ก้เคยปรารถนานะคะแต่ตอนนี้ไม่แน่ใจแล้วน่ะค่ะ

ท่านเรื่องศีลนั้นเป็นฐานถูกต้องครับ แต่ตอนแรกกล่าวเรื่องเข้าโสดาบันนิครับ

" สำรวจจิตใจตัวเองซักหน่อย ว่าพร้อมที่จะสละชีวิตเพื่อช่วยชีวิตคนอื่นได้หรือ
เปล่า แบบว่าถ้ามีคนอยู่ในกองเพลิง คุณพร้อมที่จะเสียสละชีวิตตัวเองเข้าไป
ช่วยคนเหมือนนักผจญเพลิงมั๊ย...คุณมีจิตใจแบบนี้หรือเปล่า "​

ประโยคนี้ไม่เกินจริงหรอกครับ
พร้อมสละชีวิต เพื่อรักษาชิวิตเวไนยทั้งน้อยใหญ่
พร้อมที่จะเดินเข้ากองเพลิง เพื่อช่วยเวไนยทั้งน้อยใหญ่ออกจากกองเพลิง
เรื่องสำรวจจิตใจ รู้มานานแล้วว่าต้องการ ขน และขนให้ได้มากที่สุดครับ
เรื่องสาวกภูมิ ผมเองคิดว่าง่ายนะครับ แค่พาตัวเองให้หมดกิเลสเอง
เรื่องผ่านนรกถ้าเราไม่ทำให้ไปนรก ก็ไปไม่ได้อยู่แล้วนิครับ
เรื่องโสดาบัน ก็อย่างที่บอกนะครับ รักษาศีล ๕ , ๘ ให้บริสุทธิ์แค่นี้ก็เป็นได้แล้วนะ



ปล...( อ่านให้สนุกก็พอนะครับ ) เคยมาแล้วครับ ถึงจะไม่ใช่สละชิวิต แต่ก็อดข้าวเพื่อซื้อกุ้งทั้งหมด ที่เขากำลังจะยำกุ้งสดตัวเล็กๆๆที่เต้นๆๆๆอยู่ ( ยำ = ใส่พริกปน น้ำมะนาว น้ำปลา ) นึกดูว่าถ้าเราโดน แบบนี้จะมีความรู้สึกยังงัยที่ผิวเรา
มีครั้งหนึ่งแม่ค้าขายปลา( ที่ผมซื้อปลาไปปล่อยประจำ) ไม่อยากฆ่าปลา เขายอมให้ผมค้างค่าซื้อปลา ( วันนั้นไม่มีตังเลย ) แม่ค้าคนนี้น่ารักมากเลย ผมเองได้แต่อนุโมทนาในใจกับแม่ค้าคนนี้

 

ลองอ่านดูนะครับ

สังโยชน์ ๑๐

1. สักกายทิฏฐิ - หมดความเห็นว่าร่างกายนี้เป็นของเรา หมดความยึดมั่นถือมั่นในระดับหนึ่ง
2. วิจิกิจฉา - หมดความสงสัยในคุณของพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
3. สีลัพพตปรามาส - ความถือมั่นศีลพรต โดยสักว่าทำตามๆ กันไปอย่างงมงาย เห็นว่าจะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้เพียงด้วยศีลและวัตร หรือนำศีลและพรตไปใช้เพื่อเหตุผลอื่น ไม่ใช่เพื่อเป็นปัจจัยแก่การสิ้นกิเลส เช่นการถือศีลเพื่อเอาไว้ข่มไว้ด่าคนอื่น การถือศีลเพราะอยากได้ลาภสักการะเป็นต้น ซึ่งรวมถึงการหมดความเชื่อถือในพิธีกรรมที่งมงายด้วย
4. กามราคะ - หมดความติดใจในกามคุณ
5. ปฏิฆะ - ไม่มีความกระทบกระทั่งในใจ

6. รูปราคะ - ไม่มีความติดใจในวัตถุหรือรูปฌาน
7. อรูปราคะ - ไม่มีความติดใจในอรูปฌานหรือความพอใจในนามธรรมทั้งหลาย
8. มานะ - หมดความยึดมั่นถือมั่น
9. อุทธัจจะ - ไม่มีความฟุ้งซ่าน
10. อวิชชา - ไม่มีความไม่รู้จริง
พระโสดาบัน ละสังโยชน์ 3 ข้อต้นได้
พระสกทาคามี ทำสังโยชน์ข้อ 4 และ 5 ให้เบาบางลงด้วย
พระอนาคามี ละสังโยชน์ 5 ข้อต้นได้หมด
พระอรหันต์ ละสังโยชน์ทั้ง 10 ข้อ

 

อนุโมทนาค่ะ "พุทธภูมิอยากเป็นเพื่อช่วยเหลือคนให้พ้นทุกข์ก็ดี

แต่พ้นทุกข์ในชาตินี้แล้วมาสอนคนทั้งหลายในชาตินี้ที่กำลังลุ่มหลงมากๆดีกว่าไหม"

อันนี้ให้ลองคิดดูค่ะ ^ ^(เพราะคนในปัจจุบันหลงกันเยอะค่ะ^ ^เพราะเทคโนโลยีเยอะทั้งใช้ในทางที่ผิดและถูก)

_______________________________________

สุขใดเหมือนแม้นการไม่เกิดไม่มี

จะไม่ละความเพียรถ้ายังไม่ถึงซึ่งนิพพาน

 

ปล...( อ่านให้สนุกก็พอนะครับ ) เคยมาแล้วครับ ถึงจะไม่ใช่สละชิวิต แต่ก็อดข้าวเพื่อซื้อกุ้งทั้งหมด ที่เขากำลังจะยำกุ้งสดตัวเล็กๆๆที่เต้นๆๆๆอยู่ ( ยำ = ใส่พริกปน น้ำมะนาว น้ำปลา ) นึกดูว่าถ้าเราโดน แบบนี้จะมีความรู้สึกยังงัยที่ผิวเรา
มีครั้งหนึ่งแม่ค้าขายปลา( ที่ผมซื้อปลาไปปล่อยประจำ) ไม่อยากฆ่าปลา เขายอมให้ผมค้างค่าซื้อปลา ( วันนั้นไม่มีตังเลย ) แม่ค้าคนนี้น่ารักมากเลย ผมเองได้แต่อนุโมทนาในใจกับแม่ค้าคนนี้[/QUOTE]

อนุโมทนาครับ กำลังใจเข้มจริงๆ

 

ใช่ครับ..คุณ chura.
ได้ยินว่า พุทธภูมิ นั้นยาวไกลมาก ต้องเกิด แล้วตาย ตายแล้วเกิดอีกยาวนาน จนนับไม่ไหว
พระพุทธเจ้าเกิดมาแล้ว 4 อสงไขยคือ เลข1 กับเลข 0 40 ตัว กับอีกแสนกัปล์ จึงได้เป็น
พระพุทธเจ้า. ยาวนานมาก. ทุกขา ชาติ ปุนับปุนัง....เกิดบ่อย ๆ ก็เป็นทุกข์ร่ำไป
ดังนั้น ควรรีบปฏิบัติธรรมให้พ้นทุกข์ ไปเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องเป็นทุกข์อีก

 

สาธุ กราบอนุโมทนากับท่านด้วยนะครับ
ขอบคุณท่านพี่มากๆๆๆครับสำหรับกำลังใจครับ
ครับท่านพี่ ยังไม่ค่อยเข้มเท่าไรครับ ก็แค่ระดับแรกเองนะครับ ระดับ ๒ และ ๓ ยังไม่ค่อยเท่าไร อิอิอิอิ แต่...ก็อยากทำเหมือนกันถ้ามีโอกาส นะครับ

ท่านพี่ครับผมเองเคยอ่านเจอประวัติพระโพธิสัตว์พระองค์หนึ่งนะครับ
ชาติหนึ่งท่านเกิดเป็นมาณพยากจน มีอาชีพขายดอกบัวเลี้ยงชีวิต วันหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงตรวจดูเวไนยสัตว์ทั้งหลายทรงเห็นมาณพผู้ขายดอกบัวเลี้ยงชีพ ทรงรู้ว่ามาณพผู้นี้เป็น หน่อพุทธางกูร แล้วทรงพระดำเนินไปหามาณพผู้นั้น แล้วพระองค์ทรงแย้มพระโอษฐ์ มาณพเห็นแล้วถามพระพุทธเจ้าว่าพระองค์ทรงแย้มพระโอษฐ์ทำไม พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าเรายิ้มให้ท่าน มาณพถามว่า ยิ้มให้หม่อมฉันทำไม ? หม่อมฉันไม่ใช่พระราชา รึ พระญาติกับพระองค์ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า ในที่นี้มีเพียงท่านคนเดียวที่เป็น น้องร่วมบิดาร่วมมารดากับเรา มาณพรู้ทันทีว่าหมายความว่าอะไร มาณพเลยเอาดอกบัว ๒ ดอกที่ขายเลี้ยงชีพบูชาพระพุทธเจ้า ( โดยยอมอดอาหารทั้งวันเพื่อบูชาพระพุทธเจ้า ) แล้วมาณพก็อธิฐานให้ได้เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง......

 

เป็นกำลังใจให้ครับ

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.925259/[/MUSIC]

 

ถ้าผู้ปรารถนาพุทธภูมิ ทรงกำลังใจได้เหมือนมาณพที่ยอมอดอาหารเพื่อบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านนี้ ถือเป็นการวางกำลังใจระดับปรมัตถบารมีทีเดียว แต่อยากให้ลองศึกษาถึงการบำเพ็ญบารมีของพระเวสสันดร ว่าพระเวสสันดรทรงกำลังใจอย่างไร ถึงได้ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณได้สำเร็จ เป็นกำลังใจให้พุทธภูมิทุกท่านน่ะครับ

 

สาธุ กราบอนุโมทนากับท่านพี่ด้วยนะครับ

พระโพธิสัตว์เวสสันดร และพระโพธิสัตว์มาณพ(ผู้ถวายดอกบัวบูชาพระพุทธเจ้า)
​

พระโพธิสัตว์ทั้ง ๒ พระองค์ พระองค์ทรง บำเพ็ญมหาบริจาค ๕ อย่าง
มหาบริจาค คือ การสละอย่างใหญ่ของพระโพธิสัตว์ตามที่อรรถกถาแสดงไว้มี ๕ อย่างคือ
๑. ธนบริจาค สละทรัพย์
สมบัติเป็นทาน
๒. อังคบริจาค สละอวัยวะเป็นทาน
๓. ชีวิตบริจาค สละชีวิตเป็นทาน
๔. บุตรบริจาค สละลูกเป็นทาน
๕. ทารบริจาค สละเมียเป็นทาน

พระโพธิสัตว์เวสสันดรบำเพ็ญมหาบริจาค ๒ อย่างคือ บุตรบริจาค สละลูกเป็นทาน และ ทารบริจาค สละเมียเป็นทาน


พระโพธิสัตว์มาณพ(ผู้ถวายดอกบัวบูชาพระพุทธเจ้า) บำเพ็ญมหาบริจาค ๑ อย่าง คือ ชีวิตบริจาค สละชีวิตเพื่อบูชาพระพุทธเจ้า

สิ่งที่พระโพธิสัตว์ทั้ง ๒ พระองค์ต้องการคือ " พระสัพพัญญูตญาณ "

ปล.....พระโพธิสัตว์เวสสันดร พระองค์ตรัสกับพระนางมัทรีว่า " พระนางมัทรี พระกัญหา พระชาลี ไม่เป็นที่รักของเราก็หาไม่ แต่เรารักพระโพธิญาณมากกว่า พระนางมัทรีก็เลยกล่าว กราบอนุโมทนากับพระเวสสันดร "

 

อนุโมทนาครับ ได้ความรู้อีกแล้ว
ขอน้องต้นละจงสำเร็จในสิ่งที่ปรารถนาเทอญ

 

อาจจะเพราะบารมียังอ่อนละมั้งครับ
แต่็อย่าท้อนะครับ บารมีอ่อนแค่ไหน ถ้าพยายามต่อไป ก็ถึงฝั่งแน่ครับ ^^

อนุโมทนา สาธุ คุณต้นละนะครับ
เอาความรู้มาให้อ่านบ่อยมากเลย ^^

อะ เรื่องนี้คุ้นๆนะครับ ใช่พระโพธิสัตว์ที่อยู่ใน 10 อนาคตวงศ์ใช่มั้ยครับเนี่ย?
จำได้ว่า ครั้งนั้น พระพุทธเจ้าได้แสดงปาฏิหาริย์ ประทับนั่งบนดอกบัวที่มาณพถวายด้วย จากนั้นก็เกิดฝนตก มาณพได้เอาผ้าใบกับกิ่งไม้มาทำเป็นที่กำบังฝนให้พระพุทธเจ้า
ด้วยผลกรรมครั้งนั้น ทำให้สมัยที่ท่านจะเป็นพระพุทธเจ้า ท่านจะมีดอกบัวรองพระบาททุกย่างก้าว(น่าจะเหมือนกับพระปทุมุตรพุทธเจ้า)และเมื่อประทับที่ใดก็จะมีฉัตรแก้วบังลมบังฝนด้วย
^^

 

สาธุ อนุโมทนาครับ
ถูกแล้วครับ อยู่ใน ๑ ใน ๑๐ อนาคตวงศ์นะครับ ลองสิครับ
พระโพธิสัตว์พระองค์ไหน ???

 

บางทีก็เหนื่อยใช่ไหมครับ ผมก็เป็นครับ ฟุ้งซ่านเรื่องอดีตและอนาคตบ่อยๆ
แต่คิดไปก็เท่านั้น ตัดอดีตตัดอนาคตแล้วอยู่กับปัจจุบันดีกว่าครับ (^.^)

ที่จริงปัญหานี้เกิดขึ้นกับทุกคนครับ ถึงแม้จะเป็นผู้ปรารถนาหรือไม่ก็ตาม เพราะล้วนอยู่บนกองทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น

บางทีถ้าเหนื่อยก็ควรหาอะไรทำเพื่อให้สบายใจขึ้น รีแลกซ์บ้างก็ได้ครับแต่ก็ต้องตั้งอยู่บนความไม่ประมาททางธรรม

--- คิดบวก ชีวิตบวก แนวคิด จากท่าน ว. วชิรเมธี ---

เวลาเจองานหนัก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสในการเตรียมพร้อมสู่ความเป็นมืออาชีพ <?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>
เวลาเจอปัญหาซับซ้อน ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ <O></O>
เวลาเจอความทุกข์หนัก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือแบบฝึกหัดที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต <O></O>
เวลาเจอนายจอมละเมียด ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการฝึกตนให้เป็นคนที่สมบูรณ์แบบ(perfectionist) <O></O>
เวลาเจอคำตำหนิ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการชี้ขุมทรัพย์มหาสมบัติ <O></O>
เวลาเจอคำนินทา ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการสะท้อนว่าเรายังคงมีความหมาย <O></O>
เวลาเจอความผิดหวัง ให้บอกตัวเองว่า นี่คือที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้ชีวิต <O></O>
เวลาเจอความป่วยไข้ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการเตือนให้เห็นคุณค่าของการรักษาสุขภาพให้ดี <O></O>
เวลาเจอความพลัดพราก ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนของการรู้จักหยัดยืนด้วยขาตัวเอง <O></O>
เวลาเจอลูกหัวดื้อ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือโอกาสทองของการพิสูจนความเป็นพ่อแม่ที่แท้จริง <O></O>
เวลาเจอแฟนทิ้ง ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความเป็นอนิจจังที่ทุกชีวิตมีโอกาสพานพบ <O></O>
เวลาเจอคนที่ใช่แต่เขามีคู่แล้ว ให้บอกตัวเองว่า นี่คือประจักษ์พยานว่าไม่มีใครได้ทุกอย่างดังใจหวัง <O></O>
เวลาเจอภาวะหลุดจากอำนาจ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือความเป็นอนัตตาของชีวิตและสรรพสิ่ง <O></O>
เวลาเจอคนกลิ้งกะล่อน ให้บอกตัวเองว่า นี่คืออุทาหรณ์ของชีวิตที่ไม่น่าเจริญรอยตาม <O></O>
เวลาเจอคนเลว ให้บอกตัวเองว่า นี่คือตัวอย่างของชีวิตที่ไม่พึงประสงค์ <O></O>
เวลาเจออุบัติเหตุ ให้บอกตัวเองว่า นี่คือคำเตือนว่าจงอย่าประมาทซ้ำอีกเป็นอันขาด <O></O>
เวลาเจอศัตรูคอยกลั่นแกล้ง ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบททดสอบว่าที่ "มารไม่มีบารมีไม่เกิด" <O></O>
เวลาเจอวิกฤต ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม "ในวิกฤตย่อมมีโอกาส" <O></O>
เวลาเจอความจน ให้บอกตัวเองว่า นี่คือวิธีที่ธรรมชาติเปิดโอกาสให้เราได้ต่อสู้ชีวิต <O></O>
เวลาเจอความตาย ให้บอกตัวเองว่า นี่คือฉากสุดท้ายที่จะทำให้ชีวิตมีความสมบูรณ์ <O></O>
<O></O>

 

บางทีไปเปิดดู วงเวียนชีวิต มีคนที่เกิดมาลำบากอย่างหนักและมากมายนับไม่ถ้วน
แต่เค้าเหล่านั้นก็มีความเพียรพยายามต่อสู้ชีวิตครับ (ดูเขาเหล่านั้นก็ทำให้ผมรู้สึกอยากสู้เหมือนกัน อิอิ)

ลองหาอ่านหนังสือพระพุทธเจ้า 500 ชาติ นะครับ ผมว่ามีประโยชน์ต่อทุกท่านแน่ๆเลย

ขออนุโมทนากับท่านผู้ปรารถนาและท่านผู้มาให้ความรู้บวกกับข้อคิดเห็นทุกท่านครับ
(เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ขอเกาะบุญด้วยนะครับ บรรลุแล้วมาโปรดผมด้วยนะ ^^)

 

ข้อคิดดีๆครับ (ไปแอบจิ๊กเค้ามาใช้)

บางครั้งอาจจะมองว่าปัญหาของเราเปรียบเสมือนภูเขา
แต่เราไม่ได้ข้ามภูเขาหรอกครับ สิ่งที่เราข้ามอยู่คือพวกก้อนหินน้อยใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า
ถ้าเราข้ามสิ่งกีดขวางนี้ไปได้เรื่อยๆ เราก็ข้ามภูเขาได้เองครับ

สรุปง่ายๆคือ อย่าไปมองว่าปัญหามันใหญ่เท่าภูเขาครับ
แก้ปัญหาไปทีละอันสองอัน เดี๋ยวก็ถึงหลักชัย

คงจะไม่ใช่ว่าชาติเดียวจะกระโดดข้ามไปให้ได้ครบ 30 ทัศ
ก็คงจะกระโดดทีละขั้นสองขั้น เดี๋ยวก็ถึงเองครับ ^^