ลักษณะ ความรู้ขั้นโลกุตระ..ที่ควรสังเกตุ

เกร็ดธรรม
หลวงปู่พุธ ฐานิโย
วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา

.........................................

ความรู้ขั้น โลกุตระ หมายถึง
ความรู้ที่ไม่มี สมมุติ บัญญัติ

ทีนี้เมื่อ จิตไม่มีสมมุติบัญญัติ
หรือสิ่งรู้ทั้งหลายเหล่านั้นมาจากไหน
ก็จิตตัวที่ละเอียดนั่นแหล่ะ
มันปรุงแต่งขึ้นมาอบรม ตัวเอง
เพราะจิตขึ้นมา สังขารตัวนี้มันปรุงแต่งขึ้นมาแล้ว จิตไม่ยึด
มันก็กลายเป็น วิสังขาร เป็นแต่เพียงสิ่งรู้ของจิต สิ่งลึกของ สติ
รู้แล้วก็ปล่อยวางไปเรียกว่าฌานในอริยะมรรค

ฌานในอริยะมรรค นี่ เรียกว่า ลักขณูปนิชฌาน
และจิตทำหน้าที่กำหนดรู้สิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
ถ้าหากว่าใครรู้เห็นธรรมะในขั้นนี้
แม้จะมองเห็นร่างกายเน่าเปื่อยผุพัง
จิตมันก็ไม่ว่าเน่าเปื่อยผุพัง
มองเห็นความสุขทุกข์เป็นอนัตตา
จิตก็ไม่ว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มีแต่รู้อยู่โดยถ่ายเดียว

เพราะฉะนั้น...ความรู้อันนี้
ท่านจึงเรียกว่า สังขาร ขั้นวิสังขาร

เป็นการปรุงแต่งของจิตขั้นละเอียด
จิตที่ปรุงแต่งอย่างไม่ยึดมั่นถือมั่น
จึงมีประหนึ่งว่า สิ่งที่รู้ก็เป็นอันหนึ่ง
จิตตัวผู้รู้ก็เป็นอันหนึ่ง

ในช่วงนี้แหล่ะ นักภาวนาทั้งหลาย อย่าไปเข้าใจว่า
สิ่งรู้ทั้งหลายนี่ มีเทพเจ้ามีอะไรบันดาลให้เข้ามา ปรุงแต่งมาให้เรารู้
แต่แท้ที่จริง ไอ้เจ้าจิตตัวมีปัญญาละเอียดมันปรุงขึ้นมาสอนตัวมันเอง

ทีนี้ในเมื่อจิตไม่มีความสำคัญ มั่นหมายสิ่งใดว่าเป็นอะไร
มีแต่รู้อยู่เฉยๆ ยกตัวอย่าง
เช่น
ภาพนิมิตอาจจะบังเกิดขึ้น นี่เป็นร่างศพที่เน่าเปื่อยผุพัง
แต่นี่เป็นร่างที่สวยงามที่สุด ในขณะที่จิตรู้อยู่
จิตจะไม่สำคัญ ไม่มีความเอนเอียง ลำเอียง
ว่า
อันนี้ดี อันนี้เสีย มีความรู้สึกเสมอกันหมด

ทีนี้ แม้ว่าจะไปรู้กฏของบุญของบาป อะไรต่างๆ ก็ดี
คล้ายๆ ว่าความดี...ความดีไม่ปรากฎ ความชั่วไม่ปรากฎ
เพราะในขณะนั้นจิตเป็นกลาง ในเมื่อจิตเป็นกลางแล้ว

จิตจึงไม่สำคัญมั่นหมายในสิ่งดีสิ่งชั่ว
แต่จิตจะยอมรับกฏของธรรมชาติ

กฏธรรมชาติที่เราสมมติว่า
บุญนี้ เป็นสิ่งพยุงดวงจิตของเราให้สูงขึ้น
แต่สิ่งที่เราสมมติว่า
บาปนี้ เป็นกฏที่จะถ่วงดวงจิตของเราให้ต่ำลง

คำว่าบุญบาปนี้หายไปหมด เพราะรู้อย่างไม่มีสมมุติบัญญัติ

เพราะฉะนั้นความรู้ใน จุดนี้ จึงเป็นอันตรายแก่นักปฏิบัติ
ในเมื่อไปเห็นทุกอย่างไม่มีตัว ไม่มีตน
ไม่มีสมมุติบัญญัติ

ในที่สุด นิพพานัง ปรมัง มันก็สูญญังไปหมด
ไม่มีใครสำเร็จพระนิพพาน
บุญบาปที่ทำลงไป มันก็สูญญังไปหมด
ไม่มีอะไร สักแต่ว่าธรรมเท่านั้น

นิยตะ มิจฉาทิฏฐิ มันจะเกิดขึ้นที่ตรงนี้
เพราะฉะนั้นนักภาวนาทั้งหลายควรระมัดระวัง..
(เครดิต บริบท เพื่อนสมาชิก พลูโตจัง...ถอดเทป)

ฟังต่อที่นี่ https://palungjit.org/threads/วิธีฝึก-สมถะภาวนา-โดย-หลวงปู่-พุธ-ฐานิโย.287864/

 

แล้วทำไงไม่ให้เห็นเป็นสูญญังละครับ

 

ง่ายมาก ทำบ่อยๆ

 

ต้อง ฟัง พระศาสดา จิฮับ

ใน พระสูตรนึง พระศาสดา ยัน เปรี้ยง!! เลย

สุญญตาที่ถูกต้อง เป็น ไฉน

ทรงให้ "ว่างๆ ว่างๆ" ไปเลย แล้วสังเกต
อกุศลเกิด หรือ กุศลเกิด

แล้ว หลังจากนั้น ก็แค่ กำหนดรู้ "ว่างๆ ว่างๆ"
เป็น สัญญาอย่างหนึ่ง

ก็เอามากำหนดรู้ว่า ที่ไม่ว่างมีอย่างเดียว
คือ อาการ สัญญาหมายว่า "ว่างๆ ว่างๆ"

เอา สัญญา มาระลึก ตามเห็นความดับ
แค่นี้ ก็ได้ อานาปานสติ ไปฟรีๆ
( กายคตาสติ มีฤทธิ มี ฯลฯ )

 

ท่านปราบ ก็ตอบไม่ได้

 

จริงค่ะ ในความว่างนั้น มันไม่เคยว่าง

 

ลูกเพ่ ไม่ขีด จะตอบว่าไง

 

นิพพานัง ปรมัง สูญญัง ก็เป็นมิจฉาทิฏฐิ..

 

เขาถามถึงวิธีทำ นะนั่น สอบตกภาษาไทยอ๊ะป่าว

 

กุศล กับ อกุศล สังเก เป็นเปล่า

หาก สังเกะ ไม่เป็น จะไป "ว่างๆ ว่างๆ" ขณะ ขับรถ

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย <-- click

 

ทฤษฏีน่ะรู้ แต่พอถึงคราวจริงมันก็เพลินอ่ะเนาะ เข้าใจกันบ้างงง พอออกมาค่อยนึกขึ้นได้

 

มันมีสภาวะนั้นอยู่
มันถึงต้องระวัง

สภาวะจิตดับ ไม่เหลืออะไร!!
ทำให้ผู้ภาวนา ก็จะเข้าใจไปว่า..
นี้แหละ นิพพาน..

 

สมมติ นะ สมมติ

สมมติ บิกโคล่า เอา สันติ ยันเปรี้ยง ม้านิลมังกร ไว้ตลอดได้

แล้ว ยังพอจำได้ในเพื่อนเก่า มานะ มานี ปิติ ชูใจ

ให้สังเกต ความเบา ความหนัก เป็นจุด เป็นดวง อะไรงี้

เห็น หนัก เบา กวัด แกว่ง รู้ทันไปเลย อกุศล เกิด

ให้หยุด ภาวนา ทันที

แล้ว ตามรู้ไปว่า แม้นการ จะห้ามไม่ให้ภาวนา ก็ไม่ได้

แล้ว ค่อยมา สังเกต "ว่างๆ ว่างๆ" ที่จะ แจงแวงขึ้นมา
อย่าไป มุ่งเอาน้ำตาเล็ด น้ำตาไหล แบบ โซดา จางลาย!!!

ให้ ระลึกให้ทันว่า นั่น สัญญาอย่างหนึ่ง เกิด ดับ

แล้ว ค่อย ระลึก อาการที่ระลึกได้ว่า สัญญามีปรกติดับ

จน อยาตนะดับสนิท
โครมมมมมมมม บุคคลสี่คู่ ใส่ทีละข้างไม่ว่ากัน

 

อ๋อ วิธี พี่ไม่ขีด คือ ต้องระวัง

วิธีทำ คือ ต้องระวัง กะลากลุ้ม

 

อายตนะดับสนิทที่คุณปังว่า คือจังหว่ะที่เกิดประหารกิเลสชั่วพริบตามั้ยคะ?

ถ้าแค่แป๊บเดียวไม่น่าพาโครมได้ อารมณ์เหมือนไฟตก

 

ใจร้อนเป็นวันรุ่นไปได้!!!

 

เนี่ยะ เพราะไป แอบขี่ ม้านิลมังกร มา

คำถาม ธรรมะ มันเลย " ล่วงเลยปัญหา "

เหมือน ไม้ขีดก้านเดียวเสียวสุญญตา ไม่กล้า ท้าดอกทานตะวัน
จุดตัวเองก็ไม่ยอมทำอะไร แล้วเมื่อไหร่ จะลุกเป็นไฟขึ้นมา
หากไม่ปราถนา ดอกตะวันจะหันมา สักครั้งไหม
พระศาสดา จะส่งมือมาได้ไหม

"อายตนะดับ" "พ้นซึ่งการฟังจากผู้อื่น" จะปรากฏ
ให้ประจักษ์ไหมว่า เป็น จั๋งใด

แล้วถ้า แจ้งธรรม ลองพินาจิฮับ มันจะต้อง มาถามอีกไหม
ว่าที่เห็นนั้นใช่ไหม

ถ้า ระลิกระลี้ มา ขอดูปฏิปทาผู้อื่น ...ขอโทษ สันติ แน่นวล
สาวก ย่อมต้องเป็น สาวก ไม่ใช่ บรรลุปั๊ป ตรวจมรรคอื่น
ได้ทั่วโลก เฮียยยยย !!!

 

ก็ยังรุ่น อยู่นิ เพียงแต่วัยรุ่น !!!!!

 

ขออีกทีนึงคะ

 

ยกธรรม ครูบาอาจารย์มา

เจ้าตัวก็ควรเข้าใจด้วย

ว่าทำไมท่านถึงกล่าวเตือน!!!