ต่อจาก จิตผู้รู้ ก็คือ จิตผู้ดู นั่นเอง ผู้ชมที่ดีเป็นยังไง

ผิด พระธัมมชัยโยสอนผิดหลักและผิดทางด้วย ที่ให้ทุ่มบุญทำกับวัดนั้น เนื้อนาบุญก็ไม่ใช่ ให้พระไปก่อม้อบเนี่ยนะเรียกว่าถูกหลัก ถ้าแค่นี้คุณเรียกว่า "ถูกหลัก" มิน่าถึงได้ "เอาทั้งคึกฤทธ์มาโพสท์" งั้นถูกหลักของคุณผมไม่ขอยุ่งนะ เพราะถูกของคุณไม่กี่คน แต่ตามความจริงคือผิด แค่พระที่ทำสังฆเภทยังดูไม่ออกเลยไม่ใช่หมายถึงเนื้อนาด้วยนะ ยังบอกว่าเขาทำถูก เอาไว้คุณมีสติแม้นิดนึงค่อยมาคุยกันนะครับ

 

รู้ได้ไงว่าพาไปได้คุณถึงนิพพานแล้ว? ไหนบอกสภาวะนิพพานมาสิ

 

ไปหมดแระ ๕๕๕

 

ทุกคนจะมีทั้ง ด้านดี และ ด้านเลว ในตัวเอง
เราควรแต่จะต้องฝึกมองแต่ในด้านดีของผู้อื่น
ด้านเลวของผู้นั้น เราก็อย่าไปมองมันมาก
มองนิดๆหน่อยๆ แล้วก็ข้ามผ่าน
จะทำให้เป็น คนที่มองโลกในแง่ดี

 

"เมื่อเห็นก็สักแต่ว่าเห็นแค่นั้น เมื่อดูก็สักแต่ว่าดูแค่นั้น"

นี่แหละสภาวะนิพพาน หรือ สภาวะอรหันต์ นั่นเอง
แต่การจะฝึกให้เป็นผู้ดูที่ดีได้ จะต้องฝึกต่อจากชั้นจิตในจิต
ของ หลวงพ่อปราโมช ปราโมชโช วัดสวนสันติธรรม
จะฝึกเป็นผู้ดูเลยตรงๆ ไม่ได้ จะต้องผ่านการฝึก ชั้นจิต ก่อน
ถึงจะมาฝึกใน ชั้นธรรมในธรรม แบบนี้ได้

 

แล้วแผนที่ของคุณเป็นเช่นไร ใครคืออาจารย์ของท่าน
ลองอธิบาย หรือ ยกคลิปมา เราจะได้ร่วมกันพิจารณา

 

พระไทย ทั่วประเทศเค้าก็ทำแบบนี้ มันคือประเพณีของวัดไทย
เน้นทำบุญสร้างวัดให้ยิ่งใหญ่ จะได้อวดว่า ใครมีบารมีมากกว่านั้น
เจ้าอาวาสทุกวัด ก็เลย เน้นการทำบุญ มากกว่า การฝึกจิต
ซึ่งแตกต่างจากวัดป่า เนื่องจาก จับเงินเองไม่ได้
การสร้างวัด ก็เลยเป็น หน้าที่ของชาวบ้านแถวนั้น
ตัวเองจึงมีโอกาส ฝึกจิต มากที่สุด
พระป่า จึงบรรลุธรรม ได้ง่ายกว่า พระบ้าน
และ พระบ้าน แทบจะไม่มีใครบรรลุธรรมได้เลย
เพราะ ห่วงของตนเอง มีเยอะเกินไป ทำให้ใจมันหนัก
ปล่อยวางได้ลำบาก สุดท้ายตอนตายไป ได้เป็น
เปรตเฝ้าวัด ที่ตนหวงแหนนักหวงแหนหนา นั่นเอง
เพราะจิตผูกพันธ์อยู่ ตัดไม่ขาดในตอนตาย

เพราะฉนั้น ใครที่บวช วัดบ้าน กับ วัดป่า
ให้ลองพิจารณาดูเอง วัดไหนมีสิทธิ์บรรลุธรรมมากกว่ากัน