โลกและจักรวาลใบนี้ใครสร้างหนอ วานผู้รู้ช่วยตอบหน่อยเป็นวิทยาทาน

ไม่มีใครพิสูจน์ได้ครับ เดาเอาทั้งนั้นเอาที่คิดว่าน่าจะเป็นไปได้ หรือว่า น่าจะถูกต้องที่สุด

อันนี้ผมก็เคยได้ยินมา

จักรวาลทั้งหมด เกิดจากน้ำเพียงหยดเดียว จริงๆนะ ผมเคยได้ยินมา เชื่อผมเถอะ

 

น่าคิด น่าคิด (deejai)



ถึงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วยก็จริงค่ะ
อะไร... มันจะซับซ้อนปานนั้นเลยเหรอ


:boo:

 

โลกีย์วิสัย จะรู้ไปทำไม
รู้แล้วได้อะไร ไม่รู้แล้วเป็นอะไร
ดับกิเลสดีว่าไหม ไซตอนนี้เป็นใคร
อวตารอีกตัว ใช่หรือไม่
เหตุปัจจัยคืออะไร ทำไปทำไม
ไม่เบื่อบ้างหรือไง สนุกสนานดีใช่ไหม
สระไอไม้มะไล...

 

จะเถียงกัน ทำไม่เล่า เจ้าทั้งหลาย
หน้าไม่อาย ให้เขาเห็น เช่นนั้นหรือ
เดี๋ยวคนอื่น เขาจะเที่ยว เอาไปลือ
เขาจะถือ ว่าโง่เขลา เบาปัญญา

 

มีแต่ด่าเป็นอย่างเดียว ใครจะไปเถียงด้วยล่ะ พูดอะไรให้มันมีหลักมีเกณฑ์หน่อย

 

ข้าไปขี้ก่อนว่ะ แล้วค่อยมาโต้กะเอ็ง ส่วนคนดีๆเขาไม่มาโต้กะข้าหรอก ข้ารู้
.........................................
ขออภัยคนที่ดีจริงทั้งหลาย ที่ท่านสามาถวางเฉยโดยไม่ตอบโต้
ข้อความที่ กระตุ้น ทั้งหลาย ข้าขอคารวะ

 

แปลว่า ใบไม้ ท่านนี้ จะยกตัวเสมอศาสดาหรอ

 

*** โลก ****

โลก มีอายุยาวนานกว่าที่คิดมาก
โลก พัฒนาเกิดอารยธรรมและล่มสลายเป็นยุคๆ

โลก ดำรงอยู่บน "หลักสัจจะธรรม"
คือ ผลการกระทำไม่สูญสลาย เป็นตัวกระทำที่ติดไปกับผู้กระทำ
และมีผลย้อนกลับมาตอบแทน

ทุกสิ่งที่เกิดมา จึงต้องอยู่บนสัจจะธรรม
เมื่อเกิดเป็น มนุษย์ สัตว์ ต้นไม้ ล้วนมีจิตวิญญาณ

เมื่อตายไป แต่กิเลสนิสัยยังไม่หมดสิ้นจากจิตใจ
ผลการกระทำ คือตัวกระทำ จึงจัดสรรให้มาเกิดเป็นสังขารใหม่

ศาสนศาสตร์ แก่นสารของศาสนามีหนึ่งเดียว
คือใช้ความจริง เป็นการเรียนรู้ "หลักสัจจะธรรม"
หลักในธรรมชาติ ที่เที่ยงแท้แน่นอน

การตั้งใจทำความดี ตั้งใจลดกิเลสนิสัย
จึงมีผลให้เกิดการกระทำใหม่ในชีวิตของตนเอง
และ เกิดเป็นตัวกระทำที่ไม่สูญสลาย ติดตัวตลอดไปกับจิตวิญญาณของผู้กระทำ

มนุษย์ สามารถพิจารณาได้ จึงเลือกทำดีทำชั่วได้
มนุษย์ ต่างจากสัตว์และต้นไม้ ที่ต้องชดใช้รับผลกรรมด้วยสังขารและสันดาน
มนุษย์เท่านั้น จึงมีโอกาสหลุดพ้นจากการเกิดใหม่ได้ ด้วยการกระทำของตนเอง

ศาสนาที่นำพาให้สัตว์หลุดพ้น จะคอยสอนให้ฝึกฝนจิตใจตนเอง ให้ลดกิเลสนิสัยด้วยสัจจะ
คือ สัญญาใจตนเองว่าจะทำสิ่งที่ดี ในช่วงกำหนดเวลาที่ชัดเจน

มนุษย์ ผู้ที่ทำได้จริง ตามสัญญาใจตนเอง
จึงเป็น ผู้มีศักยภาพเหนือมนุษย์และสัตว์ทั่วไป
เพราะ มีตัวกระทำที่คอยช่วยเหลือ บอกเตือนตนเองให้ทำสิ่งที่ควรทำ ไม่ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ
จึงเกิดเป็นปฏิหาริย์ รอดพ้นจากผลการกระทำในอดีตได้ ในวันที่กรรมปรากฏ

สิ่งที่กล่าวมา คือเรื่องราวของโลกุตตระธรรม
เป็นธรรมเหนือโลก เพื่อนำพาให้สัตว์หลุดพ้นจากความทุกข์ จากการเกิดใหม่

โลกุตตระ คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นำพาให้มนุษย์ผู้จะทำหน้าที่ศาสดาทุกยุค
ได้พบหลักสัจจะธรรม และพบสัจจะเป็นคำสั่งสอน

ฉะนั้น การสิ้นยุคแต่ละครั้ง คือ การสิ้นยุคอารยธรรมที่เต็มไปด้วยกิเลสนิสัยที่สะสมกันมานาน
มีผลการกระทำไม่ดีมาก จึงเกิดการปรับตัวของธรรมชาติ คือ โลก ดินฟ้าอากาศ
เพื่อคัดสรรให้เหลือเพียงผู้ที่มีผลการกระทำความดีติดตัว
เป็นการคัดเลือกผู้ที่มีความเชื่อตามหลักสัจจะธรรม คนเห็นประโยชน์ของสัจจะ
ให้เข้าสู่ยุคต่อไปที่อุดมสมบูรณ์ หลังการปรับตัวของโลกเรียบร้อยแล้ว

โลกจึงหมุนเวียนสับเปลี่ยนเป็นยุคๆ มาแสนนาน
สำหรับผู้ที่มีความคิดขัดกับหลักสัจจะธรรม ไม่มีความเมตตา โหดร้าย
จิตวิญญาณจะถูกส่งไปอยู่ใต้โลกที่มืดมิด ไม่เห็นแสงเดือน แสงตะวัน ไปนานแสนนาน
จนกว่าโลกจะเปลี่ยนยุค เปลือกโลกปรับตัวครั้งใหญ่ในครั้งต่อไป
จึงจะมีโอกาสได้ผุดขึ้นมาเกิดใหม่เริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ ในสังขารใหม่เป็นมนุษย์ สัตว์ ต้นไม้อีกครั้ง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

โอเค ตามนั้น

 

ทำไมกลายเป็นกระทู้ด่ากันอ่ะ O_O!

เราชอบคำถามของเจ้าของกระทู้มากเลยนะ...

แต่กระทู้นี้ กลายเป็นคนสองคนด่ากันไปแล้ว.. T-T

น้อง akara27 เข้ามาอ่านคำตอบพี่หน่อยนะจ้ะ ^^

ไม่ต้องสนใจคนด่ากัน...

พี่ชอบความคิดน้องอ่ะ มันตรงกับที่พี่คิด ^^

 

อยากรู้เรื่องภายนอก ก็ลองค้นดูจากภายใน ...
คิดไปคิดมา อยากรู้มาก ๆ ...
ยิ่งอยากมาก ย่อมเป็นทุกข์ ...

ทุกข์ กับ ความอยาก ...
ทุกข์ กับ อจิณไตย ...

 

บทสรุปของเรื่องคือ

ปลอบใจตนเองไปตามที่เขาบอกกัน

นั่นแหละจะได้สบายใจจริงไหมม

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

คิดได้ไง

 

คำตอบไม่มีใครรู้

ใครใหญ่แค่ไหนก็ไม่รู้

หลอกตัวเองไปวันๆ

 

รู้แต่มันระเบิดออกมา แล้วก็รวมเข้าไปใหม่ แล้วก็ทำซ้ำๆไปอย่างนี้เรื่อยๆแต่กว่าจะครบ 1 ครั้งใช้เวลานานมากหลายล้านปี ดวงดาวต่างๆก็เกิดจากธาตุที่ออกมาจากการระเบิดนั่น ผมว่าบางที โลกเรา อาจเคยเป็นส่วนหนึ่งของดาวที่มีมนุษย์ต่างดาวอยู่มาก่อนระเบิดก็ได้ ส่วนสิ่งมีชีวิต ผมเชื่อเลย ล้านเปอเซ็น ว่าไม่มีทางที่เราจะโดดเดี่ยวแน่ๆ เหมือนสมัย อังกฤษ ค้นพบอเมริกา ต่างคนก็ต่างคิดว่าบนโลกมีแค่เราพวกเดียว จนกระทั่งมาเจอกัน

แต่ว่า....
- อะไรทำให้มันระเบิด
- สสารต่างๆมันมาได้ยังไง
- ถ้ามองไกลออกไปอีก มีเอกภพแบบนี้อีกหรือไม่ เพราะดูจากรูปกลุ่มเมฆที่กำลังจะเข้าใกล้เอกภพของเรา หรือเมฆก้อนนั้นจะเป็นเหมือนเรื่อง fantastic 4

แล้วคำถามพวกนี้มันก็จะกลายเป็นคำถามที่ไม่มีวันสิ้นสุด หรืออาจจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของบุคคลสำคัญในอนาคตก็ได้

(good)

 

แต่สิ่งที่จะทำให้เราทราบคือเราต้อง ก้าวข้ามไปจากสิ่งที่เป็นอยู่

 

สุดท้ายกลายป็นกระทู้โต้วาที

 

กระทู้กลายพันธุ์ !!!!

เผ่นก่อนละ

 

ความจริงที่ไม่มีใครอยากรู้

ไม่อยากพบเจอ

โลกก็คือโลก

 

"...ท่านผู้รู้ที่บรรลุแล้วช่วยไขข้อข้องใจให้ผมหน่อยนะครับ..."

ถ้าวางเงื่อนไขอย่างนี้ ก็คงตอบไม่ได้ เพราะยังไม่บรรลุอะไรทั้งสิ้น
ถ้าตอบแบบผู้ไม่รู้ ก็พอตอบกันได้บ้าง

ถ้าตอบว่า โลกนี้มีผู้สร้าง ชาวพุทธก็ต้องออกมาค้านกันอย่างแน่นนอน
ดังนั้น จะไม่ตอบว่า มีผู้สร้างหรือไม่มี
แต่ขอตอบว่า ชาวพุทธไม่เชื่อเรื่อง พระเจ้า เพราะอาจไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริง ยึดติดกับสมมุติบัญญัติของชื่อเรียกขาน"พระเจ้า"มากกว่าการพยายามค้นหาความหมายที่แท้จริง(เพราะยึดติดความหมายของพระเจ้าของศาสนาอื่น)
พระเจ้าที่แท้จริงคือ ธรรมะ
ส่วนชาวคริสต์และมุสลิมก็ยึดมั่นถือมั่นคำสอนเรื่องพระเจ้าในคัมภีร์ จนไม่ยอมรับฟังเหตุผลอื่นใด
กล่าวโดยสรุปคือ ชาวคริสต์และมุสลิมส่วนใหญ่มีความเชื่อเป็นหลัก
ส่วนชาวพุทธ หากมีใครถามว่า จักรวาล ดวงดาว โลก และสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เกือบร้อยทั้งร้อยมักตอบว่า "เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ"แต่จะมีสักกี่คนที่ถามตนเองต่อไปว่า "แล้วธรรมชาติคืออะไร???"
ผมเชื่อว่าธรรมชาติสร้างดาวเคราะห์โลกให้เป็น สถาบันการศึกษาแห่งการพัฒนาจิตวิญญาณ
ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตที่ประสบพบพาน ส่วนหนึ่งมันคือข้อสอบ/บททดสอบ/บทเรียนชีวิต/บทเรียนแห่งการพัฒนาจิตวิญญาณ
อีกส่วนหนึ่งคือผลของวิบากกรรมในอดีตที่ได้เคยทำข้อสอบผิดพลาดหรือถูกต้อง

 

ตกลงโลกใบนี้ใครสร้าง..........