มาเกิดเพราะจิตเดิมแท้ยังมีอวิชชา

ในตำราพระไตรปิฎกก็บอกครับ

ปุถุชน กล่าว สาธยาย ในพระไตร ก้เรียกว่า สัทธรรมปฏิรูป

ถามว่า น่ากลัวไหมละ ขนาดแค่ กลาวตามนะ เพียงแต่ ผุ้กล่าวยังเป้นปถถุชน
ลุงกลัวรึ

 

เว่อร์ไม่มีใครเกิน
ไม่ใช่คนมีชื่อเสียงขนาดไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้ขนาดนั้น

 

ปุถุชน นั้นไม่ว่าจะฟังหรือจะอ่านข้อธรรม

ในพระไตรปิฎกย่อมเข้าใจผิดได้ทุกบรรทัดแหล่ะ พระไตรปิฎกจึง
เป็นหนังสือต้องห้ามสำหรับชาวบ้าน
โดยโดนคำขู่ว่าอ่านแล้ว "อาจจะบ้า"
ได้
การกล่าวธรรม
ตามอย่างผิดพลาดโดย
มีเจตนาให้ผิดพลาด ซ้ำๆ ซากๆ
เป็นเรื่อง
ที่ไม่เป็นคุณต่อผู้กล่าวและผู้รับฟัง
ในที่สุดก็จะเบื่อหน่ายกันไปเอง
เพราะไม่เกิดความเบิกบานขึ้นในจิตใจ
ดอกบัวแห่งพุทธะยังจมแช่อยู่ใต้ตม
ของบึงอวิชชา
นั่นแหล่ะฮับ

 

หวีเอ้ย เว่อล้ำหน้าสะมะมี

 

หาก ลุงจะกล่าว ตามพระไตรปิฎก นิพพานไม่ใช่ธาตุรู้ ธาตุรู้คือจิต

นิพพาน รุป จิต เจตสิก คนละอย่างกัน ไม่มีมารวมกัน และจิตก็เกิดดับด้วย

 

ลุงแมวเข้าใจว่า
ปุถุชน อ่านสาธยายพระคัมภีร์พระไตรปิฎก
ย่อมจะเกิดพระสัทธรรมปฏิรูปขึ้นใน
ใจตน
คนอ่านนั้นเองไม่มากก็น้อย
เพราะตีความผิดพลาด
ด้วยขาดความลึกซึ้งในอรรถและ
พยัญชนะของข้อธรรม
เหล่านั้นโดยเฉพาะพระไตรปิฎก
ฉ.แปลเป็นไทย
มันก็มีแปลผิดอยู่พอควร ที่ผู้แปล
ก็ไม่อาจจะยอมรับง่ายๆ (แต่มันไม่ถึง
ขั้นกลายเป็นพระสัทธรรมปฏิรูป)
ผู้รู้แจ้งด้วยการปฏิบัติ
เท่านั้นจึงจะเห็นความผิด
ตกบกพร่อง

 

ใครกล่าวแบบนี้ต้องเรียกมาเคาะกะโหลกละ
นักวิชาการฝรั่งแงะพระไตร ไปทำทีเซอ ไม่เห็นมันจะบ้าแถมโคตรฉลาด คนฉลาดๆมาอ่านไม่บ้าหรอก มีพระท่านนึงบอกว่า ที่มันบ้าเพราะมันจะบ้ามาอยู่แล้ว ออกเชิงอภินิหารย์มาตั้งแต่ฝึกก้าวขั้นแรก
ธรรมตถาคตยิ่งเปิดเผย ยิ่งรุ่งเรือง ยิ่งปิดยิ่งทำให้หมู่สัตว์ลำบาก

 

จิตบริสุทธิ์ นิพพานธาตุ ธาตุรู้ ธรรมธาตุ
อมตะธาตุ และคำอื่นๆอีกหลายคำ เป็นอสังขตะธาตุ มีสถานะ
เป็นความว่างจ
ดุจเดียวกับอาวกาศธาตุ
มีอยู่ทั่วไปที่มี Space
โดยเฉพาะตาม Space.ภายในร่างกาย
(ปฏิรูปอีกมั้ยเนี่ย)

 

จริง มันเป็นที่คนอ่าน ไม่ใช่ ตำรา พาให้เป็นโน่นนี่นั่น มันเป็นเพราะ มันอยากจะเป็นอยู่แล้ว พอมีตำราเสริม มันก็เลยเหมือน ไก่ เหมือน กิ้งก่า เหมือน แมว แต่ไม่ใช่ลุงแมวนะ

 

คนจะเข้าถึงธรรมะได้ ต้องแล้วแต่เหตุปัจจัยที่มีในแต่ละคน
ลดแลกแจกแถม ก็ไม่สนใจหากเหตุ
ปัจจัยเค้าไม่มี

 

ว่าด้วยเรื่อง ตำรา ก้คุยกันตามอาการ

ในพระไตร ก็บัญญัติไว้อยู่

ระหว่าง คนอ่านอย่างเดียว จะเป้นพวกนึง
คนอ่านแล้วนอมไปปฏิบัติ จะเป้นพวกนึง

ปุถุชนกล่าวก้อย่างนึง
อริยะกล่าวก้อย่างนึง

 

ตามจริง ก็ ล้วนๆ ครับ

ว่าตามตำรา ก็ ไม่ตรง ล้วนๆ

 

การยกพระไตรเป็นของสูง ถูกกล่าวในเชิงพระธรรมที่พระองค์ตรัสรู้เป็นของหายากในโลกธาตุ เลยเชิดชูธรรม

แต่คนที่มันจะบ้า ใกล้บ้า ก็ไปกล่าวเชิงในเชิงอภินิหารย์ห้ามแตะ มนุษย์สกปรกเกิน ก็ว่ากันไป ปิดธรรมที่หมู่สัตว์ควรเรียนรู้ไปเลย

 

วิชานี้ยากกว่าวิชาวิทยาศาสตร์ ทุกแขนง หลายขุม ในแง่วิทยาศาสตร์อาจหาอะไรอ้างอิงเพื่อเสริมความคิดหรือสิ่งที่คิดได้ ไม่ผิดและก็ไม่ถูกร้อยเปอร์เซนต์ แต่วิชานี้ถ้าอ้างอิงอันนั้นอ้างอิงอันนี้ ดูๆ มันเหมือนไม่ได้เสริมสิ่งที่รู้เลย มันทำให้รู้สึกเหมือน ไม่รู้มากกว่ารู้

 

บาปกันทั้งบอร์ดแล้ว แปะพระสูตรมาทุกวันเลย ยิ่งคนดูแลบอร์ด(เค้าแซวนะ)555

(กรูประชด)

 

ไม่ได้หมายถึงใช้ตำราเป็นแนวทางนะ ที่พูดหมายถึงใช้ตำราเป็นเป้าหมายเลย รวมถึงพระไตรปิฏกด้วย ใช้เป็นแนวทางกับใช้เป็นเป้าหมายมันคงไม่น่าจะเหมือนกัน แต่คงใช้ได้เฉพาะวิชานี้ วิชาเข้าถึงธรรมหรือ พระธรรม

 

อ่านพระสูตรเองแล้วตีความเอา
ตามภูมิจิตของตนเอง
เพื่อนำไปเผยแผ่
หรือเอาไปแก้กระทู้แบบผิดๆนั่นแหล่ะ
ถึงจะเกิดโทษมากกว่าคุณ
ในวงกว้าง

 

ถ้าเราพิจารณาปัจจัยแบบตรรกะ มันจะได้ประโยชน์หรือเสียประโยชน์ ตรรกะในที่นี้หมายถึง เพราะมันเป็นแบบนี้จึงเป็นแบบนั้น ตรรกะอื่น ไม่รู้ว่าแบบไหน เสียกับได้อะไรมากกว่ากัน นิพพานไม่นับ เพราะตรรกะไม่น่ารู้ได้ รูป ถ้า รูป คือ รูป จิต และ เจตสิก คือ นาม อันนี้ถ้าพิจารณาแบบนี้จะเสียประโยชน์ไหม รบกวนอธิบายให้ฟังหน่อย

 

บอร์ดถึงมีไว้ให้ถามให้ถก พระก็ถกธรรมกันตั้งแต่สมัยนั้นแล้ว พระองค์ไม่เคยห้ามด้วย แถมมีแต่จะเข้าไปเฉลยที่ถกกันอยู่ แต่ไม่ใช่คว่ำปิดไปเลย มีคนแพร่ธรรมกระตุกจิตก็ย่อมมีคนค้านธรรมกระตุกจิก คนดูก็ฟังทั้ง2ฝั่ง ไฟว้กันมันส์ดี ร่าเริงกันไป

 

อย่าลืมซิ พระไตรปิฎกก็กล่าวไว้ ว่า มี กาลามสูตร