ลำนำเพลงรักของนักกลอน

พี่ก็อม...น้องก็อม...น่าชมนัก
ดูน่ารัก ผลัดกันอม ดีใช่ไหม
แต่ถ้าโต อย่างนี้ อย่าทำไป
ดูไม่งาม ตามสมัย วัยอย่างเรา

แซววววววววววววววววววววววววววว ติงติง

 

ที่เห็นมี ยี่สิบหน้า หน้าละร้อย
แต่ชะรอย เห็นต่างไป จากใครเขา
สงสัยจริง ว่าเหตุใด ต่างไปเรา
หรือเผลอเข้า ไปกดแต่ง แผงควบคุม

?????
​

 

เมื่อแรกรุ่น มีชาย มาขายรัก

ไม่เคยทักไม่ชายตาเพราะไม่สน

เรียนหญิงล้วนหกปีลืมตัวตน

ดูชอบกล เราเป็นหญิง หรือว่าชาย

แต่ตอนนี้ตัดสินใจได้แล้วว่าเราจะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งค่ะ

 

มันแปลกแปลกไปไหมผลัดกันอม

เดี๋ยวระบมโดนฟันท่าจะแย่(ฟันจริงๆๆนะ)

อย่าคิดลึก เหงือกระบม ไม่ต้องแปล

แฮ่แฮ่แฮ่ แต่งกลอน แฝงความนัยน์

 

มีอมยิ้ม คนละอัน สีสันสวย
อมไปด้วย ยิ้มแย้ม แซมขบขัน
มีความสุข ว่าไม่ดี อย่างไรกัน
เฉลยพลัน มีข้องใจ ในวัยนี้




​

 

ชักสงสัย มีความนัย ไฉนหนอ
ทำหัวร่อ ขบขัน กันอยู่สอง
มีติงอยู่ คนเดียว ที่ชอบลอง
ยังจดจ้อง คำตอบนั้น ท่านว่ามา

....
น้องเก่ง..อยู่หนาย..มาช่วยพี่ติงด้วย ๕๕๕
สงสัยพิษพริกหวานยังมิคลายสลายไปเป็นแม่นมั่น

​

 

สดับตรับฟังร้าว......ราวเรื่อง
จิตปฏิพัทธ์เนื่อง.....องค์เอก
ผ่านพิภพทรงเบื้อง..บาทนา
คำกล่าวปริเฉก.......สรวมเกล้า..ภักดี

กายนี้ดับลับจาก......คืนคง
เคยอยู่ร่วมพญาวงศ์...เจ้าฟ้า
สัจจะมิเลือนลง........หลงภพ
สุดแดนหัวใจหา.......ตรองถาม...ตนดู

สรวมชีพกำไลมาศ....นพคุณ
คำเคยคงคำคุ้น........คงได้
ฤ ลืมแล้วควรครุ่น.....ใคร่คิด
มิจากจรไกลได้........สรวมชีพ...ติดตน

เคยกล่าวความจงรัก.....ภักดี
แม้นแต่เรือนกายนี้.......หมดสิ้น
สูญสลายหมดอินทรีย์...ไป่อยู่
จิตนี้ไม่แดดิ้น..............มิแปลี่ยน...มิแปร

 

อันกลอนรัก ไม่ถนัด จัดว่าด้อย
แต่ขอร้อย คำหวาน มาสานฝัน
มีเพื่อนมา เยี่ยมเยือน เตือนใจกัน
จึงรีบพลัน จิ้มจิ้ม พิมพ์คำกลอน

​

 

ชอบแต่งกลอนแปด // ไม่ถนัดโคลงเลย...

เจอผู้ถนัดโคลงมาโพส...

เด็กกลอนแปดหงายเงิบ

555555555

ปล.บัวมรกต เรียน ญ.ล้วนตั้งหกปี..
เราไม่เคย อยู่โรงเรียนแบบนั้นเลย..
ไฉน เป็นงี้ 55555

ขอวางกลอน มาเม้าท์แป๊บนึง

ปล.2 วันนี้แต่งกลอนเยอะที่สุดแล้ว มั้ง สิบกว่าบทแล้วเนี่ย

ยามปกติ ชอบเขียน แต่ แคนโต้

 

ฟังเป็นนิทาน

อนึ่งนี้สดับคือนางแก้วพระศรีฯ....ยังติดสังสาร เนิ่นช้า

จิตมิวายปริ วิตก............................ยังหลงอยู่ ห้วงสี ทันดร

เรานี้คือคู่ท่าน..................................เคยเป็นพระ สวามี

จิตนี้คือดารา รัศม์...........................ณ เมืองเหนือ

เกิดมานานล้วนผ่านภพ...................... ข้องเกี่ยว

ชาตินี้ท่านมา สานต่อ.........................มิคิดเป็นอื่น เพียงผ่านมาพบ


นางแก้วหลายท่านมี เพียงคนเดียว ที่มีวาสนาบารมีเพียงพอ

 

สวัสดี น้องสร้อยฟ้า มาลาฝัน
มาเยี่ยมพลัน พร้อมโคลงว่า น่าอ่านเหลือ
เป็นเรื่องราว เก่าก่อน ร่อนมาเจือ
เพราะเหลือเชื่อ กวีเอก นักเสกคำ
​

 

เออ...........เอ่อ...........เอิ่ม

ปรื้อออออออออออ ขนลุก....

รออ่านต่อ อย่างเงียบๆ (แต่แฝงเร้นความอยากรู้อยากเห็นอยู่สูง)

 

ยังจำได้เลยตอนเรียนต้องท่องว่า

พับเพียบให้เรียบลาด

ขัดสมาธิพอมีท่า

นั่งถ่างขามิบังควร

เพราะว่าเด็กผู้หญิง พอเห็นว่ามีแต่ผู้หญิงด้วยกัน ก็นั่งตามสบาย

นั่งกับพื้นเอากระโปรงยัดไว้กลางหว่างขา แล้วนั่งแหกขา

อืมมม ก็เลยมีการรณรงค์ว่า ควรนั่งพับเพียบ ให้เรียบร้อย ถ้าจะนั่งขัดสมาธิ ก็นั่งให้ดี 555+

 

อุปมาเทียบเปรียบเช่น....ดังนั้น
พิพิจสารสารพัน...........บอกไว้
นิทานอรรถาพรรณ-.......นาว่า..คอยบอก
ลึกลึกเกินต้องได้.........ถ้อยถ้วน...ฤ แถลง....

 

พี่ติงก็ไม่ถนัดโคลงค่ะ
หากจะแต่ง ต้องมีผังกำกับ

 

จิตปฏิพัทธ์องค์พระชินสีห์

ถวายชีวีเป็นพุทธบูชา

วาสนาเราต่างเสมอกันมา

จึงตามหาพระองค์ทุกชาติไป

 

สวัสดี พี่ติงติง ขออิงอ้าง
เป็นเรื่องอย่าง ข้างก่อน มาย้อนหลัง
ระลึกได้ ก็ดี มิจีรัง
อย่าหลงดั่ง ติดบ่วง ห่วงระคาย

=^^=​

 

เหมือนติงติง ว่าจะเขียนโคลงต้องท่อง

เสียงลือเสียงเล่าอ้างอันใด.....พี่เอยฯฯฯ

ก่อนถึงจะจรดปากกาตามได้

ว่าแต่ ถ้าเราเรียน ญ.ล้วนสักปี แปลกตรงหนาย

เค๊าเป็นปู้หญิงนะเอย นะเอย

 

...
ไม่หลงอดีต
ไม่หลงปัจจุบัน
ไม่หลงอนาคต
...
​

 

ใช่ค่ะ เวลาแต่งโคลง ต้องมีต้นแบบ เพราะไม่ค่อยได้แต่ง..ไม่ถนัดเลย
....
แปลกที่...อาจมีสาวๆมาชอบสิคะ...
สมัยที่เรียนมหาวิทยาลัย
มีรุ่นพี่ผู้หญิงเป็นชาวเหนือ
เป็นหญิงแท้ แต่หล่อมาก
น้องๆ ติดกันตรึมค่ะ....