lol ll สวยเลือกได้ซะอย่าง ll

ใคร ๆ ก็ว่าฉันนั้นสวยเลือกได้ ... เบื่อหนุ่ม ๆ นับร้อยพันที่มาจีบตัวเองได้
และเลือกหนุ่ม ๆ ที่ตัวเองไม่ชอบทิ้งได้ เหมือนเด็ดใบกระเพราอย่างไรอย่างนั้น
เพราะฉันนั้น สวยเลือกได้อย่างไรล่ะคะ...


ตอนฉันอายุยี่สิบสองปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 1 : นายสาธิต อาชีพข้าราชการ

วิธีการเข้ามาจีบ : ขอเบอร์โทรศัพท์ โทรมาชวนไปเที่ยวโน่นนี่

ผลลัพธ์ : ฉันไม่สนใจที่จะไปด้วย ปฏิเสธไปแล้ว

สาเหตุ : นายสาธิตไม่ร่วย

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ... จริงม๊ะ


ตอนฉันอายุยี่สิบสามปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 2 : นายสมเจตน์ อาชีพพ่อค้า

วิธีการเข้ามาจีบ : เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปเที่ยวทะเล

ผลลัพธ์ : ฉันคิดอยู่หนึ่งชั่วโมง และปฏิเสธไป

สาเหตุ : นายสมเจตน์รวย แต่ไม่หล่อ อ้วน หัวล้าน

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบสี่ปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 3 : นายวินัย อาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัย

วิธีการเข้ามาจีบ : เอาตำราวิชาการที่เขาเขียนเองมาฝาก แต่ฉันอ่านไม่รู้เรื่อง

ผลลัพธ์ : ฉันเอาหนังสือไปชั่งกิโลขาย เอาเงินมาซื้ออาหารให้แมวกิน

สาเหตุ : นายวินัยรวย หล่อ แต่ดูเหมือนคนขี้โรค สติเฟื่องเกินไป

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบห้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 4 : นายวัฒนา อาชีพนักกีฬาทีมชาติ

วิธีการเข้ามาจีบ : เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปดูเขาแข่งโอลิมปิกที่จีน

ผลลัพธ์ : ฉันคิดอยู่สองคืนและปฏิเสธ

สาเหตุ : นายวัฒนารวย หล่อ แข็งแรง แต่ดูไม่อบอุ่นเลย

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบหกปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 5 : นายชูชาติ อาชีพนักดนตรี

วิธีการเข้ามาจีบ : แต่งเพลงรักให้ฉันและร้องให้ฉันฟังในคืนพระจันทร์เต็มดวง

ผลลัพธ์ : ฉันฟังเพลงจบแล้วหัวเราะน้ำตาร่วง โบกมือไล่เขากลับไป

สาเหตุ : นายชูชาติรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น แต่ไม่เร้าใจ

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบเจ็ดปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 6 : นายอารยะ อาชีพนักแข่งรถมอเตอร์ไซด์

วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันซ้อนมอเตอร์ไซด์ซิ่งไปบนถนนร่วมกับฝูงเด็กแว้น

ผลลัพธ์ : ฉัน...ก็สนุกดีนะ แต่ไม่เอาดีกว่า

สาเหตุ : นายอารยะรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ แต่ดูไม่เป็นผู้ใหญ่

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุยี่สิบแปดปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 7 : นายอุดม อาชีพทหาร

วิธีการเข้ามาจีบ : สอนฉันขี่ม้าและขับรถจิ๊ปในค่ายทหาร

ผลลัพธ์ : มันไม่ใช่นะกิ๊บ...

สาเหตุ : นายอุดมรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ แต่น่ากลัวเกินไป

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุยี่สิบเก้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 8 : นายศักดิ์ชาย อาชีพดารานักแสดง

วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันไปนั่งดูเขาแสดงละครในกองถ่ายฯ
และพาฉันไปยืนให้ปาปารัชซี่ถ่ายภาพ

เป็นเวลาสิบนาที เพื่อให้ข่าวของเรากระฉ่อนไปทั้งเมือง

ผลลัพธ์ : ฉันตบหน้าเขาและวิ่งหนีจากมาเมื่อรู้ความจริง

สาเหตุ : นายศักดิ์ชายรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว แต่เป็นเกย์...

ต้องการควงฉันเพียงเพื่อกลบข่าว

... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุสามสิบปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 9 : นายสถิตย์ อาชีพหมอดูชื่อดัง

วิธีการเข้ามาจีบ : ดึงมือฉันไปดูและทำนายทายทักโชคชะตาเนื้อคู่
ว่าน่าจะทำอาชีพหมอดูแน่ ๆ (เชยมาก ๆ)

ผลลัพธ์ : ฉันให้แห้วกระป๋องเขาไป

สาเหตุ : ก็ดีหรอก...นายสถิตย์รวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ แต่ดูเจ้าชู้
... ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุสามสิบเอ็ดปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 10 : นายวิชชุ อาชีพพนักงานบริษัทเอกชน

วิธีการเข้ามาจีบ : ซื้อดอกไม้มาฝาก เข้าหาทางพ่อแม่ฉัน
ส่งการ์ดข้อความหวาน ๆ มาให้

ชวนฉันไปทานข้าวเย็นในโรงแรมสุดหรู ฯลฯ

ผลลัพธ์ : ฉันคิดหนัก แล้วปฏิเสธไป

สาเหตุ : นายวิชชุรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์

ไม่เจ้าชู้ แต่ไม่มีอารมณ์ขัน

... ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุสามสิบสองปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 11 : นายอนันต์ อาชีพนักบิน

วิธีการเข้ามาจีบ : พาฉันนั่งเครื่องบินฟรีไปบาหลี พร้อมเลี้ยงอาหารทะเลใต้แสงเทียน
สุดโรแมนติก ริมชายหาดแปซิฟิกตอนใต้
ผลลัพธ์ : ฉันนอนก่ายหน้าฝาก คิดหลายคืนแล้วปฏิเสธ (อีกแล้ว)

สาเหตุ : นายอนันต์หล่อ รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมยณ์ขัน

แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้ โดยเฉพาะความรวย

... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุสามสิบสามปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 12 : นายนพพล อาชีพนักการเมือง

วิธีการเข้ามาจีบ : ชวนฉันไปดูแหวน ทำทีจะให้คนอื่น แต่เมื่อฉันเลือกแหวนวงที่สวยที่สุด

(และราคาแพงที่สุดหลักหลายแสนบาท) ขึ้นมา เขาก็มอบให้ฉันและ

คุกเข่าขอแต่งงานพร้อมสินสอดยี่สิบล้านบาท (ไปเอาเงินมาจากไหน

เยอะแยะนะก่อนเล่นการเมืองจนจะตาย)

ผลลัพธ์ : ฉันเขินมาก ปฏิเสธเขาแล้ววิ่งหนีมา เหมือนนิยายรักน้ำเน่า

สาเหตุ : นายนพพลหล่อมาก รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมร์ขัน

แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีก โดยเฉพาะความรวย

... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่เนอะ ...



ตอนฉันอายุสามสิบสี่ปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 13 : นายสิน อาชีพนักธุรกิจ

วิธีการเข้ามาจีบ : เขาทำทุกอย่างเท่าที่ผู้ชายที่เคยมาจีบฉันทั้งสิบสองคนก่อนหน้า

จะทำให้ได้ รับปากว่าจะยกธุรกิจโรงงานหมูยอร้อยล้านให้เป็นเจ้าของ

เงินทองข้าวของอะไรอยากได้จะทุ่มให้ไม่อั้น

ผลลัพธ์ : ฉันปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนแทบเป็นแทบตายก็ตาม

สาเหตุ : นายสินหล่อมาก ๆ รวยมาก ๆ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์เลย ไม่เจ้าชู้แน่นอน มีอารมณ์ขัน

แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีก โดยเฉพาะความรวย
... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ใช่มั๊ย ...



ตอนฉันอายุสามสิบห้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 : ... ไม่มี ...

ผลลัพธ์ : ฉันเริ่มหันซ้ายหันขวาหาคนที่จะเข้ามาหา (หายไปไหนหมดเนี่ย)

พยายามสืบค้นดูว่าเจ้าสิบสามคนที่เคยมาจีบฉันนั้นไปไหนหมด

และพบว่าทุกคนแต่งงานกันกันไปหมดแล้ว จำได้ว่าเคยได้ยินใคร

ในสิบสามคนนี้พูดว่า "ผมจะรอคอยคุณตลอดไป"
เชอะ คนผีทะเลไม่รักษาคำพูด...

สาเหตุ : เพื่อนชายคนหนึ่งของฉัน (ที่แต่งงานแล้ว) บอกฉันว่า
"ก็แบบนี้แหละผู้หญิงเลือกมาก จนไม่มีให้เลือก

ส่วนผู้ชายน่ะ ไม่เลือกอะไรเล้ย
นอกจากหน้าตาแล้วก็มาเสียใจทีหลังทั้งคู่ ฮ่าๆๆๆ"

พูดอะไรของเธอ ฉันสวยเลือกได้นะ ฉันโมโห
"แล้วก็ตอนนี้มีให้เลือกมั๊ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ... ฉันนิ่งอึ้ง อาจจะจริงของเขา...



ตอนฉันอายุสามสิบหกปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 : ... ก็ยังไม่มี ...

โลกบัดสี อเวจีบัดซบ ... สวยเลือกได้อย่างฉันทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ...


วันหนึ่งฉันไปยืนต่อแถวซื้อขนมเค้กเจ้าที่ดังที่สุดในเมืองไทยมากิน
ระหว่างยืนรอคิวซื้ออยู่หน้าร้าน ฉันก็มองใบหน้าของตัวเองในผนังกระจก
ภาพที่เห็นคือหญิงสาวในวัยใกล้กลางคนผิวพรรณเริ่มร่วงโรย
กำลังยืนถือร่มกับข้าวของพะรุงพะรังอยู่ ฉันเห็นสภาพตัวเองในกระจกแล้ว
ยังเผลอวิจารณ์เงานั้นอย่างปากจัดโดยไม่เกรงใจว่าจะเป็นเงาตัวเองสักนิด

ป้าเพิ้งที่ไหนหนอ...ใช่ป้าเพิ้งคนที่เคยสวยงามเปล่งปลั่ง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา
ผิวนวลสวย หุ่นดีอย่างเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วหรือเปล่าหนอ วันเวลาของคนเรามันผ่านไปไวจริง ๆ...

ฉันซื้อขนมเค้กกลับมาบ้าน ราคาแพงโหดร้ายทารุณมาก
แต่หน้าเค้ก็สวยน่ากินมาก ๆ เช่นกัน ตั้งใจว่าจะกินหลังอาหารเย็นวันนั้นเลย
แต่ก็ยั้งใจไว้ เค้กสวย ๆ แบบนี้ไว้กินวันพรุ่งนี้ดีกว่า

จนถึงวันรุ่งถึงฉันก็ยังเสียดายที่จะกินเค้กชิ้นนั้น มันสวยเสียจนฉันไม่กล้ากินเลย
ดูเล่นให้ชื่นใจอีกสักวันเถอะน่า
แล้ววันที่สามเมื่อฉันอยากจะกินเต็มที่ มองไปที่เค้กแสนสวยอีกทีก็ต้องตกใจ
โกรธและเศร้าใจ เพราะเค้กแสนสวยก้อนนั้นขึ้นราเสียแล้ว ...

ฉันนั่งมองเค้กก้อนนั้นแล้วถอนหายใจ นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง
แล้วก็รู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมาของตัวเองก็คงเหมือนกับเค้กก้อนนี้
มัวแต่กังวลในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาจนไม่อาจทำอะไรได้อีก
จะเคยสวยเคยสง่าแค่ไหน เมื่อเวลามาถึงช่วงหนึ่ง มันก็ไม่มีความหมายเสียแล้ว

น่าแปลก บางทีมนุษย์ผู้มีมันสมองเป็นเลิศก็ยังต้องใช้ขนมเค้กที่ไร้ชีวิตมาสอนใจ...
แต่ก็ดี เพราะฉันตัดสินใจได้แล้ว



ตอนฉันอายุสามสิบแปดปี

ผู้โชคดีรายที่ 1 : นายสมหวัง อาชีพครูโรงเรียนประถม

วิธีการเข้ามาย : ง่ายจนคาดไม่ถึง เขาเดินเข้ามาบอกว่ารักฉัน
แต่ต้องเจียมตัวเพราะไม่มีอะไรเลย

ขอแค่ได้บอกรักฉันสักครั้งก็ดีใจแล้ว

จากสายตาของฉัน : นายสมหวังไม่หล่อ ไม่รวย ไม่แข็งแรง ดูไม่อบอุ่นเร้าใจ
เป็นผู้ใหญ่พอประมาณ น่ากลัวบางครั้ง แต่ไม่เป็นเกย์

ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขันนิดหน่อย หนี้สินอีกพอควร
หากเทียบกับชายหนุ่มสิบสามคน ที่ผ่านแล้ว คงเรียกได้ว่า

นายสมหวังนั้นสู้ไม่ได้เลยสักนิด แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันประทับใจ

ในตัวเขาก็คือเขารักฉันจริง ๆ เขาดูแลฉันได้ เป็นที่พึ่งฝากผีฝากไข้ได้

ผลลัพธ์ : ฉันแต่งงานกับนายสมหวังและมีลูกสองคน
เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเล็ก ๆ ที่มีความสุข
ในบ้านพักครูหลังโรงเรียน ตอนนี้เราสองคนเก็บเงินไปซื้อบ้านหลังใหม่ถาวร
ชานเมืองกันอยู่ อาจจะต้องกู้เงินธนาคารและผ่อนหลายสิบปี
เพราะเราไม่มีเงินสดมากมายนัก แต่เราก็ดีใจที่จะได้มีบ้านเป็นของตัวเอง
ทุกวันนี้ฉันมองนายสมหวังด้วยความภูมิใจที่เขาขยันขันแข็ง
และดีต่อฉัน ไม่ต้องหล่อ ต้องรวย หรือมีบุคคลิกน่าตื่นเต้นหลงใหลอะไรหรอก
แค่รักฉันอย่างจริงใจก็พอแล้ว...พอแล้วจริง ๆ
เพราะที่สุดแล้ว...ลูกผู้หญิงอย่างฉันก็ต้องการแค่นี้แหละ

(ปล. ในที่สุดฉันก็เลือกได้ เห็นมั๊ยล่ะว่าฉันสวยเลือกได้จริง ๆ..)


From : http://talk.mthai.com/topic/45316#lastest

 

ไม่ว่าสวย หรือไม่สวย ทุกคนก็มีสิทธิเลือกได้ว่า เพียงแต่สิ่งนั้นต้องไม่เกินตัวหรือด้อยจนตัวเองต้องเป็นทุกข์ในภายหลัง

 

น่าน.....หากไม่เจอนายสมหวังซะก่อน เราก็ว่าจะเข้าไปอยู่นะ หุ หุ หุ