รัก

ยอดฤดีรับวาตะปะทะหนาว.....ตริตริเข้าอบให้อุ่น
โหมเพลิงรักโลมรุกกระจุกพูน.....พะละหนุนเจ้าอุ่นใจ

 

ลม......หอบหนาวกรุ่นให้.........เยือกเย็น
พราน...พิเศษไล่เป็น..............อุ่นใจ
ปัน......ผ่านกระแสเฟ้น...........ภายใน
แบ่ง.....กระจายแผ่ให้.............ส่งเจ้า ยาใจ...

แจมด้วยจร้า

 

"เขา"หนาวหนาวเหน็บสท้าน.....ไอเย็น
"หนาว"กายสั่นครั้นเห็น.....กลัดกลุ้ม
"เรา"เร่าร้อนใจเช่น.....ไฟอบ
"ห่วง"ห่วงส่งใจคุ้ม.....อบอุ้ม คลุมใจ

 

สวัสดีสวีดัดท่านพรานแก่ (อิอิ)
ข้าน้อยแย่ใจจังท่านพรานเอ๋ย
กระทู้ข้าร่ายกลอนมิเห็นเลย
คงโดนเสยโดยสอยน้อยใจจัง

 

โลก....อากาศป่วนแก้........ผิดกาล
ร้อน....เพิ่มขี้นยาวนาน.......เปนเบี่ยง
รักษ์....ร่วมด้วยช่วยสาน.....ภาวะ แวดล้อม
เพิ่ม....ช่วยกันมิเสี่ยง........ว่าได้ ละเลย

 

"รัก"ดินดุจแม่แท้.....เคารพ
"รัก"ปักษ์สายลมพบ.....ชื่นได้
"รัก"ษาแร่ธาตุครบ.....ประเสริฐ
"รัก"เหล่านทีหลากไหล.....ปกให้ ป้องงาม

"รักษ์"ด้วยกายปกป้อง.....ดูแล
"รักษ์"จากใจคนึงแท้.....สร้างสรรค์
"รักษ์"จริงอย่าเชือนแช.....แลปล่อย
"รักษ์"มั่นต้องมุ่งหมั่น.....สอดคล้อง ส่องทำ

 

ร่วมสร้างสิ่งที่ดี
อิ่มเอมปรีดิ์ในอุรา
มอบรักแผ่ทั่วฟ้า
บรรเจิดจ้าความกลมเกลียว....

 

"ปลวก"เข้าสู่ อยู่เฝ้า ในที่ใด.....ก็มักได้ ขบกิน ถิ่นอาศัย
จนเป็นรู กลวงโพรง โล่งบรรลัย.....อยู่ที่ไหน วิสัย ชอบกัดกิน

"ปลวก"เข้าสิง ในคน ปนบนโลก.....โลกจึงตก เคราะห์กลวง ทะลวงถิ่น
คนปลวกปลวก ขุดเจาะ ระเบิดสิ้น.....เพียงได้กิน ปรนเปรอ บำเรอตน

 

แต่งกลอนไป ในใจ ก็คิดถึง.....จักคำนึง อะไร กันนักหนา
เห็นแต่หน้า วนไป ก็วนมา.....เหมือนติดยา นำเข้า จาก"....."(เว้นไว้เติมเอง)

 

(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai)(deejai) ล้อเล่น

 

บอกแล้วไง ว่าเว้น ไว้เติมเอง.....จักบรรเลง เติมไว้ ในใจฉัน
เอาไว้เติม ช่องว่าง ทุกทุกวัน.....หากว่าฉัน ไม่เติม คงลงแดง.. 55555

 

คงสำคัญยิ่งแน่
ไม่ได้แก้แทบลงแดง
เล่นก็แซวไม่แกล้ง
ผิดสำแดงขอโทษน๊าาาาา.......555555

 

ผีเสื้อน้อย บินวน มา"ล้อเล่น".....เราก็เห็น ลวดลาย สีสดใส
บินมาทัก สนทนา กับพรานไพร.....สุภาพใจ วาจา น่าชื่นชม

ผิดสำแดง แผลงฤทธิ์ เป็นครั้งคราว.....เพื่อคลุกเคล้า เข้ารส เปรี้ยวหวานขม
ให้รสชาติ อรรถรส มันกล่อมกลม.....รสเดียวอม นานไป จักเลื่ยนเบือน

 

ขอขอบคุณ ทานพราน ไม่ถือสา
จรผ่านมา ลงกลอน วอนขานไข
เปิดทู้เอง ไม่ได้ เที่ยวแปะไป
แสนดีใจ ได้เพื่อน เขียนอ่านกัน.....

 

ยินดีใน ไมตรี ที่งามงด.....ใสหมดจด รสเลิศ อัชฌาสัย
ยินดีรับ บทกลอน จากหัวใจ.....จักแปะได้ เท่าใด ไม่ห้ามปราม

 

บางทีอาจพลั้งเผลอ
ทำให้เธอเคืองขุ่นได้
ผิดพลาดบอกแก้ไข
ไม่เข้าใจถามไถ่กัน.....

 

แขกมาทัก มาเยือน ถึงบึงเรา.....หัวใจเรา ก็ชื่น รื่นรมย์ยิ่ง
ได้สนทนา สร้างสรรค์ ประเสริฐจริง.....มาร่วมทิ้ง ลีลา สง่ากลอน

 

ใจของเรา มักใส ไม่มักขุ่น.....แต่เคืองขุ่น เกิดได้ ในบางหน
ด้วยเห็นความ อุจาด เลอะเลือนล้น.....จึงต้องพ่น ปัดเป่า ให้เบาบาง

 

แค่ชื่นชอบ อ่านไป ใคร่อยากเขียน
ท่านพรานเซียน มาอ่าน อยากเก่งด้วย
จึงเรียนเรียง เคียงเคาะ เกาะลำอวย
หลายแนวช่วย คิดดี ที่อักษร.....

 

เห็น"ล้อเล่น" เล่นล้อ อยู่ในบึง.....ใจคิดถึง แม่เกลอ "จริงจังนะ"
นานพอดู เงียบไป ไม่เห็นหน้า.....จำได้ว่า เหมือนเธอว์ จะถูกแบนน์ ..คริๆ