มีใครรู้ทางไปสู่เทวโลกบ้าง

ตกลงว่า เจ้าของกระทู้ ตัดสินใจได้แล้วหรือยัง ?? ว่าอยากจะไปยังแดนเทวโลก ในตอนที่ยังมีชีวิต เป็นมนุษย์มีลมหายใจอยู่ หรือว่าอยากจะไปยังแดนเทวโลก ในตอนที่หมดลมหายใจ ตายจากความเป็นมนุษย์ไปแล้ว ???

หากเจ้าของกระทู้ตัดสินใจได้แล้ว ว่าจะเลือกไปแดนเทวโลกในแบบใด ท่านสมาชิกผู้รู้ ในเว็บบอร์ดพลังจิต ท่านจะได้ให้คำแนะนำ ต่อเจ้าของกระทู้ได้อย่างถูกจุด ต่อไป

ของอย่างนี้ อย่าช้าครับ รีบตัดสินใจ จะได้รีบปฏิบัติ ฝึกฝนตัวเอง จะได้สมความปรารถนาในเร็ววัน

 

ต้องข้อ 1 สิคับ
ไปทั้งยังมีชีวิต ได้เปรียบกว่า

 

รักษาศีล เจริญฌาน

 

ก็รักษาศีลของท่าน เจริญฌานของท่าน มันเป็นยังไง โปรดบอกเถิด

 

หากตัดสินใจได้แล้ว ดังนี้ หนทางยังอีกยาวไกล ต้องเริ่มต้นตั้งแต่วันนี้ ในการฝึกฝนตัวเอง โดยเข้าบอร์ดให้น้อยลง และเก็บเนื้อ เก็บตัว ให้เวลากับตัวเองให้มากขึ้น เพื่อฝึกตัวเองต่อไป

ในส่วนของวิธีการฝึก ในเว็บไซด์นี้ มีวิธีการของครูบาอาจารย์บอกไว้หมดแล้ว ให้ทำการศึกษาและลงมือปฏิบัติตามได้ทันที

ระหว่างฝึกปฏิบัติ หากมีข้อติดขัด ก็หาเวลามาเข้าบอร์ดบ้าง เพื่อกราบขอประทานคำแนะนำจากสมาชิกเว็บบอร์ดพลังจิต ที่เป็น ว่าที่พระศรีอาริยเมตไตรย์ หรือ สมาชิกที่เป็นพระอริยเจ้า ที่ประจำอยู่ในบอร์ดแห่งนี้ ท่านเหล่านี้มีเมตตาเพียงพอ ที่จะให้คำแนะนำกับคุณเจ้าของกระทู้ได้ต่อไป

 

ท่านไม่ปราถนาเทวโลก ท่านปราถนาอะไร?
ขึ้นชื่อว่า เทวโลกย่อมยังคนไปยังความสุขแต่อย่างเดียว
ท่านไม่ปราถนาความสุข ท่านปราถนาอะไร?

 

คุณถามผม เหมือนกับ "มาร" ที่เคยมาถามผมก่อนหน้านี้ เป็นคำถามเดียวกันเลย

ผมขอตอบคุณ ด้วยประโยคที่ผมได้ตอบกับ"มาร"ไป ดังนี้

ผมตอบ"มาร"นั้นไปว่า

"ดูก่อนมาร อันความสุขในมนุษยโลก อันความสุขในเทวโลก อันความสุขในพรหมโลก เราล้วนไม่ต้องการ เราปรารถนาเพียงอย่างเดียว คือความไม่เกิด แม้แต่ชีวิต ร่างกายของเรานี้ เราก็ไม่ใส่ใจ แล้วอย่างนี้ จะมีอะไรในมนุษยโลก ในเทวโลก ในพรหมโลก ที่จะเหนี่ยวรั้งเราไว้ได้อีก"

บทสนทนาระหว่างผมกับมาร คงพอจะตอบข้อสงสัยของคุณ lovepyou ได้ ไม่มากก็น้อย

แต่ แต่ แต่ แต่ เรื่องของผม คุณอย่าได้สนใจเลย เพราะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ สนใจไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

ว่าแต่ว่า ถ้าผมเป็นคุณเจ้าของกระทู้ ป่านนี้ผมคงจะเก็บเนื้อเก็บตัว คร่ำเคร่งฝึกวิชชาอยู่ที่ไหนสักแห่งไปแล้ว ตกลงคุณเจ้าของกระทู้อยากจะไปที่แดนเทวโลก ในขณะมีชีวิตตอนนี้ อย่างที่บอกไว้ แน่หรือเปล่า? เพราะถ้าคุณมัวแต่ยังสงสัยนู่น สงสัยนี่อยู่อย่างนี้ คงจะไม่มีโอกาส ได้ไปยังแดนเทวโลก ตอนยังเป็นมนุษย์เป็นๆ อย่างในขณะนี้ แน่ๆ

 

แสดงว่าท่านเคยเห็นมารแล้ว?

 

ก็มารของท่านมีหน้าตาเป็นเช่นไร มีวาจาเป็นเช่นไร มีรูปร่างใหญ่ สูงประมาณไหน? โปรดบอกเถิด

 

ข้าพเจ้า ไม่มีเวลาจะมาตอบคำถามของท่านเจ้าของกระทู้ ตลอดทั้งชีวิตของข้าพเจ้า

ดังนั้น เร่งปฏิบัติเถิดท่านเจ้าของกระทู้ อย่ามัวแต่ถามนั่น ถามนี่ ถามโน่น ในสิ่งที่ไม่เป็นสาระอยู่เลย จะได้ประสบความสำเร็จในสิ่งที่มุ่งหมายในเร็ววัน

ส่วนข้าพเจ้า ก็จะขอเดินไปตามทางของข้าพเจ้าต่อไป

ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเถิด

 

ขอให้ปฏิบัติได้ดี สมหวังในสิ่งที่ต้องการนะคับ

 

ว่าแต่คุณ yooyut ปฏิบัติอย่างไรบ้าง ถ้าไม่เป็นการลำบากพอจะแชรให้ฟังได้ไหม
เผื่อมีอะไรน่าสนใจ จะได้เอาไปลองทำตาม

 

รวดเร็วทันใจ แนะนำ สาย 8 สะพานพุทธ - แฮปปี้แลนด์ เลยครับ ขึ้นที่ต้นทางแล้วไปลงปลายทาง เมื่อถึงจุดหมายแล้วคุณไม่โกรธ ไม่โมโหตอนโชเฟอร์จอดแช่ ไม่แอบด่าพ่อล้อแม่ คนขับอยู่ในใจ ระหว่างทาง นั่นแหละ ใจคุณเป็นเทวดาแล้ว

 

แย่จัง
แต่ผมคงไม่มีโอกาสได้นั่ง

 

ถามง่ายแต่คนตอบอธิบายยากครับ ทางไปสู่เทวโลกขณะมีชีวิตอยู่นั้นนะครับ อย่างน้อยเราต้องได้ ปุพเพนิวาสานุสสติญาน ครับ คือปกติดวงจิตของคนจะเจือปนอยู่ในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในโผฏฐัพพะและในธรรมารมณ์ ก็จะเกิดสัญญา วันใดก็ตามเมื่อเราทำความสงบให้เรื่งต่างๆบรรเทาเบาบางไปจากใจได้ เกิดเป็น ปริโยสานไว้ในจิตใจครับ สัญญาต่างๆก็ไม่มี นิวรณ์ก็ไม่ปรากฏ ใจเราจะเข้าสู่ กรรมฐาน จะเกิดผลสองประการคือ หนึ่งผลทางกายคือกายโปร่งเบาคล่องแคล่ว ว่างเปล่าปราศจากสัญญาอารมณ์ภายนอก สองคือทางใจ จะมีตัวผุดขึ้นมาคือ วิชชา โดยที่เราไม่เคยศึกษาเล่าเรียนอะไรมา แต่มันผุดขึ้นมา ถ้าเราประสงค์จะทราบเรื่องราวอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ขยับจิตเพียงนิดเดียว ก็สามารถจะรู้เรื่องราวนั้นๆได้ทันที

 

น่าสนใจจังเลยคับ
แล้วเราต้องปฏิบัติอย่างไร ถึงจะได้ตามนั้นคับ

 

ขอตอบแบบนักปฏิบัติแล้วกันนะครับ คือขอข้ามบทพื้นฐานไปครับ หนึ่งจะต้องได้จตุตตถฌานเพราะจตุตตถฌานเป็นบาทของอภิญญาทั้งหลายครับ สองถอนจากจตุตถฌานมาตั้งอยู่ในอุปจารสมาธิครับ สามให้วิตกเรื่องที่ต้องการอยากรู้นั้นขึ้นมาครับ สี่ ให้วางจิตให้เฉยอยู่ แล้วจะได้รับรู้ได้ด้วยใจครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คุณโลโป ตอบถูกแล้ว
........พราหมณ์กล่าวว่า น่าอัศจรรย์หนอ ไม่เคยมีมาแล้วหนอ ผลของอัชลีกรรมเป็นได้ถึงเช่นนี้ ถึงข้าพเจ้าก็มีใจเบิกบานเลื่อมใส ขอถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นที่พึ่งในวันนี้ทีเดียว.
มาณพกล่าวว่า ขอท่านจงมีจิตเลื่อมใสถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ว่าเป็นที่พึ่งในวันนี้ทีเดียว อนึ่ง ท่านจงสมาทานสิกขาบท ๕ อย่าให้ขาดและด่างพร้อย คือ จงงดเว้นจากการฆ่าสัตว์โดยพลัน จงเว้นการถือเอาสิ่งของที่เขามิได้ให้ในโลก จงยินดีด้วยภรรยาของตน อย่ากล่าวเท็จ อย่าดื่มน้ำเมา.........

......1 มีไตรสรณะคม อันนี้ต้องมี แน่นอน ถ้าไม่มีก็เป็นศาสนาอื่น เป็นการเชื่อม ต่อนิพพานธาตุของเรากับ ของพระอรหันต์
......2 ศิลห้าห้ามขาดหรือด่างพร้อย

......ข้อทียากก็คือ ศีลด่างพร้อย วิธีทำให้ศีลบริสุทธิ ก็ต้องทำเจริญสติปัฏฐานสี่ให้แน่น เพื่อให้รู้สึกตัวอยู่ตลอด เพื่อไปเบรค อกุศลทั้งหลาย.
......การกล่าวคำไตรสรณะคมก็ต้องกล่าวอย่างคนรู้สึกตัวทั่วพร้อมครับ กล่าวอย่างมีสัมปชัญญะ
......ถ้าเราทำวิปัสสนา ไปด้วย พิจารณาขันธ์ห้าไม่เที่ยงเป็นทุขเป็นอนัตตา ด้วยสติ สัมปชัญญะ ทางผ่านไปนิพพาน ก็คือสวรรค์นั้นไง หรือคิดว่า นรกคงไม่ใช่ทางผ่านไปนิพพาน แน่นอน

 

ปากใครก็พูดได้ พิมพ์อย่างไรใครก็พิมพ์ได้
เห็นแต่ภัย แต่ไม่สามารถละภัยของการเกิดได้
โม้อยู่ได้

 

เป็นพระอนาคามี ได้ไปเทวโลกแน่นอน ไม่มีกลับมาอีก
แน่นอน