ที่ท่านไม่โกรธเพราะอยู่กับอะไรคับ

​

 

ความจริง ไม่ได้ใช้สมองมาพิจารณาอะไรให้ซับซ้อนหรอกค่ะ เพราะความโกรธเป็นอารมณ์ที่เห็นได้ชัดมาก หากใครสติไวพอ สติจะตามดับตัวโกรธได้ทัน ก่อนที่มันก่อตัวเต็มที่ มันจะผุดขึ้นแค่อารมณ์ขุ่นๆเหมือนมีควันเมื่อเห็นมันแล้ว มันก็วูบดับไปเอง

 

นั่นแหน่ การ้อง แอบ จับมือ ทีเร็กส์ มาหาจาน แฟนต้าหรา

 

โห้ยเจ้
มีปัญญารักษาศีล
มีปัญญาปรับปรุงสมาธิ
เค้ากะทำกันแค่นี้ไม่ใช่เหรอ
ต้องมีคนสอนอีกเหรอ

 

แนนต้องให้คุณร่อนเป็นอาจารย์สอนการเข้าออก ฌาน แบบชั้นเซียนมากกว่า

 

อย่างภาพปรากรอบกะไม่ใช่น้องไอ้เข้55

 

แบบคุณแนน ผมมองว่าพอแยกได้แล้วว่าตัวไหนเป็นตัวไหน เช่น จิตก็อยู่ส่วนจิต เสวยอารมณ์อะไรอยู่พอรู้ ความคิดส่วนความคิด ความคิดเข้ามาแหย่จิตให้เกิดอารมณ์ได้ยังไงคงค่อยๆเห็นแจ้งความจริงไปเอง หรือจิตเกิดมีอารมณ์ร่วมกับความคิดไปแล้ว แล้วปรุงตามอารมณ์ต่ออีกทีอันนี้ก็จะเป็นปลายๆเหตุไปแล้วก็ว่ากันไป

ส่วนมากเขามักจะมาหลงแก้กันแต่ตรงที่ปลายๆเหตุนี้ ดูแต่ปลายเหตุ เช่น เดี๋ยวก็ดับไปเองๆ อะไรแบบนี้เป็นต้น ต้นเหตุตอนที่จิตหลงไปหน่วงเหนี่ยวเอาความคิดมาเป็นอารมณ์ไม่ค่อยจะเห็นกัน เพราะกำลังสติ กำลังสมาธิไม่พอ ท่านจึงมีอุบายสัญญา 10 เพื่อมาช่วยคลายความหลงในเบื้องต้นตรงนี้ไปก่อน พอจิตเริ่มมีกำลังจะค่อยๆพัฒนาต่อไปเอง

ที่ร้ายกว่านั้นคือ ไม่คิดจะเจริญสติไปให้เห็นทันถึงตรงต้นต้นเหตุที่แท้จริงหรือตรงตอนั้น (ธรรมใดเกิดแต่เหตุฯ) ถ้าเห็นทันได้ ก็จะเข้าใจความจริง รู้ความหลง ที่ผ่านมาเราหลงมาตลอด และหลงไปได้ยังไง ครูบาอาจารย์ท่านเรียกว่า เริ่มแยกรูปแยกนามได้ เริ่มมีสัมมาทิฏฐิขึ้นมาจริงๆแล้ว

ทีนี้ก็ค่อยมาเจริญปัญญาต่อไป เรียกว่าเป็นก้าวมากขึ้น แต่ ณ จุดนี้ก็ยังมีที่หลุดไปก็ไม่น้อย ผมเห็นมาเยอะ เพราะประมาทพลาดพลั้ง เล่นใหญ่ และวิบากกรรมตรงนี้จะแรงแบบว่าเขาก็เข้ามาฉุดรั้งเราเต็มที่เหมือนกัน ต้องประคับประคองให้ดี สมมุติทางโลกนั่นแหละครับมักจะเข้ามาบีบตอนนี้ ก็พยายามทำความเข้าใจ แก้ไขปรับปรุงสมมุติให้ดี แก้ที่ใจด้วย ทั้งภายในภายนอก ถึงจะค่อยๆคลี่คลายไปได้ ส่วนตัวว่าก็ไม่ใช่ง่ายๆเหมือนกัน ณ ตรงจุดนี้ครับ

 

แนนเห็นอารมณ์หรือความคิดอะไร ไม่ได้คาดหวังขนาดต้องเข้าไปตัดต้นตอหรอกค่ะ ทำแบบบ้านๆเลย ทันก็คือทัน ไม่ทันก็คือไม่ทัน ไม่คิดแทรกแทรง ไปเพ่งจ้องรอดูมัน หรือเสียดายที่เห็นไม่ทัน เพราะเรายังสติไม่เต็ม100 แบบพระอรหันต์ ทุกครั้งที่เริ่มเห็นจิตขึ้นมาไม่ว่าจะทันหรือไม่ นั่นก็คือเราก้าวไป1ก้าว ให้สติค่อยๆคุ้นเคยกับการหันมาดูจิตเขาทำงาน ให้มาดูบ่อยๆค่อยๆเห็นชัดๆ ถ้าช่วงไหนเห็นไม่ชัดค่อยมาเกาะรอที่ฐานกาย

เนื่องจากจิตเกิดดับไวมาก ยากที่มองให้ทันทุกขณะจิตอยู่แล้ว เมื่อสติตั้งมั่นเมื่อไหร่ ถึงจะมองเห็นได้แบบละเอียดยิบ โดยที่เราไม่ต้องไปตั้งใจดูเลย ซึ่งเป็นสถานะการณ์ที่เหนือการควบคุมไปแล้ว ดังนั้นเราแค่เพียรค่อยเดินค่อยๆฝึกไปสติจะค่อยพัฒนาไปของมันเองจนกว่าจะไปถึงจุดที่มันพร้อม

 

ใช่ครับ ไม่ใช่จะไปเพ่งไปจ้อง ถ้าจะเห็นมันเห็นของมันเองเมื่อกำลังสติมันพอ และคิดว่าไม่จำเป็นต้องไปพาดพิงถึงพระอรหันต์ท่านก็ได้ครับ

 

ความคิดทั้งหลาย
ล้วนออกมาจากเราทั้งสิ้น
เราจะคิดได้มันต้องอาศัยจิต
ไม่มีจิตมันก็คิดไม่เป็น
มีแต่จิตไม่มีร่างกายมันก็พิจารณาร่างกายไม่ได้
เพราะไม่มีร่างกายให้พิจารณา
คิดอยู่ในอารมณ์โกรธหากกำหนดรู้ไม่ทัน
ก็จะไหลหลงไปกับอารมณ์ความโกรธ
ยาวไปถึงอาฆาตต่อด้วยพยาบาทเคียดแค้นฝั่งหุ่น
ระงับความโกรธได้ทันก็หายหลงหายไหล
ให้ทวนเข้าหาเหตุจะเห็นได้ทันทีว่า
ความโกรธมันก็ออกมาจากเรานี่แหละ
เราโกรธอารมณ์โกรธอาศัยผ่านจิตใจ
แล้วไหลออกทางกาย
ถ้าใครแสดงความโกรธออกมาทางร่างกาย
จะรู้ได้ทันทีว่าคนนั้นคิดอยู่ในอารมณ์โกรธ
แม้ในอารมณ์อื่นๆก็เช่นเดียวกันครับคุณแนน

 

แนนว่าอารมณ์โกรธ เนี่ยล่ะค่ะใช้เป็นเครื่องมือที่ฝึกดูจิตได้ง่ายสุด เพราะเวลากระเพื่อมมันรุ่นแรงกว่าอารมณ์อื่น เมื่อมันมาผุดขึ้นมาใช่ให้มันเป็นประโยชน์ กระตุ้นสติให้มาดูมัน จนสติจำได้ว่า อ้อนี่ล่ะโกรธ จากนั้นสติจะจำอารมณ์นี้ได้แม่นขึ้นมันก็จะมาตามดูได้ชำนาญขึ้นเรื่อยๆเอง

 

ฝึกใหม่ๆจะยังเห็นไม่ทันเพราะมันไวมาก
ฝึกบ่อยๆจนเราไวกว่า
พอมันโผล่หน้ามาเราก็เห็นแล้วครับคุณแนน

 

ค่ะเราจะอินกับอารมณ์โกรธนั้นสั้นลงๆเรื่อยๆ จนสุดทาง

 

ครับคุณแนนเห็นความโกรธก็คือเห็นกิเลส
ต้องการระงับดับกิเลส
ก็ต้องเห็นกิเลสก่อน
เห็นกิเลสก็แสดงว่า
ปฏิบัติมาถูกทางแล้วครับ
คิดดูนะครับไม่เห็นกิเลส
มันจะไประงับดับกิเลสได้ยังไงว่าไหมครับ

 

เป็นเช่นนั้นค่ะ อารมณ์การปรุงแต่งพวกนี้มันเป็นเครื่องมือที่ขาดไม่ได้เพื่อให้เราฝึกและหมั่นลงสนามรบบ่อยๆ เริ่มจากฝึกเห็นตัวหยาบๆ ชำนาญขึ้นจนไปเห็นตัวละเอียด

 

ถ้าเข้าใจคำว่า ดับสังขาร ก็จะอ๋อ ทันที ครับ
ไม่ต้องอธิบายอะไรให้มากความ
ดับสังขาร ไม่ไช่ให้ไปดับสังขารนะคับ

 

รบชนะยากที่สุด
คือ รบสนามรักครับคุณแนน

 

เมื่อ ปิคโคโล่ Solo