ทำยังไงดีเป็นคนคิดมาก วิตกกัลวลไปหมด (มีรักก็มีทุกข์)

มีรักก็มีทุกข์...........(i)

ทำยังไงดีเป็นคนคิดมาก วิตกกังวลไปหมด

อยากเปลี่ยนเป็นคนใหม่ ที่มันสดใสกว่าเดิม

ทำไมมีความรัก... มันต้องมีทุกข์?

ความสุขทำให้เกิดความทุกข์เหรอค่ะ?

การที่เรารักใครคนหนึ่งมากๆ คาดหวังอะไรที่สูงเกินไป มันก็ทำให้เจ็บน่ะ!



(nogood)



"คบกับแฟนมา 3 ปี ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงต้องหวงแฟน...แบบว่าหวงมาก

จนไม่ค่อยจะเป็นอันทำอะไรแล้วค่ะ รักเค้ามากๆ

เค้าก็หาหว่าเราคิดมากไปน่ะบางทีอ่ะ

แต่พอเราบอกว่าจะพยายามทำใจไม่ให้คิดมาก จะไม่หวงมาก

เค้าก็ไม่ยอมอีก ชอบให้หวง ชอบให้บ่นเหมือนเดิม เอ๊ะมันยังไง?"



(f)



จะบอกว่าเราโง่ก็ได้น่ะ......เพราะว่าเรายอมรับ

แต่ความคิดคน ความรู้สึกคน มันห้ามกันไม่ได้นินา

แต่เราอยากจะรู้ว่ามีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้เราปลงๆไปได้บ้าง?

มีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้เราคิดได้ดีกว่าเก่า?

มีวิธีไหนที่จะทำให้เราเป็นคนใหม่?



(f)




เคยคบคนอื่นมาเหมือนกันแต่ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน

ไม่เคยคิดจะรักใคร...ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องรักเขามากแบบนี้

รู้สึกว่าไปรักคนอื่นไม่ได้...และไม่เคยคิดจะไปรักคนอื่น

รู้แต่ว่าต้องเขาคนเดียว...........



(f)


อยากให้เพื่อนๆในเวบนี้ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อย
เพราะเราก็อยากเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิม


ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วไปทำเวรทำกรรมอะไรเอาไว้น่ะ แย่จัง!!!!!

 

การรักใครไม่ผิดหรอก รักแล้วอย่าคาดหวังว่าเค้าจะต้องเป็นตามที่เราต้องการให้เค้าเป็น เพราะชีวิตเรา ยังไม่มีใครคาดหวังว่าเราจะต้องเป็นได้ตามใจใครเมื่อไรล่ะ ตัวเราเองบางทีมันยังไม่ตามใจเราเองเลย แล้วใครเค้าจะทำได้ตามใจเรา บางครั้งเค้าอาจจะต้องฝืนทำตามใจเรา แต่การฝืนใจมันทำได้ไม่นานหรอก อย่าพยายามเปลี่ยนใคร ให้เค้าเป็นแบบของเค้าเอง (ก็ในเมื่อตอนแรกเค้าก็เป็นของเค้าแบบนี้อยู่แล้ว เราก็เจอเค้าแบบนี้รักเค้าที่เค้าเป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ แล้วทำมัยจะต้องให้เค้าเปลี่ยนไปเพื่อให้เราพอใจมากขึ้นล่ะ ในทางกลับกันถ้าเค้าให้เราเปลี่ยนตามใจเค้า เราจะรู้สึกยังไงล่ะทีนี้) เอาเป็นว่าทำใจ รักในความเป็นตัวตนของเค้า อย่าคิดเปลี่ยนอะไร ให้เค้าเป็นธรรมชาติในแบบของเค้าแล้วจะอยู่กันได้นานจ้า (พูดซะยาวเรย งงมั้ยเนี่ย)

 

ตอบอันนี้ให้หน่อยสิว่าจะทำยังไง? (nogood)

"คบกับแฟนมา 3 ปี ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงต้องหวงแฟน...แบบว่าหวงมาก

จนไม่ค่อยจะเป็นอันทำอะไรแล้วค่ะ รักเค้ามากๆ

เค้าก็หาหว่าเราคิดมากไปน่ะบางทีอ่ะ

แต่พอเราบอกว่าจะพยายามทำใจไม่ให้คิดมาก จะไม่หวงมาก

เค้าก็ไม่ยอมอีก ชอบให้หวง ชอบให้บ่นเหมือนเดิม เอ๊ะมันยังไง?"


(nogood)

จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้อยากเป็นแบบที่เป็นอยู่หรอกน่ะ

พูดมันก็พูดง่ายน่ะ แต่ทำนี่สิยากจัง

เราก็อยากมีความสุข ใครๆทุกคนก็อยากมีความสุขทั้งนั้น

ไม่มีใครหรอกอยากมีทุกข์

แต่ปัญหาคือจะทำยังไงให้ใจเป็นสุข

ไม่ใช่ว่าวันนี้เราคิดได้...ตื่นมาพรุ่งนี้เราจะเป็นคนใหม่ได้ซะหน่อย

แต่เราว่าของแบบนี้มันต้องใช้เวลา

แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะใช้เวลาที่มีอยู่ทำยังไงต่อไป



PS* เด็กโง่คนหนึ่ง(f)

 

ข้อแรก หวง หรือ ห่วง เอาให้แน่ หวงน่ะแสดงว่าเค้ามีพฤติกรรมที่เจ้าชู้ แต่ถ้าห่วงน่ะ เค้าทำอะไรให้ห่วงล่ะ
แล้วการที่บ่นน่ะเพื่อให้เค้าเลิกทำเหรอ มนุษย์ทุกคนน่ะ มีความรั้นอยู่ในตัว เหมือนแมว ยิ่งไปดึงหางมันมันจะยิ่งดึงไปข้างหน้า
ลองสิ ลองเงียบแล้วเฝ้ามองดูเค้าเงียบ ๆ แล้วหาเหตุผลว่าทำมัยเค้าทำแบบนั้น มนุษย์ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองอยู่แล้ว
ไม่ใช่ว่าวันนี้เราคิดได้...ตื่นมาพรุ่งนี้เราจะเป็นคนใหม่ได้ซะหน่อย

แต่เราว่าของแบบนี้มันต้องใช้เวลา

แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะใช้เวลาที่มีอยู่ทำยังไงต่อไป

ตอบ ก็เงียบลงไง ใช้สมองให้มากกว่าปากไง มันต้องใช้เวลาเหมือนที่ว่าแหล่ะ เริ่มนับ 1 เดี๋ยวมันก็ถึง 100 เองแหละ ทำใจให้สบาย จากการที่เฝ้ามองเค้าตลอดเวลา ลองหันกลับมามองตัวเราเองสิว่า เรารักเค้ามาเกินไปหรือเปล่า ห่วงเค้ามากเกินไปมั้ย อีกอย่างนะขอเตือนไว้เลย อย่าทุ่มใจให้เค้าทั้ง 100 % นะ เผื่อไว้สำหรับความผิดหวังด้วย ซึ่งมันจะต้องเกิดแน่ ๆ เพราะมันมีปัจจัยหลายอย่าง ผิดหวังในที่นี้อาจจะไม่ใช่ต้องเลิกกันเลยนะ อาจจะเป็นความผิดใจที่เค้าทำให้เราเคืองน่ะ ลองสงบจิตสงบใจคิดทบทวนดูนะ เดี๋ยวมันก็ดีเองแหล่ะเชื่อสิ
PS* เด็กโง่คนหนึ่ง
ไม่จริงหรอก ไม่มีใครโง่หรอก เพียงแต่ยังคิดไม่ออกเอง ความรักมันบังตาน่ะ

 

คุณไม่ได้โง่หรอกครับ แต่คุณยังมองไม่เข้าไปถึงความจริงให้ครบถ้วนเท่านั้นครับ คือ
1.คุณคิดเพียงแต่จะได้เขาเป็นเจ้าของแฟนคุณเพียงคนเดียว คุณไม่คิดเผื่อว่าคุณก็มีโอกาสสูญเสียเขาไป และความจริงที่มิอาจปฏิเสธก็คือ คุณทั้งสองมีโอกาสจะจากกันอย่างสิ้นเชิงและแน่นอน อาจจะวันนี้หรือพรุ่งนี้ก็ได้ ซึ่งต้องทำใจเผื่อไว้ คุณลองนึกภาพดูสิครับ แล้วคุณจะคลายความหวงลง โดยเฉพาะตอนที่เขาจากโลกนี้ไปผมว่าคุณคงไม่หวงเขาแล้วและอยากยกเขาให้สัปเหร่อไปเร็วๆก่อนที่เขาจะเน่าซะอีก หรือคุณว่าไม่จริง?

2.คุณควรคิดว่าเขาเกิดมาไม่ใช่ของคุณ เป็นของใครก็ได้ คุณก็เช่นกันมิได้เกิดมาเป็นของเขา แต่ที่แน่ๆคุณทั้งสองเป็นของแผ่นดินครับ เพราะเมื่อคุณทั้งสองผ่านเตาเผาหลังจากตายแล้วก็กลายเป็นเถ้าผงธุรีไป ผืนดินก้จะโฮบอุ้มกลมกลืนเถ้าธุรีของคุณทั้งสองไว้อย่างแนบแน่นและไม่รังเกียจแม้แต่น้อย แล้วความหวงแหนอยู่ที่ไหน มีความหมายอะไรอีก คิดว่าคุณคงไม่เถียงอีกเช่นกันนะครับ

ยังมีอีกครับแต่เริ่มขี้เกียจแล้วอ่ะ สองข้อก็น่าจะพอมั้ง...

สวัสดีมากครับ
จากคนที่ยังไม่เต็มบาตรซักที

 

แปลกเนาะ เค้าไม่ได้มีพฤติกรรมเจ้าชู้อะไรหรอก

แต่ก็หวงไปหมด ไม่อยากให้ไปไหน

แต่เราก็คิดว่าจะพยายามปรับตัวเองอยู่อ่ะ

เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอกน่ะ

 

คุณไม่ได้รักหรอก แต่คุณกำลังหลง ต้องแยกให้ออกระหว่าง "รัก" กับ "หลง"

การรักกันเป็นสิ่งที่ดี เพราะความรักนี่เองที่คอยสรรค์สร้างสิ่งมหัศจรรย์ของโลกมาแล้ว เป็นอนุสรณ์แห่งความรัก นี่เขาเรียกว่ารักแท้ และใครๆก็ย่อมโหยหาความรักด้วยกันหมดทั้งสิ้นทุกผู้ทุกนาม แต่ถ้าหลงเมื่อไหร่ จบเห่ทันที....

เพราะอะไรรู้มั๊ย? จะตอบให้เลยว่ามันเป็นกิเลสอย่างหนึ่งในสามอย่าง (โลภ โกรธ หลง) ไง!

(f)

 

นั่นแหล่ะ เก็บเอาข้อความที่ทุกคนเค้าตั้งใจจะช่วยให้หลุดพ้นจากอาการที่เป็นอยู่ อ่านซ้ำ หลาย ๆ เที่ยวนะ (อย่างตั้งใจด้วยล่ะ)แล้วปฏิบัติตาม จะเห็นผลในไม่ช้าจ้า เด็กน้อย โชคดีจ๊ะ

 

ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบ

สำหรับทุกความหวังดี

 

คือว่า ความรักมันบังคับบัญชาไม่ได้ ถ้ารักบังคับบัญชาได้ตามที่เราประสงค์ว่า รักเอยเจ้าอย่าเป็นทุกข์เป็นร้อนเลยนะ จงอยู่เป็นสุขๆทุกเมื่อเถิด แต่รักนั้นก็ไม่ยอมเชื่อเรา มันแปรเปลี่ยนไปไม่เที่ยง จึงเป็นทุกข์บ้างสุขบ้างอยู่คู่กันหมุนเวียนผลัดกันผุดขึ้นผุดลงวันแล้ววันเล่า ดังนั้นรักจึงไม่ใช่ตัวตนของเรานั่นเอง เพราะถ้าความรักเป็นตัวตนของเราแล้ว ก็จักบังคับบัญชามันได้

 

ฝึกสติ....ชีวิตจะร้องไปว่า..โอ้ลันลาๆๆ ที่ผ่านมาชั้นทำไปได้ไงน้า...โฮ้ลันลาฉันรู้แล้ววววว่าต้องทำอะไรต่อไป..ลาลันลาhttp://www.palungjit.org/board/showthread.php?p=626383#post626383

 

มันต้องเริ่มจากตัวเองก่อนครับ

---- ทำไมจิตใจคุณ ถึง ไปติดกับแฟน หวง ห่วง หวง ห่วง อยู่ร่ำไป

ก็เพราะใจคุณยังไม่เกิดการเข้าใจในความเป็นจริงน่ะสิว่า

เรียนรู้ไงว่า... จะห่วงไปทำไม หวงไปทำไม ทุกข์ไปทำไม เพราะสุดท้ายทุกอย่างก็เกิดขึ้น ตั้งอยู่ หรือดับไปเป็นธรรมดา

ไม่ว่าจะเป็นตัวคุณ แฟนคุณ สถานภาพระหว่างคุณสองคน หรือความทุกข์ ความหวง ความห่วงที่เกิดขึ้นแล้ว หรือมีอยู่ตอนนี้ ก็มีวันดับไป



ลองนึกตามนะครับ ตอนใจคุณกังวล สมองคุณจินตนาการว่า แฟนคุณไปคุยกับคนอื่น สมองคุณคิดโน่นคิดนี่ เลยเถิดไปมาก ฟุ้งซ่านมากๆ เกิดเป็นความทุกข์ขึ้นมา และเมื่อเกิดทุกข์แล้ว ถ้าคุณไม่โทรไปหาเค้าด้วยใจเป็นทุกข์ (ฟุ้งซ่านหนัก) และได้รับผลเป็นทุกข์กว่าเดิม.. คุณก็อาจจะโทรหาเพื่อน ออกไปกินข้าว ดูหนัง ชอปปิ้ง และดูเหมือนว่าจะมีทุกข์ลดลง (เพราะฟุ้งซ่านลดลง) บ้าง แต่.. เรื่องมันยังค้าง ยังคาอยู่ในใจ แจ็คพอตเมื่อไหร่ ก็แตกเมื่อนั้น ดังนั้น การไปเที่ยว การหาความสุขมาใส่ตัว ถมตัวชั่วคราวนั้น ไม่ใช่ทางแก้ครับ มันแก้ได้ชั่วคราวครับ เพราะไม่ได้แก้ที่เหตุ


จะดีกว่าไหมถ้า

เมื่อสมองคุณเริ่มนึกถึงแฟนคุณ (ภาษาธรรมะเรียก สัญญา).. ขณะที่สมองเริ่มคิดฟุ้งซ่าน เรื่องไม่เป็นเรื่องคิดเอง เออเอง ได้เป็นวันๆ (ภาษาธรรมะเรียก ปรุงแต่ง)... มีใครคนนึงมาสะกิดคุณบอกคุณว่า ฟุ้งซ่านอีกแล้ว (คนที่มาสะกิดคุณน่ะ ไม่ใช่ใครหรอก ก็สติของคุณนั่นเองที่จะคอยทำหน้าทีนี้ หากคุณฝึกให้เค้าทำ).. คุณรู้ตัวทันที (ธรรมะเรียกจิตตื่น) อ้าววว ฟุ้งซ่านนี่หว่า.. และแล้ววว ความทุกข์ ก็ไม่เกิดขึ้น.. ว้าวว พระเจ้าจอร์จ มันเยี่ยมมากกก


---- แล้ว ทำยังไงล่ะ ฝึกยังไงล่ะ เริ่มยังไงล่ะ ฝึกอะไรล่ะ

การฝึกสติ ให้รู้ทันความคิด ทันใจ ทันกายตนเองนี้ คือการฝึกวิปัสสนากรรมฐาน (สติปัฐฐานสี่) หรือที่คนโน้นคนนี้เค้าพูดกันว่า ปฏิบัติธรรมนั่นเอง

ลองหาเวลา โอกาส ไปปฏิบัติธรรมดูสักครั้งนะครับ ไปในเวลาที่ใจสบาย กายพร้อม ดีกว่าเวลาที่ไม่พร้อมแล้ว ไป.. คุณว่าหัดว่ายน้ำเอง กับหัดเอาตอนที่กำลังจะจมน้ำ ตอนไหนง่ายกว่ากันล่ะ (ตอนนี้ก็ไปได้นะ แค่หมายถึงว่าอย่ารอจนทุกข์แสนสาหัส หรือแก่งั่กๆ ค่อยคิดเข้าวัดนะครับ)


ไปเถอะ อย่าไปกลัว ไปคิดมาก การไปปฏิบัติธรรมไม่ใช่สิ่งน่ากลัว หรือดูโบราณคร่ำครึ เคร่งเครียด เหมือนที่หลายๆคนบอกเลยจริงๆ ต้องไปเอง ไปฝึกสติ ของตัวเองให้มันทันกับความคิด ความปรุงแต่ง ความฟุ้งซ่านของตัวเอง

เหตุเกิดทุกข์ (โลภะ โทสะ โมหะ) หรือ การปรุงแต่ง เปรียบเหมือน หนูตัวใหญ่ที่คุณเลี้ยงไว้แต่เด็ก เลี้ยงแบบไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่คุณสนองกิเลส นั่นคือคุณให้อาการหนูตัวนี้อยู่... แต่หากคุณไปปฏิบัติธรรม จะเป็นการเริ่มเอาแมวมาไว้ในตัว ต้องใช้เวลาฝึก แมวเป็นสติ แรกๆตัวเล็ก หนูเห็นแทบจะวิ่งมากิน แต่ถ้าฝึกไปเรื่อยๆๆ แมวจะตัวใหญ่มาก หนูได้กลิ่นก็วิ่งหนีแล้ว จะเห็นได้ว่า การไปปฏิบัติธรรมไม่ใช่การไปหาวิธีห้ามทุกข์ ห้ามโลภ ห้ามโกรธ ห้ามหลง.. เพราะมันเป็นไปไม่ได้ถ้าจะไปห้ามมัน กดมันไว้ เพราะมันต้องมีต้องเกิดแน่นอน แต่ถ้าไปปฏิบัติธรรม คุณจะรู้เห็นการเกิดของมัน และสติคุณจะไม่ไปทรมานที่มันเกิดขึ้นหรือตั้งอยู่ อีกต่อไป เพราะสตินั่นเอง จะทำให้คุณ เห็นและอยู่กับ ความอยาก ความหลง หรือความโกรธ ได้อย่างไม่เอาตัวเข้าไปทุกข์กับมัน (อันนี้อย่าเพิ่ง งง ต้องใช้เวลาในการปฏิบัติเพื่อเข้าใจ)

นั่นแหละที่หลายๆคนเค้าไป แล้วกลับมาบอกว่า ทุกข์มันลดลงได้จริง และอีกมากมาย ที่ไม่เลิกปฏิบัติจนบอกว่า ไม่ทุกข์อีกแล้ว.. หรือแทบจะไม่ทุกข์อีกแล้ว

ธรรมะเป็นวิทยาศาสตร์ครับ แต่ต้องพิสูจน์เอง ไม่มีใครพิสูจน์แทนใครๆได้ แล้วคุณจะมีชีวิต วัน เวลาที่เหลือบนโลกนี้อย่างคุ้มค่าที่สุด แล้วคุณจะรู้ว่า ไอ้เรื่องที่คุณเคยคิดว่ามันยิ่งใหญ่ เครียด และถึงตายนั้น

สุดท้ายก็ไม่พ้น การดับไป อยู่ดี

แล้วจะเครียดไปทำไมล่ะ...



ไปลองดูเองก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกทีครับ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ตามที่พระพุทธองค์ท่านว่าครับ