รับตอบข้อสงสัยในการเจริญพระกรรมฐาน

ถึงคุณ makoto12 ครับ

ความรู้สึกถึง เวลาที่มันจะเกิดขึ้นปรากฏอยู่เสมอๆ เหมือนกับ เราเร่งวีดีโอมองเห็นชีวิตตัวเองดำเนินไปจนหมดบุญสิ้นเวรสิ้นกรรมในภพ บ่อยครั้ง ที่เป็นครับ แล้วมันก็เห็นแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาผมเริ่มเบื่อ ครับเป็นเพราะอะไรเหรอครับ แล้วมันก็จะเป็นอยู่เรื่อยๆ บ่อยๆ บางครั้งก็ย้อนกลับ ลงไปเรื่อยๆ เรื่อยๆจนมันมืด จิตนี้มัน จับไม่ทันจริงๆ
ตอนนี้สมาธิผมตกลงไปมากครับ เพราะไม่ค่อยได้ปฏิบัติเลย แต่ในขณะเดียวกัน ทำงานใช้ชีวิตทางโลกมากเกินไปจนมองเห็นความเป็นมาเป็นไป

อันนี้เป็นตัววิปัสสนาญาณครับ เป็นการเห็นสภาพของการเกิด ว่าไม่มีแก่นสารสาระ
แต่อารมณ์ที่เบื่อจะต้องเบื่อแบบปล่อยวางครับ ถ้าเบื่อแบบเซ็งๆยังไม่ดีครับ
เพราะจะทำให้จิตใจของเราเศร้าหมองได้ครับ
ถ้าเบื่อแบบปล่อยวาง เราจะรู้สึกว่าจิตใจเบาสบาย มีความสุข หมดภาระทางใจ
แต่ถ้าเบื่อแบบเซ็งๆ หรือหดหู่ จิตใจจะมีความหนักครับ

ช่วงสองสามวันมานี้ ไอที่รู้สึกปวดเป็นก้อนระหว่างหน้าผากมันก็ค่อยๆหายไปแล้ว ครับ แต่จะเป็นเหมือนกับเป็นชิ้นเดียวกับกะโหลกเลย บางทีเคี้ยวอาหาร หรือเคี้ยวข้าวอยู่ มันก็ดังเหมือนกับกลางหน้าผากมีรู กลวงๆ หรือว่าผมคิดไปเองครับ ช่วยตอบหน่อยพี่ชัด ขอบคุณครับ อันนี้มันจะดังกึกๆหนะคับ

อารมณ์เบาขึ้นบ้างครับ แต่ยังมีความหนักอยู่ครับ
อาจจะเกิดจากความเครียดทางโลกด้วยครับ
ซึ่งจะส่งผลทำให้กล้ามเนื้อเกร็งตัว พอกล้ามเนื้อที่เกร็งตัว เคลื่อนไหว มันก็จะมีเสียงครับ
แต่เราจะได้ยินคนเดียวนะครับ เพราะเสียงมันไม่ดังมาก

ตอนนี้ต้องพยายามทำใจให้สบายนะครับ ต้องพยายามไม่เครียดครับ
ขอให้มีจิตใจที่มีแต่ความเบา สบาย ชุ่มเย็น และฝ่าฟันอุปสรรคไปได้นะครับ

 

สวัสดีครับ
ช่วงนี้สมาธิแปลกๆ
คือ ในนั่งสมาธิเหมือนกับหลับไป ตัดขาดจากโลกภายนอกไปสักแป๊บหนึ่ง จิตก้อจะวูบลงไปจึงได้สติกลับคืนมา
เหมือนกับนั่งหลับหรือเป่าก้อไม่รู้ พยายามกำหนดลมใหม่ แล้วสติก้อหายไปไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก้อวูบอีกเป็นอย่างนี้หลายที
ปล่อยลมแล้วมันก้อจะสติหายไปวูบไปอีกครับ
ขอบคุณๆ

 

สวัสดีครับคุณเด่น ผมนัทนะ

ไฟล์เสียงเต็มๆ โหลดได้ที่นี่ครับ

http://audio.palungjit.org/showthread.php?t=3588

 

ขอบคุณมากๆ ครับ
มีกิจกรรมอะไรดีๆ ชวนกันหน่อยนะครับ

 

ไปถวายมหาสังฆทาน ที่บ้านสายลมอาทิตย์นี้ครับ 9.20 น.

http://palungjit.org/threads/โครงการมหาสังฆทานของพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ.111301/

 

ถึงคุณ Troysan ครับ

สวัสดีครับ
ช่วงนี้สมาธิแปลกๆ
คือ ในนั่งสมาธิเหมือนกับหลับไป ตัดขาดจากโลกภายนอกไปสักแป๊บหนึ่ง จิตก้อจะวูบลงไปจึงได้สติกลับคืนมา
เหมือนกับนั่งหลับหรือเป่าก้อไม่รู้ พยายามกำหนดลมใหม่ แล้วสติก้อหายไปไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วก้อวูบอีกเป็นอย่างนี้หลายที
ปล่อยลมแล้วมันก้อจะสติหายไปวูบไปอีกครับ
ขอบคุณๆ<!-- google_ad_section_end -->

เป็นอาการที่จิต ดิ่งเข้าสู่ฌาณละเอียดครับ

พอลมหายใจหายไป หรือปล่อยลม จิตก็จะเป็นฌาณ4 และดิ่งลงสู่ความสงบครับ

คราวนี้หลังจากที่ เราทำได้อีกครั้งนึง ก่อนออกจากสมาธิ
ให้เราอธิษฐานปักหมุด เพื่อให้เกิดความคล่องในการเข้าออกสมาธิ ว่า

ขอให้ข้าพเจ้าสามารถเข้าถึงซึ่ง ลมสบาย จนลมหายใจหายไปนี้ ได้ทุกครั้ง ทุกเวลา ทุกสถานที่ ที่ข้าพเจ้าต้องการตราบเท่าเข้าถึงซึ่งพระนิพพานด้วยเทอญ

อธิษฐานย้ำไปสามครั้ง

แล้วฝึกเข้าออกให้คล่องนะครับ
ขั้นต่อไปให้ลองทรงลมหายใจให้หายไปให้ได้ตลอดทั้งวันดูครับ

และหันมาฝึก เมตตาอัปปมาณฌาณครับ โดยให้เข้าสมาธิให้สงบก่อน
แล้วให้เรานึกถึงความสุข ความรัก ความเมตตา ความปรารถนาดีที่มีต่อผู้อื่น ให้เต็มล้น ท่วมท้น จิตใจของเรา
จากนั้นทำความรู้สึกว่าคลื่นของความชุ่มเย็นจากเมตตานี้ แผ่ไปยังผู้อื่น แผ่ออกไปยังทุกทิศทาง แผ่ออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีประมาณ
ความรักความเมตตาที่เรามีต่อดวงจิตอื่นๆ มีอย่างไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีประมาณ
แผ่ออกไปเรื่อยๆ จนจิตใจของเราเกิดความสุข ชุ่มเย็น อิ่มเอิบอิ่มเอม เสวยสุขอยู่ในเมตตา
เสร็จแล้วให้เราอธิษฐานปักหมุด ในเมตตาอัปปมาณฌาณนี้อีกครั้งนึง
จึงค่อยออกจากสมาธิครับ
ลองนำไปปฏิบัติดูนะครับ


อนุโมทนาด้วยครับ ขอให้เข้าถึงซึ่งธรรมะของพระพุทธองค์ได้โดยง่ายด้วยเทอญ

 

พี่ชัช ถ้ายังไงเดี๋ยวก็ Pv ข้อความเรื่องกสิณให้ผมด้วยนะ

 

สวัสดีครับ
ตอนนี้เขาสภาวะนั้นไม่ได้เลย สงสัยจะมีความอยากมากไปจิตใจเลยฟุ้ง เดี๋ยวรอให้มันสงบแล้วเอาใหม่นะครับ

 

ถึงคุณ Troysan ครับ

ถ้าอยากมากไปก็จะอารมณ์หนักครับ เหมือนเป็นการบีบคั้นตัวเอง
ต้องทำใจสบายๆครับ ทำใจให้เบา สบายครับ
พอใจสบายถึงจุดหนึ่ง จิตก็จะเป็นสมาธิเองครับ ไม่ต้องบังคับหรือพยายามอะไรนะครับ
แค่ทำใจให้สบายก็พอครับ

 

ปัญหาการทำสมาธิ(ต้องการคำตอบจริงๆ)

ผมทำสมาธิมานาน แต่ยังไม่ก้าวหน้าไปเท่าไรนัก ตอนแรกผมฝึกมโนมยิทธิกับหลวงพ่อฤาษีลิงดำสมัยท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ตอนหลังก็เลิกลาไป ภายหลังกลับมาปฎิบัติอืกตามแนวกรรมฐาน 40 ด้วยอานาปานสติ+กำกับด้วยพุทโธบ้าง แต่ยังมีข้อสงสัยขอเรียนถามครับ
ทุกวันนี้เวลาทำสมาธิก็กำหนดลมหายใจ+พุทโธ ทำไปสักพักหนึ่ง(ไม่ถึง 5 นาที่) จะมีอาการขนลุกซู่ซ่า ก็ทำสติรับรู้แล้วก็ภาวนาต่อ แค่ลัดนิ้วมือเดียวก็
จะมีอาการสุขจนออกหน้าออกตา(คือนั่งยิ้มแก้มปริในเวลาทำสมาธิ) และเป็นแทบทุกครั้ง แต่ตั้งแต่เริ่มนั่งจนถึงอาการนี้ลมหายใจและคำภาวนาก็ยังคงอยู่ไม่ได้หายไปไหน
1. ปัญหามีอยู่ว่าเมื่อถึงอาการนี้แล้วผมควรจะปฎิบัตอย่างไรต่อไปสมาธิถึงจะก้าวหน้าพ้นจากอาการนี้ และก้าวหน้าขึ้นกว่านี้
2.ถ้าอาการที่ผมกล่าวมาแล้วนี้เป็นองค์ฌานคือ สุข เวลาเราถึงจุดนี้ควรจะละทิ้งอารมณ์สุขนี้หรือไม่
3.ถ้าเป็นอาการของฌานเป็นฌาน 3 ใช่หรือไม่ แต่ทำไมลมหายใจไม่เห็นหายไปเลย และไม่ปรากฎอาการของอูปจารสมาธิ คือไม่เกิดแสงสว่างขึ้น และความรู้สึกนึกคิดก็ยังคงอยู่ปกติเช่นเดิม ไม่มีอาการเคลิ้มหรือวูปลงไป
ที่เรียนถามมาทั้งหมดนั้นขอความกรุณาตอบให้ละเอียดด้วยครับ ขอขอบพระคุณอย่างสูง
ธนา เลิศ

กระผมยินดีรับคำแนะนำของท่านผู้รู้ทุกท่านด้วยความเต็มใจ
tanalert_044@hotmail.com

 

อ้อ...ผมได้ฟังฝึกตามท่านคณานันท์ ทวีโภค และผมก็ทำได้แค่สุขเท่าที่ท่านสอนนะครับ เมตตาอัปปนาณาน อะไรนี่แหละครับ แต่มันก็ทำได้แค่สุขเท่านั้น
ขอให้ข้าพเจ้าสามารถเข้าถึงซึ่ง ลมสบาย จนลมหายใจหายไปนี้ ได้ทุกครั้ง ทุกเวลา ทุกสถานที่ ที่ข้าพเจ้าต้องการตราบเท่าเข้าถึงซึ่งพระนิพพานด้วยเทอญ

 

ถึงคุณ tanalert ครับ

ผมทำสมาธิมานาน แต่ยังไม่ก้าวหน้าไปเท่าไรนัก ตอนแรกผมฝึกมโนมยิทธิกับหลวงพ่อฤาษีลิงดำสมัยท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ตอนหลังก็เลิกลาไป ภายหลังกลับมาปฎิบัติอืกตามแนวกรรมฐาน 40 ด้วยอานาปานสติ+กำกับด้วยพุทโธบ้าง แต่ยังมีข้อสงสัยขอเรียนถามครับ
ทุกวันนี้เวลาทำสมาธิก็กำหนดลมหายใจ+พุทโธ ทำไปสักพักหนึ่ง(ไม่ถึง 5 นาที่) จะมีอาการขนลุกซู่ซ่า ก็ทำสติรับรู้แล้วก็ภาวนาต่อ แค่ลัดนิ้วมือเดียวก็
จะมีอาการสุขจนออกหน้าออกตา(คือนั่งยิ้มแก้มปริในเวลาทำสมาธิ) และเป็นแทบทุกครั้ง แต่ตั้งแต่เริ่มนั่งจนถึงอาการนี้ลมหายใจและคำภาวนาก็ยังคงอยู่ไม่ได้หายไปไหน
1. ปัญหามีอยู่ว่าเมื่อถึงอาการนี้แล้วผมควรจะปฎิบัตอย่างไรต่อไปสมาธิถึงจะก้าวหน้าพ้นจากอาการนี้ และก้าวหน้าขึ้นกว่านี้
2.ถ้าอาการที่ผมกล่าวมาแล้วนี้เป็นองค์ฌานคือ สุข เวลาเราถึงจุดนี้ควรจะละทิ้งอารมณ์สุขนี้หรือไม่
3.ถ้าเป็นอาการของฌานเป็นฌาน 3 ใช่หรือไม่ แต่ทำไมลมหายใจไม่เห็นหายไปเลย และไม่ปรากฎอาการของอูปจารสมาธิ คือไม่เกิดแสงสว่างขึ้น และความรู้สึกนึกคิดก็ยังคงอยู่ปกติเช่นเดิม ไม่มีอาการเคลิ้มหรือวูปลงไป

ตอนแรกที่มีอาการขนลุกนั้น จิตอยู่ในขั้นอุปจารมาธิครับ
จึงมีอาการของปีติให้เห็นคือขนลุก

ต่อมาจิตก็สงบลง อยู่ในช่วงประมาณฌาณ1 จึงมีความสุขอย่างที่ได้สัมผัสครับ

สิ่งที่ต้องทำตอนนี้นะครับ คือ ต้องปล่อยคำภาวนาครับ ต้องหยุดพุทโธ แล้วดูแต่ลมหายใจอย่างเดียว
พอดูลมหายใจซักพักหนึ่ง ลมหายใจของเราก็จะค่อยๆ ช้าลงๆ เบาลงๆ จนลมหายใจหายไปเองครับ

ตอนนี้ที่ติดก็เพราะว่าไม่ยอมปล่อยพุทโธ หรือคำภาวนาครับ
เหมือนเกาะพุทโธ เอาไว้ ทำให้เป็นการรั้งจิตไม่ให้สงบขึ้นครับ

เพราะฉะนั้นสิ่งที่ต้องทำตอนนี้นะครับ ให้เราเข้าสมาธิจนเรามีความสุขอย่างที่เราเคยทำ
และพอถึงจุดนั้นแล้ว ก็ให้ปล่อยพุทโธ และหันมาดูลมหายใจอย่างเดียวครับ
จิตก็จะสงบลงเรื่อยๆ เป็นลำดับไปเองครับ

ขอให้เข้าถึงซึ่งอารมณ์ใจที่ละเอียดประณีตกว่านี้ ได้โดยฉับพลันทันใดด้วยเทอญ

 

เวลาผมนั่งสมาธิอะครับผม จะคิดแต่เรื่องอื่น แต่เป็นเรื่องดีนะครับ ไม่ทราบว่าทำยังไง จิตจะสงบได้
และนั่งได้ระยะเวลานานๆๆ ขอคำแนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณครับ อนุโมทนา

 

สาธุ...ขออนุโมทนา และขอขอบพระคุณในความกรุณาที่...คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Xorce<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2075805", true); </SCRIPT> แนะนำในการปฎิบัติให้นะครับ ผมจะนำไปปฎิบัติดูนะครับ ได้ผลอย่างไรจะนำมารายงานครับ

 

ถึงคุณ famming ครับ

เวลาผมนั่งสมาธิอะครับผม จะคิดแต่เรื่องอื่น แต่เป็นเรื่องดีนะครับ ไม่ทราบว่าทำยังไง จิตจะสงบได้
และนั่งได้ระยะเวลานานๆๆ ขอคำแนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณครับ อนุโมทนา<!-- google_ad_section_end -->

สวัสดีครับ ในปัจจุบัน ได้เคยฝึกสมาธิมาแบบใดมาบ้างครับ
จะได้แนะนำต่อยอดให้ได้ ซึ่งจะเร็วกว่าครับ

จุดสำคัญนะครับ คือเวลาเราทำสมาธิ ให้เราเน้นที่ความเบา สบายของจิตใจของเราครับ
อย่าสนใจที่เวลา หรือว่าได้ฌาณขั้นไหนแล้วนะครับ เพราะจะเป็นการบีบคั้นตัวเองมากเกินไป จิตจะจะไม่สงบได้ครับ

ให้เรานั่งเท่าที่ใจของเรารู้สึกสบายนะครับ
ถ้าใจของเราสบาย จะนั่งได้นานหรือไม่ ก็ไม่สำคัญครับ
สำคัญที่สุด คือ ใจของเราต้องรู้สึกสบายครับ

 

พี่ชัด คำถามที่แล้วนั้น ที่ผมบอกไปว่า มองเห็นสิ่งต่างๆผ่านมาผ่านไป เป็นแบบ อารมณ์เซ็งๆครับ เซ็งเป็ด เซ็งแบบเบื่อๆหน่ะคับรู้สึกอึดอัดผะอืดผะอมเบื่อหน่ายมากๆ มีวิธีแก้ยังไงคับ(แต่ช่วงนี้ก็พอทุเลาคลายมาบ้างแล้ว) พักหลังมานี้ไม่ค่อยได้สวดมนต์นั่งสมาธิเลย แล้ว วันนี้ เวลาผมเดิน พอดูที่ลมหายใจ มันหายใจกระอึกกระอักได้นิดเดียวแล้วใจมันเต้นหวิวๆ แต่ไม่อึดอัดนะครับ แต่มันจะเป็นแบบว่า เรารู้สึกตัวเราพองๆ ใหญ่ๆตอนนั้นผมเดินไปซื้อกับข้าว -.-มันก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ช่างใจจดจำในสิ่งที่เกิดเท่าใดหรอกคับ ตอนนี้ผมอยากจะ ถอดจิตได้จัง ^^; รู้สึกเบื่อชีวิตและ อยากไปอยู่นิพพานเร็วๆอยากเห็นเป็นบุญจิตสักครั้ง หรือได้อยู่ในชาตินี้ก็คงจะดี ^^

 

ถอดแล้วจะไม่อยากเข้านะคับ

ต้องรอวาระของจิตที่ฝึกดีๆน่ะ ประมาณนี้ป่ะ

-0-

ตอนแรกก็อยากถอด แล้วมันนานเกิน จนไม่อยากถอดแล้ว

แต่ก็ปฎิบัติตามปกติ ของแบบนี้ถึงคราวจะได้มันจะได้เองครับ

อยากไปก็เท่านั้น


พี่มาโกโตะสู้ๆนะคับ
555+

 

สงสัยเรื่องเมตตาอัปปนาฌานครับ และฌาน 4

ได้ฟังท่านอ.คณานันท์ ในไฟล์เสียง ท่านพูดสอนถึงเมตตาอัปนานฌานและให้ปฎิบัติตาม ผมก้อลองทำดูตามท่าน แต่ปรากฎว่าหลังจากแผ่เมตตาแล้ว ท่านก้อให้ถอนออกจากสมาธิ ปัญหาอยู่ที่ว่า
1.ถ้าเราไม่ต้องการถอนออกจากสมาธิแต่ต้องการนั่งต่อหลังจากถึงขั้นตอนนี้แล้วจำต้องทำอย่างไร เพื่อที่จะมีสมาธิที่ละเอียดกว่านี้อีกครับ
2.เรื่องของฌาน4 ถ้าเราอยากจะทำให้ได้ฌาน4 ที่ถึงขนาดว่าร่างกายหายไปเหลือแต่จิตดวงเดียวลอยเด่นอยู่ (ดวงคล้ายกสิน)จะต้องทำอย่างไร
ช่วยกรุณาอธิบายให้ละเอียดหน่อยนะครับ

 

ขอเพิ่มเติมครับ...เวลาที่ผมแผ่เมตตาอัปมานฌาน ไม่ปรากฎว่าเป้นวงน้ำกระเพื่อมแต่มีอาการเหมือนมีอะไรวูปวาปแผ่ออกไป หรือบางที่ก็วูปวาปไปตามแขนขาคล้ายๆกับว่าขนลุกนะครับ ใช้ได้หรือป่าวครับแบบนี้ และเป้นอาการอย่างไรกันแน่

 

ขอบคุณคับน้อง <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->kurochang มั๊กๆ ^^; ก็เช่นกันนะ พี่ก็ขอให้น้อง ปฏิบัติให้ถึงแก่นพระพุทธศาสนาได้อย่างสบายๆนะ และได้อยู่ในนิพานอย่าที่ตั้งใจไว้ ส่วนพี่ ก็วนเวียนๆอยู่แถวๆเนี๊ยะ -*- ญาณ3มั้ง ญาณ4หยาบๆนิดมั่ง วนไปวนมา พอสักพักก็ตกมาที่เก่ามั่ง บางทีก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง จริงๆเค้าห้ามมาบอกกล่าวกันแต่ มันก็จำเป็นที่ต้องบอกเพราะ เราไม่ได้บวชเป็นพระที่จะต้องปฏิบัติทางธรรมตลอดเวลา เคยบวชมาเหมือนกันนะ ^^; ได้เห็นอะไรต่อมิอะไรเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ พูดเยอะเดี๋ยวคนอื่นก็หาว่า ขี้โม อีกหน่ะและ แต่จะทำไงได้เพราะ เรา ไม่ได้เป็น พระ ก็รู้ด้วยตัวเองว่าถึงขั้นไหนแต่อย่าไปยึดติดกับมันเพราะถ้ามัวพะวงว่าติดขั้นไหน มันก็จะไม่ก้าวหน้า ตอนนี้ก็ดูอย่างพี่สิ ฮ๋าๆๆๆ ยังวนเวียนอยู่เลย(เพราะไม่ค่อยได้ปฏิบัติแต่ก็ทำบ้างหลังๆจะตั้งใจทำแล้วแหละ)แต่แค่อยากบอกให้รุ่นพี่ๆเข้ามาตอบเราก็บอกจุดที่เราไม่เข้าใจติดตรงไหน ^^; เค้าจะได้ อธิบายถูกทาง ชี้ทางที่ถูกไงคับ ^^ อนุโมทนานะคับ มีญาณหยั่งรู้แต่ใช้ไม่เป็นดูไม่เห็นมองไม่ออก แต่ คือว่ารู้ว่า มันเป็นยังไง นรก ไม่เคยไปไม่เคยเห็นอยู่ๆมันก็รู้เองว่ามันเป็นแบบนี้เป็นลักษณะอย่างนี้ซึ่ง มันก็ถูกต้องทุกประการ เพราะผมถามหลายๆท่านดูแล้ว มันก็จริงอย่างที่ผมบอก

อนุโมทนาสาธุ ครับ คนที่ไม่เชื่อไม่เคยเห็นก็คงจะบอกว่าผม ขี้โม้ ตามสดวกคับ ^^; เพราะเคยโดนว่ามาแบบนี้แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ อิอิ ^^; จิตของเรายังไง๊ยังไงก็คือจิตของเราเองครับ พี่ชัดตอบคำถามด้วยนา ^^; วันนี้เป็นอีกและไม่ได้กำหนดมันก็ไม่เป็นนะ ตัวพองๆใหญ่ๆเนี๊ยะ แต่กำหนดทีไรเป็นทุกที ตอนที่ผมออกไปข้างนอกนะ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้า นะคับ ^^;