เรื่องเด่น “ บุพกรรมของหลวงปู่จาม ” หลวงปู่จาม มหาปุญโญ

ในห้อง 'กฎแห่งกรรม - ภพภูมิ' ตั้งกระทู้โดย อกาลิโก!, 30 พฤศจิกายน 2017.

  1. อกาลิโก!

    อกาลิโก! เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    20 กรกฎาคม 2017
    โพสต์:
    609
    กระทู้เรื่องเด่น:
    531
    ค่าพลัง:
    +3,731
    100805-2-1.jpg

    “ บุพกรรมของหลวงปู่จาม ”



    “อยู่วัดป่าโคกเหล่างา จ.ขอนแก่น นั่นหละ ทำกุฏิให้พระเณรอยู่ แล้วเป็นหลังๆ แล้วให้ขึ้นอยู่ตามลำดับพรรษา ไปอยู่ใหม่ๆ ก็ปักกลดกางกลดกันอยู่ตามร่มเงาไม้ตามเหง้าไม้โจดกอที่มันใหญ่ พอกุฏิผู้ข้าฯ แล้วเสร็จก็อยู่ได้แค่ ๖ วัน

    วันที่ ๗ ขณะขึ้นกระไดนั้น มือเราก็ดึงแม่กระได ทำให้กระไดหงายมาทางคน กระไดก็พลิก เลยล้มลงทั้งคนทั้งกระได กระดูกสันหลังกลางหลัง ก็ไปกระแทกเอากับตอไม้ชาดที่เขาตัดตอจำดิน เอามาทำเป็นเสากุฏิ ก็เริ่มเจ็บหลัง แต่วันนั้นมา ปลายมือปลายเท้าก็มึนชาแรกๆ ก็พอไปบิณฑบาตได้ หลายวันเข้าก็ลุกไม่ได้ พระเณรเอาเข้ามาส่งอยู่วัดศรีจันทร์ให้หมอมาดูแลรักษา แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน ขอให้พระที่มาเรียนหนังสือเขียนจดหมายแจ้งมาบ้าน ให้พ่อออกไปรับ

    พ่อออก บ่าวเก๊อะ อ้ายแดง อ้ายเจ๊ก เอาเกวียนไปรับมาแต่วัดศรีจันทร์ มารักษาอยู่บ้าน หมอเขาว่าเป็นโรคเหน็บชา มีโอกาสหาย ถ้ารักษาอย่างถูกวิธี

    มาถึงบ้านแล้วร้องไห้ทุกวัน กลางคืนดึกๆ ก็ร้องไห้ไม่อยากสึก กลัวไม่ได้บวชพระและเป็นภาระให้กับญาติพี่น้อง”

    “ปีที่กลับมาแต่ขอนแก่น ปีนั้นอายุเข้า ๒๐ ปี หวังจะบวชพระแล้วดีใจอยู่ แต่ก็มาตกกระไดกุฏิป่วยเป็นเหน็บชา มึนชาตามมือตามเท้า ปวดมึนสันหลัง ปวดตามกระดูกข้อต่อ ที่สุดจนเดินไม่ได้”

    “เริ่มป่วยก่อนจะเข้าพรรษา ป่วยหนักพ่อออกไปรับ ท่านอาจารย์สิม (พุทฺธาจาโร)ก็บวชพระแล้วก็เข้าพรรษา ตัวเราก็ตั้งใจไว้ว่าตกแล้งนี้อายุครบบวช คงจะได้เป็นพระแล้วล่ะ ดีใจอุ่นใจอยู่ สุขใจอยู่ ตั้งใจว่า พอจะบวชพระจึงจะแจ้งให้ทางพ่อออกแม่ออกญาติพี่น้องได้รู้ว่าอยู่ทิศใดทางใด แต่สุดท้ายก็สู้กรรมไม่ได้ ป่วยแล้วก็กลับมาอยู่บ้านเสวยวิบากกรรมของตน

    พ่อออกเอาเกวียนไปรับ มารักษาอยู่ ๓ ปี จึงทุเลาขึ้น กินยาต้มยาหม้อ เครื่องดำเป็นตำรายาของท่านอาจารย์ฝั้น(อาจาโร) ท่านอาจารย์ดี (ฉนฺโน) เพิ่นบอกไว้ว่าให้ใช้เครื่องยาดำ มีอ้อยดำ ข้าวดำ ซ่านดำ เยี่ยวโคดำ อย่างอื่นอีกแต่ล้วน แต่เป็นของดำทั้งหมด กินมากกินตางน้ำ”

    “นอนป่วยอยู่ ๓ ปีกว่า กระดิกกระเดี้ยตีงตัวไม่ได้ พ่อออกแม่ออกพี่น้องต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำเสียขี้เสียเยี่ยว ทำบาปให้พ่อแม่พี่น้องอยู่หลายปีปล้ำลุกปลุกนั่งอยู่อย่างนั่น

    เป็นบุญอย่างที่ท่านอาจารย์ฝั้น(อาจาโร) มาอยู่จำพรรษาอยู่วัดหนองน่องมาแต่งยาหม้อดำ รักษาให้ ให้กำลังใจหลายอย่าง นอนป่วยอยู่นั้น ไม่หวังอันใด ทุกข์ทรมานกาย ทุกข์ใจ ไม่มีใจจะอยู่ ร้องไห้เสียดายการบวชของตน ระลึกแต่ว่า เกิดมาขี้โรค อายุสั้น ความดียังไม่ได้ทำ จะบวชพระตามความตั้งใจก็ยังมิได้บวช บุพกรรมให้ตายก่อนก็อาจเป็นได้

    “นอนป่วยอยู่ตอนนั้นได้แต่พิจารณาความตาย
    คนมียศเขาก็ตาย
    คนมีบาปเขาก็ตาย
    คนมีบุญเขาก็ตาย
    คนแข็งแรงมีกำลังเขาก็ตาย
    คนมีฤทธาศักดานุภาพเขาก็ตาย
    พระอริยะพระอรหันต์พระพุทธเจ้าก็นิพพานไปเหมือนกัน
    ตัวเรานี้ประสาอะไร ต้องตายแน่นอน อยู่ไหนอย่างไรต้องตาย””

    “ไหว้พระสวดมนต์ท่องมนต์ต่างๆ ขณะนอนป่วยอยู่นั้น มิได้ขาด จำพระปริตรบทไหนก็ท่อง ทบทวนไปมา ไม่ยอมให้นอนป่วยอยู่เฉย กำหนดภาวนาไปด้วย

    เรารำคาญที่สุด ตอนกินข้าวแลง พ่อออกแม่ออกต้องบังคับให้กิน ข้าวเที่ยง ข้าวแลงนี้ ต้องกลั้นใจล่ะ อยากให้หายโรค มาคิดดูตอนนี้ เห็นท่าจะหายด้วยการกินข้าวตำมือ แม่ออกเอาข้าวก่ำข้าวดำมา ตำกับซกแล้วเอาไปต้มกินน้ำข้าวต้มทั้งเปลือก””

    “ตอนเช้าหลวงปู่ฝั้น (อาจาโร) มาบิณฑบาต เห็นหน้าเห็นผ้าเหลืองของเพิ่นแล้วพออุ่นใจสุขใจได้บ้าง เพิ่นจะถามทุกวัน

    “เณรจามเป็นแนวได๋ ดีขึ้นไหมวันนี้” เป็นยังไงดีขึ้นบ๊อ””

    ตัวเราก็พอลุกไปได้เป็น ก็พอได้ใส่บาตร แต่ก็ลำบาก พอลุกไปมาได้ เพิ่นครูอาจารย์ฝั้น (อาจาโร) ก็จากจาริกไปขอนแก่นอีก”

    ร่างกายมันแข็งแรงขึ้นแล้ว ก็ตามไปส่งบาตรพระเณรอยู่วัดปฏิบัติพระเณร แต่พระเณรหมู่ใหม่นี้เป็นลูกศิษย์ของเพิ่นครูอาจารย์เสาร์ (กนฺตสีโล) พากันมาแต่อุบล และที่จรไปจรมาก็มีอยู่

    พอดีขึ้นเดินไปได้ไกลๆ แล้ว ภูเขาแถวนี้รอบๆ บ้านห้วยทรายนี้ห่อเอาข้าวเอากับเอาน้ำเต้าน้ำได้แล้ว ก็ออกเดินทางปีนภูปีนก้อนหินเดินภาวนาไปดูนั่นดูนี่ไป ภูปูน ภูก่อง ถ้ำเกิ้ง หินกอง ถ้ำปูลู ภูคำชะอี ภูหนองกะปาด ภูหลังดำ ภูผากูด ภูกะโล้น ไปจนทั่วหมดเพื่อให้เอ็นอ่อนยืดหยุ่นแข็งแรง เอาหนังสือเจ็ดตำนานสิบสองตำนาน ของพ่อออกไปท่องทบทวน

    บุพกรรมของการป่วยคราวนี้ บวชพระแล้วพิจารณาดูว่าเป็นโทษมาจากกรรมอันใด จึงรู้ได้ว่าเป็นเศษของบาปกรรมที่ใช้ยางน่องชุบลูกธนูทำสงครามกับพวกพม่าในยุคสมัยกรุงศรี กับบุพกรรมที่ฆ่ากษัตริย์ ๕๐๐ องค์ เมืองลิจฉวีในยุคที่เกิดเป็น พันธุลเสนาบดีของพระเจ้าปัสเสนทิโกศลเมื่อครั้งต้นๆ พุทธกาล”

    ธรรมะประวัติองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม

    (วัดป่าบ้านห้วยทราย) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

    ๓ มิถุนายน ๒๕๕๙





    ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น
     
  2. Apinya Smabut

    Apinya Smabut นิพพานังสุขัง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

    วันที่สมัครสมาชิก:
    19 มิถุนายน 2014
    โพสต์:
    1,397
    กระทู้เรื่องเด่น:
    57
    ค่าพลัง:
    +2,628

แชร์หน้านี้

Loading...