...นิมิต แห่งอริยมรรค

อิอิ เหมือนกำลังบอกใบ้ ให้ใครก็ไม่รู้
เหมือนศิษย์สอนครูเลยแบบกระซิบ ไม่รู้กระซิบเบาไปป่าว น๊า

อาจารย์ของเรา ก็พูดเสมอๆ ว่า วันนึงเก่งแล้วกลับมาสอนอาจารย์บ้าง

เป็นธรรมมากเลย ท่าน
สาธุ สาธุ

 

ป่าวสอนใครครับผม พูดจากใจจริง และประสบการณ์ ... ตอนนี้ยังเอาตัวไม่รอดเบย อิอิ

คิดถึงท่านบุญยงจริงๆ อีกท่านคือ พี่ชาย "ขอนไม้แห้ง" รออ่านประสบการณ์ธุดงค์รอบใหม่ท่านอยู่

จริงๆแล้วผมเป็นคนรัก เคารพครูอาจารย์มากนะ เรียกว่าถ้าได้รักแล้วรักหมดใจ แต่ต้องหมดข้อสงสัยเสียก่อน อีกอย่าง เวลาเห็นอาจารย์มาสอน แนะนำ หรือมาหาทีไรผมร้องให้ไปหนุนตักท่านเหล่านั้นทุกที บางครั้งผมไปหอมเท้าท่านก็มี แล้วก็จะถามว่า ทะมัยจารย์ปล่อยให้ผมลำบากจัง ปฏิบัติเองมันลำบากมากๆ เหนื่อยมากๆนะจารย์ 555 นี่กิริยาของจิตมันเป็นแบบนี้ ถ้าไม่เชื่อท่านก็ลองไปถามหลวงปู่ฤาษีดูนะครับ แฮ่ๆๆ

 

บางคนขาดปัญญาบารมี ครูบาอาจารย์ก็ไม่เอา กูไม่เอาใครทั้งนั้น
เวลาอ่านธรรม อ่านพระไตรปิฏก ก็อ่านไม่ทั่วถึง อ่านแล้วตีความบิดเบือน อ่านแล้วไม่เอาจริง เวลาเอาจริงดันเอาจริงจนสุดโต่ง แยกไม่ออกว่าอะไรคือ อุกฤติ อะไรคือเฉออก

แต่อย่างว่า อะเนอะ กรรมใครกรรมมัน เรื่องของมัน

ปัญญาบารมีของท่านเด่น ณ ตรงนี้ เดวปัญญาที่จิตจะคมขึ้นเรื่อยๆ เพราะปัญญานั้นเกิดที่จิต มิได้เกิดที่สมองเป็นสัญญาด้วยตรึงถ้อยคำไว้
ตัวอย่าง นักตรึงถ้อยคำก็มีให้เห็นประจักษ์อยู่

หลวงปู่ฤาษีฯ เราไม่รู้จักหรอก ไม่รู้จะไปถามท่านยังไง เพียงแค่เคยได้ยินกิตติศัพท์มา ตอนที่ท่านสนทนาธรรมกับในหลวงฯ สมัยก่อนโน้น

วิชชาและจรณะ เป็นสิ่งอันควร สัตตบุรุษ หรือ อสัตตบุรุษแยกแยะกันตรงนี้แล

ท่านเคยพบปะ หลวงพ่อฤาษ๊ฯ มาก่อน ไม๊

 

ครูแปลว่าหนัก
ถ้าหนักในความคิด เหมือลลูกเหล็กของกาลิเลโอ
ในความคิดเหล็กลูกใดลูกหนึ่งของกาลิเลโอจะหล่นพื้นก่อน ความคิด จะผัสสะอายตนะไม่พร้อมกัน
มีเกิดก่อนเกิดหลัง
เหมือนอิชิตันเย็น เย็นในดลกจริงก็เย็นพร้อมกันทั้งขวด แต่ใสนความคิดจะมีอีกเย็น เย็นกว่าเสมอ

ครูก็เหมือนกัน ในโลกจริงครูก็อาจจะเหมือนกันไปหมด
โลกของความคิด ครู ก็จะมีครูอีก ที่ครูกว่านี้อีก
เรียกปะระมะ ครู
หรือปะระมะ อนู

 

โลกของความคิด มันไม่ทุกข์
ดลกจริงมัน ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรคะ

 

โลกของความคิด มันไม่ทุกข์
โลกจริงมัน ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรคะ

อะไร ควรไม่ควร
ถ้าเป็นโลกของความคิด จะมีควรหนึ่ง คร่ำครวญกว่าเสมอ ไคร่ครวญกว่าเสมอ
ถ้าเป้ฯโลกจริง ที่มีทุกข์สมุทัย นิโรธ มรรค
ควร ไม่ควร จะเป็นลูกเหล็กของกาลิเลโอ
ลูกหนึ่งก็ควร อีกลูกหนึ่งก็ควร

 

เค้าเรียก คู่ ควร

 

ควรหนึ่งอยู่บนพื้นโลก
อีกควรหนึ่งขึ้นจรวดความเร็วแสงไปนอกโลก
เป็ฯทฤษฎีสัมพันธภาพ ระหว่าง
ควร และควร
ในโลกของจินตนาการ ควรอื่นๆ จะควรกว่าเสมอ

 

ตรงสีแดงนั่น เคยมีธรรมะคำหนึ่งมันผุดขึ้นในจิตตอนนั่งสมาธิบอกว่า "ใครเรียนผูก คนนั้นต้องเรียนแก้" อือ...มันก็จริงนะ มันก็จิตนั่นแหละที่เข้าไปผูก จะแก้มันก็ต้องแก้ที่จิต...ถ้าเป็นกรรมคนอื่น ยิ่งเราเอา "จิต" เข้าไปผูกต่อ มันก็จะยิ่งยุ่งเหยิงต่อไปอีก...ถามว่า เมื่อไหร่จะจบ จะสิ้นกันล่ะทีนี้ ?

ป.ล. ผมเกิดไม่ทันหลวงปู่ฤาษีครับ สังขารตัวจริงท่านผมเคยไปเห็นที่วัดท่าซุงแค่ครั้งเดียว วันนั้นผมนั่งจ้องรูปท่านไม่หลับตาอยู่เกือบชั่วโมงครับ แปลกดีนะครับเรื่องแบบนี้ คุณตั้งฉากว่ามั้ย ?

 

แชร์ หน่อย ตอนจ้องแล้ว เห็นอะไรบ้าง(ในจิต)

 

ก็เห็นรูปหลวงปู่นั่นแหละครับ เต็มๆ ตา เลย 555+ ตั้งแต่ปีที่แล้วนะ...จนถึงตอนนี้ นาทีนี้ ยังนึกถึงรูปนั้นได้อยู่เลย 555+

แต่จิตเป็นสมาธิดีมากครับ เป็นครั้งแรกที่ทำสมาธิแบบเพ่งรูปได้นานขนาดนี้ปกติไม่เกิน 10 นาทีจะปวดตาครับ เพราะเป็นต้อลม แล้วช่วงท้ายๆก่อนออกจากสมาธิ ไม่รู้ มโนไปเองป่าว อิอิ แต่เห็นแสงระยิบระยับรอบตัวเต็มไปหมดครับ ไม่อยากอธิบายเรื่องนามธรรมมากกว่านี้ อาจเป็นการปรามาสครูอาจารย์โดยไม่รู้ตัว...แต่เอ...หรือว่าผมนั่งนานจน "ตาลาย" นะ แฮ่ๆ :boo::boo::boo:

 

สาธุ สาธุ

จิตท่าน ดี จริงๆ

บางทีก็แยกออกยาก เนอะ เมื่อไหร่จริง เมื่อไหร่ไม่จริง
แต่เมื่อจิตเป็นธรรมแล้ว จะรู้เองว่า อะไรจริง อะไรไม่จริง
(อย่างที่ท่านรู้นั่นแหละ อิอิ)

สิ่งที่จริงก็มีอยู่ใช่ว่าไม่มีซะทีเดียว สิ่งที่ไม่จริงก็มีอยู่ใช่ว่าจะเชื่อถือได้เสมอไป

พระพุทธเจ้ามีกล่าวไว้ นิมิตใดทำให้จิตมีอารมภ์เดียว รักษานิมิตนั้นอย่าให้คลาดคลา

คำว่า มีอารมภ์เดียวนี่ หลายสำนักมักใช้คำว่า ตั้งมั่น
ไม่รู้คำไหนให้นิมิตได้ดีกว่ากัน เนอะ

 

ครับท่าน ขออนุโมทนากับท่านด้วยครับคุณฉาก "เราคงรู้ใจกันแล้วล่ะนะทีนี้ อิอิ"

เรื่องจริง หรือไม่จริงนี่ กว่าจะรู้ได้ก็ต้องโดนหลอกเยอะๆ ครับ โดนขนาดนี้ก็ยังโดนหลอกได้อีก บางครั้งผ่านมาแล้ว ยังถอยหลังไปโดนซ้ำอีกก็มี...เรียกได้ว่ามีทุกรูปแบบล่ะครับตราบใดที่เชื้อมันยังดับไม่สนิท ไม่ควรเหลิงครับ จะมีโจทย์ใหม่ๆ ยากๆ ขึ้นมาเรื่อยๆ ครับ ต้องรบกันต่อไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก

ส่วนเรื่องตั้งมั่น หรืออารมณ์เดียว ในเชิงปฏิบัติน่าจะเหมือนกัน ผมไม่ค่อยถนัดเรื่องทฤษฎีสักเท่าไหร่ ที่เคยทำๆ มาวัตถุประสงค์น่าจะเพื่อให้จิตว่างจากอารมณ์ทั้งหลาย และรู้ทัน อารมณ์ต่างๆ ที่เข้ามาทางอายตนะน่ะครับ จากนั้นก็ใช้สติเข้าไปสกัด และสอนจิตให้ละจากอารมณ์นั้นตามแต่สถานการณ์น่ะครับ อันไหนพลาดไปก็สอนใหม่...ผมจะใช้วิธีนี้ พอๆ เราดูไปเรื่อยๆ มันก็ได้ดูทั้งวันแหละครับ ไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิอย่างเดียว ใช้ในชีวิตประจำวันได้ด้วย

ป.ล. คุณฉากพิมพ์คำว่า "อารมณ์" เป็น "อารมภ์" รึเปล่าครับ...อิอิ

 

กิจกำ ร.ร.อนุวาฬสมะโรง

 

" TOMCAT = แมวหง่าว "



.​

 

พลังคลื่นแมว = POWER CAT

 

ดีใจมั้ยปัง ลุงเณรปกป้องเมื่อวาน ก็โออยุ่นะ

 

เซิ่น เจิ้น อยู่เลย

เปน ลูกประจบ ไปเรือยเปื่อย อะฮับ

หากเหน ธรรม จริง ป่านนี้ สึกแว้ว

เพราะ ป ร ช

และ ต้อง ปกป้อง วินัย ก่องอย่างอื่น

 

ก้อไม่แน่ คนเคยฝึกความเพียรมาตอนทำงาน
อาจจะได้รัยมั่งแหล่ะ จะว่าไม่ได้ไม่น่าใช่ มอง50 50 ไว้ก่อนดีกว่า ถ้าไม่ติดที่แยกความสงบ(สมาธิ)แบบวิปัสนากะสมถะไม่ออก เชื่อเต็ม 100 ไปแล้วเนี่ยะ ว่าได้นิพพานแล้ว

 

ม่าย จิฮับ

วิปัสสนา ทำให้เกิด วิปัสสนู อันนี้
โดย เผิน ก้จะเหน เปน ตรรกแบบนั้น

แต่ จริงๆ นักภาวนา แท้ๆ

จะเห็น วิปัสสนู นั้นเกิด จากเหตุ ชัดด้วย

ถ้า วิปัสสนูเกิด แล้ว ลากไปได้
อันนั้น ต้องถือว่า ไม่ใช่ วิปัสสนา

เปน อาพาธ บางอย่าง

พระบางท่านว่า เปน กรรมให้ผล

ต้องจับทานยาก่อน
จน กรรมหมด ค่อยว่ากันอีกที