ปรียนันท์ธรรมสถาน เพื่อปฏิบัติและหลบภัย

หาดูได้ที่เดียวในโลก ตามไปดูแน่นอนครับ ดร.กัญจีรา ใช้พลังงานพิเศษ
แปลงดวงจันทร์ลูกกลมๆ ให้เป็นรูปทรงต่างๆ นัดวันเวลาได้ฤกษเมื่อไหร่
แจ้งข่าวด้วยครับ..ไม่พลาดแน่นอน คุณ MEAD และทางกลุ่มเขากะลา
ช่วยประสานงานกับ ดร.กัญจีรา จัดทริปขึ้นเขากะลา ผมจองตั๋ว 1 ใบครับ

 

ขอความกรุณาสมาชิกกดอนุโมทนาแทนการเขียนโพสต์อนุโมทนา เพราะกินที่เว็ป ลบก็ไม่ได้ หาเงินขยายเซิร์ฟเวอร์ยากนะคะ ขอบคุรที่อ่านเข้าใจและปฏิบัติค่ะ

 

กลับถึงระยองแล้ว 22.05 น

 

ยินดีกับคุณ ดอกแมนส์และความก้าวหน้า นับว่าคุ้มค่าที่มาฝึกวิชาที่ปรียนันท์ 6 วัน 5 คืน
เป็นก้าวแรกที่ สร้างกำลังใจ ขอให้เจริญยิ่งๆขึ้นไปตามใจท่านปราถนาด้วยเทอญ

 

คุณเปี๊ยกถูกตาม...ให้ไปปลดปล่อยพันธนาการบางอย่าง
นั่งอยู่บ้านไม่ติดต้องขึ้นรถมาเอกมัยต่อไปหมอชิด จุดมุ่งหมาย..ปรียนันท์ (ทางผ่าน) เมืองหลวงเก่า......จุดหมายปลายทาง
ขอพกคุณคลิกไปด้วยเป็นยันต์คุ้มตัว

นี่เป็นที่มาของ.....
การผจญภัยของหัวหมู่ทะลวงฟัน (และพระอาจารย์คู่ใจ) ภาคหนึ่ง
คุณคลิกบอกว่า นี่ละหนา ตอนไม่เห็นก็ไม่ยุ่ง พอเห็นแล้วเลยยุ่ง
หัวหมู่กลับบ้านเก่าไปเยี่ยมลูกน้องแล้ว ได้ความอย่างไรเล่าสู่กันฟังด้วยเน้อ ผู้ใหญ่ปูเสื่อรอจ้ะ

 

วันเสาร์ที่ 5 มกราคม ออกเดินทางไป ศรีสัชนาลัย 10.30 น ถึง ตัว
อ.ศรีสัชนาลัย เวลาประมาณ 15.00 น แวะ ทานอาหารและซื้อผักผลไม้เพื่อเตรียมนอนพัก ที่ตัวอุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย ซื้อกล้วย เห็ด ผัก เครื่องปรุงไปทำอาหารกินกันกลางอุทยาน ใช้เตาแก๊สแบบพกพาที่พวกเราชอบเอามาอวดกันนั่นแหล่ะ ใช้งานของจริงได้ดีทีเดียว สิ่งที่ขาดไปอย่างหนึ่งคือ น่าจะมีเขียงไม้เล็กๆสักอันพกติดไว้ในกระเป๋าไม่งั้นไม่รู้จะซอยข่ากับอะไรดี
แวะเดินเล่นและกราบสักการะที่อนุสาวรีย์ พระมหาธรรมราชาที่๑ (พระยาลิไท)
พี่คลิกได้ซื้อตุ๊กตาสุนัขที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเอามาขาย เด็กคนนี้ลงมือวาดละเลงสีสันกับมือ น่ารักทีเดียว

 

โปรดสังเกตว่ายังไม่ได้หัดย่นระยะทาง หรือมนุษย์ต่างดาวหอบเข้ามิติไปสักพักก็ไม่รู้

คิดว่าถ้าเรื่องราวออกมาดีจะให้สตีเว่น สปิลเบอร์กมาเอาสคริปไปสร้างหนัง แทนอินเดียอาน่า โจนส์
ถ้าใครสักคนเหาะได้หนังคงดังระเบิดเนอะ

 

เมืองศรีสัชนาลัยนั้นใหญ่มาก แต่ว่าไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวไปมากนัก คงเพราะเมืองอยู่บนเขาเดินดูไม่สะดวกนัก นั่งรถชมแบบง่ายๆนั้นมีบางส่วน
ถ้าจะให้เดินชมได้ทั้งเมืองแบบแวะกราบไหว้ ถ่ายรูป และอธิษฐานอะไรด้วยก็คงใช้เวลาร่วมเดือนแน่แท้

ขนาดของเมืองนั้นถ้าดูผ่านๆไม่ใหญ่ แต่พอเดินเข้าไปลึกๆแล้วมีวัดซ่อนอยู่ตามสันเขาอีกมากมาย

 

ชาวเมืองเก่า มีความเป็นอยู่สุขสบายมากๆมีบุญกุศลบ้างมีวัดเยอะไปวัดบ่อยๆแต่บางส่วนก็ไม่ได้ไปด้วยใจเท่าไร ไปแบบตามๆกันไปจึงเกิดกุศลแค่นั้นจิตที่ติดค้างจะเป็นพวกชาวบ้านที่เป็นนิสัยแบบนี้ คือยึดในความสุขเดิมๆเลยชินแบบนั้นไม่สนใจในธรรมเท่าไรนัก ไปวัดก็ไปแต่ไปคุยกันไปนินทากัน ไม่ได้ตั้งใจอะไรมาก สร้างวัดก็สร้าง กับเขาไปขุดดินขนศิลาแลงก็ไป แต่ไม่ได้เต็มใจทำถูกทหารเอาดาบไปจี้ให้ทำเท่านั้น พวกถือดาบไปจี้เขาทำก็เช่นกัน ทำหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้นึกถึกบุญกุศลของตัวเองที่ทำเช่นนั้น ก็เลยชิน คิดว่าตัวเองยังไม่ตาย ยังอยู่แบบนี้ด้วยความสุขสบายดีไม่เดือดร้อนอะไร

 

เท่าที่ทราบ ยังไม่สามารถบอกเรื่องราวของตัวเองได้ชัดนัก
มีแต่เพียงบางฉากบางตอนที่ผ่านเข้ามา เช่น เดินเข้าไปในบางวัดก็นึกถึงภาพตัวเองนุ่งขาวห่มขาว ขณะสลัดผ้าขาวม้าผืนที่เอาไปด้วยทำให้นึกถึงตอนสลัดผ้าข้าวขึ้นบนบ่า แล้วเดินมาตรงนั้น มีภาพออกมาเป็นตอนๆไม่สามารถบอกได้ชัดนักว่าเราเคยมาทำอะไรที่นี่ แต่ก็มีชื่อ สถานที่ผุดขึ้นมาในจิต เช่น วัดบางวัด เขาบอกชื่อไว้อย่างนั้นเราก็ได้แย้งไปว่ามันชื่อแบบนี้ เพี้ยนกันนิดหน่อย สถานที่บางแห่งก็บอกได้ว่า มันมีอะไรอยู่เหมือนดูละครอย่างไรพิกลเหมือนยังไม่สามารถบอกได้เต็มร้อย

 

ได้ วิปัสนากรรมฐานว่า ความไม่เที่ยง
เมืองที่เคยรุ่งเรื่องเหลือแต่ซากหักพัง
จารย์คลิกได้เห็นผมในบทบาทอดีตแต่ก็ยังไม่ได้ระบุว่าใคร อะไรอย่างไร แต่ตอนนี้เหมือนจะรู้แล้วว่าตัวผมเองเคยเป็นใครที่นั่น แต่ไม่ขอเล่าเพราะไม่มีประโยชน์อันใด อดีตคืออดีต เล่ากันนอกรอบได้แต่จะไปเล่าผ่านตรงนี้โดนเล่นแน่ หากเป็นจริงตามที่รู้มาก็คงได้สร้างความดีไว้ที่นี่เยอะ แต่ว่า อย่างที่บอกไป ความไม่เที่ยง มันมีอยู่ มันมีการเปลี่ยนแปลงไปตลอด

 

(good) การสนทนาพลังจิตลึกลับบนเขากะลา พร้อมด้วยของรัปทานมากมาย

 

(good) dogman ที่ชื่นชอบของไอ้หลง และ ไอ้ตูบ

 

(good) Ksuchet vijit j queenie pk. ขึ้นเขาสำรวจภูมิประเทศ

 

(good) queenie ติดลมที่ ปรียนันท์ อยู่จนนาทีสุดท้ายที่จะอยู่ได้

 

(good) ดูภาพ ไอ้ หลง กับ ไอ้ตูบ ที่มันมาฝึก ตัว พรหมวิหาร ๔ ของเรา ว่าจะมั่นคงดีไหม

 

สรุปว่าทำบุญตามๆกันไป
ขาดศรัทธาหรือความเข้าใจที่แท้จริง ก็เลยไม่ไปไหนวนเวียน
ขนาดว่าสมัยโน้นพุทธศาสนารุ่งเรือง แต่คนจำนวนหนึ่งไม่ได้เรืองรุ่งตาม...

ฟังแล้วนึกขอบคุณที่พวกเรามีที่พึ่งอันเกษม
หวังว่าในอนาคตคงไม่เวียนวนหลงทาง จะขึ้นก็ขึ้นเลย อย่าลงดีกว่า

อนุโมทนาบุญคุณเปี๊ยกและคุณคลิก ที่นำธรรมะมาให้ในเรื่องราวที่เรียบง่ายค่ะ

 

:d การเดินทางที่ยังไม่รู้ที่หมาย ค่ำนี้จะนอนไหน เอ่ย....

 

ไปกราบสักการะพระเจ้าลิไท

 

(*) สิ่งก่อสร้างถาวรวัตถุในพระพุทธศาสนา สร้างขึ้นในยามวัฒนธรรมรุ่งเรือง บัดนี้ก็เสื่อมไปตามสภาพของกาลเวลา

(*) ผู้สร้าง ผู้ทนุบำรุง ก็ไปตามวาระแห่งกรรม