ขอเชิญท่านที่มีความจงรักภักดีและเทิดทูนในสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

พระธิดา (ในความคำนึงคิดของเจ้าขรัวแล้วเจ้าขรัวหมายถึงลูกสาวคนโตของเจ้าขรัวเอง) พระธิดาคือใคร

การประสูติของพระธิดาองค์นี้ ทำให้พระนเรศรู้สึกมั่นคงขึ้น การร่วมมือกันระหว่างท่านจางและพระนเรศมั่นคงขึ้น พระธิดาเป็นขวัญและเป็นกำลังพระทัยของพระองค์ท่าน

 

เมื่อสิบกว่าปีก่อนใช้ภาษาราชาศัพท์เพราะรู้สึกเกร็ง ๆ ในการรับรู้เรื่องนี้ แต่ตอนนี้ผ่อนเบาลงแล้วกับความรู้สึกเกร็งๆดังกล่าว จึงค่อนข้างอยากจะเขียนอธิบายแบบสบาย ๆ มากกว่าค่ะ

ได้รับชมสารคดีการสร้างวัดปราสาท ที่ อ. บางกร่าง จ. นนทบุรี จนได้ความรู้มาเรื่องหนึ่งว่า "ถ้าหน้าบรรณพระอุโบสถเป็นพระนารายณ์ทรงสุบรรณหมายความว่า เป็นวัดที่กษัตริย์สร้าง" หลังจากเห็นสารคดีวัดสุวรรณนี้ ก็จะเห็นหน้าบรรณพระอุโบสถเป็นนารายณ์ทรงสุบรรณ แต่เป็นศิลปะใหม่ คาดว่าคงสร้างหน้าบรรณตามที่คนพื้นที่เคยเห็นในอดีตค่ะ วัดนี้น่าจะเป็นวัดที่กษัตริย์สร้างค่ะ

 

เจดีย์เจ้าแม่วัดดุสิตในบริเวณวัดไชยวัฒนาราม เจดีย์นี้สร้างโดยพระนารายณ์ เจ้าแม่วัดดุสิตมีความสัมพันธ์กับแม่พระเจ้าปราสาททองแน่นอน โดยมองจากสายตาคนภายนอก

 

ด้วยวัย 18 ปี พระเจ้าปราสาททองเคยชนะละแวก 1 ครั้ง ตอนเป็นพระมหาอุปราช(พระนเรศยังมีพระชนม์ชีพ) จึงถือเป็นชัยชนะที่เอามาสร้างวัดไชยวัฒนาราม

และพอพระนเรศสิ้น ท่านไลอายุ 18 ย่าง19 ถูกจับกุม ไม่ใช่ไปทำร้ายพระยาแรกนาอย่างที่แต่งในพงศาวดาร เพราะฝ่ายพระเอกา ก็ไม่อยากได้ท่านไลที่มีเชื้อสายจีนครึ่งนึงในตัวมาขึ้นครองแผ่นดิน เจ้าขรัวหนีซมซานไป ภายหลังรวบรวมกำลังและความกล้า เข้าไปเจรจาขอชีวิตลูก และนางมีอำนาจทางเศรษฐกิจและมีพวกคนจีนที่ติดตามมาสยามเป็นกำลังให้ จึงมีน้ำหนักและอำนาจต่อรอง และนางได้รับปากว่าตราบที่นางยังมีชีวิตอยู่ จะไม่ขอรับตำแหน่งเจ้า และจะคอยห้ามปรามไม่ให้ลูกขึ้นเป็นกษัตริย์ ทั้งนี้เพื่อรักษาชีวิตลูกชายเอาไว้ ลูกสาวก็พลอยถูกถอดยศด้วยในคราเดียวกัน เจ้าขรัวเดิมพันด้วยชีวิตและสาบานว่านางจะไม่ตระบัติสัตย์ นางจะเป็นสามัญชนทั้งแม่และลูกทั้ง 2 และบาปกรรมที่นางบังคับลูกไม่ให้หืออือ กระด้างกระเดื่องต่อราชวงศ์ ทำให้ลูกทั้งสองทรมานใจมาก หลังพระนเรศสิ้นพระชนม์ เจ้าขรัวก็เหมือนมีชีวิตไปวันๆ แต่งสำเภาทำค้าขายเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ บทสรุปของนางในชาตินั้น นางเป็นสามัญชนจนกระทั่งตาย ท่านไลมาพ้นจากคำสาบานที่รับปากแม่ไว้ในวันที่แม่ตายนั่นเอง ประวัติศาสตร์พงศาวดารจึงเขียนใหม่ ลบนางออกจากหน้าประวัติศาสตร์ไปเลย และเรื่องนี้ทำให้นางเจ็บปวดจนไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้อีกแล้วทุกชาติไปเพราะเหมือนโดนครอบครัวสามีหักหลัง และท่านไลก็อาจจะนำเหตุผลนี้มาประกอบการตั้งราชวงศ์ใหม่ด้วยค่ะ

และนางก็ยังสงสัยในใจลึกๆว่า แม้แต่ลูกทั้งสองก็รังเกียจสายเลือดของนางในตัว เพราะระเบียบราชสำนักสยามไม่เคยมีปฎิบัติที่จะเอาสายเลือดคนต่างชาติมาครองแผ่นดิน ท่านไลเองก็ต้องการลบประวัติตัวเองช่วงนี้ เพื่อไม่ให้คนสยามรังเกียจสายเลือด รวมถึงท่านบัวก็อาจจะรังเกียจด้วย นี่เป็นสิ่งทำให้นางรู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนักโดยนางก็ยังสงสัยเกี่ยวกับลูกๆว่าลูกๆรังเกียจสายเลือดนางในตัวหรือไม่
นางตั้งสัตย์อธิษฐานก่อนตายว่าไม่ต้องการเกิดเป็นคนสวยอีกแล้ว เพราะรูปร่างหน้าตาดีเป็นภัย ท่านจางก็เคยประสบปัญหากับหลี่ไทเฮา ส่วนนางเองเรื่องหน้าตาดีหรือเปล่า เรื่องของการเมืองหรือเปล่า ทำให้นางต้องมาแต่งงานกับพระนเรศและต้องมายุ่งเกี่ยวกับการเมืองสยามที่แสนจะโหดร้ายอาจเพราะนางสวยก็ได้ โดยส่วนตัวแล้วนางเพียงหวังมีชีวิตสงบๆโดยแต่งงานกับนายทหารที่รับใช้พ่อนางสักคนที่เป็นคนจีนด้วยกัน)

 

แปลก อยู่ๆ คลิปประวัติพระราชมนูก็เด้งขึ้นมา ทหารลึกลับที่อยู่ๆก็ปรากฎตัวขึ้น หรือพระราชมนูก็คือทหารคนสนิทที่ติดตามท่านจางเข้ากรุงศรีมาด้วยกัน (ปกติข้าพเจ้าจะรับรู้ข่าวสารด้วยวิธีความบังเอิญอันเหลือเชื่อแบบนี้ตั้งแต่เริ่มเขียนเรื่องนี้)

 

ตอนเมื่อ10 กว่าปีก่อนไม่เล่ารายละเอียด ด้านชีวิตรักส่วนพระองค์ ของทั้ง 2 เพราะรู้สึกว่าเป็นเรื่องของคนสองคน แต่ถ้าไม่เล่ารายละเอียด คนสมัยนี้อาจจะสงสัยว่า เจ้าขรัวเป็นสาวมีคนรักเก่าเป็นนายทหารจีนอาจจะเคยมีอะไรกันมาก่อนไหม ตอบเลยว่าไม่มี (นางแค่สบตากันตอนนางออกมาเดินแถวสนามฝึกทหาร ยังไม่ถึงขั้นจะปลงใจเพราะนางมีอีกภาระหนึ่งคือ นางอาจจะถูกถวายตัวเข้าวังหลวงปักกิ่ง แม่ทั้งสองจึงเฝ้าบำรุงผิว รักษาหุ่นให้นางกินแต่ผลไม้จะได้ไม่อ้วนและมีกลิ่นกายหอม ไม่กินเนื้อสัตว์เพราะกลิ่นกายจะเหม็น จะเป็นสาววังหลวงไม่ได้ ดังนั้น นางจึงมีชีวิตอยู่ในกรอบประเพณี อยู่แต่ในบริเวณบ้านที่เป็นสวนดอกไม้ โดยมีห้องชั้นเดียวตั้งในสวนติดกับตึกที่พ่อกับแม่ทั้ง 2 นอน ตึกชั้นเดียวแต่ใหญ่กว่า อยู่ในสายตาตลอด มีทหารยามเฝ้ารอบบ้านพื้นที่เป็นร้อยไร่ สวนดอกไม้ของบ้านนาง ใหญ่กว่าสวนสาธารณะในปัจจุบัน ลักษณะความเป็นอยู่ของนางเป็นแบบนกน้อยในกรงทอง

ผู้หญิงโบราณถือว่าการประพฤติผิดทางเพศเป็นเรื่องชั่วร้ายไม่มีคนที่ไหนทำกัน ในอีกแบบคือหญิงที่ถูกล่วงระเมิดทางเพศ ส่วนใหญ่มักจะฆ่าตัวตายเพื่อรักษาเกียรติของวงศ์ตระกูล. เจ้าขรัวเคยฆ่าตัวตายด้วยการโดดลงแม่น้ำตรงส่วนที่เป็นวังน้ำวนในแม่น้ำเจ้าพระยาหน้าตำหนักที่เกาะบ้านเลน วันนั้นนางนั่งร้องไห้เหม่อมองแม่น้ำเจ้าพระยา โดยนั่งอยู่ริมตลิ่งบนกระไดขั้นบนสุดของศาลาท่าน้ำนั่งอยู่ อยู่ๆนางก็โน้มตัวแล้วทิ้งตัวลงน้ำอย่างแรง โดยนางว่ายน้ำไม่เป็น บ่าวไพร่เห็นทัน กรี๊ดกันลั่น แตกตื่นเร่งโดดตามไปงมนางขึ้นมาก่อนจะโดนกระแสน้ำดูดไป ตอนนั้นเพราะนางเริ่มแพ้ท้องและนางอายมากที่เสียพรหมจรรย์ไป แถมเสียหนเดียวก็ท้องเลยเหมือนเป็นการประจานว่าตนนั้นเสียพรมจรรย์ไปแล้ว นางกะว่าถ้าไม่ท้องก็จะไม่ให้มีครั้งที่ 2 แล้วนางอาจจะหวนไปหาคนรักเก่าเพราะอย่างไรเสียอยู่กินกับคนเชื้อชาติเดียวกันก็ยังคุยกันรู้เรื่องและคนๆนี้อาจจะยอมรับได้ที่นางมีตำหนิแล้ว.

ตอนบ่าวไพร่มารุมล้อมร่างนางที่ถูกช่วยขึ้นมาที่ศาลาท่าน้ำ พวกเขาพูดคำนึงซ้ำ ๆ จนนางเข้าใจความหมายของคำพูดซ้ำๆนั้น "อย่าทำ เด็กมีบุญมาเกิด"

เล่าเสริมในประเด็นว่า บ่าวไพร่ในเรือนรู้ได้อย่างไรว่าคนที่มาคืนวันฝนตกนั้นคือพระนเรศ ตอบได้ว่า พวกบ่าวไพร่ไม่รู้หรอกค่ะ แต่ที่รู้ว่าเป็นคนใหญ่โตแน่ๆ เพราะแหวนทองมีตราครุฑที่เจ้าขรัวปาทิ้งลงมาจากเรือน หัวรุ่งของเช้าวันใหม่หลังคืนฝนตก พระนเรศถอดแหวนวงนี้วางไว้ให้นางที่โต๊ะหัวเตียง นางเห็นเข้าก็เลยฉุนกำแหวนเดินไปที่หน้าต่างแล้วปาลงน้ำคลองด้านที่ขนานกับแม่น้ำเจ้าพระยา พวกเรือแจวเล็กจะแจวผ่านคลองนี้ พวกบ่าวเห็นนางปาแหวนทิ้งก็ตกใจกันเพราะเมื่อรุ่งสางหลังคืนฝนตกทหารวังมาที่นี่หลายกอง(มารับท่านไปทัพ)ของที่ปาต้องมีความหมายแน่ๆ บ่าวไพร่ช่วยกันระดมกำลังงมหาไม่นานนักก็ได้ขึ้นมา ก็เลยเก็บไว้ถวายคืนพระองค์ท่านเพราะกลัวเจ้าขรัวจะปาทิ้งอีก เป็นที่มาที่พวกบ่าวคิดว่าคนๆนี้ต้องเป็นคนสำคัญแน่ๆ ถึงได้พูดกับนางว่า อย่าทำ เด็กมีบุญมาเกิด ในวันที่กู้นางขึ้นจากน้ำได้แล้ว (จบการเล่าเสริม)

ในโบสถ์วัดชุมพลนิกายาราม มีพระอัครสาวก 2 องค์ และพระอัครสาวิกา 2องค์(ศิษย์เอกฝ่ายหญิงของพระพุทธเจ้า) โดยท่านไลสร้าง พระอุบลวรรณาไว้เป็น 1 ใน 4 ของพระอัครสาวกดังกล่าว เรื่องที่นางคิดฆ่าตัวตายนี้นางไม่เคยเล่าให้ลูกฟัง แสดงว่าพระนเรศคงจะทรงเล่าเอง

วันที่พระนเรศมาพานางเข้าเกาะเมือง ท่านใส่ชุดเกราะหนังและยังใส่หมวกบานๆสายรัดคางแน่นจนเป็นร่องเชือก ท่านอุ้มนางให้หัวไปทางไหล่ซ้ายของท่านเพื่อให้นางใช้หูขวาฟังเสียงจังหวะการเต้นของหัวใจท่านไปตลอดทาง สงสัยพระองค์ท่านคงจะบอกรักตามแบบบุคลิกทหาร

เป็นการมารับนางเข้าพระนครเพื่อเตรียมตัวตั้งรับศึกหลังท่านประกาศอิสรภาพ เป็นเรือพระที่นั่งล่องขึ้นพระนครศรีอยุธยา (ถ้าคนอ่านตามมาเรื่อยๆจะรู้ว่านางไม่สามารถทนอากาศร้อนได้เนื่องจากนางมาจากกรุงปักกิ่งท่มีอุณหภูมิที่เย็นหน้าหนาวก็หนาวยะเยือก) นางมาถึงสยามได้ไม่นานก็ท้องทำให้นางเป็นลมบ่อยๆ พระนเรศท่านจัดยาขนานนึงมาให้ใช้ ท่านบอกว่าปลุกเสกมาด้วย นางไม่เข้าใจเท่าไหร่แต่เข้าใจคำว่ายา คิดว่าน่าจะเป็นยาตำรับจินดามณีของพระมหาเถรแต่ก็ไม่แน่ใจนักค่ะ เรือทอดที่พระราชวังหน้า ก่อนจะขึ้นเรือน ท่านพานางนั่งชมจันทร์ที่ท่าเรือ ส่วนตรงนี้สร้างกระไดเป็นปูน (ถ้าเป็นท่าเรือบ้านท่านจางจะสร้างเป็นกระไดไม้) พระองค์ท่านถามนางว่าทำไมจึงทำอย่างนั้น (ฆ่าตัวตาย) นางตอบว่า ไม่เอานี่ แล้วชี้ไปที่ท้อง พระองค์บอกว่า หญิงชายแต่งงานกันแล้วการมีลูกเป็นเรื่องธรรมดานะเจ้า. ที่จริงเจ้าขรัวจะสื่อว่านางไม่อยากแต่งงานกับท่านเพราะภาระท่านเยอะโยงใยวุ่นวายทั้งวันแล้วจะกลับบ้านทุกวันเหมือนที่ท่านจางกลับบ้านทุกวันหลังเสร็จงานบ้านงานเมืองได้หรือ (ภายหลังเจ้าขรัวต้องถามพระองค์ท่านใหม่ว่าพระองค์ท่านจะกลับบ้านได้กี่เดือนหน) เช่น กว่าพระองค์ท่านจะมาเห็นหน้าองค์ไลครั้งแรก ตอนองค์ไลเริ่มเดินเตาะแตะแล้ว พระนเรศไปทัพตอนเจ้าขรัวเริ่มตั้งท้องที่สองซึ่งพระองค์ท่านมั่นใจว่าจะเป็นลูกชาย แต่เจ้าขรัวบอกว่าขอให้เกิดเป็นผู้หญิงอีก พระองค์ท่านก็ไม่พูดอะไรเพราะท่านมั่นใจว่าท้องที่สองนี้จะเป็นผู้ชาย ครั้งนั้นหายหน้าไปเกือบสองปี จนเจ้าขรัวยังนึกว่าจะทิ้งกันแล้ว สุดท้ายท่านก็กลับมา ด้วยความคิดถึงและความห่างไกล ช่วงที่เข้าไปอยู่วังหน้านี้นางกราบพระสวามีก่อนขึ้นนอนและกราบหลังพระสวามีตื่นบรรทมเป็นแล้ว กริยาที่มาหัดใหม่พร้อมการนุ่งแบบกุลสตรีชาวสยาม นางทำอย่างเคร่งครัดหลังจากรู้จักธรรมเนียมและทำตลอดขณะที่ยังดำรงชีวิตอยู่ด้วยกัน

ปมการเสียพรมจรรย์ ปมการฆ่าตัวตาย สำหรับดวงจิตเจ้าขรัวที่ยึดติดเรื่องนี้ตามระเบียบประเพณีดั้งเดิมและการบำเพ็ญบารมีมายาวนาน ปมนี้อาจจะเป็นปมที่แก้ได้ยากของนาง ทำให้เกิดภพเกิดชาติอีก (ดวงจิตคนอื่นก็อาจจะยึดติดแบบอื่นๆตามของเขา) ปมพวกนี้เป็นจุดเชื่อมเรื่องราวเข้าหากัน

ข้าพเจ้าวิเคราะห์ดูแล้ว ชีวิตเจ้าขรัวถูกเตรียมตัวเพื่อเป็นพระสนม เป็นเจ้าจอม หรือเป็นฮองเฮาของจักรพรรดิจีนเท่านั้น นั่นคือโลกทั้งใบของนางที่นางรู้จัก นางไม่ได้คาดหมายเลยว่าชีวิตตนเองจะพลิกผันหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ ทำให้นางปรับตัวไม่ทันในช่วงแรก แต่หลังจากปรับตัวได้แล้วนนางก็รักพระองค์ท่านสุดหัวใจเหมือนกัน ความดีของพระองค์ท่านหาคนเสมอเหมือนไม่มีอีกแล้ว เป็นบุญแล้วที่พระองค์เมตตารักใคร่ เรื่องวุ่นๆในช่วงแรกก็ผ่านไปได้และเมื่อเจ้าขรัวปรับตัวได้แล้วและเข้าใจเป้าหมายใหญ่ของพระองค์ท่านที่ต้องการให้ประชาชนของพระองค์ท่านอยู่เย็นเป็นสุข นางก็ทำงานถวายเต็มที่สุดชีวิตเหมือนกัน

 

ในสายตาคนต่างชาติที่มองเข้าไปในเหตุการณ์เดียวกัน อาจจะรู้สึกไม่เหมือนที่คนสยามรู้สึกนะคะ ต่างคนต่างเกิดในวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมที่ต่างกันมาก อย่างในจีนตอนนั้น ยังเปิดช่องทางให้บัณฑิตวิจารณ์การทรงงานของพระจักรพรรดิได้ แต่วิจารณ์แล้วก็อาจจะได้รับโทษถึงตาย เช่นขุนนางร่วมสมัยกับท่านจางชื่อไห่รุ่ย เขียนบทวิจารณ์พระเจ้าปู่ของพระเจ้าว่านลี่องค์ปัจจุบันตอนนั้น โดยเตรียมโรงศพมาด้วย ถือว่ากล้าวิจารณ์ก็กล้ารับโทษตาย จากวัฒนธรรมแบบนั้น มาสู่วัฒนธรรมสมมติเทพแบบสยามนั้น เจ้าขรัวปรับตัวยากเพราะนางรู้หนังสือเฉพาะตัวง่าย ๆ สำหรับใช้เขียนในชีวิตประจำวันเท่านั้น บุคคลิกนางอาจจะขัดตาชาวสยามก็เป็นได้ นางเป็นคนเด่น คนเห็นนางง่าย หลังศึกชนช้าง พระนเรศก็เสด็จเกาะบ้านเลนอย่างเปิดเผย และนำนางออกงานตามความเหมาะสมเสมอ ยิ่งส่งให้นางเด่นมากในสังคมสมัยพระนเรศยังทรงพระชนม์ชีพอยู่

 

ประวัติพระเจ้าลูกยาเธอของสมเด็จพระนเรศวรเหลือเพียงสั้นๆแค่ตอนอายุน่าจะประมาณ 16 ถึง 17 ปี (คหสต คิดว่าคือพระองค์ไลก่อนโดนถอดยศค่ะ) ยกทัพไปปราบเขมรได้ชัยชนะ

 

คาดว่า พระบรมอัฐิพระนเรศวรและอัฐิเจ้าขรัวมณีจันทร์ส่วนหนึ่งแบ่งไว้เจดีย์ย่อมุมไม้สิบสอง หน้าวัดไชยวัฒนาราม คู่หนึ่ง และอีกคู่หนึ่งหน้าวัดชุมพลนิกายาราม


เจดีย์ภูเขาทอง ใช้ย่อมุมไม้สิบสอง มีความหมายที่มา และเริ่มมีศิลปะย่อมุมไม้สิบสอง ใน สมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช


การย่อมุมไม้สิบสองแปลว่าความรักนิรันดร์ ความรักไม่รู้จบ ใช้กันที่จีนในสมัยนั้นด้วย เป็นเก๋งจีนย่อมุมไม้สิบสอง

 

มหัศจรรย์พระบรมรูปพระนเรศวรมหาราช เกิดเม็ดพระธาตุหล่นล่วงทั่วบริเวณงาน

 

差 ช่า ภาษาแต้จิ๋วอ่านว่า จั๊วะ แปลว่าขาด ไม่ครบ ไม่ได้มาด้วย

จะพยายามแปลประโยคนี้ให้ได้ ถ้ามีคนเชี่ยวชาญจีนช่วยแปลคงจะดี ตอนนี้เป็นหลักฐานเดียวที่กล่าวว่า หัวเจ้าซ่งไปเมืองจีนเอง และแจ้งว่า
(牛國攻破城池燒毀乞行補給下禮部議)
พวกตงหนิว (พม่า) ยึดเมือง เผาเมือง ขอหารือกับกรมพิธีการเพื่อขอรับความช่วยเหลือ

ถ้าแปลได้ประมาณนี้จริงก็คือไปต่างประเทศเพื่อขอความร่วมมือและความช่วยเหลือ....ผู้ว่าการมณฑลกวางตุ้งกวางสีจะเขียนรายงานเข้ามาส่วนกลางเมื่อหัวเจ้าซ๋งถึงกวางตุ้งและแจ้งวัตถุประสงค์แล้ว ส่วนกลางจะได้รับรายงานนี้จากม้าเร็วสื่อสาร ก่อนหัวเจ้าซ่งจะเดินทางถึงปักกิ่ง

 

ประมาณปี 2128 ลูกสาวคนโตแบเบาะยังกินนมอยู่ ท่านพาขึ้นพิษณุโลกเพื่อไปเยี่ยมบ้านเกิดท่าน แล้วขึ้นไปเชียงใหม่สะสมไพร่พลกลับกรุงศรี โดยทหารเหล่านี้เป็นกองทหารรบบนหลังม้าบนเขา เพื่อสร้างนักรบจู่โจมเร็วที่สามารถเดินทางในหนทางที่ทุรกันดาร ส่วนนางพักคอยที่ริมน้ำแม่ปิง

ช่วงฮันนีมูนไปเป็นพ่อลูกอ่อนแม่ลูกอ่อนไป

 

เปิดดูไฟล์ 6295990


มีร่องรอยการเดินทางขึ้นเหนือในปี 2128 ผ่านพระเครื่องกรุวัดบ่อทองคำ

มีหน้าคนด้นหลังเป็นปลาตะเพียนรึเปล่า ไม่น่าจะใช่ปลากะโฮ้นะคะ หมายถึงมีเด็กน้อยมาด้วยไหมคะ

ชมพระกรุนี้ที่
https://www.facebook.com/PhranangPhyaphisnulok?mibextid=ZbWKwL

 

ทหารรบบนหลังม้าจู่โจมเร็ว มีลักษณะที่ต้องควบคุมม้าโดยใช้ขาและต้องบังคับม้าให้เดินตามซอกเขาได้ โดยจะต้องยิงธนูให้เข้าเป้าหมายที่ปักไว้บนพนังภูเขาได้โดยไม่ต้องชลอม้า เน้นต้องบังคับม้าเดินตามซอกหลืบเขาได้ชำนาญ พลาดพลั้งก็อาจจะตกเขาตายทั้งคนทั้งม้า สมัยนี้ยังมีฝึกหรือเปล่าไม่ทราบ แต่สมัยก่อนรบแบบลืมตาย อันตรายแค่นี้ทหารทุกคนของพระองค์ดำล้วนเห็นเป็นเรื่องเล็ก ทหารโบราณไทยทุกคนมีความรู้สึกลึกๆร่วมกันว่า "คำว่าไม่มีอิสระกับคำว่าตาย มีความหมายเท่ากัน เลือกตายเสียยังดีกว่าเสียอิสระ" บางทีที่คนชั้นหลังบอกว่าทหารไทยกลัวพระนเรศเสียยิ่งกว่าความตายนั้น อันที่จริงพวกเขากลัวเสียอิสรภาพมากกว่าด้วยซ้ำ ไม่สั่งให้ไปเสี่ยงก็อาสากันแย่งกันไปออกรบเสี่ยง ท่านเหล่านี้ขอใช้ชีวิตให้สมศักดิ์ศรีทหารไทยชาตินักรบ (รบเก่งมากันตั้งแต่สมัยเป็นคนขอม) คนโบราณเป็นคนมั่นคงในคำพูดและจิตใจ

 

จากเอกสารจีนหมิงสือลู่ บันทึกพระราชกิจและเหตุการณ์ประจำวันที่ 5 เมษายน ปี พ.ศ. 2116
การเสียกรุงครั้งแรกที่เราเรียนในแบบเรียนนั้น พม่าไม่ได้ทำลายกรุง

แต่ความเป็นจริงคือ คนไทยถูกข่มเหง ริบทรัพย์สมบัติลูกเมีย เผาเมือง ข่มเหงคนแก่ ฆ่าคนเป็นผักปลา (น่าจะไม่แพ้การสังหารหมู่ที่นานกิง อันนี้พูดเปรียบเทียบให้เห็นภาพเฉยๆ แต่เหตุการณ์สังหารหมู่ที่นานกิงเป็นเหตุการณ์ในยุคหลังตอนญี่ปุ่นบุกไปยึดครองนครนานกิงในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 พูดเปรียบเทียบให้เห็นภาพว่าทำไมทหารไทยจึงกลัวการเสียอิสรภาพมากกว่าความตาย)

ท่านจางเป็นคนช่วยเหลือผู้ทุกข์ยากเสมอ เมื่อฟังการเล่าเกี่ยวกับรายละเอียดของความโหดร้ายที่สยามต้องพบเจอในช่วงเสียกรุง ท่านจางรู้สึกเมตตาสงสารและท่านจางมองว่า การช่วยเหลือสยามนั้นไม่เกินวิสัยที่ท่านจะทำได้ เพราะท่านจางดูแลราษฎรหลายมณฑลพร้อมกันอยู่แล้ว เข้าใจลักษณะการทำกินของชนแต่ละกลุ่มที่แตกต่าง เข้าใจวัฒนธรรมที่แตกต่าง เข้าใจตำราพิชัยสงคราม มีความรู้เรื่องมาตราวัดและเข็มทิศ เรื่องโหราศาสตร์และการคะเนลักษณะภูมิอากาศว่าวันไหนหมอกจะหนาตามความรู้ที่ขงเบ้งเคยใช้ ท่านจางเป็นคนที่คนสมัยนี้น่าจะเรียกว่าจีเนียส) จีเนียสบุ๋นมาเจอกับจีเนียสบู๊ ที่สยาม

 

https://vt.tiktok.com/ZSNgWjHud/


https://vt.tiktok.com/ZSNgWo41Y/


ผู้ผลิตคลิปทำได้สวยดีค่ะ ขออนุญาตนำมาเผยแพร่ต่อนะคะ

 

พยายาม แปลด้วยสำเนียงแต้จิ๋ว

1. 兩廣提督侍郎殷正茂

liang2 guang2 ti5 dong4 si6 neng5 hng1 zian1 mong6

(เหลียง กว่าง ที๋ ตง ไซ นึ้ง “หึง เจ่ง หมง”)

ผู้ว่าการสองกว่าง(กว่างตุ้งและกว่างสี) “หึง เจ่ง หมง”



2. 奏暹羅國王華招宋

zao3 siem5 lo5 gog4 uang5 hua5 zieu1 song3

(เจา เซี่ยม หล่อ กก อ้วง “หัว จิ่ง ซ่ง”)

รายงานว่าอ๋องจากประเทศสยามนาม หัวจิ่งซ่ง



3. 差夷使進貢 (差使 = appoint = นัดหมาย)

ca1 i5 sai3 zing3 gong3

(ชา อี่ ไซ จิ้ง ก้ง)

ขอนัดหมายอย่างนอบน้อมขอจิ้งก้ง




4.方物稱原給印信勘合

bang1 muêh8 cêng1 nguêng5 gib4 ing3 sing3 kam1 hab8

(ปั่ง หมัวยะ เช่ง หง่วยะ กิ๊บ อิ่ง ซิ่ง กั่ม ฮับ)

ไม่ได้นำเอกสารสำคัญการเดินทางและตราคำหับสำหรับประทับบนสาร์นมา




5.因東牛國攻破城池

ing1 dong1 ghu5 gog4 gong1 pua3 sian5 di5

(อิง ตก หงู่ กก กง พั่ว เซี่ย ตี่)

เพราะถูกพม่าทำลายบ้านเมือง


6.燒毀乞行補

siê1 huǐ keg4 heng5 bou2

(เซีย หุย เค่ก เฮ่ง โป้ว)

เผาบ้านเมืองจนพลเมืองอดอยากยากแค้น (คำว่าโป้ว = อดอยากยากแค้น ผอมโซ)




7.給下禮部議

gib4 ê6 loi2 bou6 ngi2 (กิบ แอ่ โล่ย โปว หงี)

ขอเข้าพบเพื่อเจรจากับกรมพิธีการให้สงเคราะห์แก้ไขวิกฤตการณ์
(โปว = ชดเชย, สงเคราะห์ / หงี = วิกฤตการณ์ , ความลำเข็ญ)

 

ที่แปลเป็นภาษาแต้จิ๋วเพราะทำให้พอจะแปลเองได้ และภาษาแต้จิ๋วเป็นภาษาโบราณนานกว่า5000 ปี โครงสร้างประโยคยังใช้เหมือนโบราณทำให้แปลความหมายรูปประโยคแบบโบราณแล้วให้เกิดความเข้าใจได้ง่าย

 

ไม่แน่นะ พระองค์ท่านอาจจะแกะพิมพ์รูปนี้ด้วยตนเอง รูปนี้น่าจะเป็นปลาตะเพียนมากกว่า คล้ายๆกับคุณพ่อทั่วไปดีใจที่มีลูก

 

สาวๆวังหลวงจีนอยู่กันแบบอลังการประมาณในหนังนี่แหละ ลูกขุนนางระดับสูงจะถูกเรียกเข้าวังเพื่อคัดเลือกเป็นไปเป็นฮองเฮาบ้าง พระสนมบ้าง ชายาอ๋อง(น้องชาย พี่ชาย หลานชายพระจักรพรรดิ)