ขอเชิญท่านที่มีความจงรักภักดีและเทิดทูนในสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

เวลาส่วนพระองค์ ทรงนุ่งแบบนี้ เมื่ออยู่บ้าน (ตำหนักส่วนพระองค์) แต่ไม่มีสังวาล เพราะท่านทำอะไรๆด้วยการนุ่งแบบนี้ ทรงถนัด ทะมัดทะแมง จะพาพระราชโอรสธิดาทรงฝึกดำน้ำว่ายน้ำก็ทำได้ ฝรั่งที่เข้ามาเจอท่านเคยบันทึกว่าพระองค์ท่านนุ่งห่มค่อนข้างจะเปิดเผย คนพื้นเมืองนุ่งแบบนี้ ไม่ค่อยห่วงเรื่องโป๊ ผู้ชายโบราณไม่เห็นว่าเป็นเรื่องโป๊ จะเห็นบ้างอะไรบ้าง ก็ถือว่าปกติ เพราะผู้หญิงบางชาติก็ไม่ใส่เสื้อโดยมีแค่ผ้าคาดปกปิดถันนิดหน่อย คนโบราณไม่เห็นเป็นเรื่องผิดปกติ แต่คนในวังต้องนุ่งห่มเรียบร้อยสวยงาม คนระดับเศรษฐีนุ่งห่มผ้าจากเมืองนอก เศรษฐีผู้มีอันจะกินอยากจะห่มผ้ามีผ้าเยอะ ซื้อมากองเป็นตั้ง ต้องนุ่งต้องห่ม บางวันเปลี่ยน 2 - 3 ชุด เพื่อนุ่งห่มให้ถ้วนทั่วผ้าที่มี เพราะเป็นของแพงยิ่งสีสดสวยลายสวยผ้าผืนนั้นยิ่งแพง ชาวบ้านมีผ้าใช้ไม่กี่ผืน บางครั้งนอนก็ไม่ใช้ผ้านุ่ง เด็ก ๆ ไม่นุ่งผ้า เพื่อถนอมผ้าที่มีไม่ให้เก่าเร็วไว้ใช้ในงานสำคัญ ชนชั้นค่อนข้างแบ่งกันมาก นุ่งห่มแบบที่เห็นในรูป เป็นปกติของชายไทย ท่านไม่ได้นุ่งแบบโสร่งอย่างในหนังหรอก เพราะจะลุกจะนั่งไม่ถนัด พระองค์ท่านเคลื่อนไหวสรีระอย่างทะมัดทะแมงคล่องตัวสูงมากเพราะฝึกทหารมาเยอะ และเหมือนชายสุโขทัยนุ่งแบบนี้มานานแล้ว เป็นการนุ่งห่มแบบดั้งเดิม ท่านใช้ผ้าขาวบางแบบแขกมาใช้นุ่งแบบนี้ มันแห้งเร็วและไม่ร้อน จึงบอกได้ว่าค่อนข้างโป๊เลยหล่ะ ทรงเดินตรวจทั่วทั้งเกาะด้วยชุดนี้แบบสบาย ๆ พระทัย ส่วนพระนางแต่งมิดชิดเสมอเพราะเคยชินแต่งมิดชิดเพราะเคยเป็นคนจากเมืองหนาวและแต่งแบบไทยตามระเบียบราชสำนัก ราชสำนักมีผลมาถึงเกาะบ้านเลนเพราะว่า นำนางข้าหลวงมาประจำที่นี่ร้อยกว่าคน ทั้งงานร้อยมาลัย เครื่องแขวน งานขัดเรือนลงน้ำมัน งานดูแลพระราชโอรสพระราชธิดา งานเตรียมภูษามาลา จึงนำระเบียบราชสำนักมาใช้ที่นี่ และเป็นการฝึกพระองค์เจ้าบัวเพื่อให้ทรงรู้งานของราชสำนักตั้งแต่ยังน้อยเพื่อว่าเมื่อเติบใหญ่จะได้ให้พระองค์บัวคุมสนมนางในฝ่ายในต่อไป



หาภาพอยู่นาน เพื่อหาคนนุ่งถกเขมรสูง ทหารของพระองค์ท่านก็นุ่งกันแบบนี้เวลาอยู่บ้าน พอมาเฝ้าจึงแต่งมิดชิดตามระเบียบราชการ

 

งานแบบวัง ให้สนมนางในทำ งานแบบเตรียมปลาแห้ง เตรียมข้าวตาก เตรียมมะพร้าวคั่ว เป็นงานที่ชาวบ้านที่มาอาศัยบนเกาะนี้ทำ เช่นเมียทหารลูกทหารที่ผัวหรือพ่อไปรบแล้วไม่มีญาติจะไปอยู่ด้วย คนชราที่ลูกตายในสนามรบแต่ยังพอมีแรงทำงานเบาๆได้ จะช่วยกันทำ ส่วนพระนางจะคุมทุกจุด ทั้งข้าหลวงและชาวบ้าน หน้าที่อีกอย่างของพระนางคือตรวจความเรียบร้อยของสำเภาก่อนออกจากท่า พระนางคุมบัญชีสินค้าเองและตรวจคุณภาพสินค้าเอง สินค้าเกษตรพื้นเมืองส่วนใหญ่จะมีปัญหาเรื่องเชื้อรา ต้องทิ้งไป ไม่นำขึ้นเรือเพื่อไม่ให้เชื้อลามไปติดสินค้าอื่น

พระนางเป็นเจ้านางในยุคที่บ้านเมืองเพิ่งก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ ต้องคล่องแคล่ว ต้องสนับสนุนกองทัพได้เท่าที่พระนางจะทำได้ เป็นยุคบุกเบิกใหม่เพื่อทำให้กรุงศรีอยู่ต่อไปได้อีกหลายร้อยปี ในพระทัยของพระนางคงหวังให้กรุงศรีอยู่ต่อไปได้ตลอดกาล

 

ในบันทึกของฌาคส์ เดอคูทร์ ที่ได้เข้ามาและอยู่กรุงศรี 8 เดือน ดิฉันคาดว่า พระโชฎึกคือพี่ชายของพระนาง เป็นเพื่อนกับฝรั่งที่มาทำการค้าด้วย (เรียนการทหาร ภาษา ในสำนักเรียนในพระราชวังปักกิ่ง พวกลูกขุนนางระดับสูงสามารถเข้าชั้นเรียนเดียวกับโอรสและพระประยูรญาติของฮ่องเต้ได้ โดยเรียนในพระราชวังต้องห้ามแบบไปเช้าเย็นกลับ เหมือนเป็นมหาวิทยาลัยของชนชั้นสูงของกรุงจีน) พี่ชายของพระนางจึงมีความรู้เรื่องภาษาหลายภาษาติดตัวมาก่อนจะมากรุงศรี

 

ที่ตำหนักเกาะบ้านเลนน่าอยู่เพราะเหตุผลเดียวกับในรูป คือเย็นสบาย มีลมพัดโบก สงบและ สดชื่น



ป.ล. ถ้าไม่แต่งตำนานแบบผิดพลาดขนาดนี้จนชื่อเกาะอออิน เป็น บางปะอิน จะดีมากขึ้นกว่านี้ค่ะ

 

ถ้าโกษาธิบดีจีน ตั้งบ้านอยู่แถวป้อมเพชร เป็นไปได้ที่จะเป็นคนแซ่จาง และถ้าบ้านอยู่แถวหลังป้อมเพชร โกษาธิบดีจีนอาจจะเป็นญาติผู้ใหญ่หรือเป็นคุณปู่ของพระอัครชายาหยก

ในเอกสารบอกว่าใช้คนฮกเกี้ยนไต้ก๋งเรือ ฝรั่งจึงเดาว่าเจ้าพระยาโกษาจีนท่านนี้เป็นคนฮกเกี้ยนซึ่งอาจจะไม่ใช่ก็ได้ แต่เนื่องจากสมัยปลายกรุงศรี เจ้าพระยาท่านนี้มีชื่อเสียงที่ไม่ดีก็เลยไม่ได้เชื่อมโยงญาติ น่าเสียดายที่หาคนแซ่จางไม่เจอ

ลูกหลานเจ้าคุณประตูจีนก็อาจจะใช่ แต่ไม่มีปรากฎแซ่ที่ไหนจึงตามไม่เจอ

ถ้าตระกูลเก่าแก่จากครั้งกรุงศรีอยุธยาตระกูลไหนมาจากแซ่จาง (ออกเสียงแบบจีนกลาง) ก็คือน่าจะใช่ลูกหลานท่านจาง

ประวัติศาสตร์เขียนว่า ฆ่ากบฎจีนย่านนายก่ายไป 40 คน ไม่ได้ฆ่าล้าง 7 ชั่วโคตร ดังนั้น ลูกหลานไม่ได้ตายทั้งหมด พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศก็ไม่ได้ทำตามกฎมณเทียรบาลที่จะต้องฆ่าล้างตระกูล เพราะพระองค์ท่านก็มีญาติเกี่ยวพันอยู่กับตระกูลนี้

 

ถ้าโกษาธิบดีจีนเป็นลูกหลานท่านจางจริง ก็น่าผิดหวัง เพราะท่านจางสอนลูก ๆ ให้มีคุณธรรม และช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก และยึดมั่นในบวรพุทธศาสนา การที่เหิมเกริมเอาเรื่องผู้หญิงมาเป็นนางบำเรอและส่งเข้าวังเจ้านายแบบที่โกษาจีนทำนั้น ค่อนข้างผิดไปจากพื้นฐานของครอบครัวท่านจาง ถือว่าเป็นบุคคลที่น่าผิดหวัง ท่านจางนี้ฝึกกรรมฐานกับองค์กรรมาปะ และชักชวนให้ท่านข่านมองโกลหันมานับถือพุทธศาสนาได้

เมืองไทยเราถอดวิชาพุทธศาสนาออกจากการเรียนของเด็กๆ ถือว่าอันตราย เพราะการไม่ได้ปลูกฝังเรื่องคุณธรรม ศีลธรรม ความละอายต่อบาปให้เด็ก เป็นอันตรายต่ออนาคตประเทศ เราขาดการเรียนการสอนด้านพุทธศาสนามานานเท่าใดแล้ว มีความเสี่ยงต่อความสงบเรียบร้อยของประเทศ

 

มีอีกทางหนึ่งในการหาคนแซ่จาง คือการอ่านป้ายวิญญาณบรรพบุรุษของตระกูลที่มาจากสมัยอยุธยา แต่คิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของวงศ์ตระกูลคงเข้าไปขออ่านไม่ได้ ซึ่งคงต้องยุติการหาแบบเจาะลึกเพราะเป็นข้อมูลภายในของวงศ์ตระกูลต่างๆ

 

พระนเรศทรงนุ่งแบบชัยวรมัน โดยเอาผ้าขาวของพราหมณ์มานุ่งแบบชัยวรมัน เวลาอยู่ในตำหนักหรือที่ส่วนพระองค์ นุ่งแล้วทะมัดทะแมง คล่องตัว

คิดว่าการนุ่งห่มผ้าผืนเดียวในลักษณะการนุ่งแบบนี้ คงสืบทอดกันมายาวนานเป็นพันปี พระองค์ท่านอนุรักษ์ศิลปะการนุ่งของเผ่าพงศ์

สัก 50-60 ปีก่อน คนไทยยังชอบนุ่งเตี่ยว (ถกเขมรสูง )โดยใช้ผ้าขาวม้ากันอยู่เลย เพราะการนุ่งแบบนี้มันคล่องตัว

คำว่า ถกเขมร ก็อาจจะไม่ถูกต้องเพราะคนไทยไปเชื่อจอร์จ เซย์เดย์มากเกินไป เราไปยกการนุ่งแบบดึกดำบรรพ์นี้ ให้เขมรเป็นต้นแบบเพราะเชื่อฝรั่งมากเกินไป ที่จริงอาจจะต้องเป็น ถกขอม หรือ ถกศรีเทพ หรือ ถก ทวาราวดี ถกละโว้ เป็นต้น

ถกเขมร กับ บางปะอิน เป็นการใช้คำที่ผิดและบิดเบือน ประวัติศาสตร์ เหมือนๆกัน

 

บันทึกของกษัตริย์สุไลมาน ช่วงที่ 9 และบันทึกราชวงศ์หมิง ช่วงที่ 10 เรื่องช่วงเวลาตายของมังสามเกียด แต่จะไม่สอดคล้องกับพงศาวดารอื่นเพราะช่วงเวลาการตายแตกต่างกัน

ของกษัตริย์สุไลมาน มังสามเกียดตายประมาณปีประกาศอิสรภาพ ปี 2127

1. สอดคล้องกับภาพยุทธหัตถีในกรุพระวัดบ่อทองคำที่มีการชนช้างและมีพระมาลาเบี่ยง ปีที่สร้างคือ พ.ศ. 2128

2. เอกสารหมิงสือลู่ ปีที่บันทึก พ.ศ. 2116 ที่บันทึกให้เกียรติสมเด็จพระนเรศด้วยพระสมัญญานาม "หัวเจ้าซ่ง" พระเจ้าแผ่นดินตระกูลเจ้าแห่งราชวงศ์ซ่งผู้ยิ่งใหญ่
ก่อนหน้านี้หลายปีพระนครินธิราชไปถึงจีน ยังใช้คำทับศัพท์ชื่อพระนครินธิราช
หรือว่ามังสามเกียดตายตั้งแต่พระนเรศขอกลับมากรุงศรี พ.ศ. 2115

3. ในสัมผัสของที่ดิฉันเห็นพระองค์ท่านในปีที่เสด็จขึ้นไปกวาดไพร่พลหัวเมืองเหนือลงมากรุงศรีทรงสำราญพระทัยคล้ายหมดห่วง จนดิฉันนึกว่าพระองค์ท่านทรงไปท่องเที่ยวหลังการแต่งงานเลยด้วยซ้ำ(เข้าใจผิด ที่จริงทรงไปราชกิจกวาดต้อนไพร่พลหัวเมืองเหนือ)

มังสามเกียดตายตั้งแต่ 2127 หรือก่อนหน้านั้น หรือมีกษัตริย์อื่นอีกพระองค์หนึ่งมาทำยุทธหัตถีกับพระองค์ดำหรือเปล่า

 

เจ้าที่ตาย พม่าจะตั้งให้เป็น นะ โดยมีท้าวสักกะเป็นองค์แรก ซึ่งสัญญลักษณ์คือ นั่งช้างสามเศียร เป็นไปได้ว่ามังสามเกียดจะตายตั้งแต่ปี 2127 หลังการประกาศเอกราชก็ได้ เรื่องนี้มีคำให้การชาวกรุงเก่า ช่วงที่ 5 บอกไว้ตรงกับ ช่วงที่ 9 ของ สุลต่าน สุไลมาน

รูปพระอินทร์นั่งช้าง 3 เศียรไปตรงกับรูปในเหรียญของกรุวัดบ่อทองคำ


https://th.wikipedia.org/wiki/นะ_(วิญญาณ)

 

หลังเหรียญ เป็น นะ ของพม่า






เครดิต : https://www.silpa-mag.com/culture/article_42242

แปลก ที่ ข้อมูลเผยแพร่เกือบจะพร้อมกัน ทำให้ดิฉันจับชนข้อมูลได้ และสามารถขยายความเข้าใจเรื่อง นะ และรูปพระอินทร์ทรงช้างสามเศียรหลังองค์พระเครื่องได้

 

พระเจ้าแผ่นดินอังวะที่ตายในปี 2127 คือพระเจ้าตะโดเมงสอ จึงใช้ฉัตร 9 ชั้นได้ เพราะเป็นกษัตริย์ ส่วนมังสามเกียดเป็นแค่พระมหาอุปราช มาชนช้างกับพระนเรศแล้วตาย เป็นพระองค์ที่ 2 ในปี 2136

แสดงว่า พระนเรศสุดยอดนักรบ ฆ่าพระเจ้าอังวะตายเมื่อปี 2127

https://th.wikipedia.org/wiki/พระเจ้าตะโดเมงสอแห่งอังวะ

พงสาวดารบอกว่า นันทบุเรง ปราบ ตะโดเมงสอ แต่ก็เป็นไปได้ว่า พระเจ้าแผ่นดินที่มีฉัตร 9 ชั้นที่ตายจากการทำยุทธหัตถีกับพระนเรศวรคือ พระเจ้าอังวะ (ตะโดเมงสอ) ก็ได้ เหมือนช่วงเวลานั้น พระองค์อาจจะไปช่วยนันทบุเรงปราบอังวะจริง แล้วทรงอาจจะผิดใจกับพม่าบางอย่าง เช่น พม่าอิจฉา รบชนะจนจะเก็บไว้ไม่ได้ แสดงท่าทีจะฆ่าพระองค์ จึงทรงประกาศอิสรภาพและกวาดต้อนผู้คนกลับกรุงศรี เมื่อมาถึงชานกรุงศรีทรงนั่งเรือพระที่นั่งมารับพระนางมณีจันทร์จากตำหนักเกาะบ้านเลนเข้าเกาะกรุงศรีอยุธยาด้วยกัน เพื่อรีบเตรียมการแต่งพระนครตั้งรับศึกใหญ่ ขณะนั้นพระนางกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณ 4 เดือน (พระนเรศทรงออกรบโดยออกจากเกาะบ้านเลนไปเป็นเวลาประมาณ 4 เดือน เป็นไปได้ไหมว่าจะเดินทัพไปถึงอังวะได้จริง)


พระนเรศแบ่งทัพไปหงสา เตรียมการกวาดต้อนผู้คน ส่วนพระองค์เองทรงเคลื่อนทัพไปอังวะ โดยเริ่มออกจากกรุงศรีตอนเริ่มเข้าหน้าฝน ไปถึงอังวะในเดือนเดียวกัน นันทบุเรงอาจจะสั่งให้พระนเรศเป็นทัพหน้าไปสู้กับพระเจ้าตะโดเมงสอซึ่งเป็นญาติของนันทบุเรง เหมือนครั้งที่สั่งให้ไปสู้ที่ศึกเมืองคัง ครั้งนี้พระนเรศก็ชนะอีก นันทบุเรงจึงหันมาจะเอาเรื่องพระนเรศเพราะเห็นว่าเก่งเกินไปจะเป็นภัยต่อนันทบุเรง ซึ่งไม่ยุติธรรมต่อพระนเรศมาก ๆ ที่พระนเรศทำความดีความชอบได้แต่กลับจะตอบแทนด้วยความตาย พระนเรศคงโมโหมาก ๆ จึงประกาศตัดขาดกับหงสา และตอนนั้นคงโดนทัพนันทบุเรงไล่ตามหลัง แต่ด้วยที่พระองค์ทรงวางกองทัพอีกกองทัพหนึ่งเตรียมการเพื่อกวาดต้อนผู้คนกลับกรุงศรี จึงกลับมาสมทบกับกองทัพสยามนั้นข้ามแม่น้ำสะโตง ถึงตรงนี้ทรงต้องใช้ปืนนกสับเป็นตัวช่วยเพราะเพิ่งเหน็ดเหนื่อยจากการทำศึกกับพระเจ้าอังวะมา จึงต้องใช้ปืนช่วยในการยิงสุรกรรมาตายที่อีกฝั่งแม่น้ำสะโตง (เดาจากสภาพการของการปั้นพระกรุวัดบ่อทองคำ หรือที่ตั้งทัพหลวง ณ ตำบลเชียงทอง ปัจจุบันคือ ตำบลหัวรอ จ.พิษณุโลก ในปี 2128)

 

พระเครื่องกรุวัดบ่อทองคำ ปีที่สร้างพระ พ.ศ. 2128

 

อาจจะเป็นหม่องโปตู เพราะในพระเครื่อง คล้ายขี่เสือ

 

ได้เห็น เจ้าแม่วัดดุสิตวัยเด็ก เล็กน้อย โดยทรงโปรดชุดสีชมพู ทรงแต่งแบบชุดไทยมีสะไบ ดูเหมือนว่าสีชมพูเป็นสีโปรดของพระองค์บัว พระองค์บัวทรงติดพระราชบิดา ทรงกอดขาพระราชบิดาไม่ให้เสด็จไป ทรงกรรแสง พระนางมณีจันทร์กรรแสงตามพระองค์บัว

เห็นแวบเดียวทำให้นึกถึงหอเขียนวังสวนผักกาดขึ้นมาได้ ตำหนักนี้แปลกดีที่พื้นหลังของพนังเป็นสีชมพู




ที่วัดอัมพวัน วัดปรางค์หลวง นนทบุรี ที่พระเจ้าปราสาททองอพยพพระราชวงศ์หนีโรคห่าไปอยู่นนทบุรีระยะหนึ่ง คาดว่าเจ้าแม่วัดดุสิตคงไปด้วย หอไตรกลางน้ำ ก็ทรงทาสีชมพู คาดด้วยสีฟ้า ถ้ารัชกาลที่ 4 บูรณะแล้วทาสีตามหอไตรเดิม ก็อาจจะพอเป็นแนวทางที่จะบ่งบอกได้ว่า พระองค์บัวโปรดสีชมพูค่ะ

เจ้าท่านๆมาให้เห็นแวบๆ เมื่อวานเห็นพระองค์บัววัยเด็กถูกอุ้มอยู่โดยพระหัตถ์พระราชบิดาที่ทรงเครื่องรบกษัตริย์

ป.ล. หอเขียน อาจจะไม่เกี่ยวกับพระองค์บัวก็ได้ค่ะ ที่คิดถึงหอเขียนเพราะเห็นสีพระภูษาของพระองค์ในวัยเยาว์ค่ะ

 

ตะโดเมงสอ ตายที่ตองอู ถ้าพระนเรศฆ่าตะโดเมงสอเสร็จ แล้วสเด็จมาทางแม่น้ำสะโตง เพื่อสมทบกับอีกทัพที่เมืองแคลง ระยะทางไม่ไกล มีความเป็นไปได้ที่ทรงชนช้างเสร็จก็ยกพลข้ามแม่น้ำสะโตงโดยทรงช้างที่ทำยุทธหัตถีกับตะโดเมงสอ เมื่อข้ามแม่น้ำสะโตงมาได้จึงทรงประทับบนคอช้างแล้วทรงใช้พระแสงปืนต้นข้ามแม่น้ำสะโตงยิงสุรกรรมาตาย

 

องค์บน อาจจะไม่ใช่พระร่วง ดูเหมือนผู้สร้างพยายามทำให้ร่างเล็ก เอวบาง เพื่อสื่อว่าเป็นสตรี และกำกับตัว มะ ไว้ข้างบน (รูปนี้อาจจะเอาไว้ใช้เพื่อแกะวิธีการแต่งตัวของเจ้านางราชวงศ์พระร่วงได้ค่ะ) สังเกตว่าเหมือนจะมีสายสะพาย!!! ไม่แน่ใจค่ะ ช่วยสังเกตุรูปดูค่ะ


สำหรับพระร่วงนั้น ผู้สร้างจะปั้นให้พระมีพุงนิดหน่อย



ด้านหลังองค์พระ

 

อักษรที่อารามพุทธ ในเมืองอาจินาเทเป ประเทศทาจิกิสสถาน ที่อยู่แถบเดียวกับคนชาติอี๋ (ต้นตระกูลคนแซ่จาง หรือตระกูลไทไท ) หรือ คนเยว่เผ่าหนึ่ง หรือเมื่อหนีสงครามเดินไปตามเส้นทางสายไหม ตั้งรกรากไปตามจุดต่าง ๆ จนไปรวมกันเป็นเผ่าหนึ่งในน่านเจ้า เป็นคนหน้าแขก ใช้ภาษาแขก อักษรแขก

หน้าตาของเยว่เผ่าหนึ่ง ที่อยู่ดินแดนเอเซียกลาง เป็นกลุ่มคนอยู่ติดกับอินเดียและรับวัฒนธรรมอินเดีย โดยเฉพาะเมื่อมีพระพุทธศาสนาแล้ว ชนกลุ่มนี้ก็รับไว้และถือศรัทธายาวนาน2000ปีกว่าแล้ว พวกมุสลิมรุกรานและบังคับให้เปลี่ยนศาสนา จึงมีการต่อสู้ล้มตาย และพวกชนชั้นเจ้าหรือหัวหน้าเผ่าได้พากันอพยพหนีภัยคุกคามไปเรื่อยๆเป็นพันปี จึงไปอยู่ในดินแดนใกล้กลุ่มชาวฮั่นในจีน

คนเชื้อเจ้าของน่านเจ้า เป็นคนกลุ่มนี้ เป็นพวกเจ้าชายเจ้าหญิงแคว้นอุทยานและแคว้นรอบๆ ในสมัยพุทธกาล เรียนเขียนอ่าน ปัลลวะ หรือภาษาที่ใช้กันบนเส้นทางสายไหมได้ ต้นตระกูลสายขุนหลวง เจ้าหลวง เจ้าฟ้า ที่พวกเรารู้จัก เป็นเจ้าสายเหนือของดินแดนสุวรรณภูมิ

ชาวกลิงคะ ชาวอังคะ เป็นเจ้าสายใต้ของดินแดนสุวรรณภูมิ

โดยเชื้อสายต้นกำเนิดของเจ้าทั้งสองสายมาจากดินแดนเดียวกัน

การคิดแบบนี้คิดบนฐานวัฒนธรรมและการถ่ายทอดทางวัฒนธรรม

 

ทรงมีพระปณิธานประดุจเดียวกับที่พระบรมมหาบรรพบุรุษของพระองค์ท่านได้ทรงเหนื่อยยากรักษามา............... ทรงพระเจริญ...​

 

​

ผู้จะปกครองแผ่นดินนี้ให้กลมเกลียวกันได้ต้องมีเชื้อสายพระเจ้าแผ่นดินแต่โบราณกาล การสืบเชื้อสายของพระมหากษัตริย์ท่านเป็นเหมือนการจัดสรรของเทวดาที่ปกป้องพระศาสนา พวกเราผู้อาศัยบนแผ่นดินนี้จำเป็นต้องมีศูนย์รวมจิตใจ เพราะพวกเราเป็นคนที่มาจากหลากหลายเชื้อสายซึ่งไม่มีใครยอมใคร แต่พวกเราจะอยู่ร่วมกันได้ภายใต้ร่มพระบรมโพธิสมภารและความรักชาติรักผืนแผ่นดิน จึงจำเป็นต้องอาศัยพระบารมีของพระเจ้าแผ่นดินที่สืบเชื้อสายพระโลหิตจากพระมหากษัตริย์เจ้าแต่ครั้งโบราณให้ทรงเป็นองค์ศูนย์รวมจิตใจ

ดิฉันเชื่อมั่นในพระกฤษฎาภินิหารแห่งองค์กษัตริยาเจ้าทุกพระองค์ที่ทรงปกป้องแผ่นดินอยู่ พระองค์ท่านทุกพระองค์ทรงดูพวกเราอยู่

ข้าพระพุทธเจ้าขอถวายพระพร ทรงพระเจริญ​