ทำบุญใหญ่แล้วกำลังใจตก แก้อย่างไรดี

สำหรับผมนะครับ ถ้าจะทำบุญอะไร ผมมักจะนึกถึงประโยชน์ที่ผู้รับจะได้
เช่น ผมให้เสื้อผ้า แก่เด็กๆ ผมก็จะคิดว่าเด็กๆ ดีใจที่ได้เสื้อผ้าดีๆใส่ เขาคงจะมีความสุขมากที่ได้รับของที่ชอบ

หรือ บุญ อื่นๆ เช่น ช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน ได้แก่ การช่วยทำงานบางอย่างที่เราทำได้ และเขาต้องรีบทำให้เสร็จทันเวลา เราก็ดีใจที่ได้ช่วยเขา

เราไม่ได้หวังผลตอบแทนว่าเขาจะกลับมาให้เรา เขาจะช่วยเรา หรือ หวังผลอะไร



อย่างเช่นของคุณ
ทำบุญสร้างเจดีย์ สร้างพระ
ก็ให้คิดซะ่ว่า เรามีส่วนร่วมในการสร้างถาวรสถาน ถาวรวัตถุ เพื่อให้คนศรัทธา กราบไหว้บูชา เป็นการสืบต่อพระพุทธศาสนา เป็นการทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม คือแค่เรา คิด เราก็ปลื้มใจแล้ว

ส่วนเรื่องคนเยอะ อากาศร้อน ฯลฯ เป็นเรื่องที่ต้องเจอเป็นธรรมดาอยู่แล้วครับ
ให้คิดซะว่า เป็นอุปสรรค ทดสอบจิตใจของเรา ถ้าใจเราแกร่งพอ เราก็จะไม่ไปทุกข์กับมัน

สู้ต่อไปครับ อย่าท้อในการทำบุญเลยครับ
บุญเป็นชื่อของความสุข
บุญจะเป็นเสบียงติดตัวเรา คอยช่วยเหลือเราไปทุกภพทุกชาติครับ

อนุโมทนาสาธุด้วยคนนะครับ

ผมก็เลยปลื้มไปด้วยคนเลย

 

ทำบุญใหญ่เหนื่อย อุปสรรคมาก กำลังใจตกเป็นของธรรมดา วางอารมณ์ผิดก็วางอารมณ์ใหม่ พอทุกข์เกิดก็บอกดีจริงๆๆ ได้สร้างบารมีฝึกอุเบกขา ฝึกขันติ ไม่ได้อย่างใจก็ดีจริงๆได้เห็นความไม่เที่ยงความทุกข์ของจริงเห็นสัจจะธรรม ไม่น่ายินดีในการเกิดอีก ถ้าเปลี่ยนอารมณ์ให้เกิดปีติไม่ได้ก็เปลี่ยนเป็นสัมมาธรรมเสีย แล้วจะเกิดบารมี เกิดปัญญาให้เอาบารมี 10 มาเทียบงานเดียวได้สร้างบารมีครบ 10 ทัศน์ ขาดทุนไม่มี มารยิ่งมากบารมี10ยิ่งเต็มเร็วเพราะใช้ทุกตัว เป็นการวัดจิตวัดใจทำข้อสอบว่าผ่านไม่ผ่านไม่ต้องให้ใครมารับรอง รู้ได้ด้วยตนเอง สี่เสาหัวตะพานถึงยัง(พระโสดาบัน ถึง พระอรหันต์)
หรือปรารถนาพุทธภูมิกำลังใจขนาดนี้ควรลาหรือไปต่อ สาธุ ขอจงบังเกิดดวงตาเห็นธรรม

 

สาธุ...สาธุ...คำสอนของพระอาจารย์เล็ก ประเสริฐดีแล้ว

คือเมื่อก่อนก็เคยเกิดปัญหาใจเศร้าหมอง เพราะไปทำบุญประเภทปีนเขาหอบแฮ่กๆมั่ง เจอรถติดกันยาวเหยียดเพราะมหาชนพร้อมใจกันไปวัดในวันเดียวกันมั่ง คนเยอะแยะเบียดเสียดยัดเยียดมั่ง...เหนื่อยสุดๆ แล้วก็มาคิดว่า รู้งี้ไม่น่ามาเลย หรือไม่ก็ เข็ดแล้วจะไม่ทำบุญแบบนี้อีก ผลคือ ลงทุนลงแรงลงใจไปแล้ว แต่ขาดทุนกลับมา มาคราวหลังเปลี่ยนเป็น ไปทำบุญอะไรก็ได้ที่ถูกจริตกับเรา ทั้งสะดวก ทั้งสบาย เสร็จแล้วก็ปลื้มบุญ ผ่านไปเป็นเดือนก็ยังปลื้ม
ช่วงนั้นยังไม่แน่ใจว่า การทำบุญแบบง่ายและสะดวกเรา จะดีกว่าไหม จนกระทั่งมาเจอกระทู้ของพระอาจารย์ ที่ท่านกล่าวว่า

ขึ้นอยู่กับกำลังใจของเรา ถ้าหากว่ากำลังใจของเรายิ่งดีเท่าไร ผลบุญก็มากเท่านั้น ถ้ากำลังใจของเราเศร้าหมองผลบุญจะลดลง ดังนั้น..การทำบุญจึงต้องทำให้ง่ายที่สุด สะดวกที่สุด

โอ้โฮ...พออ่านเจอนะ ยกมือไหว้ สาธุ หน้าจอคอมฯ เลยล่ะ นับจากนั้นมา ทำบุญโดยไม่เกิดความสงสัยลังเลอีกต่อไป...

 

ของหลวงพี่เล็ก ตามนี้เลยครับ สาธุ

 

การทำบุญ อย่าไปคิดว่าได้บุญมาก ได้บุญน้อยครับ คิดว่าเราได้ทำบุญดีที่สุดแล้ว จิตจะไม่ตกครับ มีแต่จะยิ่งอิ่มใจครับ แม้จะทำเพียงเล็กน้อย

 

ทำบุญด้วยจิตว่าง ว่างจากความคิดทั้งหลาย ไม่คิดว่าได้บุญมากหรือน้อย แม้ทำบาทเดียวถ้าวางใจถูกบุญนั้นก็มากโข เนื้อนาบุญก็สำคัญ แต่ถ้าให้ดีเจริญสมาธิวิปัสนาด้วยก็จะดี

 

ขอโมทนาคำตอบทุกๆ ท่านค่ะ เป็นความรู้ เป็นแนวทางปฏิบัติ ดีจริงๆ ค่ะ สาธุ ^/\^

 

วิธีตามแบบผม

วิธีแก้ตามความคิดผมนะครับ
1 ถ้ามีผู้ใดจะไปทำบุญตามที่คุณกล่าวมาก็ฝากปัจจัยไป

2 โอนเงินไปยังบัญชีของแต่ละสถานที่ที่แจ้งไว้เกี่ยวกับงานบุญนั้น ๆ

ทั้ง 2 ข้อ ได้อานิสงฆ์ครบถ้วน แถมไม่ต้องเหนื่อยจากการเดินทาง ไม่ต้องร้อน และไม่หงุดหงิดอีก แทบจะไม่มีอะไรมาทำให้จิตขุ่นมัวได้เลย สะดวกอีกต่างหาก แต่จะว่าไปทำบุญทุกอย่างก็ดีหมดนะครับเพราะจะช่วยลดความโลภ และได้สืบต่อทอดพระศาสนาด้วย

 

ทำไปเถอะครับ สั่งสมไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เยอะเอง ขอให้ใจตั้งมั่นใจเป็นใหญ่ก็พอครับ

 

บางทีเราก็เป็น(คิดไปเรื่อย) ซึ่งจริงๆแล้วเราต้องถือว่าทำบุญคือการให้ทานสละออก ไม่มีใครรู้หรอกว่าพระที่เราทำบุญอยู่จะเป็นอย่างไร อนาคตท่านอาจเป็นเนื้อนาบุญสำคัญของโลกก็ได้ เราชาวพุทธเจตนาคือเป็นกำลังสืบสานพระศาสนาอะไรที่คิดว่าดีก็ทำโดยไม่ต้องหวัง คิดเสียว่าเราก็อยู่ในขั้นของการฝึกขัดเกลากิเลสนั้นแหละ บางครั้งคิดอะไรก็ต้องหัดวางไว้อย่าไปแบก

 

สังฆทานแบบเวียน คือการผาติกรรม ผมเรียกถูกมั้ยครับ

แล้วแบบนี้ได้บุญ เหมือนกับการไปซื้อของใหม่มาเองมั้ย

 

ผมว่าทำบุญ ตามที่เรารู้สึกสบายใจดีที่สุดครับ

ทำกับใคร ทำอะไร ทำที่ไหน เวลาอะไร

เลือกเอง ทำเองเลยครับ

แต่ที่สำคัญต้องมีปิติ สบายใจ เย็นใจ ทุกครั้งที่ทำ

ทำเพราะใจมันอยากทำ ง่ายๆเลยครับ

 

โชคร้ายของคุณนะครับที่รวย ล้อเล่นครับ
ผมไม่ค่อยมีเงิน จึงไม่ค่อยได้ทำบุญโดยการให้
แต่ผมจะเน้นฟังธรรม แล้วปฏิบัติแทน ครับ

 

พระพุทธเจ้าท่านทรงเป็นเนื้อนาบุญอย่างแท้จริง และท่านได้ตรัสสอนไว้ว่านอกจากพระพุทธองค์แล้วยังมีเนื้อนาบุญอีกท่านนึง คือ..... พ่อแม่.....ซึ่งเป็นบุคคลที่เมื่อทำบุญแล้วย่อมได้บุญมากเช่นเดียวกัน....

 

บุญน่ะได้ทำไม่ว่าจะเล็หรือน้อยก็ถือว่าสุดยอดแล้ว เทพเทวดายังอยากทำบุญเลยโอกาสท่านยังน้อยกว่าเรา เราทำได้เรื่อยๆอยู่แล้วจะน้อยจะมากขอให้อยู่ที่ใจบุญที่สะสมไว้นั้นเป็นไปเพื่อพระนิพพาน ฉะนั้นเน้นที่ใจทำน้อยแต่จิตใจสบายมีความสุขนั่นก็ถือว่าได้เยอะแล้วล่ะครับทำแล้วใจสบายนั่นดีที่สุด เน้นขัดเกลาที่จิตที่ใจ สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ ทำบุญนั้นก็เพื่อให้จิตใจสบายครับอย่าไปวิตกเลยครับ จะทำน้อยมากขอให้ศรัทธาที่จะทำ บางคนไม่ใช่เศรษฐีจะทำเกินตัวก็ไม่ดี ทำพอตนเองไม่ต้องเป็นทุกข์ดีที่สุดขอให้ทำด้วยศรัทธานะครับที่มีต่อพระพุทธศาสนา แล้วก็มาเน้นฝึกที่จิตนั่งสมาธิภาวนาหรือสวดมนต์นั่นก็เป็นบุญมหาศาลแล้วครับ