ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

จากนั้นก็มองเห็นกุฎิหลังเล็กตามริมขอบเขา ที่เคยอ่านในหนังสือพบว่า เมื่อศิษย์รุ่นพี่ๆเรามาสร้างกุฏิให้หลวงปู่ ก็สร้างกุฏิริมเขาหลังเล็กๆไว้ด้วยหลายหลัง เพื่อเมื่อยามใดที่หลวงปู่มาปฏิบัติธรรมกัมมัฎฐาน ศิษย์ที่ใกล้ชิดที่จะติดตามหลวงปู่มาปฏิบัติธรรมที่ถ้ำสิงโตทองด้วย จะได้มีที่พักหลับนอน

 

หลังจากเก็บภาพกุฏิหลังเล็กริมเขาแล้ว ก็ได้ลัดเลาะตามทางบันไดเดินลงเขาอีกด้านหนึ่งที่คุณ motana2008 เคยใช้เป็นทางขึ้น 555 ก็เจอกรงเหล็กอยู่หลายกรง เคยสอบถามท่านเจ้าอาวาสก็ได้รับคำตอบว่ากรงนั้นคือ กรงหมีในอดีต เมื่อลงจากเขาอีกด้านหนึ่งแล้วก็พบกับถ้ำอีกถ้ำหนึ่งที่ชื่อว่า ถ้ำสิงโตทอง ตอนผมเก็บภาพในถ้ำ ผมเห็นหินก้อนหนึ่งมีผ้าแพรพันอยู่เต็มเลย ผมก็คิดว่าเป็นหินพันผ้าธรรมดา จึงไม่ได้ถ่ายภาพแบบชัดเจนไว้ มารู้ภายหลังว่า ที่แท้หินก้อนนั้นแหละมีความสำคัญมาก หินก้อนนั้นแหละคือหัวใจของที่มา ที่ชื่อถ้ำสิงโตทองเลยครับ เหตุที่เรียกถ้ำสิงโตทองเพราะหินศักดิ์สิทธิ์ก้อนนี้มีลักษณะคล้ายสิงโตนั่นเอง มีโอกาสไปอีกครั้งขอแก้ตัวถ่ายภาพมาให้เห็นชัดๆนะครับว่าเหมือนสิงโตอย่างไร ในถ้ำมีพระพุทธรูปดูแล้วเก่าดีอยู่หลายองค์ และมีกลดของหลวงปู่ยังห้อยโชว์อยู่ด้วยนะครับ ศิษย์ท่านใดมีโอกาสได้ไปวัดอย่าลืมมุมนี้นะครับ

 

ขอบคุณพี่กิมมากนะครับที่มีเรื่องดีๆพร้อมภาพถ่ายมาเล่าให้ฟังเสมอครับ

 

กราบหลวงปู่
สวัสดียามเช้าครับ พี่กิมและทุกๆท่านครับ

 

กราบหลวงปู่โต๊ะ ด้วยเศียรเกล้า​

ขอบคุณมากครับเฮีย คาถานี้กลายเป็นคาถาประจำใจไปแล้วครับ

เพิ่งกลับจากลาวเมื่อสักครู่ วันนี้เดินร่วม ๆ 10 กิโล แต่กลับรู้สึกว่าสนุกมากกว่าเหนื่อยครับ ยิ่งกลับมาได้อ่านเรื่องราวจากเฮียก็ยิ่งรู้สึกดีไปใหญ่เลยครับ

 

กราบหลวงปู่โต๊ะด้วยจิตศรัทธา

และกราบสวัสดีพี่ ๆ ทุกท่านด้วยครับ น้องบอย มาประจำการ กวาดบ้านถูบ้าน ชงน้ำชารอพี่ ๆ สนทนาปรารภกันเหมือนเช่นเคยครับ ช่วงนี้หายบ่อย ไม่ค่อยได้เข้ามาเจอเลย อิอิ

 

หลังจากกราบพระในถ้ำสิงโตทองแล้ว ผมก็เดินลัดเลาะต่อไป ก็พบกับรูปหล่อพระสิวลี และโรงครัวของวัด ซึ่งอยู่ใกล้กับโรงเรียนปริยัติธรรมของวัด ที่หลวงปู่ดำหริให้สร้างขึ้น เพื่อให้ลูกหลานชาวบ้านแถบนี้ได้มีโอกาสได้เรียนหนังสือ และศึกษาธรรมะ ผมก็ได้พบกับพระหนุ่มรูปหนึ่ง ผมเรียกนามท่านว่า หลวงพี่ตี้ ผมได้สนทนากับท่านหลายเรื่อง ก็ให้มีความรู้สึกว่า หลวงพี่ตี้เป็นพระหนุ่มที่บ้านเดิมอยู่เชียงใหม่ และเป็นพระหนุ่มที่ไฟแรง ศรัทธาหลวงปู่อย่างแรงกล้า มุ่งมั่น มีความตั้งใจที่จะพัฒนาวัดถ้ำสิงโตทองตามรอยหลวงปู่โต๊ะ และตามรอยท่านเจ้าอาวาส หลวงพี่เล่าว่าที่โรงเรียนปริยัติธรรมในภาคฤดูร้อน จะมีเด็กๆลูกชาวบ้านมาบวชเณรกันปีหนึ่งถึงสามสี่ร้อยรูป แต่มีอาจารย์ที่สอนเณรมีเพียงรูปเดียว ท่านเจ้าอาวาสก็ต้องติดภารกิจมากมายต้องเดินทางตลอดเวลา จึงมีเวลาสอนในบางครั้ง จึงมีพระอาจารย์ที่สอนอยู่ประจำเพียงรูปเดียว ในตอนนั้นหลวงพี่ตี้บอกกับผมว่า ท่านมีความตั้งใจที่จะเข้ากรุงเทพ เพื่อไปเรียนนักธรรมให้มีความรู้สัก ๒ ปี และจะกลับมาเป็นอาจารย์ช่วยสอนอีกรูป ปัจจุบันนี้ผมได้ข่าวว่าท่านก็ได้ลงมากรุงเทพศึกษาอยู่ครับ ผมได้ข่าวนี้ก็รู้สึกปิติในใจว่า บารมีของหลวงปู่มากจริงๆ หลวงปู่ท่านมรณภาพไปตั้ง ๓๒ ปีแล้ว หลวงพี่ตี้อาจจะยังไม่เกิดด้วยซ้ำ ได้แต่ทราบประวัติท่านแต่ในหนังสือ และตามคำบอกเล่ากับท่านเจ้าอาวาส หรือคนรุ่นก่อนที่ทันหลวงปู่ที่แถวเชียงใหม่บ้านเกิดท่าน ด้วยบารมีของหลวงปู่ท่านยังสร้างศรัทธาได้มากถึงเพียงนี้ จึงไม่ต้องสงสัยอะไรกับศิษย์รุ่นพี่ๆเราหลายๆคนที่เคยสัมผัสหลวงปู่ ว่าจะก่อเกิดศรัทธามากมายขนาดไหน

 

จริงอย่างเฮียว่าครับ บารมีของลป.เยอะจริงๆ...มารอเฮียเล่าเรื่องวันวาน ต่อครับ ^^

 

สวัสดีครับพี่กิม อ่าา .. ไม่ผิดหวังจริง ๆ มีเรื่องมาเล่าให้น้อง ๆ ฟังอีกแล้ว สุดยอดครับ (รออยู่เลยครับ อิอิ)

 

จากนั้นผมก็เดินต่อไปก็พบศาลาสีขาวหลังหนึ่ง สอบถามพระสงฆ์ละแวกนั้น ก็ได้ความว่า ศาลาหลังนี้คือโรงเจ ซึ่งโรงเจหลังนี้ได้สร้างขึ้นหลังจากหลวงปู่มรณภาพแล้ว ภายในศาลากว้างขวางมีรูปหล่อพระพุทธ พระโพธิสัตว์กวนอิม และหลวงปู่ด้วย ทุกๆปีเมื่อถึงเทศการกินเจ ก็มีญาติโยมมารวมตัวกันถือศีล และทานเจกันที่นี่ คิดภาพตามแล้วบรยากาศตอนนั้นน่าจะคึกครื้นคึคักพอสมควรนะครับ

 

จากนั้นผมก็เดินมาพบกับศาลาที่ด้านบนมีศิลปะคล้ายๆเจดีย์ ๘ เหลี่ยมที่สวยงาม เหมือนวัดประดู่เลยครับ คิดในใจว่าคงจะจำลองลักษณะมาแน่ๆ ในวันนั้นก็เย็นแล้ว ศาลาจึงถูกปิด และไม่มีพระอยู่แถวนั้นเลย แต่ผมมองผ่านกระจกเข้าไป ก็เห็นหุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่อีกองค์หนึ่งครับ และมีตู้กระจกที่ใส่อัฐบริขารเช่น จีวร สบง รัดประคด ผ้ารับประเคน ทั้งชุด และมีบาตร วางโชว์ไว้ในตู้ด้วย ศาลานี้ผมไม่ทราบประวัติไว้ติดค้างเรื่องนี้อีกเรื่องนะครับ ต้องรอถามท่านเจ้าอาวาสจะได้ข้อมูลชัดเจนและถูกต้องที่สุด

 

เหมือนได้ไปเอง เลยครับเฮีย ชอบๆ ^^

 

สงสัยผมต้องหาเวลา ไปวัดถ้ำสิงโตทองบ้างแล้วละครับ

 

จุดสุดท้ายในวันนั้น คือพระอุโบสถ พระอุโบสถก็ได้สร้างขึ้นหลังจากหลวงปู่มรณภาพแล้วเช่นกัน เมื่อมองขึ้นไปบนพระอุโบสถก็เห็นพระปรมาภิไธยย่อ สก. จึงนับเป็นบุญตาที่ได้พบเห็นอย่างมาก บ่งบอกถึงความศรัทธาของล้นเกล้าทั้งสองพระองค์ที่ผมรักเและเคารพยิ่ง ในวันนั้นพระอุโบสถปิด ท่านเจ้าอาวาสจะเปิดให้ชม ผมก็เรียนท่านว่าไม่เป็นไรครับพระอาจารย์วันนี้ได้เห็นทุกๆสิ่งเป็นบุญตาและสายมากแล้ว ไว้โอกาสหน้าผมขออนุญาตท่านพระอาจารย์เข้าชมนะครับ ผมจะต้องไปสวนผึ้งต่อ และผมก็ได้มีโอกาสได้เห็นภายในของพระอุโบสถ ในวันที่มีงานแห่หุ่นขี้ผึ้งหลวงปู่องค์บนกุฏิ ที่ทางวัดเปิดให้เข้าชม แต่ด้วยวันนั้นผมต้องเป็นแม่งานจึงไม่มีเวลาถ่ายภาพ ดูคร่าวๆไม่ละเอียดนัก จำได้ว่าภายในพระอุโบสถงดงามมาก โอ่โถงตกแต่งด้วยบรรยากาศที่เป็นไม้สัก ทำให้ได้ความรู้สึกอบอุ่น มีพระประธานองค์ใหญ่ศิลปะสวยงาม และรูปหล่อหลวงปู่ มีภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของล้นเกล้าทั้งสองพระองค์ในวันมงคลที่ยกช่อฟ้าใบระกา และทรงประทับในพระอุโบสถหลังนี้มากมายหลายภาพ มีภาพองค์สมเด็จญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราชด้วย และภาพเหล่าเถราจารย์หลายรูป มีโอกาสได้ไปลองเยี่ยมชมดูให้ได้นะครับ วัดถ้ำสิงโตทองมีพื้นที่กว้างขวางขนาดนั้น (ผมว่าหลายร้อยไร่) ก็เพราะบารมีของหลวงปู่ผมยังเดินไม่หมดด้วยเหตุต้องไปสวนผึ้งต่อในวันนั้น ยังมีศาลา ๑๐๘ ปี อยู่ในป่าอีกฝากหนึ่งที่น่าไปเยี่ยมชมอย่างมาก ป่าฝากนั้นจากที่ผมมองจากบนภูเขา ผมเห็นทหารนำรถแบ็คโฮหลายคัน กำลังขุดดินเหมือนจะขุดสร้างอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ จึงคิดเองว่าหลวงปู่มรณภาพไปนานแล้ว ด้วยความเมตตาของหลวงปู่ที่มีให้กับทุกๆคน ในวันนี้จึงมีศิษย์ของหลวงปู่มาช่วยกันบำรุงพระศาสนาที่วัดของหลวงปู่คนละไม้คนละมือคนละเล็กคนละน้อย ไม่ทิ้งวัดของหลวงปู่ไปไหนยังคอยกลับมาดูแล และช่วยได้เมื่อมีโอกาส

เมื่อผมเห็นตัวอย่างแบบนี้แล้ว เห็นสภาพกุฏิแบบนั้นแล้วในวันนั้น เมื่อกลับมาที่บ้านในใจผมว้าวุ่นไม่สบายใจตลอด นอนไม่หลับ ในสมองคิดแต่ว่า หลวงปู่ท่านเมตตาผมมามากมายขนาดนั้นเมื่อในอดีต แล้วผมละ....ผมจะทำสิ่งใดตอบแทนให้หลวงปู่ได้บ้าง

 

หลังจากนอนคิด พอวันรุ่งขึ้น ผมก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะบูรณะกุฏิตอบแทนพระคุณของหลวงปู่ ก็คิดว่าเมื่อบูรณะสำเร็จแล้วคงจะได้ประโยชน์หลายประการ อย่างน้อยในภายภาคหน้าลูกศิษย์รุ่นหลังจะได้เห็น และลูกหลานผมจะได้เห็นด้วย ก็คิดในใจว่าเหมาะสมที่สุดเท่าที่กำลังผมจะทำได้ เพราะกุฏิหลวงปู่หลังนี้ไม่ใหญ่คงใช้งบในการบูรณะไม่มาก และสำเร็จแน่ๆจึงคิดว่าเหมาะสมสำหรับผมที่สุดแล้ว จึงได้ปรึกษากับภรรยาพี่สาว และพี่เขยที่ไปในวันนั้นว่า ผมอยากจะทำบุญบูรณะกุฏิ ทุกคนก็เห็นดีและขอร่วมทำบุญด้วย จึงไปชวนรุ่นพี่และเพื่อนรวมเป็นเพิ่มอีก ๓ คน ที่บ้านเก่าแถวตลาดพลููที่ในสมัยก่อนก็เป็นลูกศิษย์หลวงปู่ และไปหาหลวงปู่ด้วยกันในวัยเด็ก ผมก็นำภาพถ่ายไปให้ดู และถามว่าจะร่วมบุญด้วยไหมเรามารวมกัน ๗ คนตามกำลังศรัทธา ที่เหลือผมรับหน้าที่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการบูรณะเองทั้งหมด ทุกคนเห็นสภาพกุฏิก็ร้องโอ้โห รุ่นพี่ท่านหนึ่งก็ออกความเห็นว่า แบบนี้ไม่ได้ กุฏิหลวงปู่เป็นสาธารณะของศิษย์ทุกคน ต้องให้โอกาสทุกคนด้วย คือต้องจัดแจ้งข่าวเป็นผ้าป่าสามัคคีก่อน เฮียว่าถึงจะเหมาะสมกว่า การที่เราจะสร้างเจดีย์โดยเอาหินก้อนใหญ่ๆสี่ห้าก้อนมาก่อเป็นเจดีย์ สู้เอาเมล็ดทรายเล็กๆมารวมกันก่อเป็นเจดีย์จะดีกว่านะ ยังไงเฮียก็ว่าผ้าป่าสามัคคีเหมาะสมที่สุด ผมก็ว่า เฮียในชีวิตผมไม่เคยจัดผ้าป่าสามัคคีเลย ไม่รู้เขาทำกันอย่างไร เคยแต่เป็นประธานร่วม รองประธาน กรรมการที่เขาขอร่วมบุญมา ไม่เคยเป็นแม่งานเลยจะไหวไหมเนี่ย รวมกันแค่นี้ง่ายกว่านะเฮีย แล้วอีกอย่างผมทำงานแบบนี้ก็ไม่รู้จักคนมากมาย ไม่รู้จะไปชวนใคร ถ้าหลายเสียงสรุปแบบนี้เอาเป็นว่าผมก็จะลองทำดู เดี๋ยวไปขออนุญาตเจ้าอาวาสก่อนว่าทำอย่างไร ได้เงินเท่าที่ทำได้ ถ้าไม่พอผมก็รับเองทั้งหมด เอาเป็นว่ากุฏิของหลวงปู่หลังนี้รับรองว่ารื้อแล้วบูรณะเสร็จแน่ๆก็แล้วกัน เพราะงบไม่มากผมพอไหว ผมก็ยืนยัน ก็ตกลงตามนั้นเหมือนเดิม แล้ววันอาทิตย์ผมก็ไปกันชุดเดิม มีเพิ่มรุ่นพี่อีกคนเพื่อไปขอจัดผ้าป่าสามัคคีบูรณะกุฏิหลวงปู่ เมื่อไปขอท่านเจ้าอาวาสก็อนุญาต และนำตรายางวัดยื่นมาให้ผมเลย พวกเราก็มองหน้ากันแบบสงสัย เหมือนท่านรู้ล่วงหน้าว่าคณะผมจะมาขอจัดผ้าป่า จึงเตรียมตรายางมารอไว้ เมื่อท่านอนุญาตก็ดีใจกันทุกคน และไปกินข้าวฉลองกันที่แถวนั้น แล้วพูดกันว่า " รักษากุฏิของหลวงปู่ไว้ได้แล้ว การบูรณะคราวนี้อย่างน้อยก็ยืดไปได้อีก ๓๐ ปี ถ้ารักษาดีๆก็น่าจะอยู่ถึง ๕๐ ปี ที่เหลือก็คงเป็นหน้าที่ต่อของศิษย์รุ่นหลังแล้ว "

 

สาธุๆๆ...อนุโมทนาบุญกับเฮียกิมและคณะด้วยครับ _/\_

 

หลังจากนั้นอีก ๒ วันผมก็ไปพบท่านเจ้าอาวาสใหม่เพื่อปรึกษาว่า ผ้าป่าสามัคคี เขาทำกันอย่างไรต้องเตรียมอะไรบ้าง พระอาจารย์ก็นำฟางที่เป็นที่เสียบไม้ ไม้ไผ่ที่เป็นธงสำหรับเสียบปัจจัยที่ผู้มาทำบุญจะได้เสียบ ใบปลิวกระดาษตัวอย่างที่มีข้อความเชิญทำบุญว่าเขาเขียนว่าอย่างไร ส่วนถังและข้าวสาร และผ้าที่สำหรับชักผ้าป่า ผมกลับมาเตรียมเอง และอาจารย์บอกว่าบางคณะก็อาจมีพระเป็นที่ระลึกบุญ ผมก็รับคำแล้วบอกว่างั้นผมก็ขออนุญาตสร้างพระด้วยให้ครบสูตรประมาณนั้น ก็ปรึกษารุ่นพี่ที่ไปในวันนั้นต่อหน้าพระอาจารย์ด้วยว่า จะสร้างกี่องค์ดี ก็สรุปว่าสร้าง ๒,๐๐๐ องค์ จะถวายวัด ๑,๐๐๐ องค์ก็แล้วกัน ทางวัดจะได้มีปัจจัยเข้าวัดด้วย เพราะรุ่นพี่กับผมมีขึ้นไปสำรวจกุฏิอีกครั้งว่าจะต้องซ่อมสิ่งใดบ้างเห็นไม้ผุๆบีบที่เดียวป่นเลย จึงว่าเป็นมวลสารที่หลวงปู่เมตตาให้ไว้อย่างดีเลย พระอาจารย์ก็นำฤกษ์มอบผงที่หลวงปู่ได้มาจากพระปฐมเดีย์ เมื่อปี ๒๕๒๓ ที่ท่านเจ้าอาวาสเก็บไว้ ท่านเจ้าอาวาสว่า หลวงปู่พุทธาภิเษกไว้ที่นี่ แล้วกะว่าจะสร้างพระแต่หลวงปู่มรณภาพลงเสียก่อน จำนวน ๑ ถ้วยโจ๊กคนอร์เต็มๆ ที่มาจึงเริ่มต้นแบบนี้ เมื่อท่านอนุญาตจึงขออนุญาตขึ้นไปพลีไม้กุฏิกันในวันนั้นเลย พระอาจารย์ก็อนุญาตตามคำขอครับ

 

ภาพเณรน้อย ไกด์ที่พาสำรวจและแนะนำที่ต่างๆของวัดถ้ำสิงโตทอง

 

เต็มอิ่มจริง ๆ ครับ เคร่งเครียดกับงานแล้วมานั่งอ่านบทความของพี่กิม ทำให้ผมรู้สึกสบายใจจริง ๆ ครับ อนุโมทนาสาธุครับ

 

เมื่อจัดการพิมพ์ซองเตรียมงานตามพระอาจารย์บอกเป็นที่เรียบร้อย ก็มีก่อตั้งทีมประธานและกรรมการ กำหนดวันทอดผ้าป่าก็ถือฤกษ์วันหยุดของทุกท่านและเป็นฤกษ์วันมงคลของประเทศไทยด้วยคือ วันที่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๔ ทุกคนก็เริ่มกระจายข่าวการบูรณะกุฏิกันในวงแคบๆ ศิษย์ที่ทราบข่าวก็ขอร่วมบุญโดยมอบมวลสารของหลวงปู่ที่เก็บเก่าไว้มาถวายหลวงปู่ในการสร้างพระที่ระลึกมากมาย จนถึงปลายเดือนมีนาคม วัตถุมงคลก็สร้างเสร็จเรียบร้อยครบสูตรทั้งหมด จึงขอเมตตาท่านเจ้าอาวาสพุทธาภิเษก โดย ๑. เริ่มที่หน้ารูปหล่อของหลวงปู่ในถ้ำแก้วก่อน ๒. ท่านเจ้าอาวาสวัดถ้ำสิงโตทอง หลังจากเสร็จพิธีแล้วก็ได้มอบให้ท่านเจ้าอาวาส ๑,๐๐๐ องค์ จากนั้นที่เหลือ ๑,๐๐๐ องค์ก็เดินทางมาขอเมตตา หลวงปู่แผ้วปวโร วัดรางหมัน นครปฐม และหลวงปู่แย้ม วัดสามง่ามนครปฐม ในวันถัดไป เมื่อเสร็จสิ้นพิธีทั้งหมดแล้วจึงเริ่มต้นบอกบุญกันตามลำดับ