รัก

ห๊ะ กรูมี ทัพหลังด้วย เหรอฟร๊ะเนี่ย.....ตามมาเชียร์ ขอบใจนะ ลูกศิษย์ใส
ก็ที่ใช้ ชื่ออื่นเพราะ เหตุนี้ไง.....อยากออกไป ต่อรบเดี่ยว ไม่เกี่ยวใคร

อยากให้ดู เฉยเฉย มิต้องเชียร์.....มันอาจเสีย กระบวนรบ ของจารย์ได้
จารย์รบเดี่ยว เฟี๊ยวฟ๊าวส์ เกรียนเกรียนไป.....สู้สบาย เพราะจารย์ใช้ องก์ปัญญา

 

คงต้องหลบ พบเจอ เอ้อออกศึก
คงเห่อหึก ทัพหน้า พาทัพหลัง
ขอออกไป ให้ห่าง ร้างกำลัง
มิหาญยัง ออกสู่ สนามไพร......

 

อ่ะงั้นศิษย์ แอบดู อยู่ห่างห่าง.....จะไม่ย่าง ตามหลัง ให้จารย์ล้า
ศิษย์มะห่วง ทั่นจารย์ เก่งในหล้า.....ยามเงื้อง้า อาวุธ ผุดกระจุย

status...เกือบลงมะด้ายแน่ะ คริๆ

 

คนยุคนี้ ปากดี ดีแต่ปาก.....พูดโคตรมาก สาระ โหรงเหรงเห็น
น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้ง มิมีเป็น.....มองไปเห็น แต่น้ำ ลามเรื่อยไป

ใจเท่ามด บ่นเขื่อง อวดเหมือนใหญ่.....พูดออกไป เหมือนตน สูงส่งได้
แต่พินิจ พิศดูแล้ว อนาถใจ.....คางคกไซร้ นั่งวอทอง จองหองที

กากกับกาก รบกันก็ เหลือแต่กาก.....คนกากกาก มีมากปน กล่นทุกที่
เมื่อเหล่ากาก มากด้วยเรื่อง ที่อัปรีย์.....ก็ถึงที ต้องออกรบ ตบกบาล

 

หน้าที่เจ้า คือเล่า เข้าศึกษา.....กระบวนท่า ของอาจารย์ ให้เหมาะเหม็ง
สังเคราะห์องก์ ปัญญา ให้กล้าเก่ง.....เพื่อได้เล็ง สร้างความสุข ทุกคืนวัน

 

รับทราบคร๊าบบบทั่นจารย์

 

วันนี้หนอ เป็นวันดี ที่คึกคัก.....ทั้งศิษย์"รัก" ก็มาเคียง เรียงอักษร
เหล่าสหาย ก็มาร่วม เข้าต่อกลอน.....ใจสะท้อน ออกว่าสุข จริงจริงเลย

ทุกคนมา เพื่อ"รัก" เราขอบใจ....."รัก"มิตาย เพราะสหาย มินิ่งเฉย
เข้ามา"รัก" มิปล่อยปละ แลละเลย.....มิเฉยเมย ปล่อย"รัก"เฉา เหงาแห้งตาย

 

เจ้า"เหมันต์" ทรยศ ขบถเรา.....นั่งนอนเฝ้า รอลมหนาว ทุกเช้า-สาย
แต่ครานี้ เหมันต์ ดูแปลกไป....หักหลังได้ ให้"พิรุณ" งุนงงใจ

วันคริสมาสต์ ฝนจะตก อีกไหมเนี่ย.....ดูแล้วเพลีย นึกถึง วันปีใหม่
แล้วจะตก อีกอ๊ะป่าว วาเลนไทน์.....ฤาตกให้ ทั้งปี พิรุณเอย

 

โลกสับสน คนนั้น มันขาดรัก
โหยหาหนัก จักสานเกิด เปิดปัญหา
ร้องบอกรัก หักเอาใจ ใส่ตัวมา
มิเหลือค่า ว่ารักนั้น หมั่นจะเอา....

 

ลางคนผิบ่นก่นว่า ยึดมั่นรักมา
ต้องเป็นของข้าจับจอง
รักมักทำให้ตานอง เข้าใจผิดครอง
รักมีเวลามากน้อย.......

 

เข้า"เหมันต์" หันเห ทะเลป่วน.....คลื่นเรรวน ซวนเซ เทฝนพร่ำ
พักเดียวร้อน มองแสบ แดดระบำ.....ละอองน้ำ ลามเลื่อน เกลื่อนเมฆา

ถึงมีฝน ปนร้อน ค่อนปีนี้.....ให้ Merry Christmas สมปรารถนา
คนมี"รัก" ให้"รัก" ชักนำพา.....คน"เมตตา" แผ่เผื่อ เอื้ออารี

 

เข้า"เหมันต์" ทะเลแม้น จะปั่นป่วน.....คลื่นจักรวน ลมเซ เทฝนมั่ว
มันจักร้อน แสบแดด ไปทั้งตัว.....แต่"รัก"รัว มิมัวหมอง ทำนองใจ

ถึงพิรุณ ยังตกให้ ท้ายปีนี้.....ก็ Merry Christmas ทุกคนได้
"รัก"ทนฝน ทนร้อน สบายใจ....."เมตตา"ไซร้ แสนอบเอื้อ อุ่นอารี

 

อ่านกลอนศิษย์ จับใจ ให้ไพเราะ.....ความหมายเหมาะ เจาะได้ ตรึงใจสวย
ปิติใจ เปรมหทัย ภูมิใจด้วย.....เจ้ามาช่วย ให้อาจารย์ เบิกบานใจ

 

จารย์แต่งใหม่ ไฉไล ภาษาสวย.....ความหมายด้วย ช่วยพลิก เป็นอีกแบบ
อักษรกานท์ ขานดิ้น เพียงชั่วแว๊บ.....ก็พลิกแบบ เนียนเนียน ดูเซียนทำ

 

แม้นนภา จักเรรวน แปรปรวนสี.....แม้นเมฆี จักเกเร ดูเฉไฉ
แม้นพิรุณ จักแหกคอก ยักยอกให้.....แม้นลมสาย เหมันต์ จักโลเล

แม้นน้ำฝน ปนกอง นองหน้าหนาว.....แม้นลมหนาว อรึนอรึน มึนโฉเฉ
แม้นดาวโลก ปั่นป่วน ชวนสนเท่ห์....."รัก"ยังเท ถ่ายไป ไม่คลอนแคลน

 

ดรรชนี ชี้กด จรดทราย.....เขียนกลอนไว้ ให้ท้องฟ้า มารู้เห็น
ให้ตะวัน จันทรา มาชมเล่น.....ให้ดาวเต้น ระบำเคียง สำเนียงกลอน



status... แต่งเอาใจคนอยู่ใกล้ทะเลซะหน่อย ฮ่าส์

 

แม้นลอกเลียน เขียนกลอน ตามแบบเซียน.....แม้นไม่เนียน เพียรแต่ง มิค่อยสวย
แต่อยากแต่ง แบ่งเซียน ให้งงงวย.....เซียนจะอวย หรือด่า ไม่ว่ากัน คริๆ

 

ดรรชนี ชี้พุ่ง มุ่งท้องฟ้า.....หลังฝนพร่า ลาหาย ประกายเห็น
เกิดเป็นสาย รุ้งสวย โค้งงามเด่น.....ทะเลเล่น สายสวย ด้วยละออง

 

นี่ก็เลิศ เริ่ดเริศ แร๊วส์ศิษย์เอ๊ยยย.....ออกปากเปรย ชมเจ้า ไม่มุสา
เรื่องความเก๋าส์ มันต้อง ใช้เวลา.....ค่อยค่อยหา สะสม บ่มดองไป

 

อัน"ลีลา" ของเจ้า มันเข้าตา.....มิเสียท่า ทีอยู่ถิ่น กวีใหญ่
จารย์พูดเรย ลีลาเจ้า เร้าถูกใจ.....เหมือนเสือลาย ใกล้เรียง เคียงใกล้กัน

อารมณ์เจ้า จารย์ดู มันนุ่มชึ้น.....ละเลียดรื่น ลื่นเรียง อักษรสาส์น
ละเมียดคำ ความหมาย สอดคล้องกัน.....กลมกลืนพลัน สาระ และอารมณ์