จิตพุทธะสว่างขึ้นได้ในชั่วปัจจุบันขณะจิตเดียว

เอาจริงๆนี่รำคาญนะ จะล๊อค กะ อันลํอค ทำไปเถอะล๊อคบ่อยๆส่วนตัวผมก็แค่ จะได้ไม่เข้ามาในวนเวียนกระทู้ที่ตั้งเพราะไม่รุ้คุยๆอยู่จะล๊อคอีกเมื่อไร

ทำเป็นเล่นขายของไปได้

 

แหมม จิต ก่อนคิด คือจิตพุทธะ แบบไม่ประนีประนอม ก็ จิตโง่ล้วนๆ

อันนี้ก้เหมือนกันแหล่ะลุง จิตโง่ล้วนๆ

ถ้า จิตที่รู้อยู่ ทั้งก่อนคิดและหลังคิด มันรู้ตัวมันเอง
นี่พอทำเนา มันจะเบาโปร่งว่าง แบบรู้อยู่

ไม่ใช่ว่างแบบ มืดสนิท


จะว่าไป ลุงโจว แกก้พุดเข้าที นิพพานอัตตาอนัตตา ไร้สาระมาก

พูดเรื่อง มรรค นี่ เครพอได้อรรถรส

 

อะ อะ อะ จิตลอยแล้ว เสียดายอีกนิดเดียวคลิก ผมเห็นมันละ อีกนิดๆ ไม่งั้นข้ามสังสังสารวัฏ เดี๋ยวคืนนี้ลองใหม่

มันเป็นกันยังเงี้ย ทำเป็นรู้ขั้นตอนจะบรรลุ

มโนทั้งนั้น สั่งนิพพานได้เลยเว้ยยย

 

อะไรอะไรก้เกิดขึ้นได้ แม้จะพูดตลก ตลกก้ตลกเรื่องจริง ไม่ใช่เท็จนะฮับ

ธรรมเริ่มจากสัจจะความจริงใจ

โจร 500 ยังมีราตรีเดียวเจริญ ถ้าโจร 200 นี่ ยังก่อน

 

งั้นจิตจริงๆ อยู่ตรงไหนหล่ะลุง ถ้าไม่ใช่จิตก่อนคิด

ฝึกสมถะนำมาตั้งนาน พอจะเคยสัมผัสวิปัสสนาสักตัวมั่งยัง

 

เนี่ยอ่อนหัด มือสมัครเล่น เน้นปะทะคารม พูดเรื่องจิตให้ดูเท่
เข้านิพพานยังต้องพกถุงผ้า แบกจิตให้เต็มถุงไปด้วย

พระท่านเวลาอธิบายธรรมพวกนี้ ท่านเพียงแค่เป็นพยายามยืนยันนิพพานมีจริง เลยสรรหาคำมาอุปมา

มือสมัครเล่นก็นะ เจออุปมาก็จินตนาการ จะเอาให้เหมือนสังขารลากไปนู่นไม่รู้ตัว ซึ่งพระท่านแค่อธิบายไปอีกแง่ แต่คนฟังไม่รู้เรื่อง เลยฉวยคว้า จิ๊เดิมแท้ ไปเต็มๆ

 

นักภาวนา เขาพูดเหตุ ผล(จะจิตหรือไม่จิตก็เหอะ) คือส่วนพลอยได้จากเหตุ เหตุไม่สร้างแต่มโนไปถึงผลแล้ว จินตนาการไปเรื่อยเปื่อย เขาเรียกว่าฝันเฟื่อง มรรคไม่พูดไปพูดผล ก็เลยออกแนวนิพพานอัตตาอนัตตา เถียงกันเป็นเดือน

 

ลพ.สงบอ่ะหรอ ..พระที่สอนหนูก้อเก่ง ดังกว่า ลพ.สงบเยอะ

เรื่องเหตุง่ายนิดเดียว ทำจิตเฉยๆ ในทุกอารมณ์การกระทบ แค่นั้นแหล่ะ ง่ายๆ จบ
พวกฟุ้งสูงๆ ก้อเอาสมถะนำเข้ากดไตรลักษณ์
ใครไม่ฟุ้งมาก ก้อไม่ต้องเพ่ง แค่นั้นเอง

เคยบอกไปแล้ว ถ้าพูดบนเน็ตจะพูดแต่ผล

ใครฝึกเจอผลแล้วรุ้เรื่องไตรลักษณ์ขณะจิตเดียวจบมั่ง (ยกเว้นโสดา) ดูดิว่าจะมโนทันมั้ย หรือมีแต่น้ำลายเพราะไม่เคยเจอ


แต่ถ้าฝึก จะฝึกกรรมฐานเดิมๆ ฝึกแต่เหตุ

ตกลงจิตจริงๆ อยู่ตรงไหนรุ้ยัง

 

ภาษาขั้นสูง บุคคลที่ 3 เช่นเยาวชน
เข้ามาอ่านเค้าจะเข้าใจผิดว่า
ภาษาพุทธะมันต้องแบบนี้
หยอ แต่ความจริงมันไม่ใช่
สำหรับผมกำลังฝึกไม่ยึด ก็ต้องปล่อยวาง
ได้
แต่จะไม่ปล่อยปละละเลยต่อสังคม
จึงจะใช้อำนาจที่มีอยู่
ตามดุลยพินิจฮับ

 

อ้าวร้าวววว. หลวงพ่อโดนพาดพิง

ไม่พูดต่อดีก่า เดี๋ยวเสียชื่อท่าน

เปิดโพล พญาตีน vs ตู๊ตา
ใครจะได้คะแนนมากกว่าในเรื่องแก้ข้ออรรถข้อธรรม

ไม่ต้องพูดเยอะเจ็บคอ เถียงไปไร้สาระ แค่นี้คนก็เห็นๆอยู่ละ

 

พระท่านว่า ถ้าแก้ไม่ได้ นิ่งเสีย อย่าลงไปคลุกด้วย

อาเมรุ (เผาเลย)

 

ลุงพยาธิอ่ะหรอ วันๆ ดีแต่จะเสือกเรื่องส่วนตัว แฮ๊กข้อมูลก้อเอา รู้ก้อไม่จริงอีก ปล่อยมันมโนไปเรื่อยๆ นั่นแหล่ะดีแล้ว

 

ไหลไปไหนไม่ตอบหล่ะลุง จิตอยู่ตรงไหน

เหตุอ่ะหรอ สามตัวตรง นี้ไงที่ฝึกอยู่ตลอด กรรมฐาน5 วิปัสสนา อาปา

ชาบู

 

ไม่รู้จะเขียนอะไรอะ

คนนึงก็ตำรวจสังคม เป็นบทกวี
อีกคน สภาวะฉันแน่ขี่หัว แต่ยอมแค่พระอรหันต์นะ(ต้องอวยอรหันต์ไว้ก่อนว่าโปรกว่า)

Spoiler

"

"
ศึกนี้มันหนัก เกินกว่าที่ลุงตัวน้อยๆจะแบกรับได้อีกต่อไป
a6 a6

 

งั้นก็มา รนณรงค์ อย่าใช่ภาษาวิบัติกัน เช่น เบย เช่น แง้นๆ กัน ครับ

 

จิตคือผู้รู้ จิตที่มีที่ตั้ง ก็คือ จิตที่มีภพ จิตที่มีภพ ก็คือ เวียนตายเวียนเกิด
จิตจริงๆก้คือ จิตโง่ล้วนๆนั่นแหล่ะครับ รู้อยู่ที่ไหนก็มีจิตตั้งอยู่ที่นั่น

ฟาดผู้รู้ไปแล้ว ที่ตั้งก็ไม่มี แม้พระอนาคามีก้หาจิตพระอรหันต์ไม่เจอ ปุถุชนจะขนาดไหน หากยังอาลัย เสียดายจิต อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง วิปัสนาไม่เคยสัมผัส

 

พระท่านเปรียบกับ อุปมากิ่งไม้ใบไม้ลากไป ท่านพยายามใช้ภาษาสื่อออกมา ให้นักภาวนาได้ฟัง
เป็นเรื่องเหนือโลก (ขอพูดไปในเชิงพระของทางวัดอื่นๆพูด ไม่ใช่แถวๆชลนะ ประเด็นเยอะขอเว้นส่วนทางนั้น สงวนไม่พูดเพราะผมก็ยังไม่รู้จริง เลยพักจุดนั้นไปก่อนไม่พาดพิง หรือเอ่ยชม)

 

จิตผู้รู้ที่หู่ซือซือคือจิตที่รู้เรา คับก็คือจิตโง่
(ปรุงแต่งไม่ได้)
ตามที่ท่านกล่าวนั่นแหล่ะ
ไม่ถูกหยอ

 

วกไปวนมาก็กลับเข้ามาเรื่อง วิบากชั่วให้ผล
ช้างมาฉุดก็มองไม่เห็น เห็นกงจักรเป็นดอกบัว

ชื่อเสียง ลูกศิษย์เยอะ ไม่ได้การันตีพระแท้

แม้เป็นลูกศิษย์พระแท้ ก็ยังไม่การันตีว่าจะบรรลุ

เป็นแต่ ความน่าจะเป็น ว่า ธรรมแท้ มันต้องซึมไปบ้าง
อยู่ที่ว่ามันจะออกฤทธิ์ตอนไหนให้รู้สึก
เมื่อวิบากชั่วหมด วิบากดีให้ผลแทน ก็อาจจะย้อนมานึก มารำพึงได้