ถลกหนังเสือ(ชมรมอาคมเสือ)

ดูกันชัดๆครับว่าเขี้ยวเสือจริงๆเป็นอย่างไร จากนั้นคอยติดตามกระทู้นี้ไปเรื่อยๆนะครับ เพราะผมจะบอกวิธีดูเขี้ยวเสือ เขี้ยวหมี เขี้ยวหมา กระดูก เรซิ่น แตกต่างกันอย่างไร สอนกันแบบจะจะ..อย่างนี้ครับ

 

ดีเลยครับ เป็นความรู้ไม่ต้องหลงกล
ไปได้เขี้ยวหมีเขี้ยวหมาแล้วมาห้อยคอให้อายชาวบ้านเขา
ที่รู้และดูเป็นอายเขาแย่

ชอบครับแบบจะจะ ไม่มีหมกเม็ด
ซุ่มติดตาม ไม่ให้ระวังตัวอยู่ครับ

หน้านู้น ตามรอยพระเกจิ
หน้านี้ ตามรอยพยัคฆราช
ผม ตามรอยคนแก่ เสือไม่กัด คริๆๆ

 

เอ..เข้าท่าครับเปลี่ยนชื่อกระทู้เป็น..ตามรอยพยัคฆ์ ดีกว่า

 

รอชมอยู่ครับ อยากให้พี่ๆแนะนำเกจิ รุ่นใหม่ที่เก่งทางด้านเสือให้ด้วยครับ เพื่อเป็นแนวทางการสะสม แก่เพื่อนสมาชิก และ ตัวกระผม อิอิ

 

ลองช่วยๆ กันดูครับกระทู้จะได้มีสีสันต์ครับ
หลวงพ่อแถม วัดช้างแทงกระจาด
หลวงพ่อเพี้ยนวัดเกริ่นกฐิน
หลวงพ่อแม้น วัดหน้าต่างนอก
หลวงปู่แย้ม วัดสามง่าม
หลวงปู่แย้ม วัดตะเคียน
หลวงพ่อชาญ วัดบางบ่อ
หลวงพ่อเอื้อน วัดวังแดงใต้
หลวงพ่อเที่ยง วัดเขากระโดง
หลวงพ่อฟู วัดบางสมัคร

 

หลวงพ่อสมชาย วัดปริวาสราชสงคราม

 

ขอเป็นประวัติแบบสืบต่อวิชากันมาตามสายเลย จะรบกวนไปไหมครับ

ขอบคุณครับ

 

ระหว่างเวปเปลี่ยนเซิร์ฟเว่อร์ไม่ได้โพสต์ไปหลายวันกลับมาอีกที อ้าว!กระทู้เกี่ยวกับเสือได้รับความนิยมมาก มีคนเปิดกระทู้เรียนแบบซะแย้ว..หรือว่าอาจจะหงุดหงิดใจร้อนที่โพสต์ในกระทู้นี้แล้วข้อความไม่ขึ้น..ดีๆๆมีคนสนใจเรื่องราวของเสือและวิชาเสือมากๆจะได้แลกเปลี่ยนความรู้ให้กว้างขวาง

 

เกี่ยวกับเรื่องเสือสมิงนั้น เคยมีอยู่ในจดหมายเหตุประพาสต้น ของรัชกาลที่ ๕ ดังนี้ครับ

"...ราษฎรชาวเมืองเชื่อถือกลัวเสือสมิงกันมาก เล่ากันว่าที่เมืองเขมรมีอาจารย์ทำน้ำมันเสือสมิงได้ ศิษย์ได้ลักน้ำมันนั้นทาตัวเข้า กลายเป็นเสือสมิงไปถึง ๓ คน พลัดเข้ามาในแขวงเมืองจันทบุรี ตัวหนึ่งเป็นเสือดุร้าย เที่ยวขบกัดคนตายที่พลิ้ว ๒ คน ที่ปากจั่น ๑ คน ที่ป่าสีเซ็น ๒ คน รวม ๕ คน อาจารย์เที่ยวตาม ได้บอกชาวบ้านว่าศิษย์สามคนลักน้ำมันเสือสมิงทาตัวเข้า กลายเป็นเสือไปทั้งสามคน บิดามารดาของศิษย์นั้นเขาจะเอาลูกของเขา จึงมาเที่ยวตามหา แล้วสั่งไว้ว่าใครพบปะเสือนี้แล้วให้เอาไม้คานตี ฤๅมิฉะนั้นให้เอากะลาครอบรอยเท้าเสือนั้น ก็จะกลับเป็นคนได้ แต่วิธีจะแก้นี้ทำได้ก็แต่เมื่อเสือนั้นยังไม่ทันกินคน รังควานทับเสียแล้ว ถึงจะทำวิธีที่บอกก็ไม่อาจกลับเป็นคนได้"


"...เหมือนเมื่อครั้งก่อนเรามาสัตหีบครั้งหนึ่ง น้ำจืดในเรือหมด ต้องเกณฑ์ให้ทหารขึ้นไปตักน้ำที่หนองบนบกไกลฝั่งประมาณ ๓ เส้น พวกชาวบ้านบอกว่าที่นี่มีเสือสมิงมาเที่ยวอยู่ พระสงฆ์ผู้เป็นอาจารย์มาติดตามเวลากลางคืน แล้วก็ไปนั่งอยู่ที่ใต้ต้นตาลริมหนองน้ำนั้น คอยจะแก้ศิษย์ซึ่งกลับเป็นคน ในเวลานั้นก็ยังอยู่ พวกทหารพากันกลัว กลับมาเล่าจนเรารู้ เราอยากจะให้ไปตามตัวลงมาให้เห็นหน้าอาจารย์สักหน่อยหนึ่ง ก็เป็นเวลาดึกเสียแล้ว ครั้นเวลาเช้าก็ไปเสียจากสัตหีบ ท่านขรัวอาจารย์นั้นป่านนี้เสือมันจะเอาไปกินเสียแล้วฤๅอย่างไรก็ไม่รู้ "


สรุปว่าเรื่องราวเกี่ยวกับเสือสมิงนั้นชาวบ้านเชื่อกันมานานแล้ว

 

วิธีแก้ต้องเอาไม้คานตี หรือเอากะลาครอบรอยเท้า

 

เครื่องรางเสือเป็นที่นิยมมากตอนนี้
ออกมาหลายเกจิแล้ว ที่เห็นหมาดๆ
หลวงพ่อเพี้ยน
หลวงพ่อจักร ออกสมิงตาแดง

ปีหน้าแนวนี้คงจะฮอตมากๆ

ทำก่อนรวยก่อนเด้อคริๆๆ

 

๕๙ ครับ ตอนออกมาครั้งแรกเก็บไปหลายสิบลูกอยู่ ช่วงนั้นรายได้ดี เลยแจกไปหมดแล้ว

 

ตอนนี้ที่วัดอโยธยายังพอมีเหลืออยู่ เชิญญาติโยมมาบูชาบนโบสถ์ได้เลย

 

เขี้ยวเสือหลวงพ่อปานตัวเก่งจากรังเก่า รุ่นอ.เภา เซียนพระระดับปรมาจารย์ ดูแล้วสังเกตุความเก่าของเขี้ยวให้ดี เขี้ยวเก่าฉ่ำแบบนี้ครับ

 

มีแต่ตะกรุดหนังเสือ2ห่วง ของหลวงพ่อเปิ่น ที่หุ้มเชือกสีเขียว ครับ เหอๆ

 

นั่นก็เด็ดแล้.. ยิ่งได้มาตั้งแต่สมัยหลวงพ่ออยู่ยิ่งสุดๆครับ..ถ้ามีรูปรบกวนโชว์หน่อยครับ

 

แล้วได้เก็บตะกรุดหนังเสือไปบ้างละป่าวครับ?

 

เห็นกระทู้ใหม่ๆนำหลวงพ่อองค์หนึ่งมาจั่วหัวเอาไว้ หลังจากนั้นก็มีคนโทรมาถามผมว่าเป็นยังงัยบ้าง ผมก็เรียนไปตามตรงว่าศูนย์สร้างมาแต่แรก ทำเสือออกมาก่อนเอาไว้ให้หลวงพ่อประมาณ ๑๐๐ตัวที่เหลือก็ขายผ่านระบบศูนย์ไม่รู้เท่าไร หลวงพ่อท่านไม่มีความรู้ทางนี้เลย เขียนตะกรุดใช้จำยันต์มา อ่านขอมยาวๆไม่เป็น ท่านไม่ได้เรียนกับใครมาเป็นเรื่องเป็นราว ที่ผมรู้เพราะเมื่อเกือบ ๔ ปีก่อนตอนที่ศูนย์ไปออกของรุ่นแรกผมได้ไปคุยกับท่าน ดีแต่ท่านเป็นพระพูดตรงไม่โกหกน่านับถือ ชาวบ้านรอบๆวัดยังเฉยๆไม่ไขว่คว้าอะไร แถมบอกว่าไม่เคยเห็นท่านในมุมของพระเกจิ พอวันเวลาผ่านไปผู้คนได้เสพเรื่องเล่าจากบทความต่างๆ(หน้าละ ๕,๐๐๐-๗,๐๐๐บาทนะครับ หรือต้องซื้อโฆษณาสี ๑หน้า แถมลงเรื่องตามแต่จะเขียนมาแบบไม่กล้าตัดทอน ๑ ตอน)หลังจากนั้นความขลังก็เกิดขึ้นอย่างอัศจรรย์ไปตามครรลองแบบปากต่อปากจำจากหนังสือมาเล่าบ้างแต่งเติมลงไปบ้างเพื่อความมันส์ในการเล่า กล่อมเกลาจิตใจกันไปมา ทีนี้อุปทานก็เริ่มเกิดไปเรื่อยๆ อย่างที่ผมเคยเล่าให้หลายๆคนฟังว่าจิตตานุภาพของคนเรามีอานุภาพยิ่ง ลองศรัทธาเกิดขึ้นแม้ว่าจะถูกหลอกให้หลงเชื่อมาก็ตาม อานุภาพในตัวเรานี่หล่ะจักสำแดงความศักดิ์สิทธิ์เองเห็นมานักต่อนักแล้ว

 

แบบนี้เขี้ยวหมีครับ

 

เรื่องเกจิอาเจียนที่หลายท่านลุ่มหลงว่ามีอภินิหารอุปาทานกันมากมาย ผมอ่านแล้วรู้สึกสมเพชคนที่ออกมายกยอ บอกเล่าประสบการณ์ ว่าดีอย่างโน้นเก่งอย่างนี้ เพราะนอกจากตัวเองจะหลงเป็นเหยื่อเนื่องจากขาดวิจารณญาณแล้วยังพาให้ผู้อ่านหลงผิดตามไปอีกด้วย