พระราชประวัติ "สมเด็จพระ นเรศวร มหาราช"

...."สมเด็จพระนเรศวร กับ สมเด็จพระเอกาทศรถ "..ทรงเร่งนำทหาร ขึ้นบก ...
เเล้ว ..ทั้งสอง พระองค์ ...ทรงคุมพล ..เข้าโจมตีกองทัพ ข้าศึกด้วย พระองค์เอง
...รบพุ่งกันเป็นสามาถ...



....." ถึงกับ ตะลุมบอน "...



....ขณะ ตะลุมบอนอยู่นั้น...สมเด็จ พระนเรศวร ....ทรง พระเเสงปืน ยิง..
...นายทัพ เชียงใหม่ตาย..1 คน..


...ข้าศึก ต้านทาน ไม่ไหว...ก็เเตกหนี...ไปทางทิศเหนือ...ทหารไทยก็พากันไล่ตามขึ้นไป..


..ขณะนั้น..."พระยาเชียงเเสน"...นายทัพหน้า....พระเจ้าเชียงใหม่...กำลังยกลงมาพอดี


....จึงเกิดประทะกับ...ทหารไทยที่ไล่ตามพวกเมืองเชียงใหม่ที่เเตกหนีไป..เกิดรบกันอยู่ไม่นาน..ทหารไทยที่ มีจำนวนน้อยกว่ามาก ..สู้ไม่ใด้จึงล่าถอยลงมา...

 

..... ขณะนั้น สมเด็จพระนเรศวร เเละ สมเด็จพระเอกาทศถ...เสด็จอยู่ในเรือพระที่นั่ง...( เมื่อตะลุมบอน จน ทหารเชียงใหม่ส่วนหน้า เเตกหนีไปเเล้ว ทั้งสอง พระองต์ ทรงเสด็จ ลงเรือ พระที่นั่ง ...ให้เเต่ ทหารส่วน น้อยไล่ตาม พวกเชียงใหม่ไป )


...ครั้น ทรงทราบว่า ทหารไทยที่ตามตี ส่วนหน้าของทัพ เชียงไหม่ขึ้นไป ไปประทะกับ..ทัพ พระยาเชียงเเสน...(ที่มีจำนวนมากกว่า)...เเล้วเเตกหนีลงมา..


...ทหารของ พระยาเชียงเเสน ..เห็นใด้ที พากันรุกไล่ ตามมา...



....สมเด็จพระนเรศวรเจ้า...ทรงทอดพระเนตร เห็นทหารเชียงไหม่วิ่งไล่ตามมาอย่างกระชั้นชิด..
....ด้วยพระ "ปฎิภาณ เเละ พระปัญญา "...ทรงตระหนักใด้ทันทีว่า


.....ถ้าหมู่เรือยังอยู่ ชิดริมฝั่ง เห็นจะเป็นอันตราย เป็นเเน่...



....จึงทรง ตัดสินพระทัย ...สั่งให้พวกทหารที่ อยู่เฝ้าเรือ ทุกลำ...(พวกนี้ ไม่ใด้ขึ้นบกไปตะลุมบอน หรือ ไปตะลุมบอนเเล้วลงมารักษาหน้าที่ในเรือ ...)...ให้นำเรือขึ้นไป รายลำ...อยู่ ณ คลองป่าโมกข์น้อย...รวมทั้งเรือ พระที่นั่ง ทั้งสอง พระองค์ด้วย...


....พอมองเห็น พวกเมือง เชียงใหม่....ที่กำลังไล่ ทหารไทย...ลงมาตามเเนวริมเเม่น้ำ..


....ก็ทรง สั่งให้ทหารในเรือ ทุกลำ ระดมยิงปืนใหญ่น้อย ...ไปที่ ทหารเมืองเชียงใหม่นั้น...

 

.... ฝ่ายกองทัพหน้า เมืองเชียงใหม่เห็น ทหารไทยในเรือระดมยิงมา ...นายทัพเชียงใหม่...
...ใด้สั่งให้ หยุดตาม ฝ่ายไทยที่กำลังถอย....เเล้ว หันมายิงปืนต่อสู้ กับ ...กองทัพเรือ ของ "ทั้งสอง พระองค์"...



......" สมเด็จ พระนเรศวร ..เเละ สมเด็จ พระเอกาทศรถ "... ต่าง "ทรงพระเเสงปืนนกสับ"...ยิงต่อสู้ข้าศึก...ไป จากเรือพระที่นั่ง ด้วยกันกับพลทหารทั้งปวง...



....คร้งนั้น เป็น การยิงปืนรบกันระยะใกล้มาก...



....ผู้คนถูกปืน บาดเจ็บ "ล้มตาย"..ลงเป็นอันมากด้วยกันทั้งสองฝ่าย..



.....เเต่ "สมเด็จ พระนเรศวร...เเละ สมเด็จพระ เอกาทศรถ "...."ทรงหาต้อง อาวุธข้าศึกไม่"..

 

....ทั้งสองฝ่ายรบกันอยู่ จน กองทัพ บก "กรุงศรีอยุธยา"...จากทุ่งลุมพลี ตามขึ้นไปถึง ก็เข้าไปช่วย...



....กองทัพ พระยาเชียงเเสน ต้านทานไม่ไหว ก็ ถอยหนีขึ้นไปทางเหนือ...



...สมเด็จพระนเรศวร ...ก็ทรงรวบรวม กองทัพทั้งปวง ให้ตั้งอยู่ ณ ตำบล ป่าโมกข์...นั้น

 

....ฝ่ายพระเจ้าเชียงใหม่ซึ่งตั้งอยู่ ณ บ้านสะเกศ ทราบว่า " สมเด็จพระนเรศวร "..ทรงยกกองทัพ ขึ้นมาตี ..กองทหารของ สะเรนันทสู เเตก...เเละ รบพุ่งจน กองทัพหน้า อันพระยาเชียงเเสน ...คุมพลอยู่ ...ต้องถอยร่น...



....พระเจ้าเชียงใหม่นั้น ...คิดว่า หากรอให้ไทยตั้งตัวใด้ จะไม่เป็นผลดีเเน่ ....จึงสั่งจัดกองทัพใหม่ ...


....ให้ พระยาเชียงเเสน เเละ สะเรนันทะสู 2 คน เป็นเเม่ทัพหน้า ถือพล 15 000 (1 หมื่น 5 พันคน )..ลงไปตีกองทัพ สมเด็จพระนเรศวร....(เป็นการเเก้ตัว)


....เเล้ว พระเจ้าเชียงใหม่ ใด้ยก "กองทัพหลวง"..มีจำนวนพล 65 000 (6 หมื่น 5 พัน คน )...ตามทัพหน้าหนุนเนื่องกันลงมา..


( ทัพเชียงใหม่ยก มา ทีเเรก มีจำนวนพล 100 000 ..( 1 เเสน คน) ...เเต่เมื่อรบยืดเยื้อนับปี ..กำลังพร้อมรบ คงเหลือ ..ราวสัก 80 000 คน เท่านั้น )..

 

.......ในขณะที่ พระเจ้าเชียงใหม่ เตรียมกองทัพจะยกลงมาตี ..กองทัพ กรุงศรีอยุธยา อยู่นั้น....




" สมเด็จ พระนเรศวร "...ทรงพระดำริว่า กองทัพพระยาเชียงเเสนเป็นเเต่ .....ถอยหนีไป มิใด้ "เเตกยับเยิน "...น่าจะไปหากำลังเพิ่มเติมยกลงมาอีกเป็นเเน่ ...เเต่เหตุไฉน จึงหายไปหลายวันไม่ยกลงมา ..หรือชรอย พระเจ้าเชียงใหม่จะคิดเป็นกลศึกอย่างใด้อย่างหนึ่ง ..เป็นเเน่



......จึงให้ พระราชมนู นายทหารเอกรุ่นหนุ่มคู่พระทัย นำไพร่พล 10 000 (1 หมื่นคน ) ขึ้นไปสืบข่าวเเละหยั่งท่าทีข้าศึก .....เเละ "สมเด็จพระนเรศวร"..กับ " สมเด็จ พระเอกาทศรถ"....ก็เสด็จยกทัพหลวง เป็นกระบวนทัพบก มีจำนวนพล 30 000 ( 3 หมื่น คน ) ...ตามทัพ พระราชมนูขึ้นไป...


( กองทัพไทย จำนวนพลรวม 80 000 คนเศษ ..เเต่ ทั้งสองพระองค์ ทรง จัดเเบ่งกำลังขึ้นไป รบ จำนวน 40 000 คน )


....เป็นอันว่า ขณะนั้น กองทัพทั้งสองฝ่าย กำลังเคลื่อนเข้าหา กันเเล้ว....

 

....."กองทัพ พระราชมนู "....ยกขึ้นไปถึงบางเเก้ว ประทะกับกองทัพ พระยาเชียงเเสน ...ที่ กำลังยกสวนทางมา ...ทั้งสองฝ่ายต่างรบกันเป็นสามารถ...



....ขณะนั้น " สมเด็จพระนเรศวร "....กับ " สมเด็จพระเอกาทศรถ "..ทรงยกทัพตามมาถึง "บางเเห "... ทรงใด้ยิน เสียงปืนใหญ่น้อย ดังขึ้น....ก็ทรงคาดว่า "กองทัพ พระราชมนู ทหารเอก"....ปะทะเข้ากับกองทัพ หน้าเมือง เชียงใหม่ที่ยกมาตีไทยเข้าเเล้ว...



..... "จึงทรง ดำริเป็นอุบาย กระบวนรบใหม่ "...



.....คือ ให้หยุดกองทัพหลวง มิให้ตาม ไปช่วย พระราชมนู .... เเล้วให้เเปรกระบวนทัพหลวง ให้เข้าไปชุ่มอยู่ป่าจิก ป่ากระทุ่ม ข้างทิศตะวันตก...ของทางเดินทัพ...



.....เเล้ว มีพระดำรัส ให้ ข้าหลวง...ขึ้นไปบอก พระราชมนู ...ให้รีบถอยทัพกลับลงมา.....

 

.....ฝ่ายพระราชมนู ซึ่งข้าหลวงใด้ เเจ้ง "พระดำรัส"..เเล้วชะรอยจะเห็นว่ากำลังพลไล่เลี่ยข้าศึกอยู่...คิดว่าพอมีทางต้านทัพเมืองเชียงใหม่ไว้ คอยกองทัพหลวงที่จะยกขึ้นมาช่วย......."จึงไม่ถอยทัพ "...ตามรับสั่ง...



.....สมเด็จพระนเรศวร เมื่อทรงทราบดังนั้น...จึงดำรัสสั่งให้ ..."จมื่นทิพรักษา"..เป็นข้าหลวงขึ้นไปบอก พระราชมนูให้ถอยทัพอีกครั้ง....



....พระราชมนู ก็สั่งให้มากราบทูล อีกว่า...."กำลังรบพุ่งติดพัน ข้าศึกอยู่ หากถอนทัพตอนนี้ ฝ่ายเราจะเเตกพ่ายใด้ "...



......." สมเด็จ พระนเรศวร"..ใด้ทรงฟังดังนั้น ก็ทรงพระพิโรธ เป็นอันมาก ...



.....จึงทรงดำรัสสั่ง ให้ " จมื่นทิพรักษา "...ขึ้นไปบอก พระราชมนูให้ถอย อีกครั้ง (คราวนี้ จมื่นทิพรักษา ขึ้นไป พร้อมทหารม้าเร็ว หลายคน )



...หากยังไม่ยอมถอยทัพ ...ให้ จมื่นทิพรักษา ..........." ตัดเอาศีษะ "...พระราชมนู ..มาถวาย "...

 

....คราวนี้ (ครั้งที่ 3 )...พอพระราชมนู ใด้ฟังกระเเสพระดำรัส .."ก็ ตกใจเป็นอันมาก "..


...จึงรีบสั่ง ให้โบกธง เพื่อถอยทัพ.....นายทัพนายกองทั้งปวง เห็นสัญญาณ ธง ก็เร่งสั่งทหารให้ รีบถอยทัพ....



.... ขณะนั้น เป็นเวลาที่ กองทัพหลวงพระเจ้าเชียงใหม่ ..ยกหนุนลงมา พอดี ครั้นเห็นกองทัพไทย...พากันล่าถอยก็ ใด้ใจ...พากันรุกไล่โห่ร้อง ตามกัน...



....ครั้น พวกเมืองเชียงใหม่เห็นทหารไทยพากันเอาเเต่หนี (ไม่ใด้รบ พลาง ถอยพลาง )..ก็ยิ่งชิงกันไล่....ด้วย เเต่ละคนอยากใด้ ช้างม้า ข้าเชลยเป็น อาณาประโยชน์

 

....พวกเชียงใหม่ ติดตามทัพพระราชมนู ลงมามิใด้เป็นกระบวนศึก...มาจนถึงที่ๆ "สมเด็จพระนเรศวร "...ซุ่มทัพอยู่ ในราวป่า...



....เมื่อเห็น กองทัพเมืองเชียงใหม่ ...เคลื่อนมาใด้ กลางกระบวน...



....." สมเด็จ พระนเรศวร ก็ให้ ยิงปืนโบกธงสัญาณ ...ยกกองทัพหลวง เข้ายอ กลางทัพข้าศึก "...


.....ฝ่ายพระราชมนู เห็น ดังนั้น ..ก็รู้ถึงอุบาย...เเห่ง "สมเด็จพระนเรศวร "....ใด้รีบสั่งทหารให้โบกธงให้สัญาณ รวมตัวกันกลับเข้าตีข้าศึก...อีกครั้ง..



....พระเจ้าเชียงใหม่ เเละ ไพร่พลพากัน "ตกใจ "...ทั้งเสียขวัญ เป็นอันมาก...ขณะนั้น กองทัพหลวงทั้ง 2 ฝ่ายใด้ เกิดการรบพุ่ง ...อย่างถึงกับ "ตะลุมบอน "...



....กองทัพ เชียงใหม่ ก็เสียที ...พากัน เเตกพ่าย ทั้งทัพหน้า ทัพหลวง....."สมเด็จ พระนเรศวร" เห็นใด้ทีก็เร่งกองทัพให้ตามตี ...ข้าศึก จนเเตกฉานยับเยินคุมกันไม่ติด... เเละถูก ฆ่าฟัน ล้มตายเป็นอันมาก...

 

.....ข้างฝ่าย เมืองเชียงใหม่ ...ตัวนาย ตายในที่รบ ที่เป็นท้าวพระยาเมือง ดังนี้


1....พระยาลอ


2.. พระยากาว


3..พระยานคร


4..พระยาเชียงราย


5..พระยา งิบ


ส่วนพระยามอญที่มากำกับทัพ ก็ ตาย 2 คนคือ..


1..สมิง โยคราช


2..สเรนัทสู ..เจ้าเมืองเตริน..



...ทั้งกองทัพไทยใด้ช้าง 20 ช้าง ...เเละม้า ...1 ร้อยตัวเศษ ..กับเครื่องศัตราวุธ อีกเป็นอันมาก...

 

....ฝ่าย พระเจ้าเชียงใหม่ ..เมื่อกองทัพ เเตกพ่ายใด้ พาไพร่พล..หนี ขึ้นไป ถึง..บ้านสระเกศ......ครั้นทราบว่า กองทัพไทย...ยกติดตามไปอย่างกระชั้นชิด...ก็มิอาจ ยั้งพักกองทัพใด้...


....จึงสั่งไพร่พล ให้รีบหนีไปโดยเร็ว ...


...เเต่กองทัพไทย ...ตามขึ้นไปถึง บ้านสระเกศ ..เมื่อเดือน 5 เเรม 4 ค่ำ ...เวลาเช้า..
..เห็นเเต่ พวกเชียงใหม่ เตรียมเก็บข้าวของ หนี อยู่ อลหม่าน มิมีผู้ใดคิดต่อสู้...


ฝ่ายไทย จับใด้ พระยาเชียงเเสน (เเม่ทัพหน้า เชียงใหม่ )

จับรี้พล กองทัพเชียงใหม่เป็นเชลยใด้ 10 000 ( 1 หมื่นคน )

จับช้างใด้ 120 เชือก ( 1 ร้อยยี่สิบ )

จับม้าใด้ 100 ตัว ( 1 ร้อย )

ใด้เรือรบ เเละเรือเสบียงอาหาร 400 ลำ ( 4 ร้อย )



....นอกจากรายการดังกล่าวเเล้ว ยังใด้เครื่องศาตราวุธ ยุทธภัณฑ์ เป็นอันมาก...


...เเม้กระทั่ง .." เครื่อง ราชูปโภค ของพระเจ้าเชียงใหม่ ก็ ใด้ไว้หลายอย่าง "...

 

.... เมื่อ ใด้ ค่าย พระเจ้าเชียงใหม่ ...ทีบ้านสระเกศเเล้ว ..


..."สมเด็จ พระนเรศวร "..เสด็จตาม กองทัพ พระเจ้าเชียงใหม่..ขึ้นไปถึง .." เมือง นคร สวรรค์ ".....สืบใด้ความว่า ..." พระเจ้าเชียงใหม่ "..นั้น ..หนีไปยังกองทัพ "พระมหาอุปราชา "....ในเมือง กำเเพงเพชรเเล้ว ..


..." สมเด็จ พระนเรศวร "..ทรงพระดำริว่า ..หากจะติดตาม กองทัพพระเจ้าเชียงใหม่ ต่อไปเห็นจะไม่ใด้ที......ทรงตรัสสั่ง ให้ "ตั้งกองสอดเเนม "...เอาไว้ที่ " เมืองนครสวรรค์ "..


...... เเล้ว " สมเด็จพระนเรศวร "... จึงเสด็จยกกองทัพกลับลงมา....

 

...... ย้อนหลังไปไม่นาน...เมื่อทรง ประกาศอิสรภาพใหม่ๆ...ใด้มีบันทึกไว้ในหลายที่ว่า..



....ผู้คน ชาวกรุงศรีอยุธยา ...มีอยู่ ไม่น้อยที่... " มีความ คิดเห็น ต่างไปจาก สมเด็จพระนเรศวร"... ที่ทรง "ประกาศอิสระภาพ"...


.....ด้วยพากันคิดว่า...


1...เมืองไทย มี "ไพร่พล" ..น้อยกว่า ..."หงสาวดี"..อยู่หลายเท่าตัว


เนื่องจาก "หงสาวดี"... มีเมืองบริวาร ใหญ่น้อย อยู่มาก ..


อาทิ..

เมืองตองอู

เมืองเเปร

เมืองอังวะ


เมืองเชียงใหม่


เมือง พสิม

เมือง เวียงจันทร์


เเละหัวเมือง เล็ก เมืองน้อย อีกมาก..


ประมาณ ผู้คน "หรือ จำนวนทหาร ".....เเล้ว ถ้าจะรวมกันจริง ...คงจะ
มากกว่า...ทหาร กรุงศรีอยุธยา... (ณ ตอนนั้น ไทยเรามีพลทั้งสิ้น ไม่เกิน 100 000 ( 1เเสนคน ))..

" ประมาณ 4 ถึง 5 เท่า "...เพราะ เมื่อคราว พระเจ้า "หงสาวดี"..."นันท
บุเรง"..กรีธาทัพ..มาตีกรุงศรีอยุธยา ....หลังจากประกาศอิสภาพครั้งเเรก........(เมือง หงสาวดี ...สมัย "พระเจ้านันทบุเรง"..ยกทัพ มาตีไทย "เพื่อยืดเมืองคืน"...ครั้งใหญ่ๆ อยู่ 3 ครั้ง ..)
ข้างฝ่าย "หงสาวดี "..มีกำลังทหาร ...250 000 ( 2 เเสน 5 หมื่นนาย ).
ทั้งยัง เหลือ เป็น กองหนุนอีก ...เป็นจำนวนมาก...
ครานั้น..." สมเด็จ พระนเรศวร "...ทรงรวบรวมทหาร ใด้ เพียง 80 000 ( 8 หมื่นนาย)


2.. .ผู้คนพลเมือง ไทย คิดว่า...นอกจาก จำนวนไพรพล..ข้างฝ่าย "กรุงศรีอยุธยา
"...จะ น้อยกว่ามากเเล้ว... ทั้งทหารที่มีอยู่ รวมทั้ง เเม่ทัพนายกอง...ก็เป็น
ผู้ใหม่ ต่อการสงคราม.. สว่นใหญ่เเล้ว "เป็นผู้คน ที่สมเด็จ พระนเรศวร "..
ทรง ฝึกหัดขึ้นใหม่..



( ข้อนี้ เป็นด้วย ...เมื่อคราวเสียกรุง..." พระเจ้าบเรงนอง "..ทรงนำนายทหาร
รวมทั้ง ผู้คน กวาดต้อน ไปเมือง หงสาวดี..)

 

....." สมเด็จ พระนเรศวร "...ทรง " พระบุญญาบารมี เเละ พระปรีชาสามารถ "...อย่างยิ่งยวด



...........พระองค์ ทรงเเสดง "ประปรีชาสามารถให้ คนไทยใด้ "ประจักษ์ "..เเละ ข้าศึก ใด้เกรงกลัว...

อาทิ...ทรง พระดำเนิน ..พร้อมด้วย พระอนุชา เอกาทศรถ..นำหน้าทหาร ออก "ตะลุมบอน ข้าศึก"..
ทรงนำทหาร ออกปล้น ค่ายข้าศึกด้วยพระองค์เอง..(ปีนค่าย )

หรือ ..เมื่อรบ "ตัวต่อตัว "..ก็ทรงมีพระปรีชาสามารถ...อย่าง "ไม่มี ผู้ใดในเเผ่นดินเทียบใด้ "..

ดังนี้...

...คราว เมื่อพระเจ้า นั้นทะบุเรง...บุกมาล้อมกรุง...คราวนั้น.." สมเด็จ พระนเรศวร..เเละสมเด็จ พระเอกาทศรถ "...ใด้ทรง นำทหาร "ม้า "...ออก ทรงปล้นค่าย...ปล้นสะเบียง ข้าศึกอยู่ หลาย ครั้ง...รวมทั้ง "ปล้นค่าย "..


.....พระเจ้านันทบุเรง..ถึงกับ ทรง...ตรัสในที่ประชุม เเม่ทัพว่า..

..." สมเด็จ พระนเรศวร ..เเละ พระอนุชา..2 พระองค์นี้ ...ทำการกล้า หาญนัก...ออกรบ เองดุจดั่ง พลทหาร....หากเราต้องการชนะศึก..มิต้องรบยึดเยื้อ...จะต้อง ปลงพระชนม์...หรือ จับเป็นๆ ..ก็จะใด้ชัยโดยง่าย "



.....ครานั้น เเม่ทัพ นายกอง เสนอให้....." ทหารเอก ชื่อ...ลักไวทำมู....กับ...ทหารทศ "...ซึ่งถือว่า มี ฝีมือ..."รบตัวต่อตัว "...เก่งที่สุดในเมือง "หงสาวดี"...



........ นายทหารเอก หงสาวดี 2 คน คุมกองทหารม้า ไปลวงสมเด็จ พระนเรศวร.....ให้ทรงไล่ตาม...ขณะออกลาดตระเวณ..."สมเด็จพระนเรศวร "...ทรงม้าวิ่งเข้าสู่ที่ล้อม ของ " ลักไวทำมู...กับ ทหารทศ "...


......ทหารราชองครักษ์ ฝ่ายไทย.. ตามเสด็จไม่ทัน...( มีที่ตามทันไม่กี่คน )....เมื่อ สอง ทหารเอก "หงสาวดี"....ใด้ เห็นดังนั้น...ก็ดีใจ..


......สั่งทหารม้า ล้อมเอาไว้....เเละ ทั้งสอง นายทัพ พม่า...เข้าไปจะ "จับเป็น" สมเด็จพระนเรศวร....


....... " สมเด็จ พระนเรศวร "...ทรง ใช้พระเเสงดาบ..." ฟัน "...ลักไวทำมู ....( ทหารที่ รบ ตัวต่อตัว เก่งที่สุด เเห่ง อาณาจักร หงสาวดี )..." ตาย คา หลังม้า "...


.....พวก ไพร่ พล ข้าศึกที่ล้อมอยู่ ตกใจเป็นอันมาก...



.....เเละ ตกใจ มากขึ้นอีก...เมื่อ...." สมเด็จ พระนเรศวร "...ทรง ใช้.... "ทวน "...
......เเทง ..." ทหารทศ "....ยอดทหารอีกคน ...." ตก จาก หลังม้า ..ตายคาที่ๆ พื้น ".. ในเวลาไล่เลี่ยกัน...



......หลังจากนั้น "ทรงถูก รุมรบอยู่ นาน "....จน ทหารไทยตามมาเเก้ พระองค์ออกใด้..


......การณ์ ครั้งนี้ ...เลื่องลือ "พระเกียรติ เเห่ง ..สมเด็จ พระนเรศวร มหาราช เป็นอย่างมาก ..."....






........( ทหารทศ...กับ ....ลักไวทำมู....ถืออาวุธ .... " ขับม้า "...เข้าไป "ทูลสมเด็จพระนเรศวร ให้ทรง..ยอมเเพ้...เเต่โดยดี...จะไม่ทำร้าย...."

....หากพระองค์ไม่ทรงวางอาวุธ....จะปลงพระชนม์...นำพระศพไป ..." ถวาย พระเจ้าเหนือหัว...นันทะบุเรง "...

...." สมเด็จ พระนเรศวร "........" มิใด้ทรง หวาดหวั่น เเม้เเต่น้อย "......คงจะทรงพระดำริว่า..." จะยอมเเพ้ หรือ สิ้น พระชนม์ ...อาณา ประชาราษฎร์ ก็ไม่พ้น..ภัย..ถูกข้าศึกทำลายบ้านเมือง ย่ำยีผู้คน "..

....เป็นที่น่าอัศจรรย์ .... เมื่อเริ่ม ...ประอาวุธกัน..."สมเด็จ.พระนเรศวร ทรง ...ฟัน ...เเละ ...เเทง 2 นายทหารยอดฝีมือ.."หงสาวดี "..." ตายคาหลังม้า "...อย่างง่ายดาย เป็นที่..."ตกตะลึง"...เเก่ พวกทหารข้าศึกที่

รุมล้อมอยู่...)






..........

 

......" สมเด็จ พระมหาธรรมราชา "... ทรงพระวิตกเกรงว่า ...." พระมหาอุปราชา..มังกยอชวา "..จะยกกองทัพ ....หนุนลงมา ช่วย ..." พระเจ้าเชียงใหม่ "...


....จึงใด้...." เสด็จ ยกกองทัพ หลวง "....ออกจากกรุงศรีอยุธยา....เมื่อ ...เดือน 5 เเรม 4 ค่ำ....



.....ครั้นเมื่อ "กองทัพหลวง..เเห่งสมเด็จพระมหาธรรมราชา "...เดินทัพขึ้นไปถึง.." ปากน้ำบางพุทรา "....เป็นเวลาเดียวกันกับที่ "สมเด็จ พระนเรศวร...เเละสมเด็จ พระเอกาทศรถ "...ใด้ทรงยกทัพ ...ลงมาถึง "ปากน้ำ บางพุทรา "..


...." ทั้งสอง พระองค์ "....ใด้เข้าเฝ้า กราบทูล " สมเด็จ พระมหาธรรมราชา ".... " ให้ทรงทราบถึง การรบพุ่งใด้ชัยชนะข้าศึก..."...



.... ทั้งสอง พระองค์..ทูลพระดำริว่า...." กองทัพเมืองเชียงใหม่ ..ซึ่ง เป็นทัพใหญ่ ของข้าศึก ก็เเตก ..พ่าย ยับเยินเเล้ว "... " ส่วน กองทัพ พระมหาอุปราชา เเห่ง หงสาวดี..นั้น เป็นเเต่เพียง...มาตั้งคุมคนให้ทำนา..."..เวลานี้ ก็ใกล้ฤดูฝนเเล้ว ".. " ข้าศึกเห็นจะไม่ยก ทัพมารบพุ่ง...จนกว่าจะถึง ฤดูเเล้งปีหน้า "....


....." สมเด็จพระมหา ธรรมราชา "...จึงทรงให้เลิกกองทัพทั้งปวง กลับคืน "พระนคร ศรีอยุธยา "....

 

....." สมเด็จ พระนเรศวร ทรง ปฎิบัติ พระภาระกิจ เพื่อ ..ดำรงค์ ความเป็นอิสระภาพเเห่ง ชาติไทย....เหมาะเเก่กาลเวลา...เป็นอย่างยิ่ง "...




......ดังนี้....





..เนื่องจากไทย..ถูก "พม่า "...เมืองหงสาวดี (พม่ายึดเมืองมอญ เเล้วย้าย เมืองหลวงพร้อมทั้งผู้คน ..ไปตั้งอยู่ หงสาวดี )..ทำเอายับเยินจน ใจคน ..ครั่นคร้าม ..มาช้านาน )..


......เเม้ อยากกลับเป็น ..ประเทศ อิสระ..ก็ไม่รู้ว่า...จะทำอย่างไรให้สมประสงค์ใด้..



....." สมเด็จ พระนเรศวร..ทรง ....กล้าเริ่มพยายามก่อน .."


..... ในตอนเเรก..ใด้ "คนหนุ่มรุ่นใหม่..." ซึ่งทรงฝึกหัดอบรม ด้วยพระองค์เอง...ร่วมใจยอมเสี่ยงภัย ตามเสด็จ...


... " เเต่คนทั้งหลาย โดยมาก ..ยังเเลไม่เห็น ว่า จะสำเร็จใด้"..
..." เเม้ ผู้คน พลเมือง ไทย สมัยนั้นที่ เห็นว่า.. จะเป็น การหาภัย ให้เเก่บ้านเมืองต่างๆ ..ก็เห็นจะมี อยู่ ไม่น้อย "...



...." เมื่อ ..สมเด็จ พระนเรศวร..ทรง..นำกองทัพไทย..( ที่มี จำนวนทหาร น้อยกว่า )..รบ "ชนะ ศึก ..เมืองเชียงใหม่ ..ในคราวนี้..."


....เป็นการ พิสูจน์ โดยประจักษ์ ..เเก่ "ชาวไทย"...ว่า...." ไทยก็ สามารถ..รบเอาชนะ...พวกหงสาวดี ...ใด้เหมือนกัน "......



......" ผู้คนพลเมือง จึง หาย ครั่นคร้ามข้าศึก...ตั้งเเต่นั้นมา "...


...."

 

โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับ พระอาจารย์องค์นี้ ท่านก็พูดตรงกันกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ใครที่ปรารถนาในพระโพธิญาณก็จงได้กำหนดจดจำ ปฏิปทาลีลาปฏิบัติของพระองค์ท่านไว้ สำหรับผมเองพระองค์ท่านอยู่ในใจเสมอมา ทำอะไรแม้เพียงเล็กน้อยก็จะลึกนึกถึงว่าถูกต้องตามแบบอย่างที่พระองค์ท่านทรงกระทำหรือเปล่า ใครที่บำเพ็ญประโยชน์สาธาระณะไม่เป็น เริ่มต้นไม่ถูกว่าจะทำอย่างไร ก็จงดูแบบอย่างที่พระองค์ท่านทรงบำเพ็ญเพียรมาทั้งชีวีต ของพระองค์ท่านนะครับ

 

....ครั้น ถึง เดือน 12 ปีจอ พ.ศ. 2129 ...."พระเจ้าหงสาวดี นันทบุเรง ก็กรีธา "ทัพหลวง" มาตีไทย..โดยยกมาทาง ด่านเเม่สอด...

...ซึ่งไทยใด้ทิ้งหัวเมืองเหนือ..ปล่อยร้างเอาไว้ทั้งหมด...


....." พระเจ้าหงสาวดี ยกทัพมาคราวนี้ มีรี้พลทั้งสิ้น..มากมหาศาลถึง..250 000 คน (2 เเสน 5 หมื่น ) "..

โดยจัดเป็นทัพกษัตริย์ ใด้ 3 ทัพดังนี้

1..ทัพหลวงของพระเจ้าหงสาวดี

2..ทัพ " พระมหาอุปราชา "

3..ทัพ "พระเจ้าตองอู "

....สำรับ "พระเจ้าเชียงใหม่"..ผู้เป็นพระอนุชา ของพระเจ้า หงสาวดีๆ ทรงเคืองพระทัยที่ มารบเเพ้ไทย ..จึงให้เป็น เเต่พนักงาน สำหรับส่ง เสบียงอาหารเท่านั้น

( กำลังพลของข้าศึก ยกมา เป็นบางส่วน ก็มี จำนวนมากกว่า ไทย ถึง 3 เท่าตัว ...ไทยทั้งสิ้น รวมรี้พลที่พอจะจับอาวุธขึ้นสู้ใด้ มีจำนวนไม่เกิน 1 เเสนคน ณ เวลานั้น )

 

...กองทัพ "พระมหาอุปราชา"..ยกมาทางเมือง ลพบุรี สระบุรี.."ทัพพระเจ้าตองอู"..ยกเลาะเลียบ ฝั่งตะวันออก ของเเม่น้ำเจ้าพระยา..."กองทัพหลวง ยกลงมา ทางฝั่งตะวันตก".


....ทั้ง สาม ทัพมาบรรจบกัน ที่ " พระนครศรีอยุธยา "..เมื่อ เดือนยี่ขึ้น 2 ค่ำ


......ตั้งค่าย (เป็นตัวเเอล) เเต่ทางทิศเหนือ กับทางตะวันออก ..เพียงสองด้าน ( คงเป็นเพราะ เวลายิงปืน ใหญ่ เข้าในกรุง จะใด้ไม่ตกใส่พวกเดียวกัน )


....กองทัพหลวง " พระเจ้าหงสาวดี "..อยู่ทางทิศเหนือ.."ตั้งค่ายที่ขนอนปากคู "......" ให้กองทัพ ..มังทอด "ราชบุตร พระเจ้าหงสาวดี "..เเละ พระยาราม ..ตั้งอยู่ ที่ ..ทุ่งมะขามหย่อง... พระยานคร ตั้งที่ตำบล พุทธเลา..

...ทัพ " พระเจ้าตองอู "..ตั้งอยู่ .."ทุ่งชายเคือง"..(ทางทิศตะวันออก )..เเละ ทัพ "พระมหาอุปราชา"..ตั้งที่ทุ่งชายเคือง เช่นกัน...เเต่ต่อกันลงมาทาง บางตะนาว ..