การเตรียมการรับมือภัยพิบัติทางเศรษฐกิจ

เนื่องจากจำหน่ายสินค้าในราคาถูกและมีการแบ่งปันผลกำไรกันในสิ้นปี
ซึ่งจะทำให้อัตราการขยายตัวของร้านค้าชุมชนจะมีอยู่ทั่วทุกหมู่บ้าน
ทุกตำบล ทำให้เศรษฐกิจของชุมชนเกิดการหมุนเวียนอย่างครบวงจร
เปรียบได้กับ ร้าน 7 eleven ที่เปิดกันทั่วทุกตรอกซอกซอย แต่นี่เป็น
ร้านค้าของคนไทย ภูมิปัญญาไทย เงินทองก็ไม่รั่วไหลออกนอกประเทศ
ดังคำกล่าวที่ว่า "ไทยทำ ไทยซื้อ ไทยใช้ ไทยเจริญ"
เมื่อร้านค้าชุมชนมีรายได้จากการจัดจำหน่ายสินค้า ก็ถือได้ว่าเป็น
การหารายได้เข้ารัฐอีกช่องทางหนึ่งเช่นกัน

 

2.2 จัดตั้งสหกรณ์ออมทรัพย์
เมื่อแต่ละครอบครัวมีรายได้ ย่อมจะต้องนำเงินมาฝาก เพราะฉะนั้นในชุมชน
จึงควรมีการจัดตั้งสหกรณ์ออมทรัพย์ เพื่อระดมเงินฝากจากประชาชน
เพื่อเป็นการให้บริการกับประชาชนในชุมชนได้อย่างสะดวก รวดเร็ว
อีกทั้งยังเป็นการระดมเงินทุนให้กับชุมชนอีกด้วย เืมื่อแต่ละคนในชุมชน
นำเงินมาฝาก ผลประโยชน์ต่าง ๆ ที่เขาจะได้รับ ก็ขึ้นอยูกับนโยบาย
ของสหกรณ์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของอัตราดอกเบี้ยที่ประชาชนจะได้รับ
จากการฝากเงินก็ดี หรือจะเป็นเรื่องของการปล่อยสินเชื่อให้กับธุรกิจชุมชมก็ดี

ซึ่งในเรื่องการพิจารณาการให้สินเชื่อ ก็มีความสามารถทำได้เป็นอย่างดี
เนื่องจากเป็นการปล่อยสินเชื่อให้กับคนในชุมชน ซึ่งชุมชนเองย่อมจะ
ทราบและตระหนักถึงศักยภาพของแต่ละคนในชุมชนนั้น ๆ ว่ามี
ความสามารถเพียงใดบ้าง เมื่อมีการจัดตั้งสหกรณ์ออมทรัพย์เกิดขึ้น
ก็จะทำให้ภาครัฐมีเงินออมในส่วนของภาคประชาชนเพิ่มมากขึ้น
ซึ่งจะส่งผลดีต่อเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศ

 

2.3 จัดตั้งกลุ่มกองทุนประกันชีวิต
ในเมืองไทยมีคนทำประกันชีวิตกันน้อย เนื่องจากไม่เห็นผลประโยชน์ในการทำ
ประกันชีวิต และส่วนใหญ่มักจะโดนหลอกลวง ดังนั้น เมื่อชุมชนจัดตั้งกลุ่ม
มาดูแลเรื่องการทำประกันชีวิตนี้ ก็จะทำให้ทราบความต้องการของชุมชน
ว่าเป็นอย่างไร และจะได้ให้คนในชุมชนตระหนักถึงประโยชน์ของการทำ
ประกันชีวิต

 

เมื่อแต่ละครอบครัวมีรายได้ การฝากเงินในสหกรณ์ออมทรัพย์
ก็ถือว่าเป็นการออมของภาคประชาชน และในการทำประกันชีวิต
ก็เช่นเดียวกัน ก็ถือว่าเป็นการออมทรัพย์ของประชาชนด้วย
อีกช่องทางหนึ่ง อีกทั้งยังมีผลประโยชน์เพิ่มเติม เมื่อเราเจ็บป่วย
หรือถึงแก่ชีวิต คนที่เป็นทายาทก็จะได้รับผลประโยชน์นี้ตามไปด้วย
เช่นเดียวกัน

 

2.4 จัดตั้งกลุ่มประกันสุขภาพ
ในปัจจุบันรัฐบาลได้ออกนโยบายประกันสุขภาพถ้วนหน้า (บัตรทอง)
30 บาท รักษาทุกโรคแล้วก็จริง แต่คุณภาพในการรักษา รวมไปถึง
ยารักษาโรคก็มีคุณภาพด้วยลงไปด้วย เนื่องจากรัฐบาลมีงบประมาณจำกัด
การประกันสุขภาพถ้วนหน้า ให้กับคนไทยทั่วประเทศต้องใช้งบประมาณมหาศาล
ทำให้ประชาชนทุกคนได้รับผลประโยชน์ตรงส่วนนี้ก็จริง แต่ภาระหนักที่สุด
กลับตกเป็นปัญหาของโรงพยาบาลรัฐ

 

ซึ่งทุก ๆ โรงพยาบาลต่างประสบปัญหานี้กันหมด เนื่องจาก
งบประมาณที่ภาครัฐส่งมาอุดหนุนนั้น ไม่เพียงพอกับภาระ
ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่ทางโรงพยาบาลจำเป็นต้องจ่ายออกไป
ดังนั้นในภาคประชาชน เมื่อมีกำลังมีความสามารถ ก็ควรจะ
ช่วยแบ่งเบาภาระของรัฐบาล และเพิ่มศักยภาพของ
โรงพยาลของรัฐให้มากขึ้น โดยให้ผลประโยชน์ส่วนนี้
สมควรที่จะเป็นการสงเคราะห์ให้กับผู้ที่ไม่มีรายได้จริง ๆ

 

คุณไอยไม่ธรรมดาเลยครับ มองภาพรวมได้ค่อนข้างชัดเจนครับ

ปัญหาในระดับมหาภาคนั้น แก่นของปัญหาง่ายนิดเดียวแต่ทำยากพอสมควร

"นั่นคือทำอย่างไรให้คนคิดถึงส่วนรวมได้ก่อน เรื่องส่วนตัว

ทำงบประมาณในการพัฒนาประเทศให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดรั่วไหลน้อยที่สุด

คุณธรรม ความเสียสละ "


ตอนนี้ลองเอาลิงค์ของเวบที่ช่วยแนะนำอาชีพหลักและอาชีพเสริม

http://www.archeep.com/

ให้ผู้ที่ หาไอเดีย ในการสร้างอาชีพครับ

 

วันนี้ไปไหว้พระ แถบวัดระฆังเจอ ชายหนุ่มขายไก่ิ่ปิ้ง หมูปิ้งไม้ใหญ่

สแกนดูก็รู้ว่า เขาเป็น คนมีการศึกษาจบปริญญามาก่อนแน่นอน

คุยดูก็ทราบว่าเขาเคยทำงานบริษัทอยู่แถบสยาม

แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจ ออกจากบริษัทมาขายไก่ปิ้งของเขาเองซึ่งโชคดีที่เขาไม่ต้องมาเสียค่าเช่าที่ เขาเล่าว่า คุ้มกว่า เหนื่อยน้อยกว่า มีเงินเหลือเก็บมากกว่า ตอนทำงานบริษัทเยอะเลย

เดินทางไกลค่ารถเอาไปกินหมด ออกมาทำงานแบบพอเพียงดีกว่า มีเวลามากกว่า

จากนั้นก็คุยดูว่าเขาเป็นคนที่มีธรรมมะก็เลยให้หนังสือวิชชาไปซึ่งเขากยอมรับเรื่องปฏิบัติธรรมด้วย

ลองเปลี่ยนความคิดดูบ้างว่า เราเองหากหาอาชีพเสริมที่สุจริตได้ ลดค่าใช้จ่ายอันเป็นต้นทุนชีวิตลงไปบ้าง เราก็จะมีเงินในมือมากขึ้นตามไปด้วย

 

ถูกต้องแล้วค่ะ สิ่งที่เขียนนั้นต้องการให้คนไทยทุกคนฉุกคิดขึ้นมาว่า
บางครั้งเรามองหาแต่สิ่งไกลตัว แต่สิ่งใกล้ตัวที่อยู่ตรงหน้า
กลับมองไม่เห็น เปรียบเหมือนเรามองขนตานั้นแหละ ที่มองหา
แทบตายก็ไม่เห็น นอกจากเราหากระจกมาส่องเงาเราเองนั้นแหละ

เรื่องเศรษฐกิจตกต่ำ จริง ๆ แล้ว ไอยรู้ล่วงหน้ามาก่อนหน้านี้
และมีความกังวลอยู่ตลอดเวลาว่าจะทำอย่างไรดี ถึงจะช่วยให้
ทุกคนผ่านพ้นภาวะเศรษฐกิจตกต่ำเหมือนสมัย IMF ไปได้
ในที่สุดก็ได้ความคิดออกมาโดยใช้หลักธรรมะที่ว่า
"ตนนั้นเป็นที่พึ่งแห่งตน" และ "การเสียสละผลประโยชน์ส่วนตัว
เพื่อประโยชน์ส่วนรวม" "ยอมถอยหลังก้าวหนึ่ง" เพื่อจะยืนหยัด
ได้ในวันข้างหน้า" และรู้จักใช้ "หลักเศรษฐกิจพอเพียง"
ของในหลวงท่าน อย่างมีปัญญา

สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ จะเกิดขึ้นได้อยู่ที่ตัวเราเองทั้งนั้น
ให้ใช้หลักธรรมะ และคุณงามความดีเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงหัวใจ
แล้วคุณจะพบทางออกของชีวิต

 

2.5 การตั้งกลุ่มฌาปนกิจสงเคราะห์
ยามเมื่อคนเราเสียชีวิตไปแล้วนั้น ภาระเรื่องค่าใช้จ่ายในการจัดงานศพ
ก็จะตกเป็นภาระของผู้ที่อยู่ข้างหลัง ซึ่งบางคนไม่ได้มีการวางแผน
เกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือมีรายได้ไม่เพียงพอ ทำใ้ห้เมื่อเสียชีวิตไม่สามารถ
มีเงินมาจัดงานศพได้ หรือจัดได้ต้องไปกู้หนี้ยืมสิน ทำให้เป็นภาระ
สำหรับคนในครอบครัว ดังนั้น เมื่อแต่ละคนได้มีการวางแผน
เรื่องการทำฌาปนกิจไว้ ยามเสียชีวิตก็จะมีรายได้พอสำหรับจัดงาน
และทำบุญ รวมทั้งอาจจะมีเหลือพอให้กับคนในครอบครัวของตนได้
ซึ่งการวางแผนและเตรียมการไว้ล่วงหน้า ก็จะช่วยแบ่งเบาปัญหา
เรื่องนี้ให้กับภาครัฐได้

 

2.6 จัดตั้งกองทุนเพื่อการศึกษา

- สำหรับเด็กปฐมวัยหรือเด็กก่อนวัยเรียน
โดยการจัดตั้งสถานเลี้ยงดูเด็กพร้อมทั้งอาหาร ให้กับพ่อแม่ที่ออก
ไปทำงาน แต่ไม่มีเวลาเลี้ยงดูโดยให้นำเด็กมาฝากไว้กับ
สถานรับเลี้ยงเด็กของชุมชน ซึ่งจะได้เป็นการเตรียมพร้อม
ก่อนการเข้าโรงเรียนของเด็ก ๆ ต่อไป โดยจะมีครูผู้สอนเป็น
ผู้ควบคุมดูแลเรื่องการเรียนรู้ของเด็ก ๆ และมีครูพี่เลี้ยง ซึ่งอาจจะเป็น
คนในชุมชน หรือผู้สูงอายุในชุมชนที่ว่างงาน มาเป็นอาสาสมัคร
ในการเลี้ยงดูเด็ก ๆ เหล่านี้ ซึ่งจะก่อให้เกิดความอบอุ่นและ
สร้างความสัมพันธ์ระหว่างกันและกัน

 

- สำหรับเด็กนักเรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาล - ปริญญาตรี
เนื่องจากรัฐบาลมีนโยบายเรียนฟรี 15 ปี ให้แก่เด็กนักเรียนทั่วประเทศ
ทำให้ผู้ปกครองลดปัญหาเรื่องค่าเล่าเรียน ตำรา และเสื้อผ้าก็จริงอยู่
แต่สำหรับบางคนที่ผู้ปกครองมีรายได้ไม่เพียงพอ เนื่องจากจะต้องมี
ค่าครองชีพให้แก่บุตรหลานของตน เช่น ค่ารถ ค่าอาหาร ค่ากิจกรรม
ค่าหอพัก ฯลฯ เป็นต้นนั้น

 

ซึ่งทางชุมชนจะมีการพิจารณาความช่วยเหลือเป็นราย ๆ ไป
โดยให้ความช่วยเหลือแก่เด็กนักเรียนที่เรียนดี ประพฤติดี
และมีความตั้งใจที่จะนำความรู้ที่ได้เล่าเรียนมานั้น กลับมา
พัฒนาชุมชน ในการให้ทุนช่วยเหลือในเรื่องการศึกษา
แก่เด็กเหล่านี้ ต้องใช้หลักในการพิจารณาถึงความรู้
ความสามารถของเด็ก ที่มีศักยภาพในการเรียนว่า
ควรไปในทิศทางใดที่เหมาะสมกับตนเอง และเป็นประโยชน์
แก่ชุมชน

 

- จัดหาวัสดุอุปกรณ์การศึกษา
เพื่อพัฒนาศักยภาพของนักเรียนในชุมชนให้มีความรู้ความสามารถ
เพิ่มมากขึ้น และให้ทันกับยุคสมัยในปัจจุบัน เนื่องจากในชุมชน
หรือตามหมู่บ้านต่าง ๆ นั้น ยังขาดวัสดุอุปกรณ์และสื่อการสอน
ในการที่จะทำให้นักเรียนมีทักษะในการเรียนรู้ เช่น คอมพิวเตอร์
ภาษา เป็นต้น ถ้าชุมชนแต่ละชุมชนมีกำลังในการส่งเสริมด้าน
การศึกษาให้แก่เด็กนักเรียนในชุมชน ก็จะเป็นการปูพื้นฐานให้แก่
เด็ก ๆ ในชุมชน รวมถึงจะได้มองเห็นถึงศักยภาพของเด็กแต่ละคน
ด้วยว่ามีความรู้ ความสามารถ และความถนัดในด้านใดเป็นพิเศษ
ซึ่งจะส่งผลในการส่งเสริมเด็กได้อย่างถูกทาง

 

- จัดหาผู้รู้หรือผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ได้แก่
ผู้ที่มีความรู้ในภูมิปัญญาพื้นบ้านของท้องถิ่นนั้น ๆ ซึ่งก็คือ
ผู้ที่มาสอนเรื่องศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้าน เช่น การรำ การร้อง การละเล่น
และรวมไปถึงวิถีชีวิต และองค์ความรู้ของท้องถิ่นนั้น ๆ
ซึ่งผู้สอนส่วนใหญ่ ก็จะเป็นผู้สูงอายุ หรือผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดมาตั้งแต่
ครั้นบรรพบุรุษสืนสานกันต่อ ๆ มา ซึ่งก่อให้เกิดประโยชน์ ดังนี้

+ ทำให้ผู้สูงอายุ ผู้เฒ่าผู้แก่ ได้มีผู้มาสืบสานวัฒนธรรมประเพณีพื้นบ้าน
ให้คงอยู่ตลอดไป
+ ทำให้ท่านเหล่านี้ ได้รับเกียติและเป็นมีความภาคภูมิใจในความเป็น
ครูพื้นบ้านให้กับชุมชน

 

+ ส่งเสริมและอนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีพื้นบ้านของไทย
ให้คงอยู่ตลอดไป ไม่สูญหายไปกับกาลเวลา
+ ส่งเสริมให้เด็กและคนในท้องถิ่น รักและภูมิใจในวัฒนธรรม
และประเพณีในท้องถิ่นของตน
+ เป็นการสร้างเสริมแหล่งการเรียนรู้นอกโรงเรียน ทำให้เด็กได้
เรียนรู้จากชีวิตจริงและประสบการณ์จริง ทำให้เด็ก ๆ สามารถนำ
องค์ความรู้ต่าง ๆ เหล่านี้ ไปพัฒนาและต่อยอดความรู้ความสามารถ
ของตนในอนาคตได้

ซึ่งการเรียนการสอนของครูพื้นบ้านเหล่านี้ อาจจะมาสอนที่โรงเรียนหรือ
สอนที่บ้านของท่านเองก็ได้ การเรียนการสอนต่าง ๆ เหล่านี้จะเป็น
การปูพื้นฐานให้กับเด็ก ๆ ในอนาคต

การเรียนรู้ไม่ใช่เรียนรู้แค่เพียงตำราอย่างเดียว แต่ต้องเรียนรู้เพื่อ
สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันของตนเองได้และรวมถึงสามารถ
นำไปประกอบอาชีพได้ในอนาคต การเรียนอย่าเรียนแต่เพียง
ทฤษฎีอย่างเดียว แต่ปฏิบัติไม่เป็น และต้องรู้จักที่จะเรียนรู้ใน
การเข้ากับผู้อื่นได้ เพื่อให้เขาเหล่านั้นสามารถอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข

 

2.7 จัดทำเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและการอนุรักษ์
ตลอดจนเป็นแหล่งความรู้นอกโรงเรียสำหรับเยาวชนและบุคคลทั่วไป
เมื่อแต่ละครอบครัวประกอบธุรกิจ นอกจากจะก่อให้เกิดรายได้แล้ว
ยังเป็นแหล่งการเรียนรู้และท่องเที่ยวไปในตัวเองอีกด้วย
ยกตัวอย่างเช่น บ้านหลังนี้ทำนาปลูกข้าว บ้านหลังนี้เลี้ยงไก่เลี้ยงปลา
บ้านหลังนี้ทอผ้าไหม-ผ้าฝ้าย บ้านหลังนี้ทำอาหาร บ้านหลังนี้ทำขนม

 

ซึ่งทำให้ผู้เข้ามาเยี่ยมชม ได้แลเห็นสภาพตามความเป็นจริงของท้องถิ่น
อย่างถ่องแท้ โดยเฉพาะคนในเมือง หรือคนต่างชาติ ซึ่งไม่เคยพบเคยเห็น
กิจกรรมต่าง ๆ เหล่านี้ในบ้านเมืองของตน ก็จะก่อให้เกิดความสนใจ
และสามารถได้เรียนรู้จากของจริง

ดังนั้น ในชุมชนต่าง ๆ ควรจะรื้อฟื้นวัฒนธรรมประเพณีพื้นบ้านที่เป็น
เอกลักษณ์ของชุมชน มาสร้างเป็นจุดเด่น เป็นจุดขายให้กับชุมชน
ของตนเอง ตลอดจนรวมไปถึงการใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่
ในท้องถิ่นมาพัฒนาและสร้างค่าให้เกิดประโยชน์สูงสุด

 

ยกตัวอย่างเช่น หมู่บ้านเกาะเกร็ด ที่มีชื่อเสียงด้านเครื่องปั้นดินเผา
โดยเฉพาะดินที่บ้านเกาะเกร็ด เป็นทรัพยากรธรรมชาติที่เหมาะสม
สำหรับนำมาปั้นเป็นเครื่องปั้นดินเผา โดยการแสดงให้เห็นถึง
วิธีการผลิตด้วยภูมิปัญญาแบบพื้นบ้าน พัฒนาให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว
และก่อให้เกิดอาชีพอื่น ๆ ตามขึ้นมา เช่น อาหารไทย ขนมไทย
ของที่ระลึกต่างๆ ซึ่งเราอาจจะ เพิ่มจุดขาย ขึ้นมา โดยให้ผู้ขาย
หันมาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบบไทย ๆ ที่เข้ากับการขายของตน

เช่น บ้านคุณทำนา คุณก็ใส่เสื้อชาวนา ใส่งอบ หรือทำขนมไทย
ก็ใส่เสื้อคอกระเช้าหรือเสื้อลูกไม้ นุ่งซิ่น โดยให้ผู้ขายแต่ละคน
หันมาแต่งกายตามแบบพื้นบ้านในท้องถิ่นของตน
ซึ่งสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้จะเป็น ตัวดึงดูดและสร้างความประทับใจ
แก่ผู้มาเที่ยวชม นอกจากจะเป็น การสร้างรายได้ให้กับชุมชน
แล้วยังเป็น การรักษาวัีฒนธรรมประเพณีอันดีงามของท้องถิ่น อีกด้วย

 

2.8 จัดตั้งวัดหรือที่สำคัญของศาสนาแต่ละศาสนา
มาเป็นศูนย์กลางในการจัดกิจกรรมของชุมชน
เพื่อให้วัดเป็นสื่อกลางในการดึงคนเข้าวัดให้มากขึ้น เพื่อที่จะได้ขัดเกลา
อบรมบ่มนิสัยของคนในชุมชน ให้หันมาทำบุญ ตักบาตร สร้างกุศล
ให้มากขึ้น ก่อให้เกิดจิตเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เนื่องจาก
สังคมในยุคปัจจุบัน คนเราได้ห่างไกลจากศีลธรรมกันมากขึ้น
ด้วยความเป็นยุคของโลกาภิวัฒน์ ที่ทุกคนไขว่คว้าหาแต่เงินทอง
และสะสมวัตถุภายนอก แต่คุณค่าภายในจิตใจกลับลดน้อยลง
กลับกลายเป็นคนที่มีจิตใจแข็งกระด้าง เห็นแก่ตัว และไม่แยแสใส่ใจผู้อื่น