พระราชประวัติ "สมเด็จพระ นเรศวร มหาราช"

......เเละ พระเเสงปืน .... "นกสับอย่างยาว "....ที่ "สมเด็จ พระนเรศวรเจ้า "....ทรงยิง "สุรกรรมา " นายทัพหน้าหงสาวดี ....ในคราวนั้น......


......ใด้นามปรากฎต่อมาว่า..............." พระเเสงปืนต้น ข้ามเเม่น้ำสะโตง "..



......ซึ่ง กาลต่อมานับเเต่บัดนั้น ....เป็น พระราชประเพณี ที่ " พระมากษัตริย์ ไทย "...ทุกๆพระองค์


.....ทรงถือ ว่า ..." พระเเสงปืนต้น ข้ามเเม่น้ำสะโตง "...เป็น ....." พระเเสง อัษฎาวุธ "....



.....อันเป็น ..." เครื่องราชูปโภค"... สำหรับ ..." พระเจ้าเเผ่นดินไทย "...ทุกๆพระองค์



.....สืบมา จน ตราบเท่าทุกวันนี้ ....

 

ตอนนี้ ประเทศไทยกำลังเชื่อมโยงกับอาเซียน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไทยกับพม่า เป็นเส้นทาง
สำคัญมาก แต่ตอนนี้ ยังไม่ประสบความสำเร็จ


สงสัยว่า "อธิษฐานบารมี" อันนี้ จะขวางเอาไว้


คือ คำว่า "ขาดกันชั่วกัลปาวสาน" จึงทำให้ไม่มี
ความคืบหน้าได้ จำต้องให้ท่านมาแก้อธิษฐานที่
ทำไว้ เพื่อให้ประเทศไทย เชื่อมโยงกับพม่าได้
อีก แล้วอาเซียนก็จะรวมตัวกันได้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น


นั่นหมายความว่า จะต้องมากระทำ พราะไม่มีใคร
มาทำแทนให้ได้ (ทางมีเชื่อม แต่การค้าัยังไม่ดี)

 

.....ครั้นเมื่อ ทัพหงสาวดี ยกกลับไปเเล้วนั้น ....สมเด็จพระนเรศวร เสด็จกลับมาถึงเมืองเเครง ...


...ทรงพระดำริว่า ..

พระมหาเถร " คันฉ่อง "

พระยาเกียรติ

พระยาราม

ใด้มีอุปการะมาก ..จึงใคร่ยกย่อง เกียรติยศ ให้สมควรเเก่ความชอบ จึงทรงชักชวนให้ เข้ามาอยู่ "กรุงศรีอยุธยา".. ทั้ง 3 ท่าน ก็มีความยินดินทั้ง ใด้พาสมัคร พรรคพวก ตามเสด็จเข้ามาด้วยเป็นอันมาก



สมเด็จพระนเรศวร ทรงพระดำริว่า ถ้ากลับไทย ...ทาง "ด่านเเม่สอด "... ซึ่งมีกองทัพ "นันทะสูราชสังครำ "...ที่มาตั้งอยู่เมืองกำเเพงเพชร สกัดอยู่ .. ทัพจะเกิดปะทะกัน


...จึงทรงให้ ทัพไทย เเละชาวครัว ที่ตามมาด้วย ...เดิน มาทาง "ด่านเจดีย์สามองค์ " ตรงลงมา "กรุงศรีอยุธยา "...

 

....สมเด็จพระนเรศวร ทรง ตระหนักพระทัยว่า ถึงปลายปีวอก พ.ศ. 2127 นั้น ...คงมีศึกหงสาวดีตาม มาตีอีก....


....หากจะเเยกกันรักษา ...ทั้งที่เมืองเหนือ เเละในกรุง เเล้วทรงเห็นว่าจะเป็นการ เหลือกำลังของฝ่ายไทย..


...เนื่องด้วย รี้พลไทยมีน้อย กว่าข้าศึก อยู่มาก...ฝ่ายไทยมีชัยภูมิ ที่ใด้เปรียบ ข้าศึกอยู่ เเห่งเดียวคือที่ .... "กรุงศรีอยุธยา "....


....จำจะต้องย้าย ผู้คนเเละ สรรพาวุธ มารวมกันต่อสู้ "ที่พระนคร"... จึงจะสู้ "หงสาวดี "...ใด้

 

....ครั้นเมื่อ "เสด็จกลับ ถึงในกรุง ".....ใด้ทูลเเถลง พระดำรินี้ เเก่สมเด็จพระชนก ...."สมเด็จ พระมหาธรรมราชา "..ก็ทรงเห็นชอบด้วย



.....เเล้ว นับเเต่บัดนั้น "สมเด็จพระมหาธรรมราชา " ทรง มอบสิทธ์ขาด ทั้งปวง ในการบังคับบัญชาบ้านเมือง ...." เเก่สมเด็จพระนเรศวร "....



....ส่วนพวกชาวมอญที่ตามมาด้วยกันในคราวนั้น "สมเด็จพระนเรศวร "...


ทรงตั้ง "พระมหาเถร คันฉ่อง"....เป็น "พระราชาคณะ "..

เเละทรงตั้ง "พระยาเกียรติ พระยาราม "....เป็น ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ใด้ ...พานทอง ....เป็นเครื่องยศ ...


...เเล้วทรงพระราชทานที่ ให้อยู่ ...เเถว "วัดขมิ้น เเละ วัดขุนเเสน"...
ซึ่งใกล้...." วังจันทร์".....อันเป็นที่ประทับ ของ ..."สมเด็จพระนเรศวร "...

 

กล่าวย้อนหลัง ถึง ทัพหงสาวดีที่ เข้ามาสร้างทาง เพื่อจะข่มขวัญ "กรุงศรีอยุธยา"


... ฝ่าย ผู้คนที่ หงสาวดี เกณฑ์เข้ามาทำทาง ...ซึ่ง นันทะสูราชสังครำ คุมพลอยู่ ณ เมืองกำเเพงเพชร นั้น พวกชาวไทยใหญ่ ...พอทราบว่าบ้านเมืองของตนเอง เข้ากับเมือง "อังวะ" จะกลับบ้านเมืองตัวเองยังไม่ใด้ .. จึงพากัน หลบหนีมาอยู่ "เมืองพิษณุโลก"...


....เวลานั้น "สมเด็จ พระนเรศวร".... เสด็จอยู่ เมืองเเครง มีพระบัญชามาให้ นายทหารที่ดูเเลเมือง พิษณุโลก อยู่ให้รับ ชาวไทยใหญ่ที่ ...หนีทัพหงสาวดี (มาสร้างทาง) ...มาขออยู่กับฝ่ายไทย


....เมื่อผู้คนชาวไทยใหญ่ ทยอยหนีไป เป็นจำนวนมาก...."นันทะสูราชสังครำ"...นายทัพ หงสาวดี ...จึงมีหนังสือ ไปบอกเเก่ นายทหารที่รักษา "เมืองพิษณุโลก"..ว่า
...หากฝ่ายไทยไม่ยอม ...จับตัวพวกไทยใหญ่ ส่งให้ทัพหงสาวดี ที่เมือง กำเเพงเพชรเเล้ว ...

....จะจับตัว คนไทยที่ อาศัยอยู่ ที่เมือง "กำเเพงเพชร "...เป็นตัวประกัน"...


...

 

...ครั้นเมื่อ "สมเด็จพระนเรศวร"...เสด็จกลับมาถึงในกรุง เมื่อทรงทราบความ ...ก็ทรงรีบ เสด็จขึ้นไปเมือง " พระพิษณุโลก สองเเคว"..



....ให้มีหนังสือรับสั่งตอบไปยัง "นันทะสูราชสังครำ" นายทัพหงสาวดี ว่า....


." ธรรมดา พระมหากษัตริย์ ผู้เป็นอิสระ ถ้าชาวต่างประเทศหนีร้อนมาพึ่ง บารมีเเล้วก็ต้องรับไว้ ไม่มี เยี่ยงอย่างที่จะส่งตัวคืนให้ "...


....

 

.....เเล้ว "สมเด็จพระนเรศวร "...มีรับสั่งให้เกณฑ์คนเมืองเหนือเข้าเป็น กองทัพ...ให้ "พระชัยบุรี "....เเละ "พระศรีถมอรัตน์"....(นายทัพ รุ่นหนุ่ม คู่พระทัย ตั้งเเต่ครั้งรบ เขมร )...ทั้งสองคน เป็น เเม่ทัพหน้า



...." สมเด็จ พระนเรศวร "...คุมทัพหลวง ยกไป "เมืองกำเพงเพชร"...



.....ฝ่าย "นันทะสูราชสังครำ "....นายทัพข้าศึก เมื่อ ใด้รับหนังสือ ที่ "สมเด็จพระนเรศวร "...ทรงส่งไป ...ก็รู้ขึ้นว่า ฝ่ายไทย "ตั้งเเข็งเมือง ต่อพระเจ้า หงสาวดี นันทบุเรง เป็นเเน่ "...


....ก็รีบสั่ง ทหารทั้งสิ้น เลิกทัพกลับ "หงสาวดี"...

 

นอกเรื่องนิดนะ


สังเกตุได้ว่าคนสมัยนั้นที่ทำการณ์ใหญ่สำเร็จ เริ่มต้นจาก "การฝึกตน"
ทั้งสิ้น อย่างสมเด็จพระนเรศวร ก็ฝึกทั้งการต่อสู้ และวิชาคงกระพันแม้
คนรุ่นหนุ่มในวัยเดียวกันอย่าง พระเจ้านันทบุเรง, พระเจ้าอังวะ, มหา
อุปราชแห่งพม่า ทั้งสามคนก็ฝึกปรือฝีมือขับเคี่ยวกันมาตลอด อาทิเช่น
มหาอุปราช ก็เก่งเรื่องกลยุทธ์ศึก รู้พอๆ กับพระนเรศวรเลย แต่เพราะมี
นิสัยที่ใครยุไม่ได้ หยามไม่ได้ เลยเสียการณ์ใหญ่ (ตอนถูกท้ารบฯ ถ้า
ไม่ยอมรับคำท้า แล้วใช้แผนล้อมช้างทรงพระนเรศวรๆ จะไม่มีทางรอด)
พระเจ้าอังวะ ก็แอบเรียนรู้วิชาพิษ, การวางยาพิษ และวิชาลอบกัด ฯลฯ
พระเจ้านันทบุเรงก็เรียนรู้เรื่องการเมืองการปกครองทั้งหมดจากบุเรงนอง
เห็นได้ัชัดว่าคนหนุ่มที่เป็นบุคคลสำคัญในยุคนั้น ต่างก็เริ่มจาก "ฝึกตน"


ไม่ต่างจากสมเด็จพระเจ้าตากสินและ ร. ๑ ก็บวชพระฝึกวิชา มาเช่นกัน

 

....ท่าน "angry_bird"....สิ่งที่ท่าน .ให้ความเห็นมาก็ น่าคิดครับ


...ผมขอเล่า เรื่อง ผู้คนสมัยก่อนที่ มีการฝึกตน ดังที่ท่านว่า นั่นเเหละครับ

โดย เฉพาะ การฝึก วิชาการต่อสู้ คาถาอาคม เเละ "วิชาพุทธศาสตร์" ครับ..



....คุณปู่ ของผมเล่าให้ฟังว่า ....เมื่อ สัก 70 ก่อน....เพื่อนรุ่นพี่ ของท่าน ชื่อ "ปู่ธน"... เชื่อมั่นในวิชาอาคม ..ของตนมาก ...ไปจีบสาวต่างหมู่บ้าน ...เกิดมีเรื่อง ชกต่อยกัน กับหนุ่ม เจ้าถิ่น...


.....หนุ่มธน ...ถูก รุม...จากหนุ่มเจ้าถิ่น ทั้งหมู่บ้าน (ประมาณ 20 ต่อ 1 ) ชกต่อย ..ทั้ง โดนมีด ..เเทง (จะเอาให้ตาย )....เสื้อผ้าขาดทั้งตัว..



....พวกที่รุมอยู่ มีคนหนึ่ง ตะโกนให้จับ ....ให้ใด้ เเล้ว จะเเทง ก้น (สวนทวาร ...อย่าง ท่าน ศรีโคตร พระตะบอง โดนธนูยนต์ ใน ถานส้วม ..จาก ทหารของ พ่อตา )..


....เเต่ เเกก็ มีวิชา จับเเล้วหลุด ...พวกนั้น ก็ยังจับไม่ใด้ ...



....จน มีผู้ ใหญ่มาห้าม ...เรื่องราวจึงสงบ ...

 

....ขอ เล่า เพิ่มเติมสักนิดครับ ..


....ผมเอง มี คำถามมา นานมากเเล้วว่า ...ใน "กองทัพ"...ที่ ไปรบกันนั้น ...หากเกิด "ป่วย"...หรือ "เกิด บาดเเผล จากการบ "....เเล้วหมอกองทัพ จะ มี ..หรือไม่อย่างไร..


...เมื่อ ไม่ถึง 10 ปีที่ผ่านมานี้ ...ใด้พบบันทึกจากครู บาอาจารย์ ...เป็น เนื้อความว่า...


.... ในกองทัพ สมัยโบราณ นั้น มักจะต้องมี .."หมอ พิเศษ".... สำหรับ รักษา "ผู้บาดเจ็บจาก สงคราม ".....เช่นว่า ...หาก คนเจ็บมีบาดเเผล (เเต่ยังไม่ตาย ..เเละไม่สาหัส มาก )....หมอ จะ ใช้ อาคม (อำนาจจิต...รวมทั้ง คุณ พระรัตนตรัย ..)...เป่า หรือใช้มือ ลูบไปที่บาดเเผล ..จะ หายสนิท เเละสักครู่ ก็วิ่งไปทำการรบใด้...(การรักษา จะใด้ผลเพียง ใด้ ผมเอง คิดว่า น่าจะอยู่ ที่ ความเก่งของผู้รักษา ...รวม ทั้ง "การให้ผลของ กรรม ปาณาติบาต ของ ผู้บาดเจ็บ


หมอ ประเภทนี้ มีไม่มากในกองทัพ


เเละ คุณปู่ ของผมเอง ท่านเคย เล่าให้ฟังว่า ...หมอ อาคมในลักษณะ นี้ ..ในตำบลใกล้กัน ก็ มีอยู่ ...เช่น ใช้มือลูบ เเล้วเเผล หาย เลยก็มี ...


... ผมเล่า สู่พวกเรา อ่าน ...พอเป็น ข้อมูลในเบื้องต้น....ครับ

 

คิดว่ามีครับ ทั้งพระ ทั้งฆราวาส ส่วนมากจะเป็นกองหนุนอยู่แนวหลัง คอยรักษาผู้บาดเจ็บ
ถ้าจะยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น พระอาจารย์ธรรมโชติ แห่งค่ายบางระจัน
ถ้าในค่ายพระนเรศวร ก็พระมหาเถระคันฉ่อง

หรืออดีตชาติหลวงปู่โง่น โสรโย ที่ในอดีตชาติได้เป็นนายช่างใหญ่ และเป็นหมอรักษา ที่ถูกพม่าต้อนไปเป็นเชลยพร้อมกับคนไทยและเจ้านายเชื้อพระวงศ์ โดยที่หลวงปู่โง่นนั้น ท่านทำหน้าที่ดูแลช่วยเหลือคนไทยและเชื้อพระวงศ์ ในยามหาอยู่หากิน ในยามเจ็บไข้ได้ป่วย รวมทั้งเป็นหัวหน้าช่างในการปลูกสร้างบ้านเรือนให้คนไทยได้อยู่อาศัย ทำให้เป็นที่เกรงอกเกรงใจของพระเจ้าหงสาวดีบุเรงนอง

ที่มา : หนังสือย้อนรอยกรรม ตำนานพระสุพรรณกัลยา โดยหลวงปู่โง่น โสรโย

http://phayai.blogspot.com/2011/01/blog-post_03.html

 

ขอบคุณครับ ที่เล่าพระราชประวัติ "สมเด็จพระ นเรศวร มหาราช"

 

คำถามวันนี้ของผม ขออนุญาตทุกท่าน ขอถามว่า "พระเจ้าหงสาวดีบุเรงนอง คือใคร"

 

....สวัสดี ครับ พี่ armamy ...เเละ พวกเราพี่ๆน้องๆ ที่ถือ ว่าเป็นลูกหลาน เเห่ง..."พระบรมพงศ์ โพธิสัตว์ เจ้า ...สมเด็จ พระนเรศวร มหาราช ".

...ผมเอง เห็น ความสนใจในเรื่องราว "พระราชประวัติ " ของพระองค์ ...เเล้ว ก็ปลื้มใจ


....เหตุพราะว่า การที่เรา ....โมทนา ในคุณงามความดีของ พระโธิสัตว์ เจ้า.....นั้นมีผลมาก.....เพราะ ในอนาคตกาล หากว่า พระโพธิสัตว์เจ้า พระองค์นั้นๆ ...ใน พระชาติที่ ท่าน "บรรลุพระปรมาภิเษก สัมมาสัมโพธิญาณ"....เเล้ว ก็ มีโอกาสที่ เราเอง จะ "ตกในข่าย พระญาณ .....ใด้รับการโปรด จากพระองค์ ...ใด้



....ส่วน "พระเจ้าบุเรงนองนั้น "...ผมเองมี ข้อมูล ไม่มาก ทั้งไม่ค่อยชัดเจน อีกด้วย ......หาก พวกเราท่านใด มี ข้อมูลเพิ่มเติมก็ ...นำมา เล่าสู่กันให้ใด้รับรู้ ด้วยครับ

 

.....กองทัพ หน้า ของไทยยกไปถึง "เมืองกำเเพงเพชร".....เมื่อใด้ทราบว่า ..."นันทะสูราชสังครำ ...ถอนทัพกลับเเล้ว....


...." พระชัยบุรี เเละ พระศรี ถมอรัตน์ "....(สองเเม่ทัพหนุ่มคู่ พระทัย ในยุคต้น ..เเห่งสมเด็จ พระนเรศวร)......ก็ใด้รีบ ยกติดตาม....เจ้าฟ้าเมืองไทยใหญ่ ที่ไปกับทัพหงสาวดี.....มี เจ้าฟ้าเมืองจี่ ...เจ้า ฟ้าเมือง ลองเเจ ...รวมทั้งเจ้าเมืองเล็กเมืองน้อยอื่นๆ ที่มิใช่ พม่า ..หรือ มอญ เมืองหงสาวดี...


....เจ้าฟ้า ที่กล่าวมา ใด้พากัน "หนีทัพ นันทะสูราชสังครำ "...มาเข้ากับ ทัพหน้าของ ฝ่ายไทยที่ กำลังยกติดตาม อย่าง กระชั้นชิด.....



.....ทัพหน้าของ ไทย ตามไปทัน ที่ ...ตำบลเเม่ระกา ...นันทะสูราชสังครำ ใด้ รบกับแม่ทัพหน้า ของไทย "ถึงกับชนช้าง"...


....ฝ่าย หงสาดี ถูกตีทัพ "เเตกยับเยิน"....เเละใด้พากันหนีไป จนถึงสุดเขตเเดนไทย....เเล้วฝ่ายไทย จึง เลิกติดตาม..

 

....." เจ้าเมืองเหนือ เเข็งเมือง ต่อ กรุงศรีอยุธยา "...



....ในตอนนั้น ใด้มี เจ้าเมือง..."สวรรคโลก".........กับ "เมือง พิชัย "..


...ยังกลัวพม่า คิดว่า หากหงสาวดี ...ยกทัพมาปราบไทย "ไทยคงจะเเพ้ "...จึงใด้ตั้ง...เเข็งเมือง อยู่ ณ เมืองสวรรคโลก"...


( สองเมือง นี้ บิดพลิ้ว มิใด้เข้าร่วมทัพไทย ตอน ที่ตามตี ทัพหงสาวดี "นันสูราชสังครำ")


....เมื่อ ทัพไทยตีทัพหงสาวดี เเตกดังที่กล่าวมา ...เกิด "กลัวพระอาญา "...เเละ ทั้งเชื่อมั่นว่า หากหงสาวดี ยกทัพใหญ่ มาปราบ ไทยจะสู้มิใด้...



....ทั้งสองเมืองจึงใด้พากัน ยกไปรวมกันที่ เมือง "สวรรคโลก"...กรมการเมือง คนใด้มิ "เป็นกบถด้วย"....ก็จับ ตัดศรีษะ เสีย....หรือ เอาตัว จำคุกไว้เสียบ้าง

 

....ฝ่าย "กบถ พระยาพิชัย...เเละ พระยาสวรรคโลก"... เมื่อรวมกัน ตั้งมั่น อยู่ ที่ เมืองสวรรคโลก นั้น ต่าง ปรึกษาหารือกันว่า...จะพยายามป้องกันเมืองเอาไว้....รอ "ทัพ พระเจ้าเชียงใหม่...หรือ ทัพหงสาวดี "...จะยกมาช่วย..



....สมเด็จ พระนเรศวร ...ทงทราบว่า ...ทั้งสองเมืองเกิด เเข็งข้อ...จึงให้ รวมทัพไทย ณ เมืองตาก เเล้ว....จึงทรงยกทัพ ไปเมือง สวรรคโลก ....ทาง "บ้านด่านลานหอย"...


....ครั้นถึง เมืองสุโขทัย..."ราชธานีเดิมอันรุ่งเรือง"....ก็ ทรงให้ตั้งพลับพลา ประทับที่ ใกล้ๆ ..." วัดศรี ชุม "....


....พระองค์ ทรงพระวิตกว่า...ไทยยังไม่เป็น น้ำหนึ่งใจเดียวกัน ทั้งยังกลัวพม่ารามัญ อยู่มาก...


.จึงทรงพระดำริ โปรดให้... ทำพิธี...



" ศรี สัจ ปานการ "...



...."ตักน้ำกระพังโพยศรี "...ซึ่ง นับถือว่า ศักดิ์สิทธิ์ มาเเต่ครั้ง..."สมเด็จ พระร่วงเจ้า "..



....มาเป็น "น้ำ พระพิพัฒน์ สัตยา "....ให้เเม่ทัพนายกอง ตลอดจนไพร่พลใด้ ทำพิธี ถือน้ำ พิพัฒน์ สัตยา ...ว่าจะ พร้อมใจกัน ต่อสู้ข้าศึก..." กู้บ้านเมืองไทยให้ เป็นอิสรภาพ ให้จงใด้ "...

 

..... เเล้วจึง ทรงนำทัพเสด็จไปเมือง " สวรรคโลก"...เมื่อไปถึงให้ตั้งล้อมเมืองเอาไว้..


...เเล้วทรง มีรับสั่ง ให้ข้าหลวง ไปร้องบอกชาวเมืองให้บอกกล่าวเเก่ เจ้าเมืองทั้ง 2 ที่เป็น ขบถว่า....ให้ ออกมาสารภาพผิดเสีย เเต่โดยดี..."สมเด็จพระนเรศวร จะทรง ยกเว้นความผิดให้"...


...เมื่อเจ้าเมือง ทั้ง 2 ใด้ทราบดังนั้น ก็ มิทำตาม ..."ใด้ ตัดศรีษะ "...พวก กรมการเมืองที่ไม่เข้าด้วย...


....เเล้วจึง โยน "ศรีษะ "... ออกมา ....ต่อ หน้าข้าหลวง ที่ ไปร้องบอก...

 

....สมเด็จพระนเรศวร "ทรงพระพิโรธ"....ดำรัสสั่งให้ กองทัพเข้าตี เมือง สวรรคโลก 3 ...ด้าน ....คือ ทิศเหนือ.... ทิศ ใต้ .....ทิศ ตะวันตก....ก็ไม่สามารถเข้าเมืองใด้..



...เนื่องจาก ...เมือง "สวรรคโลก"....ป้อมปราการล้วนทำด้วย ศิลาเเลง... มาตั้งเเต่สมัย เมือง ยัง ชื่อว่าเมือง ........."ศรีสัชนาลัย".........เเต่ครั้ง "พระร่วงเจ้า"....



....ตั้งเเต่ ครั้ง "พระร่วงเจ้า นั้น "...ใด้ทรงให้ ...."ถมเชิงเทิน ทำสนามเพลาะ อย่างดี "......



....."สมเด็จพระ นเรศวร "......ทรงเปลี่ยน กลยุทธ...


ดังนี้


1..ทรง ให้ ตั้งค่าย ประชิดกำเเพงเมือง


2.. ทรงให้ ทหาร "ปลูกหอรบ"...ให้สูงเท่าๆ กำเเพงเมือง สวรรคโลก..



3..ทรงให้ .."เอา ปืนใหญ่ ตั้งบนหอรบ"...



4..เเล้ว ให้ทหาร กล้าตาย ...ขึ้น บนหอรบ ..เเล้วดวล ปืนกับพวก ในเมือง " สวรรคโลก"...



....