รัก

กว่าจะเก๋าส์ เหมือนจารย์ คงนานแน่.....มิยอมแพ้ เฝ้าแล ชะแง้เล่น

อาจารย์ชม อมยิ้ม กระหยิ่มเห็น.....มั่นใจเข็น ลงกลอน อักษรตาม

status...จารย์ชมเลยแต่งมะค่อยออกเบย คริๆ

 

กรูล่ะขำ ฟังฟ้า คำรามร้อง.....สุตะก้อง อสุนีย์ กลางหน้าหนาว
สามวันก่อน สีนภา ยังใสวาว.....แต่ถึงคราว วันนี้ หม่นหมองเมิน

แล้วตันไม้ มันจะงง มั๊ยล่ะเนี่ย.....มันคงเพลีย สับสน ปนขัดเขิลลล
กะลังตั้ง ออกช่อดอก ได้เพลินเพลิน.....เมฆาเหิร หอบน้ำ มาเทลง

ไพรก็งง คนก็เซ็ง เจงเจงเนี่ย.....ใจละเหี่ย ปีนี้ ฟ้าลุ่มหลง
หมอกหดหาย กลายเป็นฝน มาซัดลง.....แล้วตกลง นี่ฤดู อารายกานนน???

 

ศิษย์ก็ขำ เวรกรรม ไฟฟ้าดับ.....กลอนที่ขับ ขยับไว้ มลายหมด
จะแต่งใหม่ ก็มะด้าย มันลืมโหม๊ด.....ศิษย์ลาโลด โหมดลืม ทำมึนงง คริๆ

 

อารมณ์กลอน มิใช่ อักษรเรียง.....อักษราเพียง แปลเปรย เพื่อเผยแพร่
กระแสคิด และอารมณ์ เคยเปรยแปล.....เจ้าเพียงแค่ ลำดับหวน ครวญอีกครา

 

อุ๊บส์.. ใครหว่า หน้าใหม่ ใสฟรุ๊งฟริ้งส์.....เข้ามาอิง เยียนเยี่ยม เยือนบึงสวย
โอ้.. Jantraa ชื่อนี้ สวยเย็นด้วย.....เข้ามาช่วย อวยบึง"รัก" ให้นุ่มเย็น

สงสัยกล่าว "จันทรา" ไปหลายครา.....แม่จึงมา ทักทาย เพราะได้เห็น
"สุริยัน" ถ้ามี คงมาเล่น.....คงมาเต้น เพราะเรากล่าว เล่าพาดพิง .. คริๆ



status... บึง"รัก"นี่... โรงเรียนคอนแวนต์เลยนะครับ

 

ความเอ๋ย..ความ"รัก"...
เกิดมีขึ้น ยามใด ก็เหมาะสม
"รัก"เพลิดเพลิน "รัก"วิสุทธิ์ "รัก"ชื่นชม
ไร้ขื่นขม ไร้ตรม ระทมใจ

บึงทิพย์..บึง"รัก"นี้..
แสงไมตรี สีพรายรุ้ง ส่องสาดฉาย
เป็นบึง"รัก" เพริศสดใส มิเสื่อมคลาย
I feel fine my love serve to all...

 

"บ่วง"ทิพย์รักจับเจ้า.....รัดใจ
"รัก"บ่วงสรวงร้อยให้.....อุ่นเจ้า
"รัด"นวลนุ่มมิร้าย.....จ้วงจาบ
"ร้อย"ร่ำมธุรสพราว.....รื่นเร้า ไมตรี

 

ทักกันแล้ว ที่ใจ ตั้งหลายบท.....ทักด้วยรส ไมตรี ที่ชื่นฉันท์
ทักด้วยกลอน รื่นละไม สดใสนั่น.....เราทักกัน ตั้งนานแล้ว จ้ะคนดี

เรายินดี มีมิตร พิศต้อนรับ.....ตามบายครับ กันเอง เหมือนน้อง-พี่
มิต้องกริ่ง เกรงใจ มากพิธี.....บึง"รัก"นี้ Indy ไม่เหมือนใคร

สนทนา พูดคุยกัน ให้ฮาเฮ.....มาสรวลเส เฮฮา พาสดใส
อาจมีช่วง แยกเขี้ยวบ้าง อย่าตกใจ.....Actingไป ไร้พิษภัย ไม่น่ากลัว

บึง"รัก"นี้ เพื่อนศรี มีหลายท่าน.....ร่าเริงกัน เล่นกลอน"รัก" พรรคสุมหัว
มีศิษย์สาว พราวเสน่ห์ เล่ห์พอตัว.....คอยรัวรัว กลอนรั่วรั่ว มั่วอาจารย์

มีนายพราน จอมบึง เป็นจิ๊กโก๋.....คอยคุยโว เกี้ยวพา แซวเสียงลั่น
แซวให้พวก หนูหนู รู้"รัก"กัน.....โลกสุขศานต์ เพราะเธอ-ฉัน "รักกัน"เอย

 

ขอบริมบึง นักพักได้ ตามสบาย.....ใต้ต้นไม้ ก็นอนได้ ให้เพลินเพลิด
เหนื่อยจากไหน ล้าเรื่องใด ก็พักเถิด....."รัก"บังเกิด บรรเจิดสุข ทุกข์ค่อยคลาย

กล่าว"ขอบฟ้า" แสนไกล ไม่จริงหรอก.....ตามันหลอก ไปตาม ที่เห็นหมาย
ขอบของฟ้า สิ้นสุด ยุติได้.....ก็ที่ใจ มิไกลดั่ง "มายา"ลวง

 

ทักด้วยใจ ตอบด้วยใจ ตั้งหลายครั้ง
เห็นกลอนวาง มินิ่งเฉย เข้าขับขาน
ร่าย"รัก"กลอน ร่อน"รัก"โคลง ด้วยสำราญ
เชื่อมสะพาน "ไมตรี" ที่บึงไพร

ขอน้อมรับ "ไมตรี" จากเธอนี้
ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน วกวนฉาย
ฝากแต่ตัว แล้วหัว จะเอาไง
ล่วงเกินไซร้ เกิดที่ใจ ใช่วาจา...

 

ขาโจ๋ไร แถวนี้ มิมีดอก.....มีแต่วอก ปากยาว เข้ามาขำ
เป็นสีสัน มีมาบ้าง เหมือนผีอำ.....ก็ขำขำ กันไป สหายเรา

 

"จันทรา"นี่ มีคนมา คอยต้อนรับ.....ยังข้องคับ อับใจ พาลไต่ถาม
ใช้IQ. EQ. พินิจตาม.....อย่าพึงถาม คำตอบ ออกร้อนตน

มิชอบใจ ก็งดไป อย่าสะเหร่อ.....ถ้าละเมอ เพ้อเจ้อไป ให้ถูกหน
ถ้ามิมี ไมตรี มาให้ยล.....ก็อย่าปน เปื้อนบึงเรา เข้าทำลาย



status... อย่าๆ ไอ้ประเภทมาพิมพ์กวนๆ แหย่ๆ อย่าเลย ข้องใจจริง นัดมากวน มาแหย่กันตัวเป็นๆดีกว่า แค่มาปากยื่นปากยาว นักเลงคีย์บอร์ด กูรำคาญ

 

คนโง่เขลา เบาปัญญา น่าเอ็นดู.....บางคนดูู บ้าบ๊องส์ ยังน่ารัก
คนงมงาย ก็แค่ ดูงึกงัก.....ฝันไฝ่ฝัก ก็แค่ เลื่อนลอยใจ

คนยึดติด ปล่อยไว้ ให้มันเหนื่อย.....คนเฉื่อยเฉื่อย ฉีดยา กระตุ้นให้
แต่จำพวก มรรยาททราม ต่ำเกินไป.....มิควรได้ สนทนา พาทีกัน

"ไมตรี"งาม กำเนิด ด้วยให้เกียรติ.....เลิศละเลียด สนทนา พาสุขสันต์
ไม่ท้าทาย ยอกหยาบ เสียดสีกัน.....ไม่วิตถาร พาลว่า พารำคาญ

 

อือๆ... ตามนั้น

 

"พรานพิเศษ" ก็สันดาน อย่างที่เห็น.....มึง-กูเป็น คำสุภาพ เราพูดไว้
บรรพกษัตริย์ ที่ก่อร่าง สร้างเมืองให้.....ก็กล่าวใช้ มึง-กูเป็น ธรรมดา

หลักศิลา จารึก ตรึกกันหนอ.....ขุนรามต่อ ตั้งไว้ เพ่งบ้างหนา
แม่กูชื่อ "นางเสือง" เฟื่องอักษรา.....ใครกล่าวว่า มึง-กูหยาบ หยาบเยี่ยงไร???

กับพี่-น้อง เพื่อนฝูง ก็กู-มึง.....ทั้งทะลึ่ง ทะเล้น เล่นไม่หาย
ใครชอบใจ ก็มาคุย ให้เพลินไป.....หากว่าไม่ นิมนต์ไป ที่ชอบพลัน

เราก็เป็น อย่างที่เห็น ไม่กลับกลอก.....มิแสร้งหลอก ดัดจริต ให้ขำขัน
"รัก"ก็บอก ถ้ารำคาญ ก็บอกกัน.....มึงต่ำชั้น กูไม่ชม แน่แน่เอย

 

ตอบแทนดาว บนฟ้า ว่าไร้ผิด
มิได้คิด ถือสา พาใจหมอง
เราทำตาม วิสัย ในครรลอง
ใช้ร้อยกรอง เป็นแส้ แก้จำแลง

บึง"รัก"เรา ขับขาน สร้างสรรค์สุข
รสสนุก คลุกให้ ไม่หน่ายแหนง
อันอารมณ์ พรานเถื่อน เกลื่อนรุนแรง
แต่มิแฝง อาฆาต ให้บาดใจ..

 

อาจารย์พราน คนเถื่อน เกลื่อนด้วย"รัก".....ถ้ารู้จัก รู้ใจ ไม่เสแสร้ง
ปากกับใจ ตรงกัน ไม่พลิกแพลง.....ถ้อยดูแรง อย่าแหนง แยงดูใจ

 

ทำ"Jantraa" ผวาเฮือก เอื๊อกตกใจ.....เจอพรานไพร ส่อสันดาน ความเถื่อนถ้ำ
โอ๋โอ๋โอ๋ มามะ อย่าไปจำ.....มาเล่นคำ พรำกลอน ดีกว่าเอย

 

ศิษย์"รัก"นี่ เด๋วนี้ มีความหวาน.....สมประสาน ความหวาน ซ่อนความหมาย
เป็น"ศิษย์รัก" ที่ช่าง แสนรู้ใจ.....ชื่นฤทัย ศิษย์ใส ได้ใจจริง .. 55555

 

มองเห็นฝุ่น กรุ่นตลบ กลบบึง"รัก".....สายลม"รัก" พัดจาง พลางสดชื่น
"วิหค"ร้อง ขับขาน เหมือนวานซืน.....ไพรระรื่น ชื่นบาน เหมือนผ่านมา

สูดหายใจ กลางบึง คลึงดอกบัว.....มิหมองมัว บึงกานท์ ยังซาบซ่าส์
ส่ง"ความรัก" ร้อยรัด มัดชีวา.....ชื่นหนักหนา เพราะ"รัก" สบัดไกว