ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ขาไป คนขับเบรครถหลบหมา ต้องเสียเวลาซ่อมรถ 2 ชั่วโมงกว่า แล้วค่อยเปลี่ยนรถ^^

ที่สนุก รถเครื่องเยอะยิ่งกว่าละครฮอยอันฉันรักเธอ
เวลาเดินข้ามถนนให้ปลอดภัยคือหลับตาแล้วเดินไปด้านหน้าช้าๆ
ห้ามหยุดเด็ดขาด(ถ้าลืมตาจะกลัวแล้วไม่กล้าเดิน)
เวลาไปซื้อของ คนขายจะเรียกเราว่าหมาดำๆๆๆๆ(มาดาม)

 

ไปชมตลาด
แม่ค้าจะเอามือกำแขนเราดึงไว้
แม่ค้าจะเอามือกำแขนเราไว้เอาเล็บจิกด้วย กันเราเดินหนี^^
ถ้าต่อราคาสินค้าแล้วไม่ซื้อ เขาจะทำปากขมุบขมิบ
พอเราถามว่า ด่าเหรอ เขาบอก...อื่อ....^^

 

มีเรื่องเล่าอีกเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ^^
ไปเวียดนาม 4 วัน ไม่เจอคนอ้วนสักคน
เรื่องถูกด่า กับถูกหยิกเป็นเพื่อนของติงกับคุณยายที่ไปกับคณะ
โชคดีที่ติงไม่โดนแบบนั้นค่ะ
แต่ติงถูกเรียกว่าหมาดำ ติงหัวเราะแล้วรีบเดินหนี กลัวเป็นหมาดำจริงๆ

 

ไป 4 วัน มีเมนูไข่เจียวทุกมื้อ และหมู จะเป็นหมูสามชั้น ^^

จริงๆ ติงไม่อยากไป เพราะทราบทุกๆอย่างดี
แต่มีคุณลุงอยู่เว็บพลังจิตบอกว่าไปเถอะ ก็เลยไปค่ะ
ติงถามราคาขนม เขาบอก 5 ถุงร้อย ติงต่อได้ 12 ถุงร้อย(เขาวิ่งตาม55555)

 

ลูกประคำราคา 300 ติงต่อได้ 50 บาท
เรื่องต่อราคาของนี้ ทั้งสนุกทั้ง....เวลาขึ้นรถมาเอาของมาอวดกัน ก็มีโวยวายเล็กๆ^^

ไกด์บอกว่า ซื้อของแล้ว (4 ทุ่ม) กลับ
ถึงโรงแรมรื้อของออกมาดูเพื่ออวดกัน กว่าจะได้นอนก็ตีสอง
ตีสี่ต้องตื่นแล้ว ทานข้าวตีห้า ก็พากันหัวเราะ

 

ส่วนมากเวลาไปเที่ยว จะหมดเงินไปกับของฝาก
เป็นของฝากนักเรียน^^
ขนม ถุงผ้าใส่เครื่องเขียน กระเป๋า สร้อย ผลไม้ ขนม พระพุทธรูปหยก
ของตัวเองไม่มีเลย^^

 

มีเพื่อนซื้อหมวก(ตามภาพค่ะ) ราคาถูกมากๆ
แต่พอถือขึ้นรถก็พังแล้ว ไม่ทราบว่า ที่ว่าซื้อได้ถูกนั้นถูกจริงหรือเปล่า

นักเรียนของเขา ใส่ชุดอ๋าวหญ่ายไปโรงเรียน
น่ากลัวชุดหมุนเข้าไปในล้อจักรยาน
แต่สังเกตว่าสาวๆเขาจะเอามือจับชายเสื้อไว้ด้วยค่ะ

 

มีเรื่องตลก(อีกแล้วค่ะ)
ติงไปตัดชุดอ๋าวหญ่าย(สีอิฐในภาพ)ราคา ๙๐๐ บาท
มาเมืองไทย ยังไม่กล้าใส่ ต้องไปซื้อใหม่ที่ตลาดอินโดจีน(มุกดาหาร ชุดสีเขียว)
ในราคาแค่ ๔๐๐ บาทเองค่ะ
ดูสิคะ ไปประเทศเขา ราคา ๙๐๐ บาท
ซื้อบ้านเรา ราคาถูกกว่าครึ่ง

 

แปลกนะคะว่า อาหารเวียดนาม ทานที่เมืองไทยอร่อยกว่าทานที่ประเทศเขา แถมปริมาณที่ได้เยอะกว่า คิดอยู่ว่าถ้าไปอยู่ที่นั่นสักเดือนคงผอมกลับมา เขาเน้นรับประทานผักมากค่ะ

 

เข้ามารอรับของฝากจากครูติง ^_^

 

คุณแตนบอกที่อยู่มาเลยนะคะ ^^

 

รอโอกาสเหมาะๆไปเยือนถิ่นครูติงค่า
เราจะได้ของฝากแล้วยังได้กินข้าวด้วย
ความคิดบรรเจิด ไม่ค่อยงกเท่าไหร่เลยค่า ^^..๕๕๕

 

ว่าแล้วไง...เรื่องนี้ ยัยแตนเขาชนะเลิศใครในจักรวาล

 

อุ๊ยยย มีคนรู้ทันซะแล้ว
แต่..เราพุงกลมหนา..ด้านไม่สะท้านสะทือน ^^

เรื่องกินเรื่องเที่ยวเอี่ยวไปกับทุกผู้
เรื่องงานหลบอู้ไม่รู้ไม่ชี้กับใคร..อิอิ

 

อ่านแล้วเพลินเลยค่ะคุณติง เหมือนทัศได้ไปเวียดนามกับคุณติงด้วยเลยค่ะ

 

ขอบคุณค่ะคุณทัศน์
วันนี้ มีไก่ KFC มาฝากค่ะ

 

อยากรู้ว่าผู้สมัครงานเหมาะกับตำแหน่งใดในองค์กร ให้ลองทดสอบดังนี้
1. เอาไข่ไก่400 ฟองไปไว้ในห้อง
2. พาผู้สมัครเข้าไปในห้องๆ นั้น แล้วปิดประตูและหน้าต่าง
3. ปล่อยผู้สมัครไว้อย่างนั้น 2 ชั่วโมง
4. จากนั้นเปิดห้องเข้าไปดู หากผลเป็นดังต่อไปนี้

1) ถ้านั่งนับไข่ไก่ยังไม่เสร็จ ให้เอาไปทำงานฝ่ายบัญชี (Accounting Department)
ถ้านับไข่ไก่เสร็จและกำลังนับซ้ำ ให้เอาไปไว้ฝ่ายตรวจสอบและประกันคุณภาพ (Quality Assurance)
2) ถ้าทำไข่ไก่แตกเละเทะเต็มห้อง ให้เอาไปไว้ฝ่ายวิศวกรรม (Engineering)
3) ถ้าเอาไข่ไก่มาวางเรียงแปลกๆ ดูไม่รู้เรื่อง ให้เอาไปทำงานฝ่ายวางแผนกลยุทธองค์กร (Corporate Strategic Planning)
4) ถ้ากำลังหลับ ช่วงนับไข่ ให้เอาไปทำงานกับฝ่ายรักษาความปลอดภัย (Corporate Security)
5) ถ้ายังนั่งก่งก๊งคุยกันว่าเขาให้เข้ามาทำอะไรหว่า ให้เอาไปไว้ฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ (Human Resources)
6)ถ้าบอกว่ากำลังคิดถึงวิธีการเรียงไข่ไก่ใหม่ๆ และต้องการไข่ไก่เพิ่ม แต่ไข่ไก่ยังกองอยู่แบบเดิมให้เอาไปเป็นฝ่ายขาย (Sales)
7) ถ้าคิดแต่จะออกไปนอกห้อง ไปไหนไม่รู้ อยู่ไม่เป็นที่ ให้เอาไปทำงานฝ่ายประชาสัมพันธ์และการตลาด (Public Relations & Marketing)
8) ถ้าประคองไข่แบบช้าๆไม่ให้แตก ให้ไปอยู่ฝ่ายธุรการ
9) ถ้านั่งไขว่ห้าง แล้วดีด( เปลือก)ไข่เล่น ให้แต่งตั้งเป็น CEO เลย