การปฏิบัติไม่ได้ทำให้ไม่มีทุกข์

อันนี้ได้ยินมาเยอะ และก็ได้ฟังมาจากหลาย ๆ คนที่กำลังปฏิบัติธรรมว่า ปฏิบัติแล้ว ทั้งสวดมนต์ ทั้งนั่งสมาธิ และทำทานตั้งมากมาย แต่ก็ยังทำให้เกิดปัญหาอยู่ ซึ่งในความจริง การปฏิบัติกับไม่ปฏิบัติ ก็มีสิทธิทุกข์ได้เท่ากัน ไม่ได้หมายความว่าปฏิบัติแล้วทำให้ปัญหาหมดไป

การปฏิบัติธรรมแท้จริงแล้ว คือ การเข้าถึงปัญหา มองเห็นปัญหาได้ง่ายขึ้น และแก้ปัญหาได้ง่ายขึ้น แต่ครั้นที่จะทำให้ไม่เกิดปัญหาคงยาก เพราะเคยได้ยินคนบ่นมามาก ทำแล้วไม่เห็นจะดีขึ้นเลย

การปฏิบัติไม่ว่าจะอะไรก็ต้องมีบททดสอบเป็นเรื่องปกติ แต่บางครั้งที่มีอยู่แล้วก็เยอะแล้วถ้ามาอีกจะทำอย่างไร

ฉะนั้นก็ขอบอกว่าทุกข์ เราได้อุบัตเหตุเป็นแผล แต่ถ้าไม่รักษาแผลก็หายไปเอง
แตอาจจะช้าถึงช้ามากหรืออาจจะลุกลามเป็นมากกว่าเดิม

แต่ถ้าเราปฏิบัติธรรมก็เป็นแผลเหมือนกัน แต่เราได้ใส่ยา ล้างแผลและรักษาอย่างถูกวิธี จะทำให้แผลเหล่านั้นหายเร็วขึ้นและทำให้ระมัดระวังไม่ให้เกิดแผลขึ้นมาอีกเท่านั้นเอง

 

ยิ่งปฏิบัติ เห็นความทุกข์มากขึ้น เกิดอารมณ์ เบื่อมากขึ้น
และ เกิดอารมณ์ ทำใจมากขึ้น

ไม่มีอาการกระโตกโหวกเหวก หรือร้องไห้ฟูมฟาย สำหรับผู้ฝึกปฏิบัติครับ
เก็บสภาวะคงที่นี้ ไปให้ถึงตอน Moment ความตาย ของตัวเองให้ได้ครับ
โชคดีครับ

 

ถ้ายังเป็นคนอยู่ ก็ต้องทุกข์ครับ
ทุกข์เพราะร่างกายเป็นหลัก ทุกข์ทางใจไปเรื่อย
จนกว่าจะบรรลุพระอรหันต์ ทุกข์ทางใจจึงจะหมดไป
เหลือแต่ทุกข์ทางกาย ซึ่งก็ช่างมันไปเสียแล้ว

 

การปฏิบัติธรรมแล้วไม่มีทุกข์ ทำได้จริงนะครับ แต่คุณจะหาอาจารย์ที่สอนได้ถูกทางเจอหรือเปล่าต่างหาก...

สิ่งที่คุณยังไม่เจอ ไม่ใช่ว่ามันไม่มีจริงนะครับ

 

ยังขาดในเรื่องการมี สติ ค่ะ

 

ถ้าปฏิบัติเพื่อความอยาก ก็เป็นทุกข์
ถ้าปฏิบัติเพื่อให้หลุด ก็เป็นสุข

 

การเจริญสติและปฏิบัติมากๆ จะทำให้เราเห็นสัจธรรมตามความเป็นจริงของสิ่งต่างๆโดยไม่มีการปรุงแต่งจิต

 

ทุกข์คือความจริง

พระพุทธเจ้าก็ตรัสรู้เรื่องทุกข์ ทุกในอริยสัจจ์
การปฏิบัติก็เป็นการกระทำที่ไปรู้ไปเห็นความจริง ทุกข์คือความจริง พุทธองค์ตรัสไว้ว่า "ให้ทำที่สุดแห่งทุกข์ให้แจ้ง"
หากไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่รู้จักทุกข์ และไม่รู้เหตุแห่งทุกข์ แล้วจะพ้นทุกข์ได้อย่างไร

 

เกิดมาก็ทุกข์แบบนี้ล่ะครับ ถ้าไม่อยากทุกข์ก็ไม่ต้องเกิด เมื่อมีทุกข์ก็กำหนดรู้ มีสติตามเท่าทันทุกข์ที่เกิดขึ้น ไม่ว่าทุกข์หรือสุข ก็ไม่ควรยินดียินร้ายเกินไปนัก วางอารมณ์ให้อยู่อุเบกขา แล้วก็พิจารณาเข้าสู่กฏพระไตรลักษณ์