ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

พี่กิม ขอดูรูปองค์เล็กตอนเสร็จแล้วด้วยนะครับพี่

 

ของมงคลในคราวนี้ ที่ศิษย์ทุกท่านช่วยกันเตรียมไว้ทั้งหมด ผมก็ถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก

ก่อนถึงวันหล่อองค์ปฐมฤกษ์ ก็มีการประชุมกันหลายๆท่านจำนวนในวันนั้น ๑๕ ท่านว่า จะทำกันอย่างไร ผมต้องขอคำปรึกษากับหลายๆท่าน เพราะยังไม่มีประสบการณ์ เมื่อปรึกษากันก็มีผู้เสนอในตอนแรกว่า ผสมคลุกลงทั้งไปหมดเลย จีวรอังสะก็เผาให้เป็นเถ้าคลุกลงไปเหมือนกันก็โหวตกัน มีผู้เห็นด้วยแแนวนี้ ๓ ท่าน ผมก็ถามว่าท่านที่ไม่เห็นด้วยมีเหตุผลอะไร ก็ได้รับคำตอบในแนวๆเดียวกันว่า เสียดายเกศาของหลวงปู่ เพราะเมื่อคลุกลงไปแล้วหายหมด โอกาสจะมองเห็นยาก เพราะเนื้อขี้ผึ้งจะติดกลืนเกศาแน่น่อน ไม่มีการโผล่เห็นเหมือนพระ อีกกลุ่มหนึ่งก็เสนอแบบนี้ครับ เนื้อองค์พระเป็นขี้ผึ้งผสมไม้กุฏิหลวงปู่ที่ผุๆมากมายตำให้ละเอียดผสมลงไปเลย อาสนะผุๆของหลวงปู่ที่เจอบนเตียงในครั้งแรก ก็นำมาตัดเป็นชิ้นเล็กผสมลงไปเลย มวลสารที่ลูกศิษย์ให้มาทั้งหมดตำผสมลงไปเลย ส่วนเกศาให้ใส่หลอดไว้ เพื่อที่วันหนึ่งศิษย์อาจยังได้ประโยชน์นำมาคล้องคอได้ และยังได้เห็นด้วย จีวรที่เอามาจากในกุฏิก่อนบูรณะและกระเป๋าอังสะใส่หลอดรวมกันเลย และกดฝังไว้ใต้ฐานโผล่ให้เห็นครึ่งหนึ่ง เมื่อสรุปใส่หลอดได้แค่ ๒ หลอด ศิษย์คนหนึ่งบอกว่าถ้า ๓ หลอดก็จะดีกว่านะ ประมาณว่าจะได้มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ผมก็ว่าเอางี้ อาสนะใยมะพร้างยังเหลืออยูครึ่งผืน ก็ตัดแบ่งใส่หลอดอีกหลอดก็แล้วกัน ก็ครบ ๓ หลอดพอดี ผมก็ให้โหวตในแนวความคิดนี้ ผลการโหวตเห็นต้องพ้องกันทั้ง ๑๕ ท่าน จึงสรุปใช้แนวทางนี้และกำหนดวันหล่อองค์แรกปฐมฤกษ์แค่องค์เดียวที่เหลือก็มอบให้เป็นหน้าที่ของนายช่างสุพจน์ต่อไป จึงใช้ในวันฤกษ์สะดวกวันอาทิตย์ เพราะทุกท่านหยุดงานสบายๆ และหลายท่านอยากจะทาร่วมด้วย พิธีก็เป็นพิธีแบบเรียบง่ายตามที่หลวงปู่เคยพุดไว้ให้เหล่าพี่ๆฟัง แต่ขอให้มีความตั้งใจ เจตนาดี คิดดีแค่นี้ก็ศักดิ์สิทธิ์แล้ว และสรุปกันอีกว่าเมื่อหล่อจนครบทั้งหมดแล้ว ก็จะนำไปเข้าพิธีพุทธาภิเษกที่วัดถ้ำสิงโตทองอีกคราวหนึ่ง ที่ท่านเจ้าอาวาสท่านรับทราบและเตรียมพร้อมไว้ให้แล้ว ขณะนั้นข่าวมหาอุทกภัยใหญ่ก็เริ่มลงมาใกล้อยุธยาแล้ว

 

ครับรอนิดนะครับ

 

แล้วก็ถึงฤกษ์เมื่อ ๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๔ ก็มีศิษย์มาร่วมด้วยหลายท่าน มีทั้งชาวบ้านที่ทราบข่าว ท่านสข.อุดมวิทย์ สอนสมยุค รองสภาเขตหนองแขม เป็นผู้เริ่มจุดธูปบอกหลวงปู่ มีครูอาจารย์มาร่วมเท มีผู้จัดการธนาคาร มีผูรับราชการในกระทรวงมหาดไทย พ่อค้า มากมายหลายอาชีพ บางท่านก็นำบุตรหลานเด็กๆมาร่วมเทด้วย เพราะหวังให้เด็กเหล่านี้รู้จักการทำบุญ และซึมทราบถึงพระคุณของหลวงปู่ เผื่อในภายภาคหน้า อาจจะมีเด็กน้อยในวันนี้คนใดคนหนึ่ง จะเป็นกำลังในการสืบสานพระพุทธศาสนาต่อไป

 

ต่อครับ

 

ภาพต่อครับ

 

องค์ปฐมฤกษ์เมื่อหล่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

สวยงามมากครับ

 

กราบหลวงปู่
สวัสดีทุกท่านครับ วันนี้วันพระ ได้ไปใส่บาตรมาแล้วแล้วครับ

 

อนุโมทนาครับ

 

หลังจากหล่อองค์ปฐมฤกษ์ ๑ องค์ โดยที่ศิษย์ทุกคนที่มาร่วมกันหล่อ ตักใส่กันคนละนิดคนละช้อนจนสำเร็จแล้ว นายช่างสุพจน์ก็ดำเนินการหล่อที่เหลือทั้งหมดอีก ๑๘๘ องค์ และจากนั้นหลังการหล่อองค์ปฐมฤกษ์เสร็จผมก็ได้ถ่ายภาพ และปริ้นรูปไปให้คณะกรรมการ ได้มีการบอกบุญต่อไป และผมก็ได้ลงในเว็ปลูกปัดโบราณบอกบุญแก่เพื่อนสมาชิกในเว็ปนั้นด้วยและผมก็โทรศัพท์บอกศิษย์ที่ทิ้งเบอร์โทรให้ผมว่าเรียบร้อยแล้ว เข้ามาดูตัวอย่างองค์ปฐมฤกษ์หลวงปู่ในเว็ปลูกปัดโบราณได้ คุณแม่บังอรทราบข่าวก็บอกบุญกับศิษย์สายคุณแม่ เฮียปรีดาและคุณแม่บังอรรวมกันจองทำบุญให้หลวงปู่ก่อนเลย ๕๐ ชุด ด้วยบารมีของหลวงปู่ที่เมตตากับศิษย์ทุกๆคนเมื่อในอดีต ในงานนี้จึงมีศิษย์มาร่วมบุญกับหลวงปู่มากมาย รูปหล่อและล็อคเก็ตถูกศิษย์จองทำบุญกันหมดภายใน ๔ วัน จากนั้นอีก ๑๐ วัน การหล่อก็ดำเนินการจนครบ ๑๘๘ องค์ไม่รวมองค์ปฐมฤกษ์ ขั้นตอนต่อไปคือ นายช่างสุพจน์ต้องตกแต่งรอยตะเข็บ และความเรียบร้อยแบบ handmade องค์ค่อองค์ ขั้นตอนนี้น่าจะใช้เวลาประมาณ ๒ เดือน แต่ขณะที่ตกแต่งได้ประมาณ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ มวลน้ำมหาศาลได้ลงมาถึงศาลายาแล้ว และทราบข่าวจากทางการว่ามวลน้ำนี้จะต้องไหลผ่านพื้นที่เขตหนองแขมต่อไปที่เป็นเขตปลายน้ำเพื่อให้ไหลลงไปที่กระทุ่มแบน และผลักดันลงทะเล จ.สมุทรสาคร ผมก็คิดว่าไม่ทันแน่ และไม่ทราบว่ามวลน้ำจะมากแค่ไหน จึงเตรียมสถานที่ดูทีหนีทีไล่ว่าถ้ามวลน้ำมาจริงๆต้องย้ายรูปหล่อหลวงปู่ไปไว้ที่ปลอดภัยก่อน นายช่างสุพจน์จึงเคลียร์ชั้น ๒ รอย้ายไว้ก่อนเพื่อความไม่ประมาท

 

ปลายเดือนตุลาคม ๒๕๕๔ ขณะนั้นทางการก็ได้ยันน้ำที่ประตูน้ำคลองทวีวัฒนาเต็มที่ จนมวลน้ำมหาศาลมาถึงก็ไม่อาจต้านทานได้ แนวกั้นได้พังทลายลง น้ำจึงไหลเข้ามาเขตหนองแขมอย่างรวดเร็ว โดยหมู่บ้านเศรษฐกิจมีผมกระทบก่อนเป็นพื้นที่แรก ผมยังมีเวลาอีกประมาณ ๑ อาทิตย์ที่มวลน้ำจะมาถึงหมู่บ้านผม บ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวกับสิ่งพิมพ์ ในขณะนั้นก็รู้สึกกังวลอย่างมาก เพราะเครื่องจักรแต่ละตัวน้ำหนักหลายสิบตัน การเคลื่อนย้ายต้องถอดเป็นส่วนๆใช้เวลาเป็นเดือน จึงแทบไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้นเลย ถ้าเกิดน้ำท่วมซึ่งไม่มีใครสามรถรู้ได้เลยว่าจะลดเมื่อไหร่ หากเครื่องจักรต้องแช่น้ำเป็นเดือนๆ ธุรกิจของผมต้องเสียหายชนิดที่ประเมินไม่ได้ และถ้าต้องซ่อมก็ไม่ทราบว่าจะใช้เวลาอีกเท่าไหร่ถึงจะกลับมาเหมือนเดิมได้ สิ่งที่ผมต้องการในตอนนั้นคือ กำลังใจและสติ ผมคิดถึงหลวงปู่ทันที ผมได้จุดธูปบอกหลวงปู่ตรงเสาไม้กุฏิที่ตอนบูรณะผมขอท่านเจ้าอาวาสมาสักการะ เพราะผมมีความเชื่อว่าโดยส่วนตัวไม้เสาของหลวงปู่ค้ำกุฏิของหลวงปู่ ผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านลมพายุยืนหยัดมาถึงยุคนี้ ก็ขอบารมีของหลวงปู่ช่วยค้ำโรงงานกิจการที่บ้าน และเมื่อผมแขวนขึ้นไปแล้วก็มีความรู้สึกโดยส่วนตัวเองว่าเหมือนหลวงปู่มาอยู่ใกล้ๆผม จึงบอกว่า " หลวงปู่ครับขอบารมีของหลวงปู่ ประทานปัญญาให้ผมได้คิดเละตัดสินใจถูกต้องในทุกๆเรื่อง ที่ภัยพิบัติกำลังจะมาถึงอีกไม่นานแล้ว ภัยคราวนี้หนักหนาสำหรับผม ถ้าคราวนี้ผมผ่านไปไม่ได้ ต้องเดือดร้อนอย่างสาหัสจริงๆไม่ว่าผมและลูกน้องอีก ๕๐ กว่าชีวิต หลวงปู่อยู่ข้างๆผมเป็นกำลังใจให้ผมสู้ด้วย " จากการที่น้ำท่วมที่อื่นก่อนและได้ข่าวว่าการกั้นอิฐบล้อคบางพื้นที่ถ้าน้ำท่วมมากทานแรงน้ำไม่ไหวก็พังทลายลง ผมจึงเลือกใช้ไม้อัด ๑๕ มิลทาสีน้ำมันกันน้ำซึม และได้ใช้เหล็กกล่องเชื่อมเป็นโครงให้แข็งแรง แล้วฝังพลุกตะกั่วอัดติดกับเสาทั้ง ๒ ข้าง ยาขอบด้วยดินน้ำมันปล่อยตากแดดให้ความร้อมละลายดินน้ำมันให้สนิท แล้วนำพลาสติกมาปูทับ นำกระสอบทรายมากั้นกันแรงน้ำกระแทกด้านหน้าอีกชั้นหนึ่ง ภายในห้องพิมพ์ที่มีเครื่องจักก็นำอิฐบล็อคมากั้นอีกชั้นถ้าเผื่อกำแพงไม้อัดด้านหน้ารับไม่ไหว ติดตั้งปั้มน้ำตามท่อเตรียมพร้อมรับน้ำในครั้งนี้ เมื่อทุกอย่างเตรียมเสร็จแล้วผมก็จุดธูปบอกหลวงปู่อีกครั้งว่า " หลวงปู่ครับขอการตัดสินใจสำคัญในคราวนี้ จงประสบความสำเร็จ ขอบารมีหลวงปู่ช่วยด้วยนะครับ "

และแล้วในวันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๔ มวลน้ำจำนวนมหาศาลได้ท่วมพื้นที่บ้านผม ภายใน ๓ วัน หน้าบ้านสูงถึง ๘๐ ซ.ม. ปรากฏว่าสิ่งที่คิดไว้ได้ผล รับน้ำอยู่ครับน้ำไม่ท่วมพื้นที่ในบ้านผม ผู้คนเริ่มอพยพออกไปเหลือแค่ไม่ถึง ๑๐ เปอร์เซ็นต์ ลูกน้องผมและผมจุดธูปกราบหลวงปู่ทุกวัน เสาหลวงปู่แขวนอยู่ในบ้านเป็นกำลังใจให้ลูกน้องผมและผม ในหมู่บ้านผมมีบ้านจำนวนสามร้อยกว่าหลังคาเรือน มีบ้านอยู่ ๔ หลังที่น้ำไม่ท่วมเพราะกั้นแบบเดียวกันกับผม คือ ๑. บ้านผม ๒. บ้านพี่สาวที่ร่วมบูรณะกุฏิด้วยกัน ๓. บ้านนายช่างสุพจน์ที่มีรูปหล่อหลวงปู่อยู่ชั้น ๒ เมื่อน้ำไม่ท่วมบ้านนายช่างสุพจน์ก็ยังทำงานตกแต่งหลวงปู่ต่อไป ๔. บ้านท่าน สข.อุดมวิทย์ สอนสมยุค รองสภาเขตหนองแขม ที่นับถือหลวงปู่อย่างมาก ไปร่วมงานบุญที่วัดถ้ำสิงโตทองทุกครั้ง ผมไม่อยากจะใช้คำว่าอัศจรรย์หรือคำว่าเหลือเชื่อ แต่ด้วยตาเนื้อที่ผมเห็น และที่คนทั้งหมู่บ้านเห็น มันมีเรื่องเป็นแบบเกิดขึ้นนี้จริงๆ " กราบหลวงปู่โต๊ะครับ กราบ...กราบ...กราบ "

 

เมื่อผมอยู่ดูแลจนเรียบร้อยไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ก็เหลือแต่รอน้ำลดเพียงอย่างเดียว ผมและครอบครัวจึงออกไปอยู่ด้านนอก คงให้แต่ลูกน้องคอยเฝ้าเท่านั้น จึงถือเป็นการพักผ่อนที่ยาวจริงๆ ผมเลือกจะไปพักอยู่นครปฐมบ้านรุ่นพี่ ที่เมื่อข้ามแม่น้ำนครชัยศรีไปแล้วฝั่งนั้นแห้งสนิท ที่เลือกเพราะมีเหตุปัจจัยหลายอย่างที่คิดว่าเหมาะสม ไม่ไกลจากหนองแขมเมื่อมีเหตุมีปัญหาอันใดก็เข้าไปได้ไม่ไกล อยู่ใกล้บ้านอาจารย์ของมานะ จะได้เก็บภาพตอนไปชมงานได้เต็มที่ ไปเที่ยววัดถ้ำสิงโตทองได้ง่าย ผมไปร่วมห้าหกครั้ง ตอนนนั้นทางวัดถ้ำสิงโตทองท่านเจ้าอาวาสก็มีตั้งศูนย์รับคนน้ำท่วมด้วย มีคนมากพักที่วัด ร่วม สี่ห้าร้อยคน ท่านเจ้าอาวาสก็ชวนผมมาพัก ผมกราบขอบคุณบอกว่าผมมีที่พักแล้ว จึงเก็บภาพลูกศิษย์ของอาจารย์ขณะกำลังปลูกผมของหลวงปู่มาฝากครับ ในตอนแรกอาจารย์บอกกับผมว่า ผมของหลวงปู่มีวัสดุ ๒ แบบให้เลือกคือ ๑. ผมคนจริง ที่มีข้อดีคือจะธรรมชาติมีสปริง ๒. ผมวิทยาสตร์หรือผมสังเคราะห์ ข้อด้อยคือดูแล้วแข็งกว่า ผมตอบได้ทันทีเลยว่า ผมขอเลือกผมสังเคราะห์ เพราะผมจริงก็ไม่ทราบว่าเป็นผมของใคร ผมว่ามาอยู่บนศีรษะของหลวงปู่ดูแล้วไม่เหมาะสม และมอบเกศาจริงของหลวงปู่ประมาณ ยี่สิบสามสิบเส้นให้อาจารย์ปลูกน้ำฤกษ์ก่อน

 

อาจารย์มานะขณะเพ้นท์สีองค์หลวงปู่ อาจารย์จะทำงานในขั้นตอนนี้เวลากลางคืน อาจารย์บอกว่าแสงเงาจะเห็นได้ดีกว่ากลางวัน

 

น้ำท่วมขังจวบจนถึงวันที่ ๓ ธันวาคม ๒๕๕๔ ก็เริ่มลด ภายใน ๑๐ วันก็ลดลงจนปกติ วิถีชาวบ้านก็กลับมาอีกครั้ง หลังจากนั้นประมาณต้นเดือนมกราคมจึงรวมตัวกันอีกครั้งบรรจุหีบห่อ ที่เพื่อจะนำวัตถุมงคลทั้งหมดไปในพิธีพุทธาภิเษกแบบเรียบง่ายที่วัดถ้ำสิงโตทอง เพราะกำหนดวันไว้แล้วในวันอาทิตย์ที่ ๘ มกราคม ๒๕๕๕ ล็อคเก็ตครบจำนวน แต่พอนับองค์รูปเหมือนปรากฏว่าขาดอยู่ ๑ องค์ นับได้ ๑๘๘ องค์ ผมก็คิดได้ว่าก่อนน้ำท่วม นายช่างสุพจน์หล่อให้ผมมาดู ๑ องค์เป็นตัวอย่างก่อนหล่อจริงทั้งหมด ผมก็กลับมาบ้านค้นดูปรากฏว่าลูกน้องผมทำกล่องหล่น ฐานขี้ผึ้งหลวงปู่แตก แต่องค์หลวงปู่ไม่เป็นไร ผมจึงมีบอกกับกรรมการในวันที่มาบรรจุห่อในวันนั้นว่า เดี๋ยวองค์นี้ผมบูชาเอง องค์หลวงปู่องค์นี้อยู่สู้น้ำท่วมกับผม ก็หัวเราะกันเป็นที่สบายใจ แต่ขอให้นายช่างสุพจน์เลาะฐานออกให้หมด เหลือไว้แต่องค์หลวงปู่ แล้วนำขี้ผึ้งที่เหลือจากการหล่อจนครบจำนวนแล้ว ที่เหลือก้นๆทั้งหมดมาปั้นเป็นเหมือนฐานหิน ให้หลวงปู่นั่งบนฐานนี้เลย ก้นๆมีแต่ไม้หลวงปู่นอนก้นสีจึงออกสีน้ำตาลเข้มซึ่งตัดกับองค์หลวงปู่พอดี องค์นั่งบนฐานหินนี้องค์นี้จึงเป็นองค์สุดท้าย

 

ภาพองค์สุดท้าย

 

สุดยอดไปเลยครับพี่ตลาดพลู ผมแอบเข้ามาอ่านอย่างเงียบๆ มาโดยตลอด
นับถือหัวใจแห่งความศรัทธาที่มั่นคงในองค์หลวงปู่โต๊ะจริงๆ ครับ เรียกได้ว่า รักและเคารพหลวงปู่ท่านหมดหัวใจจริงๆ

ขออนุโมทนาบุญทั้งหมดทั้งปวงที่พี่คนตลาดพลูและทีมงานได้สร้างไว้แด่หลวงปู่นะครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

กราบหลวงปู่โต๊ะ
ยินดีตอนรับครับ พี่มหาสมุทร์ หลวงปู่มาโปรดแบบไม่ทันตั้งตัว น่ายินดีมั่กๆเลยครับ ^^

 

ขอบคุณครับ สาธู...สาธุ...สาธุ

 

เมื่อถึงวันมงคลพุทธาภิเษกที่วัดถ้ำสิงโตทองในวันอาทิตย์ที่ ๘ มกราคม ๒๕๕๕ ผมก็ได้บอกวันเวลาแก่ศิษย์ทุกท่าน ถ้าท่านใดว่างจะไปร่วมด้วยก็เชิญที่วัด วันนั้นจะมีการเลี้ยงพระเพล และเราทุกคนจะร่วมกันรับประทานอาหารกลางวันที่โรงครัวเป็นสิริมงคลด้วยเลย ฤกษ์ที่ท่านเจ้าอาวาสให้คือเวลา ๑๓.๓๐ น. ในวันนั้นคุณหมอปรีชามาทั้งครอบครัว ท่านสข.อุดมวิทย์ก็มา ศิษย์อีกหลายท่านที่เพิ่งรู้จักจากงานบุญนี้ที่ท่านเล่านั้นมาทำบุญจองไว้ ผมต้องขอโทษมา ณ.ที่นี้ เพราะจำชื่อท่านไม่ได้จริงๆ มาร่วมด้วยศรัทธาจริงๆ ท่านบอกว่ารอองค์รูปเหมือนมานานแล้ว หลังพิธีเสร็จจะนิมนต์เป็นมงคลกลับเลย เมื่อไปถึงคนไหนแรงดีก็ช่วยแบกขึ้นเขาไปเตรียมพื้นที่ก่อนถึงฤกษ์ จึงขอลงภาพบรรยากาศต่างๆในหลายๆมุมในวันนั้นมาชมกันสบายๆครับ