จิตเป็นสมาธิ - สมถภาวนา (หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง)

สมถภาวนา

หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
(หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง)

จงตั้งใจไว้ว่า สมถภาวนาเป็นอุบายเครื่องสงบใจ


อารมณ์สมาธิของเราจะถึงไหนก็ช่าง เราพอใจอารมณ์สมาธิที่เราถึงในขณะนั้น ต้องการอย่างเดียว คืออารมณ์จิตเป็นสุข

ถ้าหากว่าท่านไปกำหนดว่า วันนี้จะต้องเอาอย่างนั้นวันนี้จะต้องเอาอย่างนี้
นั้นมันเป็น นิวรณ์ เข้ามาครอบงำจิต คือ อุทธัจจกุกกุจจะ
ถ้าอารมณ์ไม่สามารถจะถึงจุดนั้นได้จริง ๆ ความกลุ้มมันก็เกิด แทนที่จะมีสุขอารมณ์สงบตามความมุ่งหมายของสมถภาวนา มันก็เลยกลายเป็นจิตพล่านไป ขาดทุน

ตอนนี้ต้องจำให้ดี วิธีที่จะดีที่สุดนั้นก็คือ นั่งอยู่ก็ดี ยืนอยู่ก็ดี นอนอยู่ก็ดี เดินไปบิณฑบาต เดินไปทำงานหรือทำงานทำการอยู่ก็ดี
เอาจิตจับคำภาวนาว่า พุทโธ ธัมโม สังโฆ ไว้เป็นปกติ
อย่าให้อารมณ์ขาดจากอนุสสติทั้ง 3 ประการ
ถ้าอาการของท่านทรงได้อย่างนี้ละก็ ก็ถือว่าท่านเป็นผู้ทรงฌาน

คำว่าจิตเป็นสมาธินั้น หมายถึง จิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ใช่จิตหยุดโดยไม่รับอารมณ์ใดเลยทั้งสิ้น
นักปฏิบัติใหม่หรือท่านที่ไม่เคยปฏิบัติสมาธิเลยมักจะเข้าใจอย่างนั้น
ความจริงการเข้าใจอย่างนั้นเป็นการเข้าใจที่ไม่ตรงต่อความเป็นจริง
ธรรมดาของนักปฏิบัติใหม่ จิตที่ว่างจากอารมณ์ โดยไม่รับรู้อารมณ์เลย
สำหรับการปฏิบัติเบื้องต้นนี้ ไม่มีอาการอย่างนั้น
จิตที่ว่างจากอารมณ์ เป็นอาการของ สัญญาเวทยิตนิโรธ
พระอรหันต์ขั้นปฏิสัมภิทาญาณหรือพระอนาคามีระดับปฏิสัมภิทาญาณเท่านั้นที่จะเข้าได้
พระอริยะนอกนั้นแม้จะเป็นพระอรหันต์ระดับเตวิชโช หรือฉฬภิญโญก็ไม่สามารถทำได้ ปกติของจิตเป็นอย่างนี้

เมื่อทราบแล้วว่าจิตไม่ว่างจากอารมณ์ เพื่อฝึกฝนจิตให้มีกำลังที่ควรแก่การเจริญวิปัสสนาญาณในขั้นต่อไป
ท่านจึงสอนให้ภาวนา เพื่อโยงจิตให้อยู่ในอารมณ์ภาวนา คือ หาทางให้จิตนึกคิด
แต่นึกคิดในขอบเขตที่มอบหมายให้ ไม่ใช่จะนึกคิดเพ่นพ่านไป
การภาวนาคาถาบทใดบทหนึ่งนี้ เป็นการระงับการฟุ้งซ่านของจิต




***********************************