ ไปหาคำตอบ ให้ลืมๆไปซะ แบบนั้นเองครับ โสสสว อโหสิๆๆ ทุกกรณี

 

คุณ JINKLE ไม่ต้องไปกำหนดจิตอะไรครับ ถ้าเราเผลอใช้จิตไปกำหนดที่ส่วนใด
ในร่างกายก็ตามมันจะตึงๆหรือไม่ก็แน่นๆอย่างนั้นหละครับ และอาการยุบหยิบ
ที่ศรีษะส่วนหน้าก็เป็นกิริยารับรู้เริ่มต้นก่อนที่จักระตรงนั้นจะเปิดครับ.
และจะมีอีกหลายกิริยาในการรับรู้ครับ...
ให้มาปรับลมหายใจของเราให้มันลึกถึงท้อง คือหายใจเข้าให้ท้องพอง
หายใจออกให้ท้องมันยุบ ให้มือลองจับดูก่อนได้แรกๆกันหลง..
ตรงนี้เพื่อปรับลมหายใจเราให้ละเอียดขึ้น และสร้างกำลังสมาธิสะสม
ตามด้วยให้ทำความรู้สึกรับรู้ว่า มีลมกระทบเข้าและออกที่ปลายจมูก
พูดง่ายๆว่า หายใจเข้าและออกลมหายใจมันหยุดอยู่ที่ปลายจมูก
ตรงนี้เพื่อสร้างกำลังสติทางธรรม แต่ว่าไม่ต้องไปตามลมหายใจนะครับ
ให้พลักลมหายใจให้ลึกถึงท้อง...และถ้านั่งสมาธิแบบหลับตา ลูกตาปกติ
ของเรานั้นให้เราหลับไปเลยครับ เรียกว่าไม่ต้องใช้ โดยให้โน้มลูกตาลงมาที่ลิ้นปี่.
.เด่วไอ้ตรงเหนือระหว่างคิ้ว
ของเรานั้น มันจะมีความรู้สึกว่า มีอีกตา ซึ่งเหลือแค่ตาเดียวกำลังมองออกไป
ข้างนอกได้เองแบบอัตโนมัติ ย้ำว่าอัตโนมัตินะครับ ตรงนี้เป็นหลักการ
สร้างทิพยจักขุ และตรงนี้จะทำให้เราไม่รู้สึกตึงๆ
ที่หน้าฝากได้เอง และก็จะไม่เผลอไปดึงความคิดที่มาจากสมองอย่างไม่รู้ตัวซึ่งบางครั้ง
มันจะทำให้เรารู้สึกตึงศรีษะได้ครับ..และต่อไปกะแสที่เรารู้สึกยุบยิบบนกระโหลกศรีษะ
ส่วนหน้าของเรานั้น มันถึงจะขึ้นเป็นเส้นตรงขึ้นไปข้างบนได้ ภายในกระโหลกศรีษะ
เราถึงจะรู้สึกว่ามันโล่ง มันโปร่งลงมาถึงท้ายทอย เป็นกิริยาอย่างหนึ่งที่จักระมันเปิด
ได้จริงๆครับ เปิดในที่นี้คือ เปิดการเชื่อมต่อกับครูบาร์อาจารย์ข้างบนครับ..
ให้เวลาปรับตัวกับตรงนี้หน่อยครับ ทำจนกระทั่งระบบหายใจแบบนี้ของเรา
เป็นระบบหายใจปกติในชีวิตประจำวัน แทนที่ระบบหายแบบเดิม
ที่มันจะหายใจถึงแค่หน้าอกครับ..
ปล.ประมาณนี้ครับ โดยมาก ใน ๒ สัปดาห์เราจะหายใจหลงๆอยูครับ
คือหายใจเข้าท้องยุบ หายใจออกท้องพองซะงั้นเรื่องปกตินะครับ
ประมาณ ๒ เดือนครับ ถึงจะเข้าสู่สภาวะปกติ ร่างกายมันจะปรับ
ตัวของมันได้เอง พอจักระบนศรีษะเปิด เด่วส่วนอื่นๆมันก็จะเปิดได้เอง
อัตโนมัติ และก็เปิดได้โดยไม่ปิดด้วยครับ ช่วงนี้ถ้ารู้สึก
สัมผัสอะไรได้แปลก ไม่ว่าที่ผิวหนังหรือทางจิต ทางหู ทางตา
ให้เราอุทิศส่วนกุศลอย่างเดียวโดยไม่ต้องสนใจอะไรนะครับ.(^_^)..

 

นัยยะทางตาพิเศษนะคับ
. "ตาเห็นได้เท่าที่ใจเห็นครับ"