คำแนะนำเบื้องต้นสำหรับคนฝึกสมาธิ

ผมมีคำแนะนำบางอย่างที่จะแชร์กับคนที่ทำสมาทิแล้วพบเจอกับ แสงสีภาพหรือเสียง นะครับ

คุณควรพิจารนาว่าสิ่งเหล่านั้นเข้ามาทำให้จิตคุณยิ่งฟุ้งซ่านมากขึ้นใหมครับท่ามันทำให้เกิดความลังเลสงสัย หรือเกิดความฟุ้งซ่านอื่นๆในจิต อยากให้คุณปล่อยผ่านมันไปครับแล้วกลับมาสนใจสิ่งที่ภาวนาครับ

เมื่อคุณถูกรบกวนด้วยนิวรณ์ต่างๆ ผมว่าคุณควรกำหนดรู้อาการนั้นที่เกิดขึ้นและปล่อยวางไปครับ ท่าคุณไปยึดเอาไว้แทนที่สมาทิจะก้าวหน้าต่อไปคุณอาจติดอยู่ตรงที่ความสนใจไม่แนบแน่นกับการภาวนาแทนครับ

ฌานสมาทิจริงๆมีคุณเป็นจิตที่เป็นกุศลครับ คุณต้อวแยกระหว่างการนั่งหลับตาและความสงบยังไม่เกิดขึ้นกับสภาวะทีี่รวมลงแล้วเป็นสมาทิครับจะได้ไม่ติดกับดัก ภาพแสงสีเสียง

เมื่อคุณเข้าถึงณานคุณจะรู้ว่าไม่มีอาการสัดส่ายไม่ได้มีอะไร มีเพียงความสงบระงับสุขและสิ่งที่ภาวนาครับ

อย่ารีบลุ้นเหมือนตั้งเป้าไว้ท่าเป็นอย่างนั้นเหมือนคนค่อยๆแง้มไพ่ เห็นขอบเห็นสีเห็นลายคิดว่าเป็นอย่างที่ตนคิดเปิดมาไม่ใช่เลยครับไปติดกับดักเงาจิต กลับกันหากสมาทิของคุณแจ่มชัดสดใส ทุกๆอย่างจะแสดงเด่นชัดและตอบทุกๆอย่างได้เองครับ

เป็นคำแนะนำสำหรับมือใหม่ที่ฝึกหัดครับส่วนท่านที่ทำกันมาเนิ่นนานแล้วย่อมผ่านเรื่องพวกนี้ไปจนหมดแล้ว

 

ธรรมะ ต้องแสดง ตามเหตุ

เหตุ ของการแสดงธรรม คือ มีคน จั่วประเด็นให้เกิด

ขนาดแสดงตามเหตุ ยังแสดงยาก รับยาก

การแสดงลอยๆ ต้องรู้เข้ามาก่อน นิวรณ์
มันมาแหยม ยโสทอนเงินวัด ต้องจัดสักป๊าป..

ถ้า นักภาวนา อดทน แสดงธรรมเฉพาะมีเหตุ
พระพุทธองค์ตรัส ถึงการอบรมจิตให้อุปปนา
โกสลที่รัตนบัลลังก์ แสงเกิดไม่หวั่นไหว เข้า
ไปในแสงเกิดเหนรูปไม่หวั่นไหว เหนรูปเข้า
ไปเสวนาด้วยไม่หวั่นไหว เสวนาด้วยแล้วกำหนด
การเวียนมาแล้วไปแล้วไม่จบสิ้นไม่หวั่นไหว

ทั้งนี้ทั้งนั้น ฉันทะในธรรมแต่ละอินทรีย์
ไม่เหมือนกัน

การแสดงธรรม โดยไม่อาสัย ฉันทะ ของผู้เปนเหตุ
แสดงธรรม ย่อมหมายถึง "อธรรมวาที" แม้นจะ
กล่าวตรงตามพุทธพจน์ทุกประการ

วิชา ต้องมี จรนะ สัมปันโน ....เช็ค ต้องมี ต้นขั้ว


ปล. สั่งจ่ายแล้ว คนฟังไม่รับ เช็คนอนในบัญชีใคร

 

ปล.2 เวลาเกิด ธรรมวาที อธรรมวาที อย่าเสีย
เวลาแบ่ง หรือ หาตะเข็บใคร ข้างไหน

พระพุทธกล่าวใน พระวินัยบัญญัติ ให้กำหนดรู้
ฉันทะ ที่จะมี และ ดับ

สามัคคีด้วย ธรรม ลูกเดียว

 

กด อนุโม มา แปลว่าพอรับได้

ถ้ารับได้ กำหนดรู้ สภาวะธรรม อย่างหนึ่งด้วย

"ธรรมะนั้นแสดงยาก" กำหนดรู้ เปน ธาตุ วัตถุ
ขึ้นมาเหมือน สุญญตสัญญา อนิจจสัญญญา
อนัตตสัญญา แต่ ละเอียดกว่ามาก

แล้วจะเหนเลย ท้าวหัสบดีพรหม มาทูลเชิญ
จัดเปน ติ่ง ที่แทรกเข้ามา

พุทธภูมิ ไม่มีหรอก อุปนิสัย ต้องให้ใครมาเชิญ
แสดงธรรม

เพราะ กาล เทศะ ในการแสดง ก้ ยกขึ้น ภาวนา

 

ขออนุญาตช่วยเสริม
จริงๆไม่มีอะไร แค่สภาวะการทำงานได้
ปกติของจิตในกำลังไม่เกินปฐมฌานครับ
แต่หลายดวงจิตชอบไปหลง
ไปจมไปแช่อย่างไม่รู้ตัว
ไปคิดว่าวิเศษ ถ้ายิ่งยึดแล้วหลงต่อไปตัวเองจะสร้างเป็นสิ่งที่ตัวเองอยากเห็น ต่อไปจะหลงไปไกลกู่ไม่กลับใครบอกก็ไม่รับฟัง
ประเภทแสงนี่ตัวดีหลงง่ายสุด ภาพและเสียง
ยังพอเป็นแนวทางเดินปัญญาได้บ้าง
สภาวะพวกนี้ ถ้าไปแช่ไปจมนานๆ
จะทำให้จิตไม่พัฒนาครับ
เรียกทั่วไปในวงการผู้ใช้งานทางจิต
ว่าจิตพิการนั่นเองครับ

ปล วิธีข้าม เห็นแล้วระลึกออก
แต่อย่าลืมตาและเข้าไปใหม่เข้า
ออกได้บ่อยๆจะมีกำลังข้ามไปได้เอง

แต่ถ้าลืมตาฝึกแล้วเห็น
ก็ให้เฉยๆอย่าเผลอไปตาม
และดูอะไรมันเป็นอันขาด

เพราะมันจะสามารถสร้างเป็น
ภาพอะไรก็ได้ ที่ในใจเรามี
เพื่อให้เราหลงว่าเป็นจริงเป็นจัง
กลายเป็นว่าเราคนบรรลุ
เป็นคนวิเศษไปเลยได้
อย่าคาดไม่ถึงครับ
จะกู่ไม่กลับครับ