สวดมนต์แทนคนป่วยเพื่อเป็นเสบียงบุญติดตัวเค้าไปหลังตาย จะได้รับไหมคะ

ดิฉันเรียกปู่ว่า ก๋ง ค่ะ ตอนนี้ก๋งดิฉันป่วยด้วยโรคมะเร็งปอดระยะสุดท้ายแล้ว ดิฉันเป็นห่วงก๋ง กลัวว่าเมื่อจากโลกนี้ไปแล้ว จะไปภพภูมิที่ไม่ดี เพราะตอนสมัยเป็นหนุ่ม ก๋งดิฉันเคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตไว้มาก เคยเลี้ยงหมูขายเพื่อส่งเข้าโรงเชือด ฆ่าปลา เป็ด ไก่ ตะพาบน้ำเพื่อเป็นอาหารมากมาย และมีหมาแมวที่แกร่อนไม้ออกไปเพื่อจะไล่มัน แต่โดนหัวมันจัง ๆ ทำให้หมาแมวตายทันที และเป็นคนเจ้าชู้ทำให้ผู้หญิงเสียใจมาเยอะ

ตอนก๋งดิฉันยังเด็ก เคยเป็นเด็กวัดนะคะสวดมนต์และจำบทสวดมนต์ได้ดี แต่โตขึ้นมาไม่ทำบุญ ไม่ศรัทธาในศาสนา มาเริ่มทำบุญเอาตอนแก่ เพราะตอนดิฉันเป็นเด็ก เวลากลับจากไปทำบุญมา จะชอบแบ่งบุญให้ก๋ง และก็ชวนให้ทำบุญ ก๋งก็เลยร่วมทำบุญด้วยมาตลอด และดิฉันก็เอาหนังสือธรรมะกลับมาจากวัดวางไว้ในบ้าน ก๋งหยิบไปอ่านเลยทำให้ก๋งดิฉันสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนมาหลายปีแล้ว และตั้งแต่เริ่มสวดมนต์ ทำบุญ ก๋งดฉันกลายเป็นคนกลัวบาป และกลัวบาปกรรมที่เคยทำไว้ตอนหนุ่ม ๆ

ตอนนี้นอนป่วยอยู่ รพ. ด้วยโรคมะเร็งปอด ดิฉันบอกให้สวดมนต์ก่อนนอนแต่แกบอกว่า เกิดจำบทสวดไม่ได้ขึ้นมา ประกอบกับทานยาทำให้นอนหลับบ่อย ไม่ได้สวดมนต์ เมื่อวานนี้ก๋งดิฉันนอนหลับและฝันว่าช้างตัวใหญ่จะมาทำร้าย ขนาดลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วยังพูดว่า ช้างอยู่ตรงนั้นจะมาทำร้าย ไม่มีใครช่วยแกเลย ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจ เป็นห่วงก๋งว่าถ้าจากโลกนี้ไปแล้ว จะต้องไปอยู่อบายภูมิ ดิฉันจะช่วยก๋งได้อย่างไร เผื่อให้แกได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี ได้โปรดแนะนำด้วยนะคะ ถ้าดิฉันเป็นคนสวดมนต์ ทำสมาธิแล้วอุทิศส่วนกุศลจากการภาวนานี้ให้ก๋งดิฉันและเจ้ากรรมนายเวรของก๋งดิฉัน จะช่วยได้ไหมคะ

 

ติดรูปพระไว้ให้ทั่วห้อง ให้ท่านมองเห็น
จะเป็นพระพุทธรูป พระสงฆ์ที่เคารพศรัทธาก็ได้ค่ะ

แล้วให้ท่านมองบ่อยๆ เห็นบ่อยๆ แล้วให้บอกท่านให้นึกถึงพระ
กลัวอะไร เห็นอะไร ก็บอกให้ท่านนึกถึงพระ ให้พระท่านช่วย
น่าจะพอช่วยได้นะคะ

 

คุณ Maggula ส่งที่อยู่ของคุณมา จะทางนี้ หรือ ในบลอคส่วนตัวผม ผมจะส่ง ซีดี เพื่อคุณจะได้ไปเปิดให้ก๋งคุณฟัง ชื่อ ซีดีคือ " ปฏิปทาเพื่อบรรลุมรรคผลของคนเจ็บไข้"

 

อนุโมทนาครับ เมตตาธรรมค้ำจุนโลก โบราณว่าไว้ช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก ดีกว่าสร้างเจดีย์ 7 ชั้น

ขนาดลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วยังพูดว่า ช้างอยู่ตรงนั้นจะมาทำร้าย
ในเคสนี้ผมมองว่าอาการหนักมากครับ แต่ยังพอช่วยได้ ให้ไวเลยครับ สิ่งที่ก๋งคุณเห็น เขาเรียกว่า กรรมอารมณ์

สิ่งที่จิตระลึกถึงก่อนตายมี ๓ ชนิด คือ

๑. กรรมอารมณ์

ภาพกรรมดีกรรมชั่วที่เคยทำในอดีตมักหวนกลับมาปรากฏให้เห็นทั้งๆ ที่เราลืมไปนานแล้ว เช่นใครเคยฆ่าคนตาย ภาพเหตุการณ์เกี่ยวกับฆาตกรรมจะกลับมาปรากฏในจิต ถ้าเคยช่วยชีวิตคนไว้ภาพตอนนั้นจะมาปรากฏ นี้แสดงว่านึกถึงกรรมหรือกระบวนการทำความดีหรือความชั่ว ดังพระบาลีว่าในสมัยนั้น กรรมทั้งหลายที่ตนทำไว้ก่อนนั้น ย่อมเกาะติดในจิตของบุคคลผู้ใกล้ตายนั้น

๒. กรรมนิมิตอารมณ์

บางคนเคยเห็นภาพที่เป็นสัญลักษณ์ของการทำกรรม เช่นบางคนเห็นมีดที่ตนเคยใช้ฆ่าวัว บางคนนึกถึงภาพโบสถ์วิหารที่ตนเคยสร้าง เราระลึกถึงนิมิตของกรรมใด ก็จะไปเกิดใหม่ตามพลังของกรรมนั้น

๓. คตินิมิตอารมณ์

บางคนไม่นึกถึงกรรมในอดีต แต่กลับนึกถึงภาพของที่ที่จะไปเกิดในชาติหน้านั้น คือเห็นคตินิมิต หมายถึงภาพเกี่ยวกับที่ที่จะไปเกิด เช่นใครที่จะไปเกิดในสวรรค์ คนนั้นจะนึกเห็นวิมาน ใครจะไปเกิดเป็นประเภทสัตว์กินหญ้า จะนึกเห็นทุ่งหญ้าเขียวขจี ภาพเหล่านี้เป็นนิมิตที่บอกล่วงหน้าว่าเราจะไปเกิดในภพภูมิใด คงเหมือนกับภาพที่บางคนฝันเห็นล่วงหน้าก่อนเกิดเหตุการณ์จริงๆ (สุบิน)



คนก่อนจะตายต้องเห็นนิมิตก่อน จาก หนังสือ ตายแล้วไม่สูญ...แล้วไปไหน

"..ตามที่หนังสือโบราณท่านเขียนไว้ "คนก่อนจะตายต้องเห็นนิมิต" สมัยหลวงพ่อปาน ท่านก็เขียนไว้ ท่านบอกว่าลอกมาจากตำรับตำรา ท่านบอกว่า คนก่อนจะตายต้องเห็นนิมิต คือ

๑) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นไฟ กองไฟ หรือดวงไฟ แสดงว่าคนนั้นตายแล้วตรงไปนรกทันที ไม่ผ่านสำนักพระยายมราช

๒) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นป่า จะเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน

๓) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นก้อนเนื้อ จะเกิดเป็นคน

๔) เวลาก่อนจะตาย ถ้าเห็นสิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศล เช่นของที่เราเคยให้ทาน หรือวัดที่เราเคยทำบุญ พระที่เราเคยไหว้จะเป็นพระพุทธรูปก็ตาม พระสงฆ์ก็ตาม เป็นอันว่าสิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศลอย่างนี้ ก็จะไปเกิดบนสวรรค์คือไปสู่สุคติ

ตามที่หลวงพ่อปานเขียนมาอย่างนี้ อาตมาไม่ใช่ต้องการพิสูจน์แต่ได้ไปประสบเข้าโดยคาดไม่ถึง นั่นก็คือมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งชื่อ "จวน" นามสกุลจำไม่ได้ อยู่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เวลานั้นสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ สมัยท่านจอมพลแปลก พิบูลสงครามเป็นนายกรัฐมนตรี ได้เกณฑ์คนไปทำงานที่จังหวัดเพชรบูรณ์ ต้องการจะเอาคนงานทั้งหมดเป็นทหารต่อต้านญี่ปุ่น คุณจวนก็ไปทำงานที่นี่ด้วย เมื่อเลิกสงครามก็เลิกทำงาน กลับมาก็ปรากฏว่าเป็นโรคไข้ ต่อมาก็เป็นวัณโรคคือเป็นโรคฝีในท้อง เป็นโรคปอด

วันสุดท้ายของชีวิตของเธอ อาตมาไปเทศน์ที่จังหวัดสุพรรณบุรี พอดีกลับมามีคนเขาบอกว่า "จวนป่วยหนัก" ประมาณ ๔ โมงเย็น อาตมานิมนต์พระไปเป็นเพื่อนอีก ๔ องค์ ที่นำพระไปด้วยก็คิดว่าคนป่วยหนักถ้าเห็นพระอาจจะเป็นมงคลก็ได้ เพราะตามตำราท่านบอกว่า ถ้าเห็นสิ่งที่เป็นกุศลคนนั้นจะไปสวรรค์

พอไปถึงคุณจวนก็อาการหนักจริงๆ หายใจช้าๆ แล้วก็เบาลงๆ อาตมาไปนั่งข้างๆ เรียกชื่อ "จวน จำฉันได้ไหม" ท่านเหลียวหน้ามาพยักหน้าตอบว่า "จำได้" เสียงเบามาก จึงถามเธอว่า "เวลานี้เห็นอะไรไหม ไม่ใช่เห็นฉัน มีภาพอะไรลอยข้างหน้าบ้าง"

ท่านก็ตอบว่า "เวลานี้มีภาพไฟลอยข้างหน้า"

ท่านก็แสดงอาการหวาดกลัวไฟมาก เมื่อฟังเท่านั้นก็ตกใจ คิดว่าท่าจะไม่ได้การแล้ว นิมิตอย่างนี้ถ้าเห็นตายแล้วไปนรกทันที

ก็คิดอะไรไม่ถูกจึงถามว่า "จวน ภาวนาว่า พุทโธ ได้ไหม"

เธอส่ายหน้าบอกว่า "คิดไม่ออก"

อาตมาจึงหันไปถามภรรยาท่านว่า "มีสตางค์ไหม"

เธอก็ตอบว่า "มี"

ก็เลยบอกว่า "ถ้ามีละก็ขอสัก ๒๐ บาทได้ไหม"

เธอก็นำธนบัตรใบละ ๒๐ บาทมาให้ อาตมาก็นำไปใส่มือจวน เอามือทั้งสองประกบกันในท่าพนมมือแล้วบอกว่า

"จวน เอาอย่างนี้นะ ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง เราจะตาย หรือไม่ตายนั้นไม่มีความสำคัญ ตั้งใจทำบุญก็แล้วกันนะ เวลานี้ฉันมาพร้อมกับพระ ๔ องค์ ขอจวนตั้งใจชำระหนี้สงฆ์ ให้คิดว่าของต่างๆ ในวัดทั้งหลายที่มีพระสงฆ์ก็ดี หรือไม่มีพระสงฆ์ก็ดี เป็นวัดร้างมีพระพุทธรูปก็ดี หรือเป็นวัดร้างไม่มีพระพุทธรูปก็ดี หรือเป็นที่ธรณีสงฆ์ ไม่มีสภาพเป็นวัดก็ตาม เราไปนำอะไรมาจากที่นั่นก็ตาม จะเป็นของหนักก็ดี ของเบาก็ดี ของน้อยก็ตาม ของมากก็ตาม มีค่ามากก็ตาม มีค่าน้อยก็ตาม ขอชำระหนี้สงฆ์ด้วยเงิน ๒๐ บาท"

ท่านก็พูดเบาๆ ตามแล้วก็น้อมทำท่าผงกศีรษะนิดหน่อย ก็เลยบอกพระ ๔ องค์ว่า "คุณทั้งหลายถ้าเห็นชอบให้ สาธุ พร้อมกันนะ"

พระทั้งหลายก็ "สาธุ" พร้อมกัน พอพระสงฆ์สาธุพร้อมกัน รู้สึกว่าจิตใจของท่านสดชื่นขึ้นมามาก ถามว่า "จวน เวลานี้เห็นภาพอะไร ไฟหายไปแล้วหรือยัง"

ท่านก็ตอบ "ไฟหายไปแล้ว"

ถามว่า "เห็นภาพอะไร"

ท่านบอก "เห็นภาพพระประธานในพระอุโบสถวัดบางนมโค" เพราะว่าท่านเคยบวชที่วัดบางนมโคและก็ไปทำวัตรเป็นประจำ

ถามว่า "เห็นชัดไหม"

ท่านก็บอก "เห็นชัด อยู่ใกล้มาก"

เลยบอกว่า "จวน นึกในใจก็ได้นะ ออกเสียงมันจะเหนื่อย นึกภาวนาในใจว่า พุทโธ"

แทนที่ท่านจะนึกในใจกลับออกเสียงว่า "พุทโธๆ ๆ ๆ" เบาๆ ว่าไปสัก ๓-๔ ครั้ง รู้สึกว่าหายใจเบาลงแต่ว่ามีเสียงเล็กน้อย

ถามว่า "จวน เวลานี้เห็นพระไหม"

ท่านตอบว่า "เห็นพระ"

ถามว่า "ชัดขึ้นไหม"

ท่านก็ตอบว่า "ชัดเจนแจ่มใสมาก สุกสว่างใหญ่กว่าเดิมมาก"

เลยบอกว่า "ถ้าอย่างนั้น นึกถึงพระเป็นที่พึ่งนะ นึกถึงว่าเวลานี้เราอยู่กับพระพุทธเจ้า ภาพที่เห็นคือภาพพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านมาสงเคราะห์ จะหายจากโรค ถ้าจำเป็นต้องตายก็ไปสวรรค์"

ท่านยิ้มนิดหนึ่งแล้วบอกว่า "พอพูดจบก็มีวิมานลอยมาอยู่ข้างหน้า พระท่านก็ชี้บอกว่า วิมานนี้เป็นของเธอ"

จึงถามว่า "เวลานี้ต้องการอยู่บ้านหรือต้องการอยู่วิมาน"

ท่านก็ตอบเบาๆ ว่า "ต้องการวิมานครับ"

ก็ไม่ต้องรบกวนให้เหนื่อยต่อไปจึงบอกว่า "ตั้งใจไปวิมานนะ ภาวนาว่า พุทโธ"

ท่านก็ภาวนาเบาๆ ว่า "พุทโธๆ ๆ ๆ"

ในที่สุดก็เงียบไปพร้อมกับคำภาวนาและลมหายใจเข้าออก

รวมความว่าท่านตายคู่กับพุทโธ

เป็นอันว่า นิมิตเครื่องหมายมีจริง อาตมาพบมาเองหลายสิบราย และวิธีแก้ก็มีวิธีเดียวคือวิธีนี้ เพราะว่าเวลานั้นอย่างอื่นมันแก้กันไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเงินชำระหนี้สงฆ์ ถ้าบังเอิญเขาไม่เป็นหนี้สงฆ์ ก็เป็นสังฆทานและวิหารทาน รวมความว่าเป็นบุญใหญ่ที่เขาจะพึงได้รับ

เป็นอันว่ามนุษย์เราที่ตาย ทุกคนจะเห็นนิมิตก่อน แต่ว่านิมิตที่ดีและถูกตัดรอนเพราะกฎของกรรมก็มี.."
http://www.luangporruesi.com/820.html

ถาม:ถ้าดิฉันเป็นคนสวดมนต์ ทำสมาธิแล้วอุทิศส่วนกุศลจากการภาวนานี้ให้ก๋งดิฉันและเจ้ากรรมนายเวรของก๋งดิฉัน จะช่วยได้ไหมคะ
ตอบ:ได้ครับ แต่ต้องบอกก๋งด้วย ว่าทำบุญอะไรบ้าง เพื่อให้เขาอนุโมทนาครับ หรือชวนก๋งทำบุญด้วยก็ได้ครับ กล่าวคือทำอย่างไรก็ได้ให้เขามีส่วนร่วม ให้ก๋งรับรู้ และในเวลาอุทิศบุญให้อุทิศแบบเฉพาะเจาะจง โดยกล่าวถึงชื่อสกุลของก๋ง หรือระบุลงไปเลยว่าให้เจ้ากรรมนายเวรของก๋ง

 

จำแค่ พุทโธ ก็พอ

 

ปฏิปทาเพื่อบรรลุมรรคผลของคนเจ็บไข้
พุทธวจน : วัดนาป่าพง

 

จะสร้างบุญกุศลสักเท่าไหร่ ถ้าก๋งไม่อนุโมทนา ก็รับไม่ได้ ที่ไม่อนุโมทนาก็ถ้ากรรมหนักมากๆ จะทำให้เค้านึกถึงบุญกุศลไม่ออก เพราะเจ้ากรรมนายนายเวรมายืนทวงหน้าสลอน งานนี้อาก๋งต้องมีจิตเข้มแข็งอย่างเดียว กรรมตัวไหนมาทวงต้องขอขมาเค้าหมด แล้วยกบารมีพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ขอให้เค้าพ้นทุกข์ มันนี้กรรมอาจจะเบาลง เพราะเค้าได้รับบุญจากพระพุทธเจ้า บุญหมายถึงสุข ตอนที่เรากล่าวยกบารมีพระพุทธเจ้า เค้าจะมีความสุข ตัวผู้ระลึกถึงเองก้มีความสุข อ้างบุญกุศลเราเองเค้าไม่เอาหรอก บุญไม่ถึง เปรียบเอาทองมาแลกกะเกลือ เค้าไม่เอา

 

ตามนั้นเลยครับ ... หน้าที่ของอากงคือ ท่อง พุท-โธ

หน้าที่ของลูกหลาน ทำบุญแล้วอุทิศให้อากง(ชื่อ+นมสกุล)

แล้วขอให้ท่านพระยายม มาช่วยเป็นพยายานในการทำกุศล

เผื่อว่า อากงไปติดอยู่ที่สำนักพระยายม จะได้ไปสวรรค์ก่อน

 

เปิดเสียงสวดมนต์ให้ฟัง เป็นประจำ คุยเรื่องบุญบ่อยๆ ไปทำบุญที่ไหนกันมามั่ง จำได้ไหม พูดคุยแต่เรื่องบุญ คิดถึงแต่บุญตลอดเวลา น่าจะช่วยได้คะ