รัก

มิ่งมิตรหนึ่งพึงหายท้ายบึง"รัก"
คิดถึงนักมิร่ำลาคราฟ้าเปลี่ยน
จากหน้าฝนด้นลมหนาวมาวนเวียน
แค่มาเพียรเวียนบอกตอกความนัย

 

ลมหนาวแผ่ว พัดพา อารมณ์ดี.....แสนสุนทรีย์ เพลิดเพลิน จำเริญฉัน
เบาจิตใจ สำราญได้ สบายพลัน.....แสงตะวัน ฟรุ๊งส์ฟริ๊งส์ พริ้งสวยดี

ใจมันเลิศ เพลิดไปตาม ธรรมอาการ.....ลมเหมันต์ สะกดฉัน เพลินในที่
"เหมันต์"พา ตรามนต์ สร้างสรรค์ดี.....มากมายมี ละลาน ตระการใจ

แสงก็สวย เชื้อชวน ให้ถ่ายภาพ.....สาดแสงวาบ สว่างสาย กระจายใส
ครั้นพอตก กระทบ สิ่งใดใด.....สะท้อนให้ คมชัด จัดจ้านเงา

ดอกไม้ฤา ก็ทยอย คอยตั้งช่อ.....ฉันเฝ้ารอ เพลานี้ เกือบปีเข้า
อันหัวใจ ไม้ดอกหอม เยี่ยงใจเรา.....เพลาเข้า "เหมันต์" ช่างเร้าใจ

นกก็เกาะ ล้อเล่น อาบไอแดด.....แมลงแวด ล้อมตอม หอมดอกไม้
เรื่องกานท์กลอน จึงเพลาบาง ขาดหายไป.....ด้วยจิตใจ เพลินรสปราย สาย"เหมันต์"

 

"ชมนาด" ตั้งช่อ ล้อ"เหมันต์"....."หิรัญญิการ์" ตั้งประชัน มิน้อยหน้า
"ราชาวดี" เบียดแทรกดอก "กรรณิการ์"....."กระดังงา" เหลืองออก งอกทักทาย

อีกสักพัก "ราตรี" มันเอาแน่.....ตั้งตาแล รอเจ้า "พุดซ้อนใหญ่"
"พุดกังหัน" ไล่ออก ไล่บานไป.....พุดดอกใหญ่ "ทูอินวัน" ชื่นใจจริง

พอหน้าหนาว มันก้อ หยั่งงี้แหละ.....ดอกแบะแบะ บานบาน ชวนสุงสิง
เรานี่นะ พูดเรย ปิติจิง.....เลยฟรุ๊งฟริ๊งส์ งุ๊งงิ๊งส์ อิงดอกไพร

 

ก็มีเงียบ หดไป หายหน้าบ้าง.....เพื่อสมสั่ง อารมณ์ ที่ใสสวย
จักได้มี สุนทรียา อารมณ์ด้วย.....ร่ายกลอนด้วย สุนทรีย์ตรึง จึงบันเทิง

 

หิรัญญิการ์เป็นเช่นไรใคร่อยากยล
พุดเล่นกลมีน้อยใหญ่มิใช่หรือ
ชมนาดสีชมพูคนร่ำลือ
ใครใคร่ถือไม้ดอกใดให้ดอมดม.....

 

searchดูได้ มากมาย ในgoogle.....ให้จำเริญ สายตา มวลดอกไม้
"หิรัญ"นั้น มันแปล ว่ายักษ์ใหญ่....."ญิการ์"ไซร้ แปลว่า ดอกไม้เอย

ดอกไม้ยักษ์ สีขาว ทั้งกลีบดอก....."ชมนาด"ดอก สีขาว เช่นกันจร้า
กลิ่นหอมคล้าย ข้าวสุกใหม่ โชยเพลินพา.....โบราณมา ใช้ลอยน้ำ ดื่มชื่นใจ

 

โอ้ย....อายจังชมนาดคาดสีขาว
ชื่อดูราวชมพูรู้ไหมเอ่ย
หิรัญญิการ์ถามอากู๋รู้แล้วเลย
มัวแต่เชยเลยปล่อยไก่ในทู้พราน

 

มะเปงรัย เราเอง ก็เพิ่งรู้.....เพิ่งปลูกดู ปีกว่า เห็นจะด้าย
เมื่อก่อนนั้น ก็ไม่ค่อย รู้จักไร.....ปลูกเล่นไป บ้าไป ได้รู้เรยยย .. ครุคริ

 

อัน"ความรัก" มันคือ ความรู้สึก.....ที่หวนตรึก นึกถึง ไม่ขาดหาย
คอยห่วงใย การุณย์ อยู่ร่ำไป.....ปรารถนาให้ เป็นสุขดี มีกำลัง

อัน"คำรัก" ที่เอ่ย เปรยคำพูด.....แค่สะดุด ให้วูบวาบ เพียงชั่วครั้ง
เมื่อชิวหา กระดกล้อ ก็ได้ฟัง.....คำ"รัก"ดัง จากโอษฐ์ ช่างง่ายดาย

"ความรัก"จึง ยิ่งใหญ่กว่า เจ้า"คำรัก".....หัวใจรัก อยู่เหนือเจ้า ชิวหาร่าย
ความรู้สึก ที่มิวอด มอดจากใจ.....ความ"รัก"ไซร้ ถ่ายทอดไป ไร้คำลม

นึกถึงคน หูหนวก แลเป็นใบ้.....ก็"รัก"ได้ แม้นหู-ปาก จักขื่นขม
เพียงหัวใจ ไม่บอด"รัก" ไม่ทรุดโทรม.....ก็สรรค์สม อารมณ์ได้ ให้"รัก"งาม

แม้นโง่เขลา ในการขีด เขียนภาษา.....แม้นหัตถา กุดด้วนไป ดูแย่ย่ำ
โง่ก็รัก ด้วนก็รัก ด้วยใจงาม....."ความรัก"ล้ำ เลิศค่าหลาก จากภายใน

 

Butterfly ห้อยโหนเล่น เต้นเวหา.....กางปีกอ้า สะบัดปลิว พลิ้วดอกหอม
วนไต่ลาม ตามเกสร ร่อนจับตอม.....ระริกล้อม ห้อมเกาะเจาะ กลางดอกไพร

Dragonfly บินเบาเบา เข้าเลียบเกาะ.....จับจองเหมาะ เบาะใบไม้ หวิวหวิวไหว
เกาะนิ่งนิ่ง แอบอิง ไม่สนใคร.....อาบแดดไป ไล้ลมหนาว เจ้าแมงปอ

Doveก็fly เล่นลมวาบ อาบแสงแดด.....พ่อ-แม่แวด ล้อมลูก คอยเล่นล้อ
Sparrow บินมาเฉี่ยว เอี้ยวเคลียคลอ.....ดูนกล้อ เล่นกัน บันเทิงดี

Bugก็มาก หลากหลาย สายพันธุ์มี.....ไต่ตอมที่ ตามกิ่งซอก สร้างสรรค์สี
Antก็เดิน เดินจริงจริง ขยันดี.....เป็นสัตว์ที่ ขยันเดิน เมินการบิน

ดูชีวิต เพื่อนเพื่อนเรา ที่ร่วมโลก.....ดูมีโชค มีสุข ทุกทุกถิ่น
เราสร้างไพร ซึมซับได้ ความสุขจินต์.....ไพรมิสิ้น มิสิ้นสุข ทุกคืนวัน

 

แสงแดดพราย แจ้งกำจาย ให้ไออุ่น.....ไอกรุ่นกรุ่น อุ่นดี ทั้งใสสวย
สังเคราะห์รับ Vit.D ให้กายด้วย.....เพื่อมาช่วย ส่งเสริมสร้าง ซ่อมแซมBones

แสงแดดนี้ วิเศษเป็น เช่นยาเลิศ.....ก่อกำเนิด เกิดประโยชน์ ทุกแห่งหน
เป็นอาหาร จำเป็น ของทุกคน.....แต่หลายคน รังเกียจแดด จนเกินการ

แสงแดดสร้าง สรรพชีวิต ที่บนโลก.....แล้วยังยก อุ้มเลี้ยง ด้วยแสงนั้น
ทั้งยังพร้อม ซ่อมแซม ให้เบิกบาน.....ดอกไม้ขาน คนสำราญ พันธุ์ไพรงาม

จงตระหนัก มักคิด พิจารณา.....แดดแผดมา กระจายแสง รุ้งเลื่อมล้ำ
ใช้ให้เกิด คุณเลิศ อย่างุ่มง่าม.....ประโยชน์งาม จากสายแสง จงแจ้งใจ

 

"แส้"สะบัดฟาดร้าย.....กำราบ
"ดาบ"อุกอาจวาดวาบ.....เชิดชี้
"เกาทัณฑ์"แกร่งศรทาบ.....วางจรด
"หอก"พุ่งเล็งตรงที่.....เหล่าล้น มลทิน

 

แวะบึง"รัก" ชะงัก จารย์ถือ"แส้".....รีบร้องแง๊ อย่าแล มาทางศิษย์
อีกทั้ง"ดาบ" "เกาทัณฑ์" ล้วนมีฤทธิ์.....หอกกายสิทธิ์ เตรียมปลิด ศิษย์ซุ่มดู

 

ในตัวตน คนต่าง ช่างซับซ้อน
แอบแฝงซ่อน ร่อนออก ได้ดั่งฉาก
เพียงแต่ว่า มาแสดง แต่งแต้มอยาก
โชว์ไม่ยาก หากให้ดู รู้ด้านใด
ดั่งเรียบร้อย อ้อยสร้อย ไม่กระโดก
ขยับโยก นิ่มนวล ชวนหวั่นไหว
ได้รับโล่ห์ โอ้เธอ แม่ดวงใจ
ซ่อนสิ่งไว้ ถ้าเห็น คงเป็นลม........

 

เห็นเจ้าศิษย์ ตามพิศ ประชิดตาม.....กระโจนห่าม ออกจากบึง ทะลึ่งแท้
จารย์โจทก์เยอะ เจ้าระวัง ให้จงแน่.....อาจโดนแล โดนเล็ง โดนเพ่งตาม

เรามานี่ อยู่แห่งนี้ ก็เพื่อ"รัก"......ทั้งป้องปักษ์ ความทรามที่ คอยกรายกล้ำ
มันน่าเบื่อ เมื่อได้เห็น สิ่งดีงาม.....ถูกอ้างคำ เพื่อกอบโกย โหยหิวกิน

ทนดูคน บ้าบ๊องส์ ก็พอทน.....แต่ดูคน เห็นแก่ตัว ฤทธิ์มันดิ้น
มันร้อนอาสน์ จึงฟาดแส้ ให้ยลยิน.....ดั่งองค์อินทร์ ร้อนรบ พบสงคราม

เราหยัดอยู่ จักสู้ เพื่อ"ความรัก".....ปกป้อง"รัก" บนดาวโลก ให้รสล้ำ
เราเห็น"รัก" มันจืดเจื่อน ทั้งเลือนทราม.....ฤทธิ์"เงิน"ลาม ทำร้าย"รัก" ชักธงลุย

 

รู้แต่บุ๋น ครั้นยามบู๊ สู้ไม่ได้.....บู๊มากไป บุ๋นหลอกเล่ห์ ก็็พลันหลง
ต้องทั้งบู๊ ทั้งบุ๋น จึงมั่นคง.....จักดำรง คงสู้ได้ ไม่ครั่นกลัว

"พหูสูตร" รู้รอบ แต่อ่อนแอ.....ใจป้อแป้ แหยแหย คือรอยรั่ว
ต้องใจถึง ปัญญาถึง ไร้ความกลัว.....รบได้ทั่ว สู้ได้ ทุกไพรี

 

แม้แต่ไอ อุ่นรัก ยังเอมอิ่ม
ความรักปริ่ม ริมบ่อ ท้อไม่เห็น
ปกป้องตน คนรัก ใช่ยากเย็น
ป้อนรักเป็น เช่นปราการ ต้านภัยพาล....

 

ก็ความคิด ของศิษย์ เหมือนทั่นจารย์.....ก็เลยตาม ลามออก เป็นทัพหลัง
เป็นกองหนุน คอยเชียร์ ส่งกำลัง.....หากจะพลั้ง โดนเพ่งเล็ง มิเปงไร อิอิ

 

รบบนโต๊ะ สู้กัน ด้วยปัญญา.....วิสัชนา ปุจฉา ถึงเหตุผล
แต่เหล่าพาล มักล้มโต๊ะ เมื่อตาจน.....ต้องกระโจน ไปรบต่อ ที่กลางลาน

เราพร้อมรบ ได้ครบ ทุกกระบวน.....จักนุ่มนวล ชวนเคลิ้ม เติมความหวาน
ฤาจักต้อง ขับเคี่ยว จนเคี้ยวฟัน.....เราพร้อมพลัน พร้อมเรียง เคียงศัสตรา

 

รักเพราะรักจึ่งรักมักไม่หน่าย. รักไม่ร้ายรายล้อมห้อมใจรัก
รักไม่สนจนยากหากได้รัก. รักตระหนักถึงคุณค่าถ้าไม่มี
รักที่สร้างตัวตนอบอุ่นเอื้อ. รักเหลือเชื่อเพื่อพลังไม่หน่ายหนี
รักบางทีไม่สนจน-มั่งมี. รักที่ดีมีให้กันมันสุขใจ
รักหลากหลายหายไปในถิ่นที่. รักหลบลี้เพราะน้ำเงินเมินไปได้
มิใช่"รัก"อุ่นเอื้อเพื่อหัวใจ. ลืมร้างไกลไปให้ห่างทางของใจ

ขออนุญาติตอบ