ดร.เเม่ชีทศพร พระโพธิสัตว์เดินดินในยุคกึ่งพุทธกาล

พาครอบครัว ไปครับ เพื่อ ทำทาน รักษาศิล และ เจริญภาวนา เคยไปพักคืนครับ
---------------------------------------
บุญบารมี ไม่ได้ อยู่ที่ ศาสนา นิกายอะไร
อย่าได้ปรามาสผู้บำเพ็ญเพียรครับท่าน

 

มีรายหนึ่งท่านบอกเคยอดีตชาติเคยใช้ไม้ไผ่ไปตีงูตาย เป็นกรรมส่งถึงชาตินี้
วิธีแก้ คือท่านบอกให้ไปเอาไม้ไผ่มาอธิษฐานขอขมากรรม แล้วหักเป็นสองท่อน จบละ หมดกรรมกัน คือมันไม่ใช่ ผู้ที่อาฆาตคือดวงจิตของงูนั่น ไม่เกี่ยวอะไรกับไม้ไผ่ ไม่ได้ช่วยอะไรเลย แต่ถ้าเป็นอุบายธรรม ทำให้คนคนนั้นสบายใจขึ้นว่า ฉันหมดเวรหมดกรรมหันมาทำความดี ใช้บุญกุศลล้างอกุศลกรรมเก่าย่อมดี
หรือการดูกรรมทางโทรศัพท์ผ่านรายการโทรทัศน์ ผู้ตอบไม่เคยทำสิ่งนั้นๆ เขานึกคิดเท่าไรก็ไม่เคย ไม่มีอาการแบบนั้นที่ท่านว่า ท่านจะบอกนึกให้ดี พอเขาบอกคิดเท่าไรก็ไม่มี พอมันเหมือนไม่ใช่ล่ะ ดูผิดละ ท่านก็เปลี่ยนไปพูดเป็นอย่างอื่น เป็นแบบนี้รายหลาย คือมีทั้งถูกทั้งผิด
การเผยแผ่ธรรม การอบรมให้คนกลัวบาปกรรมเป็นกุศลยิ่ง มนุษย์จะได้ระมัดระวังทางกาย วาจา ใจ ไม่ไปเบียดเบียนใคร ไม่ไปก่อเวรกับใคร โลกสงบสุข สัตว์นรกก็ลดลง พวกทุกข์คติภูมิลดลง ย่อมเป็นกุศลดี
เรื่องจิตวิญญาณเป็นเรื่องลึกซึ้ง ต้องศึกษาปฏิบัติรู้ได้ด้วยตนเอง ไม่เพียงจำจากตำราหรือคาดเดา แม่ชีท่านมีเจตนาช่วยคนนับเป็นกุศลแล้ว ท่านอาจปรารถนาภูมิโพธิสัตว์ แต่มิใช่โพธิสัตว์แบ่งญาณลงมา ฝากข้อคิดไว้แล้วกันค่ะ

 

ถูกไม่ถูกไม่รู้.....รู้แต่ว่าคุณของท่านมีมาก......เป็นเรื่องธรรมดาที่คนจะกล่าวถึงท่านในทางที่ไม่ดี......เพราะแม้แต่พระพุทธเจ้ายังโดนนินทา.....พระประธานในศาลาไม่ได้ไปทำอะไรนั่งอยู่เฉยๆยังมีคนว่าท่าน......พระพุทธองค์ท่านสอนว่า บุคคลไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก........ฉะนั้นแม่ชีท่านก็คงที่จะไม่พ้นกฏนี้ไปได้หลอก......

สำหรับผมนั้น.....ท่านเป็นที่พึ่งแห่งบุคคลที่มีกำลังใจที่อ่อนอยู่....ตลอดจนคนที่ไม่เคยที่จะได้ศึกษาธรรมมาเลย....ได้รู้จักธรรม.....ได้ประกาศเรื่องกฏแห่งกรรม....ในเป็นที่ประจักษ์ ซึ่งในสมัยนั้น....ยังไม่มีใครออกมาทำเช่นท่าน....จนตอนนี้หนังสือออกมาเกลื่อน ในเซเว่นยังมีขาย อาจารย์อะไรสารพัด....จุดนี้อาจเป็นจุดที่บอกว่าคนสนใจเรื่องศาสนามีมากขึ้น.....สำหรับผม...ผมคิดว่าท่านเป็นตัวแปรสำคัญ.....และเป็นสิ่งที่น่าโมทนา......

ไม่ว่าเช่นไร....บุคคลนั้นย่อมมีหลายจำพวก....ก็ต้องหาแหล่งที่เหมาะสมกับตัวเอง.....กับใจตัวเอง....อย่างน้อยก็เป็นที่พักใจ...ในสังคมที่วุ่นวาย...เดือดร้อน......

โครงการต่างๆที่ท่านทำนั้น....ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับพระศาสนา.....เพราะท่านเป็นผู้อุปถัมภ์หลายอย่างให้แก่ มหาวิทยาลัยสงฆ์ เช่น เป็นประธานอุปถัมภ์ พระวิปัสสนาจารย์ ของ มจร, ประธานอุปถัมภ์ โครงการบวชเฉลิมพระเกียรติ์ ทุกปี, จัดเลื้ยงพระบัณฑิตทั้งหมดที่เข้าพิธีรับปริญญา มจร ทั้งหมด(ถ้าไม่มีท่านจะลำบากมากพระมาจากทั่วโลก ขาดอาหารรับรอง),โรงทาน,บูรณะศาสนาสถาน ตลอดจนสร้างคนให้มีศีลธรรมขึ้นมา มากมาย..ซึ่งหากถามว่าใครจะทำได้บ้างในสมัยนี้.......ความดีของท่านยังมีอีกมาก.....

ผมบอกได้ว่าจะหาคนอย่างท่านนั้นยากมาก......อย่างไรผมก็ว่าท่านเป็นบุคคลที่น่ากราบโมทนาอย่างสูง....

 

กลิ่นของศิลย่อมหอมทวนลม ฉันนั้น

 

สอนให้คนเป็นคนดี ทำความดี สบายใจดี ชีวิตดี มีแต่เรื่องดีดี เป็นเรื่องดี มีแต่เรื่องดีๆ อะไรอะไรก็ดี
สาธุ