"""""" ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ """"""""

...........................................

 

<EMBED height=480 type=application/x-shockwave-flash width=640 src=http://www.youtube.com/v/eeZZZkS0Low?version=3&hl=th_TH&rel=0 allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always">

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

 

<TABLE border=0 cellSpacing=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top><!--Last Update : 21 กันยายน 2552 21:48:00 น.-->" ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ "

<!-- Main -->

พุทธพจน์ ว่าด้วยรัก....


ความโศกย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากของที่รัก ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากความรัก ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากความยินดี ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากกาม ภัยจักมีแต่ที่ไหน



ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก

ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก

ความโศกย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้พ้นวิเศษแล้ว

จากตัณหา ภัยจักมีแต่ที่ไหน



***** พระพุทธเจ้า ตรัสแก่ภิกษุสาวก ถึงเรื่องความรักไว้ว่า

ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณ

และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน

ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้

ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่ง " ความต้องการ "

ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้วก็เป็นพิษแก่จิตใจ

ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น

ความสุขที่เกิดจากความรักนั้น

" เหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง "

เธอทั้งหลาย อย่าได้พอใจในความรักเลย

เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก

หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า

แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็รอเราอยู่


" การไม่มีภรรยา เป็นลาภอันประเสริฐ "

" การไม่มีสามี เป็นลาภอันประเสริฐ "

ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้เช่นนี้ เพื่อเตือนว่า

*** ชีวิตคู่มีทุกข์สุขคลุกเคล้ากันไป

แต่เกือบทุกคู่ >>>>> ทุกข์จะมากกว่า สุข <<<<<<<<

ตามวัย ตามสัญชาตญาณของสัตว์โลก

มักแสวงหาชีวิตคู๋แล้วก็เกิดความรัก ความผูกพัน ตามมา




ความรู้สึกว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม

เป็นความสุขอย่างที่สุดนั้น เป็นความรู้สึกของตัณหา

เพื่อที่จะได้ความสุขนั้น เหมือนต้องติดหนี้สินมากมาย

เพราะเมื่อได้ดำเนินชีวิตคู่ไปแล้ว

หลายคน รู้สึกกับตัวเองว่าได้คำนวณผิดพลาดไป

ดอกเบี้ยแพง ตั้งใจแก้ตัว

พยายามอย่างไรก็ติดลบตลอด

มีทุกข์มาก มีสุขน้อย หลายคู่ก็ผิดหวัง

เหมือนมีหนี้สิน ชดใช้ไม่รู้จักจบจักสิ้น *****




### เมื่อเราสบายใจ สุขใจ เราจะรักตัวเอง ###

เมื่อเรารักตัวเองแล้ว

เราจะมีความสุข สุขภาพใจดี

และเป็นที่รักของบุคคลรอบข้างด้วย




*** พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เราจะเป็น " ที่รัก "

ของผู้อื่นได้ ด้วยการประพฤติตนตามหลักธรรม 4 ประการ

1. มีความโอบอ้อมอารี

2. มีปิยวาจา

3. ช่วยเหลือเกื้อกูลต่อผู้อื่น

4. วางตนเหมาะสมเสมอต้นเสมอปลาย


ถ้าเราประพฤติตนตามนี้ได้ ก็จะเป็นการสร้างเหตุปัจจัยที่ดี

ให้เราอยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

ทั้งปัจจุบันในชาตินี้และชาติหน้า
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

""""""""""""สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์


เมื่อ เหตุ อันคือ การหลงส่งจิตออกไปยึดสิ่งต่างๆที่ไม่เที่ยงได้เกิดแล้ว
ความทุกข์อันเป็นผลก็เกิดแล้ว แต่จิตที่มีความหลง มีโมหะ มีอวิชชา ยังไม่เห็น ยังไม่รู้สึก


การพรัดพราก เป็นผล แห่งเหตุ ที่ส่งจิตยึดเวทนาอันพึงใจนั้น

เป็นการกระทบที่หยาบที่สุดแล้ว จึงเพิ่งรู้สึก


......


แท้จริงแล้ว ความทุกข์ เกิดแล้วตั้งแต่มีการเกิด การกระทบของตา หู สัมผัส กับสิ่งที่น่าพึงใจนั่น ตามกฏปฏิจจสมุปบาท

แต่ ไม่รู้สึก


ดั่งปลาที่ว่ายในน้ำ ไม่เห็นน้ำ

จนกว่า จะไม่มีน้ำ ให้ว่าย ให้หายใจ อันเป็นทุกข์ที่ขยายหยาบให้เห็นชัด

 

ปลาว่ายในน้ำ ไม่เห็นน้ำ

จนกว่าเมื่อน้ำแห้ง ปลาจึงรู้สึกทุกข์


ความจริง ที่ลึกไปกว่านั้น แม้มีน้ำ ปลาก็ทุกข์

ทุกข์ทีต้องว่ายในน้ำ หากินในน้ำ ฯลฯ


ความสมหวัง สำหรับโลกิยชน อาจหมายถึงสุข(แบบโลก) แต่เป็นเหตุและผลไปสู่ทุกข์่นั่นเอง เพราะมีเหตุ(ตัณหา-ความคาดหวัง)



ในสายตาพระอริยเจ้า ไปจนถึงพระอรหันต์

ท่านจะไม่มีการคัดค้านสิ่งที่เป็นธรรมแท้จากพระพุทธองค์
เพราะจิตท่านเข้าถึงสัจจะที่ตรงจากพุทธดำรัส


ที่ว่า ทุกข์น้อย แต่คนในโลกบอกว่าสุขนั้น เพราะจิตใจ ยังไม่ละเอียดเท่าทันทุกข์ ที่เกิดขึ้นทุกขณะ

 

ปลาว่ายในน้ำ ไม่เห็นน้ำ

จนกว่าเมื่อน้ำแห้ง ปลาจึงรู้สึกทุกข์


ความจริง ที่ลึกไปกว่านั้น แม้มีน้ำ ปลาก็ทุกข์

ทุกข์ทีต้องว่ายในน้ำ หากินในน้ำ ฯลฯ


ความสมหวัง สำหรับโลกิยชน อาจหมายถึงสุข(แบบโลก) แต่เป็นเหตุและผลไปสู่ทุกข์่นั่นเอง เพราะมีเหตุ(ตัณหา-ความคาดหวัง)



ในสายตาพระอริยเจ้า ไปจนถึงพระอรหันต์

ท่านจะไม่มีการคัดค้านสิ่งที่เป็นธรรมแท้จากพระพุทธองค์
เพราะจิตท่านเข้าถึงสัจจะที่ตรงจากพุทธดำรัส


ที่ว่า ทุกข์น้อย แต่คนในโลกบอกว่าสุขนั้น เพราะจิตใจ ยังไม่ละเอียดเท่าทันทุกข์ ที่เกิดขึ้นทุกขณะ

 

<object width="640" height="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Rp-wdNGJPMc?hl=th_TH&amp;version=3&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Rp-wdNGJPMc?hl=th_TH&amp;version=3&autoplay=1&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="640" height="480" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

....................................................................................

 

“ดูก่อนวิสาขา เราขอบอกเธอว่า ความทุกข์ ความเศร้าโศก ความพิไรรำพัน ที่คนทั้ง หลาย ประสบกันอยู่ในโลกนี้ ก็เพราะอาศัยสัตว์ หรือสังขารอันเป็นที่รัก ถ้าไม่มีสัตว์ หรือสัตว์อัน เป็นที่รักแล้ว ความทุกข์ ความเศร้าโศก ความพิไรรำพันเหล่านั้น ก็ไม่มี ผู้นั้นก็จะมีแต่ความสุข ดังนั้น ผู้ปรารถนาความสุขให้กับตนเอง ก็ไม่ควรทำสัตว์ หรือสังขารให้เป็นที่รัก”

 

<object width="420" height="315"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/XeR5D0HgPSs?version=3&amp;hl=th_TH"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/XeR5D0HgPSs?version=3&amp;hl=th_TH" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

..........................................................

 

............................................

 

...มีหลายคน บอกว่า


...ทำไม่ศาสนาพุทธ สอน แต่เรื่องทุกข์...


เป็นการมองโลกแง่ร้ายหรือ???????




............. แท้จริง อริยสัจจ์สี่ คือ ให้เห็นความจริงของสรรพสิ่งในวัฏฏะ ว่าเป็นทุกข์ ตั้งแต่หยาบๆที่ควรสัมผัสได้ง่ายๆแต่มองข้าม ไปจนถึงทุกข์ละเอียด ที่หลงว่าเป็นสุข



เพื่อ ให้ถอนจิตใจออกจากเหตุของทุกข์ ได้มากขึ้นๆๆๆๆ

ทรงสอนการกระทำที่นำไปสู่ ทางพ้นทุกข์


โดยให้มีสุขจากภายในที่ไม่ได้มาจากเหตุแห่งทุกข์มากขึ้นเรื่อยๆ


จนกว่า จะถึงบรมสุข ที่ไม่ใช่สุขแบบที่โลกมีอยู่ เข้าใจอยู่

 

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒
อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต

นาคิตสูตร

....ดูกรนาคิตะ อาหาร ที่กิน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มแล้วย่อมมีอุจจาระและ
ปัสสาวะเป็นผล นี้เป็นผลแห่งอาหารนั้น ความรักมีโสกะ ปริเทวะ ทุกข์
โทมนัส และอุปายาส ที่เกิดขึ้นเพราะสิ่งที่รักแปรปรวนเป็นอื่นเป็นผล นี้เป็น
ผลแห่งความรักนั้น....