ชมอัฐิธาตุและพระธาตุ 28 พระอรหันต์ ณ พระธุตังคเจดีย์ วัดอโศการาม

ขอเชิญชมอัฐิธาตุและพระธาตุ 28 พระอรหันต์ ณ ธุตังคเจดีย์ วัดอโศการาม
ขอขอบคุณ ภาพเอื้อเฟื้อจาก

www.relicsofbuddha.com

www.santidham.com

www.tourwat.com



เนื่องในวันเปิดเจดีย์ที่ 27 เมษายน 2551 โดยมี

พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน) เป็นประธานฝ่ายสงฆ์

และ ศ.ดร.สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี เป็นองค์ประธานฝ่ายฆราวาส

 

หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล พระผู้เป็นพระอาจารย์กรรมฐานของหลวงปู่มั่นในคราวหลวงปู่มั่นเริ่มออกธุดงค์ ได้บำเพ็ญองค์ท่านเป็นแบบอย่างในการถือธุดงควัตร ซึ่งมี 13 ข้อ ได้แก่

๑. ปังสุกูลิกังคะธุดงค์ ถือผ้าบังสุกุลเป็นวัตร ผ้าบังสุกุลคือ ผ้าที่เขาทิ้ง ไม่มีเจ้าของ ผ้าตามป่าช้า นำมาต้มซักและย้อมสีจีวร

๒. เตจีวะริกังคะธุดงค์ ถือผ้าสามผืนเป็นวัตร มีสบง จีวร สังฆาฏิ เพียงอย่างละผืน

๓. ปิณฑปาติกังคะธุดงค์ ถือเที่ยวบิณฑบาตรเป็นวัตร

สะปะทานะจาริกังคะธุดงค์ คือเที่ยวบิณฑบาตไปโดยลำดับแถวเป็นวัตร มีความเคารพในพระเถระ ไม่แซงหน้าเพื่อหวังอาหารที่ดีกว่า
เอกาสะนิกังคะธุดงค์ ถือฉันจังหันในอาสนะเดียว(ฉันมื้อเดียว)เป็นวัตร

๖. ปัตตะปิณฑิกังคะธุดงค์ ฉันในภาชนะอันเดียว คือฉันในบาตรเป็นวัตร อาหารหวานคาวอยู่ในที่เดียวกันเพื่อสดวกแก่การพิจารณา และไม่ให้ติดในรสชาด

๗. ขลุปัจฉาภัตติกังคะธุดงค์ ถือไม่รับภัตตาหารที่เขานำมาถวายภายหลังเป็นวัตร ฉันแต่เฉพาะอาหารที่บิณฑบาตได้ เพื่อตัดนิวรณ์ เป็นผู้สันโดษในอาหาร

๘. อารัญญิกังคะธุดงค์ ถืออยู่ป่าเป็นวัตร

อัพโภภาสิกังคะธุดงค์ ถืออยู่อัพโภกาศที่แจ้ง ไม่มีที่มุงบังเป็นวัตร

๑๑. โสสานิกังคะธุดงค์ ถือยู่ป่าช้าเป็นวัตร

๑๒. ยถาสันถติกังคะธุดงค์ ถืออยู่เสนาสนะที่เขาจัดให้เป็นวัตร พอเพียง ไม่ขวนขวายเพื่อที่อยู่ดีกว่า

๑๓. เนสัชชิกังคะธุดงค์ ถือไม่นอนตลอดคืนเป็นวัตร
ท่านได้พาหลวงปู่มั่นท่องเที่ยวไปตามป่าเขาลำเนาไพร ซึ่งร่มรื่นแต่เต็มไปด้วยสิงห์สาราสัตว์ประเภทต่าง ๆ และไข้ป่า ลำบากอัตคัตในเรื่องข้าวปลาอาหารและที่อยู่อาศัย แต่เหมาะสมกับการปฏิบัติธรรมกรรมฐานอย่างยิ่ง

 

หลวงปู่มั่น ภูริทัตฺตโต

พระผู้เป็นพระบุพพาจารย์สายกรรมฐานในยุคปัจจุบัน

หลวงปู่มั่น ท่านเกิดในสมัยยุคกึ่งพุทธกาล ท่านกำเนิดในสกุลแก่นแก้ว บิดาชื่อคำด้วง มารดาชื่อจันทร์ เพีย ( พระยา ) แก่นท้าวเป็นปู่ นับถือพุทธศาสนา เกิดวันพฤหัสบดีเดือนยี่ ปีมะแม ตรงกับวันที่ ๒๐ เดือนมกราคมพ.ศ.๒๔๑๓ ณ บ้านคำบง ตำบลโขงเจียม อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี ( ปัจจุบันคือ บ้านคำบง ต.สงยาง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.อุบลราชธานี ) มีพี่น้องร่วมท้องเดียวกัน ๗ คน ท่านเป็นบุตรคนหัวปีท่านเป็นคนร่างเล็ก ผิวขาวแดงแข็งแรงว่องไวสติปัญญาดี

หลวงปู่มั่น ภูริทัตตเถระ

พระบุพพจารย์สายกรรมฐานแห่งยุคปัจจุบัน

ปฏิปทา

ท่านมีความเพียรความอดทนเป็นเลิศ รักษาพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด ออกเที่ยวธุดงค์ตามป่าช้า เงื้อมถ้ำ ป่าเขาลึก อันเป็นที่กันดารแต่สงบงบเงียบเพื่อบำเพ็ญสมณธรรม ท่ามกลางความอดอยากอัตคัตและภยันตรายกลางป่าเขา ท่านมีธรรมเท่านั้นเป็นเครื่องคุ้มครอง และที่สุด พระธรรมที่ท่านบำเพ็ญก็นำพาให้ถึงแดนอันปราศจากทุกข์โดยสิ้นเชิง และจากนั้นท่านได้เผยแผ่พระศาสนาโดยเน้นที่การฝึกอบรมพระเป็นหลัก เพื่อให้เกิดพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเพื่อเป็นกำลังให้กับพระศาสนา เพื่อจะได้ช่วยบรรเทาทุกข์ภัยในวัฏฏะแก่ผู้ทุกข์ยาก

การบำเพ็ญสมณธรรมอย่างอุกฤษฎ์ และด้วยบุญวาสนาเดิมที่สั่งสมมา ยังให้ท่านมีปัญญาอันกว้างไกลและเป็นเลิศ มีความฉลาดแยบคายในการสอนสั่งผู้คน ทำให้ผู้สัมผัสพบเห็นเกิดความเคารพเลื่อมใสเป็นที่ยิ่ง

จึงมีทั้งบรรพชิตและฆราวาส ออกติดตามเป็นศิษย์อยู่มากมายด้วยใจเทิดทูนบูชา พระธุดงค์สายกรรมฐานจึงเริ่มเผยแผ่กว้างไกลในขณะนั้น

ท่านมีคณะศิษย์พระกรรมฐานที่ได้รับแบบอย่าง ออกตามออกธุดงค์ตามป่าเขา ได้รับความสงบร่มเย็นใจตามกำลังความเพียร จนถึงพ้นทุกข์สิ้นเชิง เกิดพระกรรมฐานที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบหลายท่าน การเป็นผู้รักษาศีลสำรวมในสิกขาบทและเป็นผู้มีความเพียรความอดทนยอดเยี่ยม เพื่อชำระกิเลสออกจากใจ ตามแบบอย่างหลวงปู่มั่น ซึ่งเป็นปฏิปทาพระกรรมฐานอันมหามงคลนี้ ทำให้เป็นที่เคารพเลื่อมใสแก่ผู้รู้จักพบเห็นเป็นอย่างยิ่ง ครูบาอาจารย์ศิษย์สายหลวงปู่มั่นเหล่านี้ต่อมาจึงเป็นที่ให้ความร่มเย็นจิตใจแก่ชาวพุทธทั้งในไทยและต่างแดนหลายประเทศ ยังศาสนาพุทธให้เจริญในกึ่งพุทธกาล

กาลเวลาผ่านไป ครูบาอาจารย์เหล่านี้ก็ได้ล่วงลับ ภายหลังฌาปนกิจ อัฐิได้แปรเป็นพระธาตุหลายท่าน

เป็นที่มาของพระปฏิบัติดี 28 องค์ ที่ได้อัญเชิญอัฐิธาตุ และพระธาตุมาบรรจุ ณ พระธุตังคเจดีย์ ที่วัดอโศการามแห่งนี้ พระผู้ปฏิบัติดีเหล่านี้ล้วนมีต้นสายกำเนิดมาจากองค์หลวงปู่มั่น ภูริทัตตเถระ หลวงปู่มั่นจึงเป็นพระบุพพาจารย์สายกรรมฐานในยุคปัจจุบัน

 

หลวงปู่สิงห์ ขนฺตยาคโม วัดป่าสาลวัน โคราช

ชาติกำเนิดและชีวิตปฐมวัย

เกิดเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2463 เมื่ออายุ 14 ปี ท่านได้หนังสือสอนกรรมฐานของพระอาจารย์สิงห์ ขัตยาคโม จากพระธุดงค์รูปหนึ่ง ท่านได้ศึกษาและปฏิบัติตามจนจิตได้เข้าถึงสมาธิมีความสุขมากมีเวลาว่างเมื่อไรท่านมักนั่งสมาธิ เมื่อท่านแตกเนื้อหนุ่มท่านได้เห็นหญิงวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเปลือยอกผ่านหน้าบ้าน เพื่อเข้าไปถ่ายในป่าละเมาะทุกวัน จึงเกิดเห็นหน้าอกเขาสวยรู้สึกหญิงคนนั้นน่ารักไปหมดทั้งตัว แต่ด้วยอุปนิสัยทางธรรมทำให้เกิดอุบายขึ้นมาโดย ท่านแอบตามไปดูอุจจาระของหญิงสาวนั้นและได้พิจารณาอุจจาระของสาวนั้นและสาวอื่นๆ จนปลงความกำหนัดได้ เห็นว่าร่างกายนี้ที่หลงกันว่าสวยงามแต่สภาพที่แท้จริงก็เป็นของโสโครก ท่านจึงเกิดเบื่อหน่ายในเพศฆราวาสและได้ออกบวช

ชีวิตสมณะ การแสวงหาธรรม และปฏิปทา

พ.ศ. 2488 ได้ฝากตัวเป็นศิษย์พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ได้ศึกษากับท่านจนจุใจ เพียงห้าพรรษา ท่านก็ได้รับการพยากรณ์จากท่านพระอาจารย์มั่น ว่า ท่านมีกาย วาจา ใจ สมควรที่จะได้บรรลุ จิตของท่านมีความโลดโผนพิสดารอยู่มาก และเป็นที่เชื่อกันว่าท่านทรงอภิญญาหก แต่ด้วยวิบากกรรมในอดีตชาติ ท่านจึงต้องมรณภาพด้วยอุบัติเหตุเครื่องบินตกเมื่อวันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2523 รวมศิริอายุได้ 59 ปี 9 เดือน 18 วัน พรรษา 38

 

หลวงปู่ดุลย์ อตุโล วัดบูรพาราม จ.สุรินทร์

 

หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ วัดป่านิโครธาราม ตำบลหมากหญ้า อำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี

 

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม วัดป่าสัมมานุสรณ์ อ.วังสะพุง จ.เลย

 

หลวงปู่หลุย จนฺทสาโร วัดถ้ำผาบิ้ง จ.เลย

 

หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล จ.อุดรธานี

 

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร วัดป่าอุดมสมพร จ.สกลนคร

 

หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ วัดป่าประสิทธิธรรม บ้านดงเย็น อำเภอบ้านดุง จังหวัด<WBR>อุดรธานี

 

หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ วัดดอยแม่ปั๋ง อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่

 

หลวงปู่กงมา จิรฺปุญฺโญ วัดดอยธรรมเจดีย์ อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร

 

ในตอนนี้ จะขอเล่าเรื่องของพระกรรมฐานผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอีกรูป ท่านคือ ท่านพ่อลี ธมฺมธโร เนื่องด้วยท่านเป็นผู้ดำริในการสร้างพระธุตังคเจดีย์ ณ วัดอโศการามแห่งนี้
ท่านพ่อลี ธมฺมธโร ผู้ดำริในการสร้างพระธุตังคเจดีย์ ณ วัดอโศการาม

โดยท่านได้อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุด้วยการอธิษฐานจิต และได้เสด็จมาถึง ๘๐ องค์ ทุกองค์ล้วนดั่งอัญมณี สวยงามยิ่ง

ท่านพ่อลี ธมฺมธโร เป็นศิษย์องค์ต้นๆ องค์สำคัญองค์หนึ่งของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต อุปนิสัยท่านเป็นพระที่มีความเด็ดเดี่ยวอาจหาญ มีจิตตั้งมั่น รักพระธรรมวินัยเป็นชีวิตจิตใจ มีนิสัยชอบธุดงค์ออกป่าลึกเพียงลำพัง เผชิญสัตว์ร้ายและภยันตรายต่าง ๆ มากมาย หลวงตามหาบัวเล่าว่า ท่านพ่อลีมีกำลังจิตสูงมาก สามารถล่วงรู้สิ่งต่าง ๆ ได้อย่างน่าอัศจรรย์
ตามประวัติท่านเคยเผชิญช้างตกมันที่ทรงพลังและดุร้ายยิ่ง ซึ่งได้ทำร้ายช้างป่าเชือกหนึ่งถึงตายมาไม่นาน และมาพบท่าน พร้อมที่จะบดขยี้ท่านที่อยู่ตรงหน้า แต่ด้วยกระแสจิตที่เปี่ยมด้วยพลังเมตตาของท่านพ่อลี ช้างกลับลดอาการพยศและหมอบลงต่อหน้า มีกลุ่มชาวบ้านตามมาด้วยความเป็นห่วงท่านพ่อ และได้อยู่ร่วมในเหตุการณ์ (จากตอนหนึ่งในหนังสือ ธรรมะทะลุโลก)

ความสงบสุขของชาวบ้านป่าในถิ่นนั้นทั้งสิงสาราสัตว์ต่าง ๆ จึงกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง
ก่อนจัดงาน ท่านมีปัจจัยเพียง ๒๐๐ กว่าบาท

แต่ด้วยความดีที่ท่านบำเพ็ญทำให้มีผู้มาร่วมบุญทั้งแรงกายและกำลังทรัพย์ จนหลังเสร็จงานได้ใช้ปัจจัยไปทั้งหมด ๔ แสนกว่าบาท และยังคงเหลือปัจจัยอีก ๔ แสนกว่าบาท ท่านได้ให้ประชุมกรรมการ และตกลงกันว่าจะนำไปสร้างโบสถ์ และพระธุตังคเจดีย์

เงินทุกบาททุกสตางค์ท่านทำอย่างบริสุทธิ์ เพื่อถวายพระพุทธศาสนาให้เจริญอย่างแท้จริง

 

ภายในงาน มีครูบาอาจารย์สายกรรมฐานหลายองค์มาร่วมงาน ๒๕ พุทธศตวรรษ ณ วัดอโศการามแห่งนี้

หนึ่งในนั้นคือ หลวงตามหาบัว แห่งวัดป่าบ้านตาด (ขณะนั้น ท่านอายุ ๔๔ ปี)เป็นวาสนาของญาติโยมในสมัยนั้น ที่ได้ใส่บาตรพระปฏิบัติดีหลายรูป

ในภาพ หลวงตามหาบัว (องค์ที่ ๒ จากซ้าย) ท่านพ่อลี (องค์ที่ ๓ จากซ้าย) ขณะออกบิณฑบาตโปรดญาติโยมในงาน ๒๕ พุทธศตวรรษ

 

แต่เดิม ท่านพ่อลีได้หวังไว้ว่าจะบวชพระ ๘๐ รูป เพื่อฉลอง ๒๕ พุทธศตวรรษ

แต่ปรากฎว่าในงานจริง มีผู้ขอบวช ๖ ร้อยกว่ารูป
ผู้บวชศีล ๘ รวมแล้วนับพันคน

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เสด็จเพื่อทรงบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ณ พระธุตังคเจดีย์ วัดอโศการาม เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ.2509

 

รูปเหมือนท่านพ่อลี ธมฺมธโร ภายในธุตังคเจดีย์ โดยหลวงตาพระมหาบัวเป็นผู้ดำริให้ร่วมประดิษฐานกับรูปเหมือนครูบาอาจารย์อีก ๒๗ รูป

เนื่องจากสรีระร่างท่านพ่อลียังรักษาไว้ โดยอัญเชิญไว้ในโลงทอง ประดิษฐานไว้ ณ ศาลาวิสุทธิธรรมรังสี วัดอโศการาม จึงยังไม่มีภาพพระธาตุของท่าน

 

หลวงปู่ตื้อ อจรธมฺโม

ท่านเป็นพระกรรมฐานศิษย์หลวงปู่มั่นอีกองค์ที่มีอุปนิสัยเดี่ยว อาจหาญ ตรงไปตรงมา ไม่กลัวเกรงอะไร ไม่ติดในโลกธรรม

ท่านชอบธุดงค์ตามป่าเขาทางภาคเหนือ และมักธุดงค์ร่วมกับหลวงปู่แหวน สุจิณโณ อยู่หลายวาระ หลายครั้ง ท่านทั้งสองได้เผชิญกับเปรต และภูติผีต่าง ๆ หลวงปู่ตื้อมักอาสาในการแก้ไขสถานการณ์ และท่านแก้ไขได้จนเหตุการณ์สงบ พระรุ่นหลังที่ชอบธุดงค์ทางเหนือมักเล่ากันว่า หากพบแขกพิเศษเหล่านี้มารบกวนเมื่อใด ถ้าแผ่เมตตาแล้วไม่จากไปก็ให้เอ่ยชื่อหลวงปู่ตื้อ แม้เวลาจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม พวกนี้จะรู้จักและจะกลัวท่านมาก จะหนีไปในเวลาไม่นานเลยแม้ในปัจจุบันก็ตาม


การธุดงค์ของครูบาอาจารย์ในยุคนั้น เป็นการสร้างประโยชน์ ให้ความร่มเย็นแก่ทั้งมนุษย์ และสิ่งที่เคยเป็นมนุษย์ ทั้งประเภทเทวดาและต่ำกว่าเทวดา ทั้งพวกที่เสวยอยู่ในภพภูมิทุกข์ยาก และแม้สิงสาราสัตว์ทั้งหลาย จากกระแสจิตที่ท่านเหล่านี้แผ่เมตตาอยู่เสมอ หากพบประเภทที่เป็นอันธพาล ท่านก็จะกำหลาบมิให้สร้างกรรมเวรแก่ผู้คนและพระเณรที่ผ่านมา ยังให้เกิดความสงบร่มเย็นในที่ถิ่นนั้น ๆ

 

หลวงปู่สาม อกิญจโน วัดป่าไตรวิเวก จ.สุรินทร์

 

หลวงปู่คำดี ปภาโส วัดถ้ำผาปู่ อ.เมือง จ.เลย