ตามหาคุณยายที่รักคะ

เห็นเด็กหนุ่มจีบคนแก่แล้วแปลกๆ
อีกคนรักหัวปักหัวปำ อีกคนสอนให้เห็นถึงสัจจธรรม
จะจบลงตรงไหนเนี่ย

 

พร้อมมีรักมีทุกข์ร่วมกันไหมคะ <<<<<พร้อม ตัง้นานแล้วงับ



โฮ T^T เป็นห่วงยายจังเลย แง้!

 

น่านสิมันคงหาที่จบไม่ง่ายนะคะ ท่านล่ะคะว่าไงคะ คนปลงและปลดอย่างท่านคงมองออกเนอะ อิอิ

 

ปลงเถอะความรักของเด็กๆ

 

อ้าวๆ อย่า ยุให้ปลง จิงับ -*-




ป๋มก้อแห้ว อ่ะเด๊ งุงิ งุงิ ^^"

 

โอ้ หน้าใหม่เสร็จ ป๋ม อ่ะ ป๋ม ม่าช่ายเด็กแล้วน้า ไม่นานจะบรรลุแย้ว อิอิ^_^...

 

ว่าแต่ ยาย ทาน ยายัง งับ เด๋ว เปนไรขึ้นมา มารฟ้าคน นี่คงเหงาแย่



แง่T^T

 

ถ้าไม่ใช่เด็กก็เป็นเฒ่าหัว....

 

ถ้ายายผีป่าขาขาดแขนด้วนหรือเหี่ยวใกล้ผุคลานขี้คลายเยี่ยวไร้เรี่ยวแรงจะทนรักไหมคะ

 

(b-hmm) !!!

 

ก้อมะเด็ก และมะแก่ อ่ะคร้าบบบบบบบบบ




หุหุ ^_^~ อิอิ

 

ถ้ายายผีป่าขาขาดแขนด้วนหรือเหี่ยวใกล้ผุ<<<<<<<<ป๋ม จะเป็นแขนขาให้ยายเอ๊งงงมะห่วง งับคลานขี้คลายเยี่ยวไร้เรี่ยวแรงจะทนรักไหมคะ<<<<<ผมจัดการเปลี่ยนผ้าอ้อม ให้ยายเอ้งงงง มะต้องคลานไปลำบากอ่ะ งับ งิงิ^_^

 

ยายใช้สมาทิรักสาตัวเองแทนยาค่ะ เพราะยาแรงมากบางทีเลือดอกก้นยังกะประจำเดือนค่ะเพราะยาันระงับอย่างแต่ไชด์แอฟเฟคจากยามากกว่าค่ะ ไปฝังเข็มกับหมอจีนมาห้าร้อบาทเองค่ะไมเกรนหายปลิดทิ้งเลย หายใจสะดวกขึนค่ะไม่ต้องคอยกระตุ้นแล้วเพราะพลังรักไมตรีบนบอรดนี้หล่ะค่ะช่วยได้มาก ตอนนี้ปวดแสบที่สันหลังค่ะ ทนได้ค่ะ

 

Thank you...

 

ไหนยายเป็นไข้มะใช้หรองับ ยายป่วยเปนไรหยอ น่ากัวจัง>_<~


หายไวๆนะงับมารฟ้าตนนี้เป็นกำลังใจให้ทุกวินาทีเล้ยยยยยยย อิอิ ^_^

 

ขอให้คุณยายหายไวๆ นะครับ รักยายจัง
เป็นห่วงยายฯเหลือเกิน อิอิ อุอุ คุคุ คิคิ .....

อยากหายไวๆ ก่อนนอน กินพาราฯ สักสามสิบ - สี่สิบเม็ด นะครับ ..กินเยอะๆ จะได้หายไวๆ จะได้มีแรง .... 555+++

อันนี้ผมเป็นห่วงจริงๆ นะ (ถ้าผมมิห่วงหาอาทร และสงสารยาย คงไม่กล้าแนะนำขนาดนี้นะครับ )

ด้วยรักและห่วงใย !!!

 

ดีจัง มีคนเป็นห่วงยาย

 

สงสายยายฯจังเลย พาราสามสิบสี่เม็ดนี่ คงทำให้ยายฯหายป่วยนะจ๊ะ !!!

 

กรรมใช่ไหมครับยาย (แหงอยู่แล้ว กำ ) หรือไม่ใช่ง่ะ

 

จะว่ากรรมก้อใช่ค่ะกรรมคือการกระทำยายคงได้รับจากผลของการกระทำ เริ่มจากตอนยายยังไม่คลอดแม่ยายจนคนบ้านนอกค่ะเวลาแพ้ท้องก้อไปขุดดินเปรี้ยวริมฝั่งแม่น้ำชีกินเพราะสัตว์ก้อมากินเค้าเรียกดินโป่งนะ แม่กลัวแสลงเลยกินแต่ปลาร้ากับเกลือที่มาจากคราบหน้าผิวนาที่เรียกว่าเกลือสินเธาว์ค่ะแม่ไม่เคยไปหาหมอทำนาทำสวนจนคลอดยายอย่างทะลักทะเลข้างทางรถไฟเอาหินทางรถไฟร้อนๆนั้นหล่ะตัดรกพอพยุงกายไปบ้านหมอรถไฟห้าร้อยเมตรข้างๆทางได้ ยายเขียวแล้วกว่าจะถึงนี่ที่แม่เล่าให้ฟังค่ะ แม่ไม่มีนมให้จากอกเลยกินนมน้าสาวที่ป่วยเป็นเบาหวานค่ะบางที่ก้อต้มนมข้นหวานตราหมีกระป๋องสองสามบาทตอนั้นให้กินแทนนมผงซึ่งทำให้ยายอ้วนก้อจริงแต่ไม่มีสารอาหารแม่ก้อเอาปากเคี้ยวข้าวต้มปนกล้วยแล้วมาต้มบนขันสังกะสีป้อนยายตั้งแต่ได้ไม่กี่วันทำให้ระบบการย่อยของยายไม่ปกติ ยายตามแม่ตามคนอื่นๆไปป่าก้อกินดินเหมือนพวกเค้าร่างกายเลยเหมือนสัตว์ไปตอนนั้นที่ยังไม่เข้าเมืองไม่เคยป่วยเลย มันมาเริ่มป่วยตอนมากินของดีๆน่ะค่ะ ยายกินข้าวเหนียวกับปลาร้าไม่ได้นะเมื่อก่อนไม่ใช่ลืมกำพืด กินไม่ได้เลยหายใจไม่ออก ทีนี้ไปเจอคนหนึ่งเขาบอกแพ้อะไรให้กินไอ้นั้นากๆบ่อยๆมันจะมีสร้างแอนติเจ้นได้น่ะ ยายเลยลองจนกินปลาร้าได้และติดม้าก ยกเว้นข้าวเหนียว ไปแระกินข้าวเพิ่งอิ่มขอพักก่อนค่ะ พี่นายช่างแนะนำตอกย้ำความหลังจิ้ง ระวังเหอะย่านายจะจัดให้พี่นายทานบ้างง่ะ อิอิ