ประสพการณ์ ..... เล่าสู่กันฟัง

ประสพการณ์จริงที่เกิดขึ้น 12 ปีที่แล้ว เอามาบอกเล่าให้ทุกท่านลองอ่านกันเริ่มเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยที่ผมบวชพระที่บ้านเกิดในช่วงเข้าพรรษา จำได้ว่าปีเดียวกัน 9/11 ที่มีข่าวเศร้าสลด หลังจากเข้าพิธีบวชในตอนเช้าก็กลับวัดเนื่องจากวัดที่จะอยู่จำพรรษาไม่มีโบสถ์ และพระอุปชา หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้นด้วยตาของกระผมเป็นธุระ ให้หมด ก็กลับมาที่วัด เตรียมหาที่อาศัย หลวงพ่อบอกให้ไปอยู่กุฎิ ไม้หลังเก่า ผมก็มองไปที่กุฎิไม้หลังนั้น เป็นกุฎิไม้หลังใหญ่พอสมควร มีห้องอยู่ 4 ห้องมีชานอีกต่างห่าง แต่ไม่มีใครอยู่เป็นที่เก็บของหมดเนื่องจาก มีการสร้างกุฎิหลังใหม่สองชั้นอีกต่างหากแล้วเสร็จ หลวงพ่อเลยไปจำวัดที่กฎิหลังดังกล่าว ผมได้แต่คิดในใจ อีกแล้วงานเข้าแน่ๆ เลยถามหลวงพ่อว่าทำไมผมไปอยู่กฎินั้นด้วยไม่ได้หรอ ... หลวงพ่อบอกทำไมกลัวผีหรอเป็นพระกลัวผีได้ไง ... ผมเลยตอบหลวงพ่อไปว่า กลัวครับ ... หลวงพ่อบอกลองดูขึ้นไปเก็บกวาด จัดแจงรับผิดชอบตัวเอง โตแล้วพร้อมพูดสมทับว่ากลัวทำไมผี ถ้าเจอให้วิ่งชนไปเลย ... ผมก็เอาวะเป็นไงเป็นกัน สรุปคืนนั้นไม่ได้นอนทั้งคืน ... สาเหตุหวาดระแวงทั้งคืน พอใกล้จะเช้าได้ยินเสียงเรียกชื่อผม ดีใจสุดตัวเลย รีบไปหาหลวงพ่อเลย บรรยากาศเงียบสงัด พอไปหาหลวงพ่อยังจำวัดอยู่เลย นาฬิกาใช่ นาฬิกาอยู่ไหน เลยเดินหานาฬิกาในศาลา เวรมืดอีก ... สวิท สวิทอยู่ไหน โอ้ยตรูจะบ้าตาย ... ทำไมมันใหม่ไปหมดตรูไม่รู้อะไรเลย... หาๆ อยู่ไหนๆ 555 เจอแระ เพียบเลยทำไง อันไหนเป็นอันละเนี่ย เหอๆ เปิดแม่งหมดเนี่ยแระ ... เวรตี จะตี 4 ยังไม่เช้าอีกหรอ ทำไมมันนานมากขนาดนี้ โอ้เซ็ง เลยเดินงุนงานแถวๆไฟสว่างๆนั้นแระ จนหลวงพ่อตื่นมาก็รีบมาหา หลวงพ่อบอกเตรียมตัวนุ่งห่มจีวรได้แล้ว จะต้องบิณฑบาตวันแรกสำรวมๆหน่อย คงเห็นผมหน้าตื่นๆอยู่ ผมก็รีบจัดแจงตัวเองมารอหลวงพ่อและถามว่า หลวงพ่อไม่ได้เรียกผมให้ผมลุกหรอครับ ... หลวงพ่อบอกป่าว อ่าวใครกับละเนี่ย ... หูไม่ฝาดแน่ๆ ชัดเจนเสียงดังฟังชัดว่าเรียกชื่อเรา ... พอออกบิณฑบาตวันแรก ก็โดนญาติโยมถามกันเป็นว่า หลับสบายมัย ฝันเห็นเลขมัย เจออะไรบ้าง ... ผมนิ่งอย่างเดียว แถมอิดโรยอีกต่างหาก เหตุการณ์ผ่านมาด้วยดี หนึ่งสัปดาห์ จนเริ่มชินและไม่กลัวแระมีก็แต่หวันๆนิดหน่อย ก็มีเพื่อนรุ่นเล่าคราวเดียวกันมาบวชเพิ่มอีกสามรูป แหมทีเนี่ยสบายละมีเพื่อน เลิกกลัวไปเลย ... กิจที่ต้องทำระหว่างบวช ก็บิณฑบาต ฉันเสร็จต้องเดินทางไปเรียนธรรมตรี อีกหมู่บ้านหนึ่งกับพระครูหรือครูบาลูกศิษย์พระครู กลับมาก็หามุมใครมุมมัน ท่องมนต์พิธี เพราะเวลามีงานพิธีทีไร อายญาติโยมเค้าที่ยังท่องกันไม่ค่อยจะได้ เลยต้องขยันท่องกันหน่อย โดยเฉพาะบทสวด อภิธรรมกุสะลา ซ้อมกันจนเริ่มคล่อง แหมเหมือนมีคนประเดิมให้เลย โยมผู้หญิงคนนึ่งที่ใส่บาตรทุกๆเช้า เสียจากเหตุล้มหัวฝาดพื้น ก็อยู่ใกล้ๆวัดนั้นแระ พวกเราก็พลัดกันไปสวดตามประเพณีปรกติ จนกระทังวันเก็บกระดูก ผมและเพื่อนเดินทางไปป่าช้าก่อนคนอื่นๆ เพราะไม่ต้องบิณฑบาตรมีนิมนต์ฉันที่ป่าช้าเลย พอไปถึงก็เดินตรงไปที่กองฟอน เพื่อดูกระดูกคนตาย เพราะคิดกันอยู่แล้วว่าเมื่อคืนฝนตกต้องอะไรแน่ๆ นั้นไง ว่าแล้วเชียวไหม้ไม่หมดนี่เอง เหลือช่วงอกที่ไหม้ไม่หมดเห้นแต่พวกผู้ใหญ่ยืนบ่นๆ กัน พวกครูบามองหน้ากันเหมือนรู้ว่าต้องทำไง เลยซุ้มไฟใหม่เผาส่วนที่ไม่หมด ให้ทันพิธีเก็บ ไม่รู้จะบ่นกันทำไม จำใจความได้ว่าลูกชายแก ไม่ดูแลศพแม่ตัวเองมัวแต่กินเหล้า ใช้เวลาประมาณชั่วโมงเรียบร้อยพิธีเริ่ม และผ่านไปได้ด้วยดี ในงานผมก็มองหาลูกชายตัวดี ของโยมเค้า แต่ก็พากันเฉยๆ ตกเย็นมืดแล้ว พระ ทั้งหกรูปก็นั่งพากันพูดคุยเรื่องโยมที่เสียไป ว่านี่แระหน่าความตายมันไม่แน่นอน และโยมคนนี่วันพระก็จะมาปฎิบัติธรรมทุกวันพระนุ่งขาวถือศีลประจำ ระหว่างที่พูดคุยอยู่นั้น จู่ๆ ลูกชายตัวดีของแก ก็วิ่งหน้าตาตื่นมาที่วัด ... หลวงพ่อๆ ช่วยผมด้วยๆ หลวงพ่อถาม ... มีอะไรละ ลูกชายตัวดี... ผีๆ ผีหลอก หลวงพ่อ ... อะไรผีที่ไหนหลอก ทุ่มสองทุ้มก็มาหลอกกันแล้วหรอ... ลูกชายตัวดี... ผีแม่ผมเอง ไม่ไหวแล้วกลัว หลวงพ่อช่วยหน่อย หลวงพ่อ ... ช่วยยังไง แล้วแม่เอ็งเค้ามาหลอกยังไง ลูกชายตัวดี หลวงพ่อไปดูเองที่บ้านผม พวกครูบาที่ฟังอยู่ ดูจากอาการสงสัยกินเหล้าอีกละสิท่ากลิ่นเหล้าขาวหิ่งเลย ... เลยพากันไปทั้งวัด คนในบ้านเค้าเล่าให้ฟังว่า มีคนอยู่ในบ้าน 3-4 คน ลูกชายตัวดีกินเหล้าอยู่กับเพื่อน สามีและลูกสาว ขณะที่ลูกชายตัวดีกำลังกินเหล้าอย่างออกรสออกชาติอยู่หน้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงเอะอะ ตัวบ้านสั่นไปทังหลังข้าวของถูกรื้อคว้างกระจัดกระจายเหมือนมีใครโมโห ทะเลาะกันอยู่ชั้นสองของตัวบ้าน ลูกชายตัวดีรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านด้วยฤิทธ์สุรา โดยไม่ได้เอะใจว่า พ่อและน้องสาวที่อยู่ในบ้าน ยังอึ่งอยู่ในเหตุการณ์ไม่ได้ขึ้นไปดูเพราะรู้ว่าในบ้านมีเพียงสองคน ... และไม่มีคนอื่นอีก ลูกชายตัวดีที่ขึ้นไปรีบลงมา แล้วสับไปวัดในทันที พอถามเรื่องราวต่อว่าเจออะไร เรื่องเป็นไงมาไงอ่าวพี่แกขี่มอไซร์หายไปแระ ... หลวงพ่อเลยเอาอัฐิแกกับรูปและบอกบอกกับแกว่า อย่ามากวนเค้าเลย คนในบ้านกลัวหมดแล้ว ปะไปสงบอยู่ที่วัดก่อนแล้วกัน ว่าแล้วก็ให้ครูบาเก็บข้าวของแกกลับวัด ... หลังจากพาแกมาวัดก็วางแกไว้ที่ศาลา งานก็มาตกอยู่กับครูบาทั้ง 4 เลยพากันจำวัดอย่างรวดเร็วโดยมิได้นัดหมาย .... จบแล้วครับ ปล. เป็นประสพการณ์เล่าสู้กันฟังมีอะไรไม่ควรก็ขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วย หวังว่าเรื่องราวนี้คงเป้นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย โดยเฉพาะคนที่ชอบกินเหล้ามากๆ เรื่องนี้ถ้าคนในหมู่บ้านหรือเจ้าตัวมาอ่านคงจะรู้ว่าเป็นใคร .... แล้วขึ้นไปเจออะไร มาเล่าให้ฟังบ้างเด้อ เมื่อยนิ้วเลย......:boo::boo::boo:

 

ถ้าจัดย่อหน้าใหม่ จะน่าอ่านมากขึ้นนะคะ มันติดกันเกิน ลายตามาก ^^

 

ขออนุโมทนา.....สาธุ..
และอยากขอให้คุณ "สิบหก" ช่วยกรุณาแบ่งวรรค ตอน ย่อหน้า ให้เป็นระเบียบด้วย เพื่อการอ่านจะได้รวดเร็ว และติดตามเนื้อหาได้อย่างต่อเนื่อง....
ขอบคุณครับ..

 

อนุโมทนาค่ะ เห็นด้วยกับการจัดระเบียบการพิมพ์ มีย่อหน้าใหม่ให้อ่านง่ายค่ะ