ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

ส่วนพระร่วงมีญาติอยู่นครธม ก็คงเป็นตำนานที่ว่าในพระราชพงศาวดารเขมร ที่ว่าพระร่วง เป็นโอรสของกษัตริย์ขอม (พระเจ้าสุริยวรมันที่2)กับนางธิดาพญานาค (ลูกสาวหัวหน้าเผ่านาคา) ซึ่งตำนานนี้จะจริงหรือไม่ก็ตาม แต่ที่ต้องเชื่อว่าจริงเพราะ คนสมัยก่อนหากไม่ใช่เชื้อกษัตริย์ ไม่มีทางที่จะมีคนยอมให้ขึ้นเป็นเจ้า ดังนั้นจึงต้องเกิดตำนานนี้ อีกประการหนึ่งทางการเมือง หากไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ขึ้นเป็นกษัตริย์ เมื่อมีการส่งฑูตไปขอตราตั้งจากจีน ทางจีนจะไม่มีทางสานความสัมพันธ์เนื่องจากผิดจารีต จะเห็นได้จากในสมัยพ่อขุนรามคำแหง ส่งฑูตไปเมืองจีน แล้วทางจีนให้การยอมรับและส่งช่างเครื่องปั้นดินเผามาเผยแพร่ด้วย (แสดงว่าจีนเชื่อตำนานนี้ ดังนั้นพระร่วงเจ้า เมืองสุโขทัย จึงไม่ใช่สามัญชนขึ้นเป็นกษัตริย์แน่นอน)

ข้อเท็จจริงคือ พระร่วงเจ้านั้นแท้ที่จริงพระองค์ คือ ขุนบางกลางหาว เจ้าเมืองบางยาง เมืองหนึ่งในการปกครองของอาณาจักรเมืองพระนคร และหากไม่ใช่ข้าราชการที่เป็นเชื้อพระวงศ์ ไม่มีทางที่กษัตริย์ขอมจะยอมให้ทำงานในระดับเจ้าเมืองเด็ดขาด

นั่นก็หมายความว่า เมื่อหลังสิ้นสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ประมาณ20กว่าปี ราชวงศ์พระร่วงเจ้าก็สถาปนากรุงสุโขทัย เป็นราชธานี ในระหว่างช่วงเวลา 20 กว่าปีที่ว่านั้น เมืองราดและเมืองบางยาง ได้ทำสงครามปราบกบฎและป้องกันราชอาณาจักรร่วมกับกษัตริย์ขอม จนเจ้าเมืองราด ได้อภิเษกสมรสกับพระราชธิดากษัตริย์ขอม จากนั้นเขยเมืองขอมพระองค์จึงขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์ขอมนครธม แทนกษัตริย์พระองค์เดิม ซึ่งเดิมเจ้าเมืองราดและเจ้าเมืองบางยางก็เป็นญาติกันอยู่แล้ว

 

หากจะเอาเทียบตำนาน ขอมสบาดโขลญลําพงก็จะเป็นคนตัดไม้ที่อำมาตย์แต่งให้เป็นราชาหลังจากเมืองว่างกษัตริย์ลง พ่อขุนบางกลางหาว ก็เป็นผู้มีบุญที่ปรากฏมาจากกลางฟ้า

อธิบายศัพท์
สบาด = ซึ่งตัด (สะ เติมหน้า บาด)
โขลญ (โขลง) = ต้นไม้ใหญ่ (ตัวใหญ่)
ลำพง = จากป่า (ลำ เติมหน้า พง)
หาว = ท้องฟ้า

ถ้าให้ผมเดา พระนางเสือง คงเป็นสามัญชน ในยุคที่เริ่มเรียกกันด้วยชื่อทางการแล้ว คงไม่เรียกชื่อเจ้าหญิงด้วยนามสามัญในจารึกที่เป็นทางการ ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นตำนานที่ตายายพาพระร่วงไปปราสาทคงพอเชื่อถือได้ เห็นเหตุผลการทำประวัติปกปิดหรือยังครับ

ผมคิดว่าพ่อขุนรามคงไม่ได้ทำจารึกหลักที่หนึ่งเอง แต่เป็นลูกคนใดคนหนึ่งของพระองค์ทำเพื่อความมั่นคงในการปกครองเมืองต่างๆ ที่ขึ้นต่อแคว้นสุโขทัย แล้วมีกษัตริย์อื่นๆ เขียนต่อๆ กันมา

ถ้าให้ผมเดาลำดับตำนาน
- นายร่วงส่งส่วยน้ำ
- พระร่วงลูกนาคและพระลือ
- พระร่วงลบศักราช (พระร่วงท่านนี้ผมสงสัยว่าเป็นพระเจ้าอนุรุธ)
- พระเจ้าพรหม (ผมสงสัยว่าท่านเป็นมอญ)
- พระร่วงสุโขทัยและพระเจ้าฟ้ารั่ว
- ขอมสบาดโขลญลำพง
- พระยาแกรก

 

ขอมสบาดโขลญลำพง เป็นข้าราชการขอมพระนครหลวง แต่จะเป็นใครมาจากไหนนั้นผมไม่อยากสรุปครับ

พระนางเสืองเป็นพระราชมารดาของพ่อขุนรามคำแหง ท่านไม่ใช่สามัญชนแต่เป็นพระธิดาเชื้อพระวงศ์กาว เชื้อสายเดียวกันกับพญาภูคา เจ้าเมืองย่าง ตำนานเมืองเหนือกล่าวว่า ทุกปี พระร่วง(พ่อขุนรามคำแหง)จะไปดำหัวที่น้ำของ โดยใช้เส้นทางเดินผ่านทางเมืองพะยาว หมายถึง ไปรดน้ำดำหัวบรรพบุรุษที่เมืองบริเวณลุ่มน้ำโขง นั่นก็คือเมืองเชียงของ ซึ่งสมัยโบราณจะนับเชื้อผีด้ำ(วิญญาณบรรพบุรุษ)จากทางแม่ และเมืองเชียงของ ก็เป็นเมืองในความปกครองของเมืองน่าน ซึ่งมีสายสัมพันธ์ทางเครือญาติกับสุโขทัย

ตามหลักศิลาจารึกและการจารึกหลักศิลา ดูได้จากปีศักราชที่จารึกเป็นสำคัญ คงไม่ต้องอาศัยการเดา มโนๆๆ

พระเจ้าอนุรุทธก็คือ พระเจ้าอโนรธามังช่อ กษัตริย์อาณาจักรพุกาม จะมาเป็นพระร่วงไม่ได้ ข้อนี้ไม่ผ่านครับ คุณไปต่อไม่ได้555

พระเจ้าพรหมมหาราช แท้ที่จริงคือ พญาเจืองธรรมิกราช กษัตริย์เมืองพะยาว เชื้อสายพญาลวจักราช เมืองหิรัญนครเงินยาง เพราะพญาเจือง มีตัวตนจริง มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ชัดเจนมากกว่าที่จะเป็นตำนานปรัมปรา แบบพระเจ้าพรหมมหาราชที่มโนกันขึ้นมาช่วงระหว่าง ปี2480 กว่าๆ (ยุคสร้างชาติไทย)

 

เมื่อวานจะพิมพ์ตอบหลับก่อน ตอนนี้เรามาย้อนอดีตกันจริงๆ ท้าวฮุ่งขุนเจือง ย้อนไปยังขุนบรม นับถือนับถือ

 

ในประวัติศาสตร์แม้แต่ไทยเองก็เถอะ ก็รู้แต่ว่าพระมหากษัตริย์ที่ทำการลบศักราชมีแต่พระเจ้าอนุรุธ

ตำนานไม่ใช่ไม่มีที่มา จารึกมันขึ้นอยู่กับคนเขียน แต่ตำนานคือสิ่งที่ชาวบ้านรู้และเล่าสืบทอดทอดกันมา จะดูแคลนภูมิชาวบ้าน ผมเห็นว่ามันเป็นการมิอันควร

 

เชิญสมาชิกท่านต่อไปครับ ขอท่านที่มีสาระและความรู้ที่เชื่อถือได้ ไม่มโน หรืออ้างว่าฟังๆกันมานะครับ

 

ครับ หากไม่เป็นการรบกวนมากไปก็ช่วยลงหนังสืออ้างอิงนะครับ ส่วนมากผมจะอ่านตำนานพื้นบ้าน หนังสือไทยรบพม่า พม่าเสียกรุง การเมืองการปกครอง ตำนานในใบลานที่ถอดมาเป็นภาษาปัจจุบัน คำแปลศิลาจารึกหลายๆ หลัก พงศาวดารไทย เขมร และลาว จึงนำมาวิเคราะห์และแลกเปลี่ยนกับหลายๆ ท่านในนี้ เพราะประวัติศาสตร์มันก็เป็นการเดาชนิดหนึ่งแล้วไปขุดค้นหลักฐานตามความเชื่อของตน

 

เคยอ่านมาจากแหล่งข้อมูลแบบเดียวกันกับที่คุณอ้างนั่นแหละครับ อาจจะมากกว่าที่คุณกล่าวมาด้วย แต่ก็งงมาก เพราะที่แล้วมา ข้อมูลของคุณกับของผมไม่มีอะไรสอดคล้องกันเลย จนแปลกใจว่าไปเอาที่ไหนมา ทำไมผมถึงเห็นแย้งไปเสียทุกอย่างที่คุณมี และทำไมผมถึงมีข้อมูลโต้แย้งได้ คือว่ามันฟังไม่ขึ้นเลยกับข้อมูลที่คุณมี ดูแล้วออกจะเดาเสียมากจนอ้างอิงกับใครหรืออะไรไม่ได้เลย

และที่สำคัญเอาพระองค์ดำของพวกเราไปไว้ไหนเสีย

 

ต่อไปก็คงต้องมาว่ากันต่อเรื่องขององค์ดำ ในเมื่อมีท่านผู้รู้มาแล้ว

 

การสนทนาไม่มีผู้แพ้หรือชนะ มันเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ไม่มีผู้รู้ผู้ผิด

อันนี้ไม่เจาะจงถามใครคนใดคนหนึ่ง แค่อยากถามว่า
พระองค์ดำมีนิสัยอย่างไร?
ทำไมท่านต้องสั่งประหารนายกองที่ชิงบุกทัพเขมร?
ทำไมท่านถึงใช้ปืนยิงสุกรรมมา?
ทำไมท่านถึงทำพิธีปฐมกรรมพระยาละแวก?
ทำไมท่านถึงสั่งจำคุกนายกองที่ชนะศึกทางใต้?

 

ใครที่ตอบได้ผู้นั้นก็คือ พระองค์ดำ

 

แต่ถ้าผมตอบนั่นก็แสดงว่าผมอวดรู้ และผมขอแสดงความอวดรู้ ดังนี้

1พระองค์ดำ ทรงมีนิสัยเช่นไร ข้อนี้อาจเป็นการก้าวล่วงอันเป็นสิ่งมิบังควร หากเสนอในด้านลบ แต่หากกล่าวในด้านบวก ถือเป็นการสรรเสริญพระเกียรติยศ ฉะนั้น ใครวาดหวังในสิ่งที่เฉลิมฉลองพระเกียรติของพระองค์สิ่งนั้นล้วนถูกต้องใช่เลย อาทิเช่น ทรงมีจิตใจกล้าหาญ ไม่หวั่นเกรงอันตราย เมื่อครั้งตามตีพระยาจันจันตุข้าศึกยิงปืนมาถูกรางพระแสงปืนแตกอยู่กับพระหัตถ์ก็ไม่ยอมหลบ ทรงมีวิชาการต่อสู่ที่ยอดเยี่ยม ครั้งทรงม้ารบกับลักไวทำมู แล้วถูกรุมแต่ก็ทรงเอาตัวรอดได้ และอีกครั้งก็ทรงปีนกำแพงบุกค่ายพม่า รวมทั้งท้าลุยเดี่ยวรบบนหลังช้างครั้งสงครามยุทธหัตถี ประจักษ์ชัดว่าพระองค์ทรงเข้มแข็งห้าวหาญ และมีใจเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่น ทรงเชื่อมั่นในฝีมือการต่อสู้ของพระองค์อย่างยิ่ง

2เรื่องสั่งประหารนายกองที่ชิงบุกทัพเขมร นี่ไม่ทราบจริงๆ พอดีไม่ได้อยู่ในวงการสนทนาร่วมครั้งทำแผนเดินทัพ555 จึงไม่อาจคาดเดาได้ เพราะมันเป็นปรมัต

3เรื่องใช้ปืนยิงสุรกรรมมา เพราะ ทรงคิดว่าหากหยุดแม่ทัพได้ ทัพที่ไล่ตามก็หมดคนสั่งการ แล้วก็จะเลิกไล่ติดตาม แล้วสิ่งที่จะหยุดสุรกรรมมาได้ก็คือ ลูกปืน ที่ทรงเลือกใช้ปืนเนื่องจากปืน เป็นอาวุธที่มีประสิทธิภาพสูงที่สุดแล้วในสมัยนั้น

4เรื่องพิธีปฐมกรรม เรื่องนี้ผมไม่เชื่อว่ามีจริง และหลักฐานทางประวติศาสตร์ เขมร - ลาว ชี้ว่านักพระสัตถา หนีไปลาว ไม่ได้ถูกประหาร

5เรื่องจำคุกนายกองชนะศึกทางใต้นี้ก็เหตุผลเดียวกับข้อ2

 

จากหนังสือที่ผ่านๆ มา ที่จำชื่อได้บ้างและไม่ได้บ้าง พระนเรศวรราชาไฟ เจาะตำนานพระนเรศวร ฯลฯ ซึ่งชื่อแต่ละเล่มก็จะไปในทางคล้ายๆ กัน

พระนเรศวรจะมีอุปนิสัยคือ
๏ ยึดมั่นในจารีตกษัตริย์ สังเกตโดยการทำพิธีปฐมกรรมพระยาละแวกเพราะพระยาละแวกไม่ได้สู้รบแบบกษัตริย์ การท้วงพระมหาอุปราชซึ่งกำลังถือจักรอยู่ว่าหากใช้มันจะไม่เป็นไปตามขัตติยประเพณี
๏ ชอบคนที่พูดจริง และกล้ายอมรับผิด สังเกตได้จากการที่ชาวต่างชาติคนหนึ่งบอกว่าจะเอาทอง(หรือเงินผมก็ไม่แน่ใจ)ไปทำอะไรสักอย่าง แต่นำไปเล่นการพนันจนหมดตัวแต่สารภาพผิด ก็ไม่โดนคาดโทษอะไร
๏ ยึดมั่นประเพณีจนตึงเกินไป ทำให้ทหารที่ใกล้ชิดทนไม่ได้ และเสียทหารที่ทำศึกด้วยกันมานานเพราะทำผิดประเพณี
๏ เบื่อหน่ายการปกครอง หวังแต่จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้โดยเร็ว เห็นจากการที่จะให้พระองค์ขาวขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์เลย หรือกฎการปกครองและการลงโทษที่เข้มงวดจนเกินไป
๏ เห็นชีวิตประชาชนสำคัญกว่าเพื่อนร่วมศึก ชีวิตพลทหารสำคัญกว่านายทหาร




สาเหตุที่ทำปฐมกรรมพระยาละแวกก็ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว ทั้งพระยาละแวกทำศึกไม่ชอบโดยขัตติยประเพณี กับการที่กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ (อีกพระองค์ที่ลำบากเพราะจารีตนี้คือ พระนารายณ์ คือเกือบทำให้อยุธยาต้องล่มเนื่องจากไม่มีผู้สืบทอดราชบัลลังก์ เนื่องจากพลั้งปากไปว่าจะไม่เลี้ยงหรือให้ราชบัลลังก์แก่ลูกที่เกิดแต่นางสนม ถ้าไม่ได้พระยาโกษาปาน พระเพทราชา และพระเจ้าเสือ อยุธยาคงได้ล่มอีกครั้งในสมัยนั้นแน่)

เรื่องที่ประหารนายกองที่ชิงบุกเขมร น่าจะเป็นเพราะสั่งทหารในสิ่งที่ตนเองทำไม่ได้ หรือไปหลบอยู่หลังสุดปล่อยให้ทหารของตนออกหน้าทัพแทน และเกิดการสูญเสียเป็นอย่างมาก

เรื่องการยิงสุกรรมา น่าจะเป็นเพราะใช้ให้ทหารข้ามมาก่อนและตนอยู่หลังสุด พระนเรศวรคงมั่นไส้จึงยิงปืนสังหารไป เพราะโดยเหตุปกติพระนเรศวรมักจะปะมือกับแม่ทัพด้วยศาสตราไม่ใช่พวกปืน

เรื่องการจำคุกนายกองที่รบชนะทางใต้ เหตุผลอธิบายอยู่ในอุปนิสัยพระนเรศวรอยู่แล้ว คือมีการปล่อยทหารฆ่าชาวบ้านอย่างโหดเหี้ยมในการรบครั้งนั้นและข่าวนี้ทราบไปถึงพระนเรศวร

ท่านอื่นมีความเห็นอย่างไร ก็แลกเปลี่ยนกันได้นะครับ

 

โหเอามาจากหนังสือที่เขียนโดยมโน ลงรายละเอียดลึกยิ่งกว่าพระราชพงศาวดารทุกฉบับ นี่มันนวนิยายแล้วครับ คนเขียนเป็นใครอยากทราบจริงๆ (คงอยู่ในทุกเหตุการณ์แบบใกล้ชิดเลยตานี่ )

ด้วยความเคารพนะครับ คุณกฮ พระราชประวัติที่คุณอ้างอิงนี้เป็นหนังสือแนวนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ ซึ่งแต่งขึ้นโดยใส่จินตนาการของผู้แต่งเข้าไป เป็นการขยายความจากพระราชประวัติในพงศาวดาร ซึ่งผมเคยอ่านในบางเล่มแต่งเสียจนคนที่ไม่ตายในสงครามก็กลับมาตายในสงคราม อย่างเช่น กบฏพญาผาบ ซึ่งข้อเท็จจริงกับหนังสือที่แต่งมันคนละเรื่อง ส่วนเหตุผลที่ผู้แต่งทำไมถึงทำเช่นนั้น ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะผู้แต่งรู้ไม่จริง ก็ต้องแต่งเพื่อจุดมุ่งหมายอะไรบางอย่าง แต่เจตนาที่เห็นชัดๆเลยก็คือ การบิดเบือนประวัติศาสตร์

 

ถ้าอยากรู้ความจริงทางประวัติศาสตร์ ต้องดูจากบันทึกของประเทศเพื่อนบ้านที่ไม่ใช่คู่ขัดแย้งของประเทศนั้น จึงจะน่าเชื่อถือที่สุด อย่าได้เชื่อจนฝังหัวกับประวัติศาสตร์บันทึกที่บันทึกโดยประเทศคู่ขัดแย้งหรือแม้กระทั่งของประเทศตนเอง หากเหตุการณ์เดียวกัน แต่เมื่อไปดูของอีกประเทศซึ่งเป็นคู่ขัดแย้ง กลับเป็นคนละเรื่อง ก็ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมต้องบิดเบือน แต่ถ้าเหตุการนั้นเป็นจริง หลักฐานน่าเชื่อถือได้ที่สุด ก็ต้องดูจากบันทึกจากประเทศที่ไม่ใช่คู่ขัดแย้งของสองประเทศนั้น หากเป็นความจริงเหตุการณ์ที่ว่าย่อมมีบันทึกสอดคล้องกับประเทศที่ไม่เกี่ยวข้องครับ เช่น พม่ารบกับสยาม ถ้าอยากได้ข้อมูลจริงไม่บิดเบือนต้องไปดูบันทึกจีนเป็นต้น

แต่ถ้าเชื่อหนังสือแต่งใหม่เล่มหนา ที่เอาข้อมูลมาจากข้อความในพระราชพงศาวดาร เพียงไม่กี่บรรทัด ผมถามว่าคุณเชื่อจริงๆหรือว่าจะจริงอย่างว่า แม้แต่ข่าวหนังสือพิมพ์หรือในทีวี ทุกวันนี้เรื่องเกิดเพียงไม่กี่ชั่วโมง เหตุการณ์ยังไม่กระจ่างชัด ตำรวจยังไม่แถลงข่าวแต่พี่นักข่าวแกก็เขียนเป็นสองสามหน้า ฟันธงพร้อม หรือพูดซะยังกะอยู่ในเหตุการณ์ มโนทั้งนั้น จนตอนหลังต้องมาขอโทษและแก้ข่าว ว่า "โอละพ่อ" ตั้งหลายครั้ง

คนที่เรียนวิชาประวัติศาสตร์โบราณคดี เคยกล่าวว่า นักประวัติศาสตร์ที่ดีจะไม่กล่าวสรุป เพราะหลักฐานอาจจะโพล่ออกมางัดข้อมูลเก่าๆวันใดวันหนึ่งก็ได้ แต่ขณะที่ยังมีหลักฐานทางโบราณคดีพอสัณนิษฐานได้ ก็ต้องเชื่อตามนั้นไปก่อน หากเจอเพิ่มค่อยมาว่ากันอีกที ขีดเส้นใต้คำว่า หลักฐานทางโบราณคดีนะครับ ไม่ใช่หนังสือนวนิยายที่นั่งเทียนแต่ง ยกเมฆแต่ง จินตนาการแต่ง ไม่อย่างนั้นคงไม่มีคำว่า เรื่องจริงอิงนิยาย (ที่คุณอ้างนั่นแหละนี่เลย)

 

ผมยกชื่อหนังสือแล้วนะครับ ถ้าใครได้อ่านก็คงเจอรายละเอียดเหมือนผม อ่านหลายๆ เล่ม ก็จะมีรายละเอียดเชิงนี้ ซึ่งนำมาจากเอกสารของต่างประเทศ ไม่ก็ของ วันวลิต อย่าบอกว่าผู้เขียนทั้งหมดลอกกันมาอีกนะ

ส่วนเรื่องพระยาละแวกที่คุณยกมา ผมก็ทราบว่านำข้อมูลมาจากงานเขียนของ สุจิตต์ วงษ์เทศ ถ้าจะอ้างผลงานเขาทั้งหมด ก็อย่าลืมอ้างว่าพระมหาอุปราชสิ้นพระชนม์โดยต้องสุนปืนนะครับ

 

ใช่ครับลอกกันมาจริงๆ ยุคหลังลงมาก็ลอกมาจากแหล่งเดียวกันจริงๆ ต่างยุคก็เท่านั้น เหมือนที่คุณเอาหนังสือมาอ้างไง เดี๋ยวต่อไปก็มีคนที่อ่านหนังสือเล่มเดียวกับคุณเอาไปอ้างอีก สรุปก็คือ อ่านมาจากหนังสือเล่มเดียวกัน แต่มีหลายคนที่อ่านแล้วเอาไปเขียนเล่มใหม่ไง

เรื่องพระยาละแวก ในบันทึกของลาว ญวนและเขมร ตรงกันคือ พระยาละแวกไม่ตายไม่ได้เสียเลือดล้างพระบาท (สุจิตต์ วงษ์เทศ นี่คงไปดูจากบันทึกที่ว่ามั้งทั้งของลาว ญวน เขมร) ถ้าดูเล่มเดียวกับคุณก็คงตายแล้วเสียเลือดล้างพระบาท

ส่วนที่พระมหาอุปราช ต้องพระแสงปืนเป็นบันทึกของทางฝั่งพม่า (ก็บอกแล้วว่า คู่กรณีก็ยังเชื่อหมดไม่ได้)

 

ขอคั่นรายการครับ มีโอกาสได้ไปดูงานภาคเหนือตอนล่าง จังหวัดแรกคือ ตากครับ ที่ อ.แม่สอด(กรมทหารราบที่๔)
เกิดปรากฏการณ์มหัศจรรย์ระหว่างที่คณะนายทหารอากาศเข้าแถวหน้าศาลสมเด็จพระนเรศวรมหาราช เพื่อสักการะพระองค์ท่าน
มีละอองฝนเล็กๆ เล็กมาก โปรยปรายลงมา ผมสอบถามเพื่อนนายทหารด้วยกันต่างเห็นตรงกันเหมือนกันหมดครับ
พอเลิกแถวแล้วละอองฝนนั้นกลับหายไปครับ ช่างอัศจรรย์จริงๆครับ

 

ตอนแรกคงจะเขียนแบบมโนมากเกินไปชาวบ้านเลยไม่ค่อยเชื่อถือ ขอตอบบ้างล่ะกันเพราะจะตอบนานแล้ว พอดีงานยุ่งมาก
อุปนิสัยของพระนเรศวรที่ทั้งสองท่านกล่าวมาก็ถือว่าได้รับการประมวลมาแล้วของข้าพจ้าขอตอบในส่วนเรื่องของวินัยทหารเนื่องจากพระนเรศวรเรียนที่ประเทศพม่า ซึ่งถือว่าตนเองเป็นชนชาตินักรบก็จะเน้นเรื่องนี้ เมื่อพระองค์อยากชนะการศึกก็ต้องฝึกทุกอย่างให้เท่าเทียมหรือเหนือกว่า กลยุทธรู้เขารู้เรา เมื่อรู้แล้วไม่ทำก็ไม่สามารถเอาชัยได้ ในความคิดของพระองค์หัวหน้าย่อมต้องเสียสละให้มากกว่าลูกน้อง ถือเป็นการซื้อน้ำใจนายทหาร การใช้ทั้งพระเดชและพระคุณเป็นการเสริมแรงทางด้านจิตวิทยา เหตุที่พระองค์ทรงปีนค่ายด้วยพระองค์เองก็เพื่อให้เกิดความฮึกเหิมแก่เหล่าทหาร เมื่อนายไม่กลัวลูกน้องมัวแต่กลัวก็คงใช่ที่ หากจะถามว่าอ้างอิงมาจากแหล่งใดบ้างบอกชื่อหนังสือก็คงไม่หมด เพราะว่าไปหาอ่านรวบรวมมาเหมือนกันแต่ผู้ซื้อจะเป็นน้องสาวของข้าพเจ้าที่นับถือพระนเรศวรอยู่ก่อนแล้ว และได้รับมาแบบมีผู้อนุเคราะห์(เขาให้ไม่ต้องซื้อ)เนื่องจากเห็นว่าข้าพเจ้าสนใจ บางเล่มก็เป็นผลงานวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกบ้าง บทความจากวารสารต่างๆ บ้าง
อย่างที่ท่านอีกาจอมภูบอกคือถ้าดูพงศาวรดารแค่ไทยกับพม่าคู่กรณี อาจจะได้ไม่ตรงกันนัก แต่มีพงศวารของมลายูที่ข้าพเจ้าสนใจ หาอ่านจากหนังสือเรื่องตำนานนางกษัตริย์ได้ กล่าวถึง ๔ กษัตรีแห่งสมาพันธรัฐมลายู(ปัตตานี)เนื่องจากคำว่าราชาแห่งไฟปรากฎที่นี่และนามนี้ข้าพเจ้ามีคำตอบที่อาจไม่เหมือนคนอื่นที่ว่ากันไปต่างๆนานา(เขาก็ไม่เห็นเช่นกัน) คือเกี่ยวกับยุทธวิธีที่พระองค์ใช้มีการใช้ไฟในการศึกเพราะประเทศที่เป็นต้นแบบแห่งการเผาทำลายเมืองศัตรูก็คือพม่า เช่น พวกยะไข่เผาวังบุเรงนอง การสุมไฟไล่ศัตรู(ทำให้สำลักควัน)
ข้อที่ถามว่าเหตุใดพระนเรศวรต้องลงโทษผู้ที่ชิงบุกเขมร ตอบง่ายที่สุดเพราะขัดคำสั่งนายอาจทำให้เสียแผนการรบที่พระองค์วางไว้ เปรียบเทียบปัจจุบันขนาดในที่ทำงานหัวหน้าสั่งถึงแม้ไม่เห็นด้วยหากไม่ทำตามก็โดนตำหนิ ยิ่งเป็นการรบที่เกี่ยวข้องกับความตายและผลแพ้ชนะมันต้องยิ่งรัดกุม ถ้ามีคนทำคนที่หนึ่งแล้วอนุโลมคนต่อไปก็ทำอีก
กรณียิงสุรกรรมาข้ามแม่น้ำสะโตง แม่น้ำสะโตงถือเป็นจุดยุทธศาสตร์จุดหนึ่งของพม่า แม้แต่ในการพ่ายแพ้ต่ออังกฤษ ข้าพเจ้าเคยไปที่แม่น้ำสะโตงมาแล้ว มันกว้างมาก สภาพปัจจุบันคือกว้างกว่าแม่นำ้เจ้าพระยา ไกด์ชาวไทยใหญ่ที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยย่างกุ้งแล้วต้องไปจบที่มหาวิทยาลัยอื่น(เนื่องจากคำสั่งปิดมหาวิทยาลัยจากการที่นักศึกษาพม่าประท้วง) บอกให้ข้าพเจ้าดูว่าเป็นไปได้ไหมที่การยิงปืนไฟจะสามารถข้ามแม่น้ำสะโตงได้จริง เรื่องนี้นับว่าฝั่งไทยใส่อภินิหารเข้าไปหรือเปล่า แต่ข้าพเจ้าเชื่อว่าจริงเพราะต้องไปศึกษาว่าในยุคนั้นแม่น้ำกว้างขนาดนี้หรือเปล่าและสถานที่เกิดเหตุเป็นจุดใดของแม่น้ำสะโตง และปืนไฟในยุคนั้นก็เริ่มมีใช้แล้วเพราะมีชาติตะวันตกเข้ามามีอิทธิพลต่อการทหารและการเมืองของพม่าและไทย
ส่วนที่บอกว่าพระมหาอุปราราสิ้นพระชนม์เพราะต้องปืนนั้นเป็นเรื่องที่มาจากทางฝั่งพม่าเพราะไกด์คนเดิมก็บอกข้าพเจ้าเช่นนี้ ไกด์คนนี้เป็นชาวไทยใหญ่ไม่ได้รักรัฐบาลพม่า จากพระราชประวัติคนไทยใหญ่รักพระนเรศวรเพราะเข้าสวามิภักดิ์ต่อพระองค์ เวลาเล่าเขาพูดกับข้าพเจ้าโดยใช้ภาษาไทย เพราะคนขับรถเป็นพม่าพูดฟังภาษาไทยไม่ได้ กรณีสิ้นพระชนม์อาจจะเป็นการต้องปืนแล้วถูกฟันซ้ำสิ้นพระชนม์ทีหลังก็ได้ คงต้องเอามาเทียบกันต่อบรรทัด(พม่า-ไทย) และเรื่องนี้น่าจะเป็นข่าวที่เพื่อนบ้านน่าจะมีการบันทึกไว้บ้าง หรือหาอ่านจากเอกสารของชนกลุ่มน้อยฝั่งพม่าก็ได้ เนื่องจากฝรั่งบางทีเขาก็ฟังจากชาวบ้านแล้วเอาไปบันทึกนั่นแหละ
สำหรับสารคดีที่ข้าพเจ้าดูแล้วได้ความรู้ที่สุด คือสารคดีของวัดพนัญเชิงเคยออกอากาศทางช่องฟรีทีวี กล่าวถึงแผ่นดินก่อนเสียกรุงไปจนกระทั่งถึงเรื่องของท่านโกษาปานนั่นแหละ
ส่วนกรณีอื่นๆค่อยมาต่อวันหลัง

 

เท่าที่อ่านๆ มา ถ้าเรื่องมาจากชาวมอญ พระนเรศวรแทบจะมาจากในนิยาย คือเก่งแบบเหลือเชื่อจริงๆ

เรื่องยิงปืนข้ามแม่น้ำสะโตง ถ้าพระนเรศวรรั้งท้ายขบวนอยู่กลางแม่น้ำแล้วยิงข้ามมา คุณว่าจะพอมีโอกาสที่จะยิงโดนไหม

ส่วนมากผลงานวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกเขาจะวิเคราะห์เชิงไหนบ้างครับ เพราะผมไม่ได้อ่านพวกนี้เลย

ถ้าจะว่าราชาไฟเพราะใช้ไฟมันก็ใช้กันหลายเจ้านะ ตรงนี้ก็น่าสนใจเหมือนกัน หากว่ามีผู้คล่องมาลายูแปลพงศาวดารตรงส่วนนั้นมาให้อ่านแบบเต็มๆ ก็คงจะดี

ธรรมเนียมการเข้าเฝ้าและรับเสด็จในสมัยพระนเรศวรมีวัตถุประสงค์อย่างไร ลองมาวิเคราะห์กันไหมครับ